Δείτε πώς η Γη εισπνέει και εκπνέει - Πως «φουσκώνουν» και «ξεφουσκώνουν» τα φυτά όταν «ρουφούν» το διοξείδιο του άνθρακα
👉Τον πολύτιμο ρόλο των οικοσυστημάτων που απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά ότι είναι αληθινοί σύμμαχοι της γης, αποτυπώνει animation του Τμήματος Βιογεωχημικής Ενσωμάτωσης τou Max-Planck-Institute που εδρεύει στη Γερμανία.
Το animation καταγράφει τις ηπείρους του πλανήτη να «ανασαίνουν» ακολουθώντας τον κύκλο της ζωής της χλωρίδας και τον τρόπο που τα φυτά προσλαμβάνουν και απελευθερώνουν άνθρακα, καθώς αλλάζουν οι εποχές του χρόνου.
Παρακολουθώντας το animation βλέπει κανείς τον τρόπο που «φουσκώνουν» και «ξεφουσκώνουν» τα φυτά όταν η βλάστηση αναπτύσσεται και «ρουφούν» το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και τι συμβαίνει όταν η βλάστηση πεθαίνει και απελευθερώνεται ο άνθρακας.
Σύμφωνα με τον Markus Reichstein, διευθυντή του τμήματος που ανέλαβε την οπτικοποίηση του project, «οι αλλαγές είναι εντυπωσιακές σε εύκρατα γεωγραφικά πλάτη –όπως η ηπειρωτική Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική, όπου οι διαφορές μεταξύ των εποχών είναι πιο έντονες».
Να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη οπτικοποίηση βασίζεται σε «ζωντανά» δεδομένα, τα οποία προέρχονται από εκατοντάδες δορυφορικούς σταθμούς παρακολούθησης του άνθρακα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο άνθρακας απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα με την αποσύνθεση οργανικών υλών και με τη διάβρωση πετρωμάτων που περιέχουν άνθρακα. Η φύση αναλαμβάνει την «ανακύκλωσή» του με τους ωκεανούς και τα φυτά να προσλαμβάνουν άνθρακα, ο οποίος χρησιμοποιείται από τα τελευταία για τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης.
Το animation υπενθυμίζει για μία ακόμη φορά την αξία των φυτών στη ισορροπία της φύσης, δείχνοντας κατάφυτες περιοχές ‘όπως ο βραζιλιάνικος Αμαζόνιος κα τα δάση της Ανατολικής Ευρώπης, να λαμβάνουν τεράστιες ποσότητες άνθρακα στα καλοκαίρια του βόρειου και του νότιου ημισφαιρίου αντίστοιχα,
Το μήνυμα είναι σαφές και γνωστό: Τα δάση είναι ζωτικής σημασίας συστήματα για τον πλανήτη.
Εκείνο ωστόσο, που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι μεσούσης της κλιματικής κρίσης, το μεγαλύτερο τροπικό δάσος του κόσμου εκείνο του Αμαζόνιου, λειτουργεί πλέον περισσότερο ως πηγή διοξειδίου του άνθρακα και λιγότερο ως δεξαμενή αποθήκευσής του, όταν τη δεκαετία του ΄60 απορροφούσε περίπου το ένα τέταρτο των εκπομπών που προέρχονται από τις καύσεις ορυκτών καυσίμων σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Η ανησυχητική αυτή εξέλιξη αποδίδεται στην αποψίλωση των δασών και καθιστά τη μείωση των καύσεων ορυκτών καυσίμων σε όλο τον κόσμο αδιαπραγμάτευτη.
Το animation καταγράφει τις ηπείρους του πλανήτη να «ανασαίνουν» ακολουθώντας τον κύκλο της ζωής της χλωρίδας και τον τρόπο που τα φυτά προσλαμβάνουν και απελευθερώνουν άνθρακα, καθώς αλλάζουν οι εποχές του χρόνου.
Παρακολουθώντας το animation βλέπει κανείς τον τρόπο που «φουσκώνουν» και «ξεφουσκώνουν» τα φυτά όταν η βλάστηση αναπτύσσεται και «ρουφούν» το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και τι συμβαίνει όταν η βλάστηση πεθαίνει και απελευθερώνεται ο άνθρακας.
Να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη οπτικοποίηση βασίζεται σε «ζωντανά» δεδομένα, τα οποία προέρχονται από εκατοντάδες δορυφορικούς σταθμούς παρακολούθησης του άνθρακα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο άνθρακας απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα με την αποσύνθεση οργανικών υλών και με τη διάβρωση πετρωμάτων που περιέχουν άνθρακα. Η φύση αναλαμβάνει την «ανακύκλωσή» του με τους ωκεανούς και τα φυτά να προσλαμβάνουν άνθρακα, ο οποίος χρησιμοποιείται από τα τελευταία για τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης.
Το animation υπενθυμίζει για μία ακόμη φορά την αξία των φυτών στη ισορροπία της φύσης, δείχνοντας κατάφυτες περιοχές ‘όπως ο βραζιλιάνικος Αμαζόνιος κα τα δάση της Ανατολικής Ευρώπης, να λαμβάνουν τεράστιες ποσότητες άνθρακα στα καλοκαίρια του βόρειου και του νότιου ημισφαιρίου αντίστοιχα,
Το μήνυμα είναι σαφές και γνωστό: Τα δάση είναι ζωτικής σημασίας συστήματα για τον πλανήτη.
Εκείνο ωστόσο, που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι μεσούσης της κλιματικής κρίσης, το μεγαλύτερο τροπικό δάσος του κόσμου εκείνο του Αμαζόνιου, λειτουργεί πλέον περισσότερο ως πηγή διοξειδίου του άνθρακα και λιγότερο ως δεξαμενή αποθήκευσής του, όταν τη δεκαετία του ΄60 απορροφούσε περίπου το ένα τέταρτο των εκπομπών που προέρχονται από τις καύσεις ορυκτών καυσίμων σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Η ανησυχητική αυτή εξέλιξη αποδίδεται στην αποψίλωση των δασών και καθιστά τη μείωση των καύσεων ορυκτών καυσίμων σε όλο τον κόσμο αδιαπραγμάτευτη.
Το διάβασα στο enallaktikidrasi.com