Τι γυρεύει ο Ερντογάν απ’ το παζάρι
Αν δεν γνωρίζουν όμως αυτοί την ακριβή ενοχή τους, τη γνωρίζουν οι ποικίλες υπηρεσίες του καθεστώτος, που όλες τους αναφέρονται στην κορυφή της εξουσίας και από αυτήν αντλούν νομιμότητα: τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Εφόσον ο πρόεδρος της Τουρκίας, αδιάφορος για αποδεικτικά στοιχεία και νομικές διαδικασίες, έχει ανακηρύξει γκιουλενιστή και συνωμότη οποιονδήποτε ενοχλητικό, αρκεί. Η Δικαιοσύνη δεν έχει παρά να τον υπακούσει. Ή μάλλον να τον προσκυνήσει.
Κοινή λοιπόν και ως προς αυτό η μοίρα των δύο Ελλήνων οιονεί ομήρων με τη μοίρα των Τούρκων φυλακισμένων. Και αυτούς τούς έχει δικάσει ο Ερντογάν στο μονομελές δικαστήριο του μεγαλείου του. Και από αυτόν περιμένουν τον τόνο, τη γραμμή, το είδος της καταδίκης τα δικαστήρια της χώρας του. «Παραβίαση των συνόρων». Ετσι αποφάσισε στη συνέντευξή του ο Τούρκος πρόεδρος, στην οποία και πρότεινε την ανταλλαγή των δύο Ελλήνων με τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς που έχουν ζητήσει άσυλο στη «μισητή» Ελλάδα, γεγονός που ο ίδιος θα πρέπει να το εννοεί σαν βαριά προσβολή του τουρκισμού. Καθόλου απίθανο δεν είναι να προσθέσει κάποια στιγμή και την κατηγορία της κατασκοπείας, για να εξυπηρετήσει τον εκβιασμό που επιχειρεί με τρόπο εφιαλτικά ωμό, αδιανόητο για ηγέτη ευνομούμενου κράτους. Πλην όμως, η Τουρκία δεν διασώζει ούτε τα δευτερεύοντα γνωρίσματα ενός κράτους δικαίου. Επιπλέον, με την εισβολή στη Συρία (μια επανάληψη, υπό νέους όρους, της εισβολής στην Κύπρο) και με την επιθετική δράση της στα νερά και στον αέρα της Μεσογείου, έχει αποδείξει πώς και πόσο σέβεται το διεθνές δίκαιο. Αυτό το κατανόησαν ακόμα και στις Βρυξέλλες.
Προτείνοντας την ανταλλαγή των δύο με τους οκτώ, ο Τούρκος πρόεδρος ομολογεί ανενδοίαστα, όπως ταιριάζει σε πολιτικούς που νιώθουν μονοκράτορες, πως όσα ισχυριζόταν τόσον καιρό η τουρκική πλευρά, περί ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, είναι φληναφήματα. Στο αμοραλιστικό παζάρι που προτείνει η μοναδική απάντηση που συνάδει με το δίκαιο και την ηθική είναι το όχι.
Το διάβασα στο kathimerini.gr
