Σταύρος Πλουμιστός: Το πνεύμα δεν κοιμάται... το αγνοείς
Κάθε φορά που λες «δεν νιώθω τίποτα», η ψυχή σου σου απαντά: «Εγώ είμαι εδώ». Δεν έφυγε ποτέ. Απλώς σιώπησε για να ακούσεις εσύ. Όμως ο νους, γεμάτος από σκέψεις, φόβους, προσδοκίες και εικόνες, δεν αφήνει τον ήχο του πνεύματος να περάσει. Κι έτσι, νομίζεις πως κοιμήθηκε, πως απομακρύνθηκε, πως σε εγκατέλειψε. Μα το πνεύμα δεν εγκαταλείπει. Μόνο ο άνθρωπος εγκαταλείπει τον εαυτό του.
Έζησα κι εγώ εποχές που πίστεψα πως το φως είχε σβήσει μέσα μου. Όμως κάθε φορά, λίγο πριν το σκοτάδι με καταπιεί, άκουγα ένα ψίθυρο (δες το βίντεο μου για τους ψιθυριστές), έναν λεπτό, απαλό ήχο που μου θύμιζε ποιος είμαι. Αυτός ο ήχος δεν είναι φωνή ανθρώπινη αλλά ο παλμός του Είναι μας. Είναι η μνήμη του φωτός, χαραγμένη στο πνευματικό μας κύτταρο. Δεν χρειάζεται να τον ψάξεις, δεν χρειάζεται να τον ξυπνήσεις. Απλώς να σωπάσεις αρκετά ώστε να τον θυμηθείς.
Το πνεύμα δεν κοιμάται. Όταν ο άνθρωπος χάνει την επαφή με το νόημα, με το σκοπό, με την εσωτερική του αλήθεια, νομίζει πως έσβησε η φλόγα. Μα η φλόγα δεν έσβησε. Την έχει σκεπάσει η στάχτη του φόβου, της συνήθειας, της υπερπροσπάθειας να ελέγξεις τη ζωή. Και το μόνο που χρειάζεται είναι μια ανάσα πίστης, ένα άνοιγμα, μια επιστροφή στη στιγμή. Το πνεύμα δεν ζητά να το προσκαλέσεις, ζητά να το αναγνωρίσεις.
Η αυτογνωσία δεν είναι μια θεωρητική άσκηση ούτε ένα πνευματικό κατόρθωμα. Είναι η διαδικασία να θυμηθείς ποιος είσαι, πέρα από το όνομά σου, πέρα από το επάγγελμα, πέρα από τους ρόλους και τις μάσκες. Είναι να σταθείς γυμνός μπροστά στην αλήθεια σου και να πεις «Ναι, αυτό είμαι». Και τότε, ο νους σταματά να παλεύει. Η καρδιά ανοίγει. Το πνεύμα, που ποτέ δεν κοιμήθηκε, αναδύεται απαλά και σε πλημμυρίζει με εκείνη τη γνώριμη αίσθηση ειρήνης που δεν έχει αιτία.
Όσο περισσότερο προσπαθείς να "βρεις" το πνεύμα, τόσο το απομακρύνεις. Γιατί το πνεύμα δεν βρίσκεται με προσπάθεια. Βρίσκεται με παράδοση. Όταν σταματήσεις να αγωνίζεσαι να γίνεις κάτι, τότε θυμάσαι ότι ήδη Είσαι. Η αφύπνιση δεν είναι επίτευγμα, είναι αποδοχή. Είναι η στιγμή που παύεις να ζητάς το φως, γιατί καταλαβαίνεις ότι το φως είσαι εσύ. Ότι η θεϊκή ενέργεια που κινεί τα άστρα είναι η ίδια που αναπνέει μέσα σου.
Η πνευματική αφύπνιση δεν έρχεται με χειροκρότημα. Έρχεται αθόρυβα, στις πιο απλές στιγμές... όταν παρατηρείς τη βροχή χωρίς να σκέφτεσαι, όταν νιώθεις ευγνωμοσύνη χωρίς λόγο, όταν συγχωρείς χωρίς εξήγηση. Εκεί, στη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην πράξη και στην επίγνωση, γεννιέται η παρουσία. Κι εκεί αντιλαμβάνεσαι πως το πνεύμα δεν κοιμόταν ποτέ αλλά εσύ απλώς δεν ήσουν εκεί να το δεις.
Μου αρέσει να εξηγώ στις ομιλίες μου, ότι η ψυχή είναι ο καθρέφτης του πνεύματος. Όσο πιο καθαρή γίνεται η ψυχή, τόσο καθαρότερα καθρεφτίζεται μέσα της η θεϊκή πνοή. Ο νους, όταν είναι γεμάτος σκιές, δεν μπορεί να δει την αντανάκλαση. Για αυτό χρειάζεται να μάθεις να καθαρίζεις το νου σου, να τον επαναπρογραμματίζεις, όχι με βία αλλά με αγάπη. Η μέθοδος Voice Healing, που δημιούργησα μέσα από χρόνια βιωματικής έρευνας, βασίζεται ακριβώς σε αυτό, να αφήσεις την καθοδήγηση της ψυχής να γίνει ο ήχος που επανασυντονίζει τον εγκέφαλο με τη συχνότητα της ειρήνης. Δεν αλλάζεις τον εαυτό σου, τον θυμάσαι. Και όταν θυμάσαι, θεραπεύεσαι.
Στο ολιστικό κέντρο Life Health Care, είδα ανθρώπους να μεταμορφώνονται όχι γιατί έμαθαν κάτι καινούργιο, αλλά γιατί άρχισαν να ακούν αυτό που ήδη γνώριζαν. Η αυτογνωσία δεν είναι κάτι που αποκτάς, είναι κάτι που επιτρέπεις. Το πνεύμα δεν κοιμάται, περιμένει την άδειά σου να εκφραστεί. Κι αυτή η άδεια δίνεται μέσα από τη σιωπή, την προσευχή, την ευγνωμοσύνη, την εσωτερική πειθαρχία της αγάπης.
Όταν σταματήσεις να ζητάς «σημάδια», όταν πάψεις να ρωτάς «πότε θα αφυπνιστώ», τότε αρχίζει η πραγματική αφύπνιση. Γιατί τότε παύεις να προσδοκάς να σου δώσει κάποιος κάτι έξω από εσένα. Το πνεύμα δεν έρχεται από έξω. Αναδύεται από μέσα, σαν φως που ανεβαίνει από το βάθος της ύπαρξης και φωτίζει το σώμα, το νου, τα κύτταρα. Είναι το ίδιο φως που ονομάζουμε αγάπη, συνειδητότητα, Θεό, διαφορετικά ονόματα για την ίδια ουσία.
Μη φοβάσαι το σκοτάδι. Το σκοτάδι δεν είναι απουσία φωτός, είναι μέρος της διαδρομής προς αυτό. Κάθε φορά που νιώθεις χαμένος, θυμήσου πως το πνεύμα σε κρατά, ακόμη κι αν δεν το αισθάνεσαι. Είναι σαν τη ρίζα του δέντρου που δεν τη βλέπεις, αλλά χάρη σε αυτήν αναπνέεις. Αν μάθεις να εμπιστεύεσαι αυτή τη ρίζα, θα πάψεις να αγωνιάς για τα φύλλα που πέφτουν. Θα ξέρεις ότι κάθε κύκλος έχει το δικό του λόγο και κάθε φθορά οδηγεί σε αναγέννηση.
Η αφύπνιση δεν είναι μια στιγμή, είναι μια πορεία. Και αυτή η πορεία δεν έχει τέλος, γιατί το πνεύμα είναι άπειρο. Ο άνθρωπος που νομίζει πως «ξύπνησε» τελείως, ξανακοιμάται μέσα στην αυταρέσκεια της γνώσης. Ο αληθινά αφυπνισμένος μένει ταπεινός, γιατί ξέρει πως κάθε μέρα είναι μια νέα ευκαιρία να δει λίγο πιο καθαρά, να αγαπήσει λίγο πιο βαθιά, να συγχωρέσει λίγο πιο ειλικρινά. Το πνεύμα δεν σταματά ποτέ να εξελίσσεται, γιατί είναι η ίδια η ροή της Δημιουργίας.
Όταν συνειδητοποιήσεις πως το πνεύμα δεν κοιμάται, η ζωή αποκτά άλλον ρυθμό. Δεν χρειάζεται να τρέχεις, να αποδεικνύεις, να επιδιώκεις. Απλώς υπάρχεις, και μέσα σε αυτή την ύπαρξη όλα γίνονται αρμονικά. Τότε κάθε εμπόδιο γίνεται δάσκαλος, κάθε απώλεια μεταμορφώνεται σε δώρο, κάθε πόνος ανοίγει μια νέα πύλη κατανόησης. Κι εσύ, μέσα σε αυτή τη ροή, θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνος και ότι τελικά ποτέ δεν ήσουν μόνος.
Το πνεύμα δεν κοιμάται. Όταν ο άνθρωπος χάνει την επαφή με το νόημα, με το σκοπό, με την εσωτερική του αλήθεια, νομίζει πως έσβησε η φλόγα. Μα η φλόγα δεν έσβησε. Την έχει σκεπάσει η στάχτη του φόβου, της συνήθειας, της υπερπροσπάθειας να ελέγξεις τη ζωή. Και το μόνο που χρειάζεται είναι μια ανάσα πίστης, ένα άνοιγμα, μια επιστροφή στη στιγμή. Το πνεύμα δεν ζητά να το προσκαλέσεις, ζητά να το αναγνωρίσεις.
Η αυτογνωσία δεν είναι μια θεωρητική άσκηση ούτε ένα πνευματικό κατόρθωμα. Είναι η διαδικασία να θυμηθείς ποιος είσαι, πέρα από το όνομά σου, πέρα από το επάγγελμα, πέρα από τους ρόλους και τις μάσκες. Είναι να σταθείς γυμνός μπροστά στην αλήθεια σου και να πεις «Ναι, αυτό είμαι». Και τότε, ο νους σταματά να παλεύει. Η καρδιά ανοίγει. Το πνεύμα, που ποτέ δεν κοιμήθηκε, αναδύεται απαλά και σε πλημμυρίζει με εκείνη τη γνώριμη αίσθηση ειρήνης που δεν έχει αιτία.
Όσο περισσότερο προσπαθείς να "βρεις" το πνεύμα, τόσο το απομακρύνεις. Γιατί το πνεύμα δεν βρίσκεται με προσπάθεια. Βρίσκεται με παράδοση. Όταν σταματήσεις να αγωνίζεσαι να γίνεις κάτι, τότε θυμάσαι ότι ήδη Είσαι. Η αφύπνιση δεν είναι επίτευγμα, είναι αποδοχή. Είναι η στιγμή που παύεις να ζητάς το φως, γιατί καταλαβαίνεις ότι το φως είσαι εσύ. Ότι η θεϊκή ενέργεια που κινεί τα άστρα είναι η ίδια που αναπνέει μέσα σου.
Η πνευματική αφύπνιση δεν έρχεται με χειροκρότημα. Έρχεται αθόρυβα, στις πιο απλές στιγμές... όταν παρατηρείς τη βροχή χωρίς να σκέφτεσαι, όταν νιώθεις ευγνωμοσύνη χωρίς λόγο, όταν συγχωρείς χωρίς εξήγηση. Εκεί, στη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην πράξη και στην επίγνωση, γεννιέται η παρουσία. Κι εκεί αντιλαμβάνεσαι πως το πνεύμα δεν κοιμόταν ποτέ αλλά εσύ απλώς δεν ήσουν εκεί να το δεις.
Μου αρέσει να εξηγώ στις ομιλίες μου, ότι η ψυχή είναι ο καθρέφτης του πνεύματος. Όσο πιο καθαρή γίνεται η ψυχή, τόσο καθαρότερα καθρεφτίζεται μέσα της η θεϊκή πνοή. Ο νους, όταν είναι γεμάτος σκιές, δεν μπορεί να δει την αντανάκλαση. Για αυτό χρειάζεται να μάθεις να καθαρίζεις το νου σου, να τον επαναπρογραμματίζεις, όχι με βία αλλά με αγάπη. Η μέθοδος Voice Healing, που δημιούργησα μέσα από χρόνια βιωματικής έρευνας, βασίζεται ακριβώς σε αυτό, να αφήσεις την καθοδήγηση της ψυχής να γίνει ο ήχος που επανασυντονίζει τον εγκέφαλο με τη συχνότητα της ειρήνης. Δεν αλλάζεις τον εαυτό σου, τον θυμάσαι. Και όταν θυμάσαι, θεραπεύεσαι.
Στο ολιστικό κέντρο Life Health Care, είδα ανθρώπους να μεταμορφώνονται όχι γιατί έμαθαν κάτι καινούργιο, αλλά γιατί άρχισαν να ακούν αυτό που ήδη γνώριζαν. Η αυτογνωσία δεν είναι κάτι που αποκτάς, είναι κάτι που επιτρέπεις. Το πνεύμα δεν κοιμάται, περιμένει την άδειά σου να εκφραστεί. Κι αυτή η άδεια δίνεται μέσα από τη σιωπή, την προσευχή, την ευγνωμοσύνη, την εσωτερική πειθαρχία της αγάπης.
Όταν σταματήσεις να ζητάς «σημάδια», όταν πάψεις να ρωτάς «πότε θα αφυπνιστώ», τότε αρχίζει η πραγματική αφύπνιση. Γιατί τότε παύεις να προσδοκάς να σου δώσει κάποιος κάτι έξω από εσένα. Το πνεύμα δεν έρχεται από έξω. Αναδύεται από μέσα, σαν φως που ανεβαίνει από το βάθος της ύπαρξης και φωτίζει το σώμα, το νου, τα κύτταρα. Είναι το ίδιο φως που ονομάζουμε αγάπη, συνειδητότητα, Θεό, διαφορετικά ονόματα για την ίδια ουσία.
Μη φοβάσαι το σκοτάδι. Το σκοτάδι δεν είναι απουσία φωτός, είναι μέρος της διαδρομής προς αυτό. Κάθε φορά που νιώθεις χαμένος, θυμήσου πως το πνεύμα σε κρατά, ακόμη κι αν δεν το αισθάνεσαι. Είναι σαν τη ρίζα του δέντρου που δεν τη βλέπεις, αλλά χάρη σε αυτήν αναπνέεις. Αν μάθεις να εμπιστεύεσαι αυτή τη ρίζα, θα πάψεις να αγωνιάς για τα φύλλα που πέφτουν. Θα ξέρεις ότι κάθε κύκλος έχει το δικό του λόγο και κάθε φθορά οδηγεί σε αναγέννηση.
Η αφύπνιση δεν είναι μια στιγμή, είναι μια πορεία. Και αυτή η πορεία δεν έχει τέλος, γιατί το πνεύμα είναι άπειρο. Ο άνθρωπος που νομίζει πως «ξύπνησε» τελείως, ξανακοιμάται μέσα στην αυταρέσκεια της γνώσης. Ο αληθινά αφυπνισμένος μένει ταπεινός, γιατί ξέρει πως κάθε μέρα είναι μια νέα ευκαιρία να δει λίγο πιο καθαρά, να αγαπήσει λίγο πιο βαθιά, να συγχωρέσει λίγο πιο ειλικρινά. Το πνεύμα δεν σταματά ποτέ να εξελίσσεται, γιατί είναι η ίδια η ροή της Δημιουργίας.
Όταν συνειδητοποιήσεις πως το πνεύμα δεν κοιμάται, η ζωή αποκτά άλλον ρυθμό. Δεν χρειάζεται να τρέχεις, να αποδεικνύεις, να επιδιώκεις. Απλώς υπάρχεις, και μέσα σε αυτή την ύπαρξη όλα γίνονται αρμονικά. Τότε κάθε εμπόδιο γίνεται δάσκαλος, κάθε απώλεια μεταμορφώνεται σε δώρο, κάθε πόνος ανοίγει μια νέα πύλη κατανόησης. Κι εσύ, μέσα σε αυτή τη ροή, θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνος και ότι τελικά ποτέ δεν ήσουν μόνος.
Το πνεύμα δεν κοιμάται απλά το αγνοείς. Μα όσο κι αν το αγνοείς, εκείνο σε αγαπά. Δεν θυμώνει, δεν σε τιμωρεί, δεν φεύγει. Απλώς περιμένει. Περιμένει τη στιγμή που θα κουραστείς αρκετά από τις ψευδαισθήσεις σου και θα γυρίσεις μέσα. Και τότε, θα το νιώσεις να σε αγκαλιάζει από μέσα, σιωπηλά, χωρίς λόγια. Αυτή η αγκαλιά είναι η αληθινή αφύπνιση.
Κλείσε τα μάτια. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Άκου. Δεν υπάρχει τίποτα να διορθώσεις, τίποτα να κυνηγήσεις, τίποτα να κερδίσεις. Υπάρχει μόνο να θυμηθείς. Να θυμηθείς ότι το πνεύμα σου δεν κοιμάται, γιατί είναι το άγρυπνο βλέμμα του Θεού μέσα σου. Κι όταν το αναγνωρίσεις, θα καταλάβεις ότι ποτέ δεν ήσουν χωριστός από Αυτόν. Ήσουν απλώς ένας οδοιπόρος που ονειρεύτηκε πως έχασε το δρόμο, ενώ πάντα περπατούσε μέσα στο φως.
Κλείσε τα μάτια. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Άκου. Δεν υπάρχει τίποτα να διορθώσεις, τίποτα να κυνηγήσεις, τίποτα να κερδίσεις. Υπάρχει μόνο να θυμηθείς. Να θυμηθείς ότι το πνεύμα σου δεν κοιμάται, γιατί είναι το άγρυπνο βλέμμα του Θεού μέσα σου. Κι όταν το αναγνωρίσεις, θα καταλάβεις ότι ποτέ δεν ήσουν χωριστός από Αυτόν. Ήσουν απλώς ένας οδοιπόρος που ονειρεύτηκε πως έχασε το δρόμο, ενώ πάντα περπατούσε μέσα στο φως.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης - Αυτογνωσίας
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Ιδρυτής του Συμβουλευτικού Κέντρου
Life Helth Care - www.lifehealthcare.gr
& Εναλλακτικών Θεραπειών - www.voicehealing.gr
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού
ή την αγορά του βιβλίου στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)
