Σταύρος Πλουμιστός: Πόσα πράγματα κάνω για να επιβιώσω και πόσα για να ζήσω;
👉Καθημερινά σηκωνόμαστε το πρωί και ξεκινάμε μια σειρά από ενέργειες που, σχεδόν μηχανικά, επαναλαμβάνουμε χωρίς να τις αμφισβητούμε. Πίνουμε τον καφέ μας, πηγαίνουμε στη δουλειά, επικοινωνούμε με τους γύρω μας, διαχειριζόμαστε υποχρεώσεις, ελέγχουμε λογαριασμούς, προλαβαίνουμε προθεσμίες. Και η μέρα κυλάει. Σαν νερό που διαρρέει τα δάχτυλά μας. Σαν αέρας που τον νιώθουμε, μα δεν τον κρατάμε.
Μα ας σταθούμε για λίγο. Ας κάνουμε μια απλή αλλά βαθιά ερώτηση: «Πόσα από όλα αυτά που κάνω είναι για να επιβιώσω… και πόσα είναι για να ζήσω πραγματικά;»
Η αυτογνωσία είναι το εργαλείο που διαχωρίζει την επιβίωση από τη ζωή. Είναι ο καθρέφτης που δεν κολακεύει, αλλά αποκαλύπτει. Είναι η φωνή μέσα μας που ρωτά:
Όμως ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της Ζωής είναι η ανάγκη για απόλυτη ασφάλεια. Επιθυμούμε μια σταθερότητα που καταλήγει να είναι φυλακή. Μένουμε σε δουλειές που μας στραγγίζουν, σε σχέσεις που μας καθηλώνουν, σε ρόλους που δεν μας εκφράζουν. Γιατί; Γιατί φοβόμαστε την ανατροπή. Φοβόμαστε την απώλεια. Φοβόμαστε να αλλάξουμε.
Όμως ας είμαστε ειλικρινείς. Η σταθερότητα είναι ψευδαίσθηση. Η ζωή από τη φύση της είναι μεταβλητή. Ό,τι σήμερα θεωρούμε «δεδομένο» αύριο μπορεί να μην υπάρχει. Άρα, τι νόημα έχει να θυσιάζουμε την ψυχή μας για κάτι προσωρινό;
Το πραγματικό ρίσκο δεν είναι η αλλαγή. Το πραγματικό ρίσκο είναι να περάσουν τα χρόνια και να συνειδητοποιήσεις πως ποτέ δεν έζησες.
Ποια είναι τα σημάδια ότι απλώς επιβιώνεις;
Πώς ξεχωρίζεις τις πράξεις Ζωής;
Το να ζεις δεν είναι πάντα εύκολο. Θέλει κουράγιο. Θέλει επιλογές. Θέλει να πεις όχι σε όσα δεν σε εκφράζουν, να αφήσεις πίσω ρόλους και προσδοκίες. Θέλει να τιμήσεις την αλήθεια σου, ακόμα κι αν μείνεις μόνος για λίγο.
Η ελευθερία και η ευτυχία είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής. Δεν τις χαρίζει κανείς. Τις κατακτάς, καθημερινά. Επιλέγεις να φροντίσεις τον εαυτό σου. Να ακούσεις την καρδιά σου. Να σταματήσεις να ζεις με το «πρέπει» και να ξεκινήσεις με το «είμαι».
Ζωή σημαίνει να σταματάς για λίγο και να ακούς τον εαυτό σου. Όχι να τον αποφεύγεις. Να νιώθεις. Όχι να τρέχεις για να ξεφύγεις. Να δημιουργείς. Όχι να αναπαράγεις. Να αγαπάς. Όχι να ανταγωνίζεσαι.
Πώς να Αναγνωρίσεις τη Διαφορά
Η μετάβαση από την επιβίωση, όπως γράφω στο βιβλίο μου "Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης" (εδώ), στη ζωή δεν είναι στιγμιαία. Είναι διαδικασία. Όμως αρχίζει με μια επιλογή: Να είσαι παρών. Να παρατηρείς. Να επιλέγεις συνειδητά. Να τολμάς να ονειρεύεσαι ξανά.
Στο Συμβουλευτικό κέντρο μας, το Life Health Care (εδώ), έχουμε δει χιλιάδες ανθρώπους να κάνουν αυτή τη μετάβαση. Από την κατάθλιψη στην ελπίδα. Από τη σύγχυση στη διαύγεια. Από το μηχανικό «πρέπει» στο παθιασμένο «θέλω». Γιατί; Γιατί πήραν την απόφαση να ΖΗΣΟΥΝ.
Και εσύ μπορείς. Ξεκινάς με ένα βήμα... την ειλικρίνεια. Ρώτησε: «Τι θα έκανα διαφορετικά αν δεν με απασχολούσε το χρήμα, οι γνώμες των άλλων ή ο φόβος της αποτυχίας;»
Αυτό που θα απαντήσεις… ίσως είναι η αρχή της πραγματικής σου ζωής.
Αυτό το κείμενο μου φίλοι μου, δεν είναι απλώς λέξεις. Είναι πρόσκληση. Να σηκώσεις το βλέμμα. Να επαναπροσδιορίσεις την πορεία σου. Να επιλέξεις ξανά, από την αρχή, τι είναι για σένα Ζωή.
Δεν χρειάζεται να τα αλλάξεις όλα απότομα. Αρκεί να αλλάξεις ένα πράγμα μόνο... τη συνείδησή σου. Να αρχίσεις να ρωτάς, να αφουγκράζεσαι, να νιώθεις. Από εκεί ξεκινούν όλα.
Ο κόσμος χρειάζεται ανθρώπους που δεν ζουν απλώς για να επιβιώσουν. Χρειάζεται ανθρώπους που έχουν ξυπνήσει. Ανθρώπους που τολμούν να ζουν με νόημα, με πάθος, με αγάπη.
Είσαι ένας από αυτούς;
Μα ας σταθούμε για λίγο. Ας κάνουμε μια απλή αλλά βαθιά ερώτηση: «Πόσα από όλα αυτά που κάνω είναι για να επιβιώσω… και πόσα είναι για να ζήσω πραγματικά;»
Η Μεγάλη Σύγχυση
Επιβίωση σημαίνει να συντηρώ το σώμα μου, να πληρώνω τους λογαριασμούς, να έχω στέγη, τροφή, βασική ασφάλεια. Είναι το ένστικτο που μας κρατάει ζωντανούς. Είναι το «πρέπει». Η ζωή, όμως, είναι κάτι άλλο. Είναι το «θέλω». Είναι η δημιουργία, η χαρά, η σύνδεση, η έμπνευση, η αγάπη, η ελευθερία.
Ζούμε σε μια κοινωνία που μας έχει εκπαιδεύσει να τιμάμε υπερβολικά την επιβίωση και να ξεχνάμε τη ζωή. Μας έχει προγραμματίσει να πιστεύουμε ότι αν επιβιώνουμε καλά, τότε είμαστε και ευτυχισμένοι. Όμως δεν είναι έτσι. Η επιβίωση χωρίς σκοπό, χωρίς συναίσθημα, χωρίς ψυχή, είναι μια χλωμή εκδοχή της ύπαρξης. Είναι σαν να κατοικεί κανείς σε ένα σπίτι χωρίς παράθυρα.
Για μένα η ερώτηση λοιπόν δεν είναι μόνο υπαρξιακή. Είναι καθημερινή, πρακτική και επείγουσα. Αν δεν την κάνεις τώρα, πότε; Και αν δεν απαντήσεις με ειλικρίνεια, ποιος θα το κάνει για σένα;
Επιβίωση σημαίνει να συντηρώ το σώμα μου, να πληρώνω τους λογαριασμούς, να έχω στέγη, τροφή, βασική ασφάλεια. Είναι το ένστικτο που μας κρατάει ζωντανούς. Είναι το «πρέπει». Η ζωή, όμως, είναι κάτι άλλο. Είναι το «θέλω». Είναι η δημιουργία, η χαρά, η σύνδεση, η έμπνευση, η αγάπη, η ελευθερία.
Ζούμε σε μια κοινωνία που μας έχει εκπαιδεύσει να τιμάμε υπερβολικά την επιβίωση και να ξεχνάμε τη ζωή. Μας έχει προγραμματίσει να πιστεύουμε ότι αν επιβιώνουμε καλά, τότε είμαστε και ευτυχισμένοι. Όμως δεν είναι έτσι. Η επιβίωση χωρίς σκοπό, χωρίς συναίσθημα, χωρίς ψυχή, είναι μια χλωμή εκδοχή της ύπαρξης. Είναι σαν να κατοικεί κανείς σε ένα σπίτι χωρίς παράθυρα.
Για μένα η ερώτηση λοιπόν δεν είναι μόνο υπαρξιακή. Είναι καθημερινή, πρακτική και επείγουσα. Αν δεν την κάνεις τώρα, πότε; Και αν δεν απαντήσεις με ειλικρίνεια, ποιος θα το κάνει για σένα;
Η αυτογνωσία είναι το εργαλείο που διαχωρίζει την επιβίωση από τη ζωή. Είναι ο καθρέφτης που δεν κολακεύει, αλλά αποκαλύπτει. Είναι η φωνή μέσα μας που ρωτά:
- Αυτό που κάνεις το θες ή το υπομένεις;
- Αυτός που είσαι σήμερα είναι προϊόν επιλογής ή συμβιβασμού;
- Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες πραγματικά ζωντανός;
Όμως ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της Ζωής είναι η ανάγκη για απόλυτη ασφάλεια. Επιθυμούμε μια σταθερότητα που καταλήγει να είναι φυλακή. Μένουμε σε δουλειές που μας στραγγίζουν, σε σχέσεις που μας καθηλώνουν, σε ρόλους που δεν μας εκφράζουν. Γιατί; Γιατί φοβόμαστε την ανατροπή. Φοβόμαστε την απώλεια. Φοβόμαστε να αλλάξουμε.
Όμως ας είμαστε ειλικρινείς. Η σταθερότητα είναι ψευδαίσθηση. Η ζωή από τη φύση της είναι μεταβλητή. Ό,τι σήμερα θεωρούμε «δεδομένο» αύριο μπορεί να μην υπάρχει. Άρα, τι νόημα έχει να θυσιάζουμε την ψυχή μας για κάτι προσωρινό;
Το πραγματικό ρίσκο δεν είναι η αλλαγή. Το πραγματικό ρίσκο είναι να περάσουν τα χρόνια και να συνειδητοποιήσεις πως ποτέ δεν έζησες.
Ποια είναι τα σημάδια ότι απλώς επιβιώνεις;
- Ξυπνάς χωρίς ενθουσιασμό.
- Το πρώτο που σκέφτεσαι είναι υποχρεώσεις.
- Δεν έχεις δημιουργικότητα.
- Αναβάλεις τα πράγματα που σε ευχαριστούν.
- Σκέφτεσαι διαρκώς το αύριο, σπάνια το τώρα.
- Δεν θυμάσαι πότε ένιωσες πραγματική χαρά.
Πώς ξεχωρίζεις τις πράξεις Ζωής;
- Νιώθεις βαθιά σύνδεση με αυτό που κάνεις.
- Έχεις αίσθηση σκοπού.
- Χάνεις την αίσθηση του χρόνου γιατί απολαμβάνεις.
- Εμπνέεις και εμπνέεσαι.
- Επιδιώκεις αληθινές σχέσεις, όχι απλές συναλλαγές.
- Κάνεις πράγματα χωρίς να σε νοιάζει η αναγνώριση, γιατί σε γεμίζουν.
Το να ζεις δεν είναι πάντα εύκολο. Θέλει κουράγιο. Θέλει επιλογές. Θέλει να πεις όχι σε όσα δεν σε εκφράζουν, να αφήσεις πίσω ρόλους και προσδοκίες. Θέλει να τιμήσεις την αλήθεια σου, ακόμα κι αν μείνεις μόνος για λίγο.
Η ελευθερία και η ευτυχία είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής. Δεν τις χαρίζει κανείς. Τις κατακτάς, καθημερινά. Επιλέγεις να φροντίσεις τον εαυτό σου. Να ακούσεις την καρδιά σου. Να σταματήσεις να ζεις με το «πρέπει» και να ξεκινήσεις με το «είμαι».
Ζωή σημαίνει να σταματάς για λίγο και να ακούς τον εαυτό σου. Όχι να τον αποφεύγεις. Να νιώθεις. Όχι να τρέχεις για να ξεφύγεις. Να δημιουργείς. Όχι να αναπαράγεις. Να αγαπάς. Όχι να ανταγωνίζεσαι.
Πώς να Αναγνωρίσεις τη Διαφορά
- Κάνε μια λίστα των καθημερινών σου δραστηριοτήτων. Δίπλα σε κάθε μία, σημείωσε αν την κάνεις γιατί σε γεμίζει ή γιατί «πρέπει».
- Ρώτα τον εαυτό σου κάθε πρωί: Τι θα κάνω σήμερα που θα με κάνει να νιώσω ΖΩΝΤΑΝΟΣ;
- Γράψε ποια είναι τα 5 πράγματα που αγαπούσες ως παιδί. Πόσα από αυτά υπάρχουν σήμερα στη ζωή σου;
- Παρατήρησε τα συναισθήματά σου. Πότε νιώθεις ενέργεια; Πότε εξάντληση; Η ενέργεια δείχνει Ζωή. Η εξάντληση δείχνει επιβίωση.
Η μετάβαση από την επιβίωση, όπως γράφω στο βιβλίο μου "Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης" (εδώ), στη ζωή δεν είναι στιγμιαία. Είναι διαδικασία. Όμως αρχίζει με μια επιλογή: Να είσαι παρών. Να παρατηρείς. Να επιλέγεις συνειδητά. Να τολμάς να ονειρεύεσαι ξανά.
Στο Συμβουλευτικό κέντρο μας, το Life Health Care (εδώ), έχουμε δει χιλιάδες ανθρώπους να κάνουν αυτή τη μετάβαση. Από την κατάθλιψη στην ελπίδα. Από τη σύγχυση στη διαύγεια. Από το μηχανικό «πρέπει» στο παθιασμένο «θέλω». Γιατί; Γιατί πήραν την απόφαση να ΖΗΣΟΥΝ.
Και εσύ μπορείς. Ξεκινάς με ένα βήμα... την ειλικρίνεια. Ρώτησε: «Τι θα έκανα διαφορετικά αν δεν με απασχολούσε το χρήμα, οι γνώμες των άλλων ή ο φόβος της αποτυχίας;»
Αυτό που θα απαντήσεις… ίσως είναι η αρχή της πραγματικής σου ζωής.
Αυτό το κείμενο μου φίλοι μου, δεν είναι απλώς λέξεις. Είναι πρόσκληση. Να σηκώσεις το βλέμμα. Να επαναπροσδιορίσεις την πορεία σου. Να επιλέξεις ξανά, από την αρχή, τι είναι για σένα Ζωή.
Δεν χρειάζεται να τα αλλάξεις όλα απότομα. Αρκεί να αλλάξεις ένα πράγμα μόνο... τη συνείδησή σου. Να αρχίσεις να ρωτάς, να αφουγκράζεσαι, να νιώθεις. Από εκεί ξεκινούν όλα.
Ο κόσμος χρειάζεται ανθρώπους που δεν ζουν απλώς για να επιβιώσουν. Χρειάζεται ανθρώπους που έχουν ξυπνήσει. Ανθρώπους που τολμούν να ζουν με νόημα, με πάθος, με αγάπη.
Είσαι ένας από αυτούς;
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης - Αυτογνωσίας
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Ιδρυτής του Συμβουλευτικού Κέντρου
Life Helth Care - www.lifehealthcare.gr
& Εναλλακτικών Θεραπειών - www.voicehealing.gr
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)