Το χαμόγελο αλλάζει τις συναισθηματικές αντιλήψεις
Αυτή η νέα προσέγγιση έδειξε ότι ακόμη και ένα φευγαλέο χαμόγελο θα μπορούσε να αλλάξει σημαντικά τη συναισθηματική αντίληψη, σηματοδοτώντας την πρώτη απόδειξη αυτού του είδους. Με συνέπειες για θεωρητικές συζητήσεις και κλινικές εφαρμογές, αυτή η έρευνα θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για νέες θεραπείες για καταστάσεις όπως η κατάθλιψη, η νόσος του Πάρκινσον και ο αυτισμός, ενισχύοντας την αναγνώριση των συναισθημάτων του προσώπου.
Η μελέτη με επικεφαλής τον Δρ Sebastian Korb, από το Τμήμα Ψυχολογίας, δείχνει ότι ακόμη και ένα σύντομο αδύναμο χαμόγελο κάνει τα πρόσωπα να φαίνονται πιο χαρούμενα.
Το πρωτοποριακό πείραμα χρησιμοποίησε ηλεκτρική διέγερση για να προκαλέσει χαμόγελα και εμπνεύστηκε από φωτογραφίες που έγιναν διάσημες από τον Κάρολο Δαρβίνο. Προέκυψε ότι η παραγωγή ενός αδύναμου χαμόγελου για 500 χιλιοστά του δευτερολέπτου ήταν αρκετή για να προκαλέσει την αντίληψη της ευτυχίας. Credit: Neuroscience News
Ένα ανώδυνο ρεύμα χειραγωγούσε τους μύες στιγμιαία σε δράση – δημιουργώντας ένα σύντομο ανεξέλεγκτο χαμόγελο.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που έχει αποδειχθεί ότι η ηλεκτρική διέγερση του προσώπου επηρεάζει τη συναισθηματική αντίληψη.
Ο Δρ Korb ελπίζει ότι η έρευνα μπορεί να διερευνήσει πιθανές θεραπείες για την κατάθλιψη ή διαταραχές που επηρεάζουν την έκφραση, όπως η νόσος του Πάρκινσον και ο αυτισμός.
Είπε: «Η διαπίστωση ότι μια ελεγχόμενη, σύντομη και αδύναμη ενεργοποίηση των μυών του προσώπου μπορεί κυριολεκτικά να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της ευτυχίας σε ένα κατά τα άλλα ουδέτερο ή ακόμα και ελαφρώς θλιμμένο πρόσωπο, είναι πρωτοποριακή.
«Είναι σχετικό για θεωρητικές συζητήσεις σχετικά με το ρόλο της ανατροφοδότησης του προσώπου στην αντίληψη των συναισθημάτων και έχει δυνατότητες για μελλοντικές κλινικές εφαρμογές».
Ο Δρ Korb χρησιμοποίησε μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή μιας τεχνικής που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα από τον Γάλλο γιατρό Duchenne de Boulogne.
Ο Δαρβίνος δημοσίευσε σχέδια του έργου του Duchenne στο The Expression of the Emotions in Man and Animals – το τρίτο σημαντικό έργο του για την εξέλιξη.
Ωστόσο, η τάση μειώθηκε για τα νέα πειράματα για να διασφαλιστεί η ασφάλεια των συμμετεχόντων και να ελεγχθούν καλύτερα τα χαμόγελα.
Χρησιμοποιώντας υπολογιστές, η ομάδα μπόρεσε να ελέγξει την εμφάνιση του χαμόγελου με ακρίβεια χιλιοστού του δευτερολέπτου.
Συνολικά 47 άτομα συμμετείχαν στη μελέτη του Essex που δημοσιεύτηκε στο Social Cognitive and Affective Neuroscience.
Τους έδειξαν ψηφιακά είδωλα και τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν αν έδειχναν χαρούμενοι ή λυπημένοι. Στις μισές δοκιμές, οι χαμογελαστοί μύες ενεργοποιήθηκαν στην αρχή του προσώπου.
Προέκυψε ότι η παραγωγή ενός αδύναμου χαμόγελου για 500 χιλιοστά του δευτερολέπτου ήταν αρκετή για να προκαλέσει την αντίληψη της ευτυχίας.
Ο Δρ Korb λέει ότι τα αποτελέσματα μας βοηθούν να κατανοήσουμε την ανατροφοδότηση του προσώπου και ελπίζει να επεκτείνει τη μελέτη.
Είπε: «Αυτή τη στιγμή διεξάγουμε περισσότερη έρευνα για να διερευνήσουμε περαιτέρω το φαινόμενο σε υγιείς συμμετέχοντες.
«Στο μέλλον, ωστόσο, ελπίζουμε να εφαρμόσουμε αυτή την τεχνική για να εξερευνήσουμε την αναγνώριση συναισθημάτων προσώπου, για άτομα με παθήσεις όπως η νόσος του Πάρκινσον, που είναι γνωστό ότι έχουν μειωμένη αυθόρμητη μίμηση προσώπου και μειωμένη αναγνώριση συναισθημάτων προσώπου.
«Επιπλέον, έχουμε δημοσιεύσει οδηγίες για να επιτρέψουμε σε άλλους ερευνητές να αρχίσουν με ασφάλεια να χρησιμοποιούν ηλεκτρική διέγερση των μυών του προσώπου».
Το διάβασα στο neurosciencenews.com
