Η 7λεπτη ταινία μικρού μήκους που αποδεικνύει ότι υπάρχουν άγγελοι
Αυτή η ταινία μικρού μήκους πραγματεύεται ερωτήματα πνευματικότητας και καταφέρνει να «αποδείξει» στο κοινό ότι υπάρχουν φύλακες άγγελοι!
Η μικρού μήκους ταινία - διάρκειας 6,48 λεπτών - είναι του Nicholas Clifford και διανέμεται από την Truce Films , μια βραβευμένη αυστραλιανή εταιρεία παραγωγής ταινιών. Η εν λόγω ταινία μικρού μήκους, με τίτλο «We've All Been There», έλαβε αναγνώριση στο Tropfest – τη μεγαλύτερη έκθεση ταινιών μικρού μήκους στον κόσμο και το φεστιβάλ βραβείων – το 2013, κερδίζοντας βραβεία στην Καλύτερη Ταινία και στην Καλύτερη Ηθοποιό.
Εκτός από την πνευματικότητα, ένα από τα κεντρικά θέματα της ταινίας είναι η ενσυναίσθηση, μια ανθρώπινη ιδιότητα που είναι τόσο απαραίτητη και πρέπει ακόμα να καλλιεργηθεί. Ένας από τους ορισμούς της ενσυναίσθησης – αν και δεν είναι εύκολη υπόθεση – είναι η ικανότητα να βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του άλλου και να προσπαθείς να καταλάβεις τον πόνο του.
Η ενσυναίσθηση είναι η πράξη του σεβασμού της συναισθηματικής διαδικασίας ενός άλλου χωρίς να προσπαθείς να βιαστείς να αισθανθεί κάτι ή να τον αναγκάσεις να ακολουθήσει αυτό που αναμένεται κοινωνικά σε μια δεδομένη στιγμή. Το θέμα είναι να μην υποτιμούμε τα συναισθήματα του άλλου, γιατί ποιοι είμαστε εμείς που θα πούμε ότι αυτό που περνάει δεν είναι φυσιολογικό συναίσθημα;
Η ταινία ξεκινά με μια κατάσταση γνωστή σε πολλούς από εμάς: ένα σκασμένο λάστιχο στο δρόμο και κανένας τριγύρω για βοήθεια. Ένα αυτοκίνητο σηκώνεται δίπλα στο άτομο που χρειαζόταν βοήθεια με το λάστιχο και το σκηνικό αλλάζει γρήγορα. Τώρα βρισκόμαστε με έναν άλλο χαρακτήρα, μια έγκυο σερβιτόρα, που προσπαθεί να μιλήσει στο αφεντικό της για υπερωρίες ή προκαταβολή γιατί θα την διώξουν αν δεν πληρώσει το νοίκι της. Το αφεντικό, αν και είναι και εργαζόμενη γυναίκα, δεν δείχνει ενσυναίσθηση για τον υπάλληλο της, υποστηρίζοντας ότι αν δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό της και το μωρό, δεν είναι πρόβλημα κανενός άλλου.
Βρισκόμαστε τότε με την κυρία που είχε σκάσει το λάστιχο, μπαίνει στο εστιατόριο όπου εργάζεται η νεαρή έγκυος. Μιλούν για την καταιγίδα που χτυπά την πόλη. Η κυρία σχολιάζει ευγενικά την εγκυμοσύνη της κοπέλας, η οποία αντιμετωπίζει την πελάτισσα με όλη την καλοσύνη του κόσμου.
Μετά τη συζήτηση, η σκηνή κόβεται και βλέπουμε μια αναδρομή στο πώς η κυρία κατάφερε να βγει από τη μέση του δρόμου και να φτάσει στο εστιατόριο. Ένας άντρας βγήκε από το αυτοκίνητο που έφτασε στο δικό της και έκανε σχόλια για την τιμή του αυτοκινήτου της, κάνοντας την κυρία καχύποπτη και άβολα. Ο άνδρας φαίνεται να προσφέρει βοήθεια, αλλά ο τόνος του είναι ύποπτος, επιμένοντας ότι η κυρία τον άφησε να αλλάξει το λάστιχο. Τελικά, υποχωρεί και τη βοηθάει.
Ενώ κάνει τη δουλειά, ο άντρας και η γυναίκα συζητούν, και εκείνος αποκαλύπτει ότι περνάει μια δύσκολη περίοδο, χωρίς δουλειά. Όταν αλλάζει το λάστιχο, η κυρία του προσφέρει χρήματα για το σέρβις, και παρόλο που ο άντρας φαίνεται διατεθειμένος να δεχτεί, τελικά αρνείται, λέγοντας ότι δεν ήταν απαραίτητο, καθώς όλοι είχαν προβλήματα. Η φράση είναι διφορούμενη στη σκηνή, γιατί μπορεί να ισχύει τόσο για το πρόβλημα των ελαστικών όσο και για τα οικονομικά σας προβλήματα, καθώς και για εσωτερικά προβλήματα, όπου απλά χρειαζόμαστε κάποιον να μας ακούσει.
Η ειλικρινής στάση του άνδρα παρακινεί την ηλικιωμένη να βοηθήσει την έγκυο σερβιτόρα, αφήνοντάς της αρκετά χρήματα για να πληρώσει το νοίκι της. Η συμπεριφορά του « φύλακα αγγέλου » της που της άλλαξε τους τροχούς την ενέπνευσε να γίνει καλύτερος άνθρωπος, γιατί της έδειξε ότι υπάρχουν ακόμα καλοί άνθρωποι στον κόσμο.
Και το εκπληκτικό τέλος συγκεντρώνει όλες τις ιστορίες! Ευφορική που δεν το χρειάζεται πια, η σερβιτόρα επιστρέφει σπίτι για να πει τα νέα στον σύζυγό της, που δεν είναι άλλος από τον άντρα που αρνήθηκε τα χρήματα της κυρίας για την αλλαγή του ελαστικού της.
Το «We've All Been There» αφηγείται μια ιστορία για τον αντίκτυπο της καλοσύνης και αποδεικνύει ότι μερικές φορές οι φύλακες άγγελοί μας μεταμφιέζονται σε ανθρώπους για να μας βοηθήσουν!
