Ψέματα ή ψευδείς αναμνήσεις του εγκεφάλου; Επιστήμονες βρήκαν τον τρόπο να τα ξεχωρίσουν
👉Αναλύοντας τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος μπορεί να δημιουργήσει ψευδείς αναμνήσεις, οι επιστήμονες ανακάλυψαν έναν τρόπο να αποκαλύπτουν αν κάποιος λέει ψέματα ή απλώς ανακαλεί ψευδείς αναμνήσεις.
Μπορεί μέχρι σήμερα να θεωρούσαμε ψεύτη κάποιον που παρουσιάζει ότι έχει βιώσει διαφορετικά γεγονότα, αλλά τελικά αυτό δεν σχετίζεται πάντα με ψέματα. Σύμφωνα με μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση PNSA, η εγκεφαλική δραστηριότητα αλλάζει ανάλογα με το αν κάποιος ανακαλεί μια αληθινή ή μια ψευδή ανάμνηση.
Advertisements
Οι ειδικοί ανακάλυψαν ότι η ηλεκτρική δραστηριότητα στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου διαφέρει όταν οι άνθρωποι ανακαλούν σωστά μια ανάμνηση, από όταν θυμούνται λανθασμένα κάτι που δεν συνέβη. Αυτή η διαφορά στην εγκεφαλική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στον προσδιορισμό του αν κάποιος λέει ψέματα ή απλώς ανακαλεί ψευδείς αναμνήσεις.
Η μελέτη αναφέρει ότι η εγκεφαλική δραστηριότητα διαφέρει όταν κάποιος ανακαλεί λανθασμένα γεγονότα που δεν συνέβησαν ή συνέβησαν σε διαφορετικό χρόνο ή τόπο. Η αναμνηστική διαδικασία στον εγκέφαλο εμπλέκει την επεισοδιακή μνήμη, η οποία σχετίζεται με συγκεκριμένα γεγονότα και σημασιολογική μνήμη, η οποία σχετίζεται με γενικές γνώσεις και γεγονότα.
Η μελέτη επισημαίνει ότι η ηλεκτρική δραστηριότητα στον ιππόκαμπο διαφέρει στις αληθινές από τις ψευδείς αναμνήσεις, προσφέροντας έτσι μια νέα κατανόηση στη διαδικασία αυτή. Αυτά τα ευρήματα ενδέχεται να βοηθήσουν στην ανάπτυξη θεραπειών για τη διακοπή αυτής της εγκεφαλικής δραστηριότητας και τη μείωση των ψευδών αναμνήσεων.
Στο μέλλον, μπορεί να χρησιμοποιηθούν αυτά τα ευρήματα για την αντιμετώπιση των ανθρώπων με διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD), οι οποίοι βιώνουν αναμνήσεις τραυματικών εμπειριών τους σε περιβάλλοντα που δεν έχουν καμία σχέση με το τραυματικό περιστατικό που είχαν. Αυτή η κατανόηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας μπορεί να σηματοδοτήσει ένα σημαντικό βήμα προς την κατανόηση και τη θεραπεία των ψευδών αναμνήσεων.
Εν κατακλείδι, αυτή η μελέτη ανοίγει νέες προοπτικές για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος δημιουργεί και ανακαλεί αναμνήσεις, και μπορεί να έχει εφαρμογές στην αντιμετώπιση διαφόρων διαταραχών της μνήμης.
Μπορεί μέχρι σήμερα να θεωρούσαμε ψεύτη κάποιον που παρουσιάζει ότι έχει βιώσει διαφορετικά γεγονότα, αλλά τελικά αυτό δεν σχετίζεται πάντα με ψέματα. Σύμφωνα με μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση PNSA, η εγκεφαλική δραστηριότητα αλλάζει ανάλογα με το αν κάποιος ανακαλεί μια αληθινή ή μια ψευδή ανάμνηση.
Advertisements
Οι ειδικοί ανακάλυψαν ότι η ηλεκτρική δραστηριότητα στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου διαφέρει όταν οι άνθρωποι ανακαλούν σωστά μια ανάμνηση, από όταν θυμούνται λανθασμένα κάτι που δεν συνέβη. Αυτή η διαφορά στην εγκεφαλική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στον προσδιορισμό του αν κάποιος λέει ψέματα ή απλώς ανακαλεί ψευδείς αναμνήσεις.
Η μελέτη αναφέρει ότι η εγκεφαλική δραστηριότητα διαφέρει όταν κάποιος ανακαλεί λανθασμένα γεγονότα που δεν συνέβησαν ή συνέβησαν σε διαφορετικό χρόνο ή τόπο. Η αναμνηστική διαδικασία στον εγκέφαλο εμπλέκει την επεισοδιακή μνήμη, η οποία σχετίζεται με συγκεκριμένα γεγονότα και σημασιολογική μνήμη, η οποία σχετίζεται με γενικές γνώσεις και γεγονότα.
Η μελέτη επισημαίνει ότι η ηλεκτρική δραστηριότητα στον ιππόκαμπο διαφέρει στις αληθινές από τις ψευδείς αναμνήσεις, προσφέροντας έτσι μια νέα κατανόηση στη διαδικασία αυτή. Αυτά τα ευρήματα ενδέχεται να βοηθήσουν στην ανάπτυξη θεραπειών για τη διακοπή αυτής της εγκεφαλικής δραστηριότητας και τη μείωση των ψευδών αναμνήσεων.
Στο μέλλον, μπορεί να χρησιμοποιηθούν αυτά τα ευρήματα για την αντιμετώπιση των ανθρώπων με διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD), οι οποίοι βιώνουν αναμνήσεις τραυματικών εμπειριών τους σε περιβάλλοντα που δεν έχουν καμία σχέση με το τραυματικό περιστατικό που είχαν. Αυτή η κατανόηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας μπορεί να σηματοδοτήσει ένα σημαντικό βήμα προς την κατανόηση και τη θεραπεία των ψευδών αναμνήσεων.
Εν κατακλείδι, αυτή η μελέτη ανοίγει νέες προοπτικές για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος δημιουργεί και ανακαλεί αναμνήσεις, και μπορεί να έχει εφαρμογές στην αντιμετώπιση διαφόρων διαταραχών της μνήμης.
Το διάβασα στο pnas.org