Στ. Πλουμιστός: Η προσευχή πριν τον ύπνο είναι θεραπευτική για τους ενήλικες - Ενισχυτής του ανοσοποιητικού
Όταν σκέφτεστε τις προσευχές πριν τον ύπνο, πιθανότατα φαντάζεστε ένα μικρό παιδί γονατισμένο δίπλα στο κρεβάτι του, ζητώντας από τον Κύριο να το κρατήσει ασφαλές καθώς παρασύρονται σε μια νύχτα βαθύ ύπνου. Αν και είναι αλήθεια ότι οι προσευχές πριν τον ύπνο γίνονται από τα παιδιά, αυτό δεν σημαίνει ότι περιορίζονται αυστηρά στα παιδιά. Οι ενήλικες μπορούν και πρέπει να προσεύχονται πριν τον ύπνο, επίσης, και θα σας εξηγήσω γιατί.
Όχι μόνο το να κάνετε μια προσευχή πριν κοιμηθείτε βελτιώνει την πνευματική σας υγεία, αλλά σας δίνει επίσης μια μοναδική ευκαιρία να συνδεθείτε με τον Θεό και να μιλήσετε μαζι του.
Μια ιεροτελεστία πριν τον ύπνο
Το να έχετε ένα τελετουργικό πριν τον ύπνο είναι εξίσου σημαντικό και για εσάς εκτος των παιδιών. Ένα τελετουργικό προσευχής βοηθά το σώμα και το μυαλό σας να πέσουν σε έναν φυσικό ρυθμό, ο οποίος μπορεί πραγματικά να κάνει τον ύπνο να σας έρθει γρήγορα και να είναι πιο ικανοποιητικός. Εάν είχατε ποτέ έναν κακό ύπνο, ξέρετε πόσο πολύ μπορεί να σας επηρεάσει την επόμενη μέρα;
Είναι σημαντικό για την υγιεινή του ύπνου σας να δημιουργήσετε ένα τελετουργικό. Αυτό σημαίνει να κάνετε τα ίδια πράγματα πριν από τον ύπνο κάθε βράδυ, έτσι ώστε να εκπαιδεύσετε το μυαλό και το σώμα να είναι έτοιμοι για ύπνο σε μια συγκεκριμένη ώρα. Αυτό σημαίνει να ορίσετε μια αυστηρή ώρα ύπνου και για τον εαυτό σας. Μην μένετε ξύπνοι πολύ αργά όταν πρέπει να ξυπνάτε νωρίς. Ο μέσος ενήλικας χρειάζεται οπουδήποτε από 6-8 ώρες ύπνου τη νύχτα.
Η προσευχή μπορεί να ενταχθεί ακριβώς στη ρουτίνα του μυαλού σας, γιατί μόνο έτσι μπορεί ο εγκέφαλος να θεωρήσει ότι είναι κάτι σημαντικό για τον εαυτό σας. Μπορείτε ακόμη και να προσευχηθείτε στο κρεβάτι αν προτιμάτε. Δεν υπάρχουν σκληροί και γρήγοροι κανόνες για το πώς προσεύχεστε. Όσο περνάτε αυτόν τον πνευματικό χρόνο πριν τον ύπνο, είστε στο σωστό δρόμο και θα το νιώσετε μέρα με την μέρα.
Προστασία και Ασφάλεια
Σίγουρα, θυμάστε την προσευχή που λέει, « Τώρα με ξαπλώνω να κοιμηθώ, προσεύχομαι στον Κύριο να κρατήσει την ψυχή μου…» ; Αυτή η προσευχή, που απαγγέλλεται συχνότερα από τα παιδιά, ζητά από τον Κύριο προστασία κατά τις πιο σκοτεινές ώρες της νύχτας. Επικαλούνται την καλή θέληση του Κυρίου να παραδώσει τις ψυχές τους στη φύλαξη του, εάν παρουσιαστεί κάποιος κίνδυνος κατά την ανάπαυσή τους. Αλλά μην κάνετε το λάθος να πιστεύετε ότι η προσευχή περιορίζεται στα παιδιά. Αυτή, και άλλες προσευχές προστασίας, είναι και για ενήλικες.
Η ατυχής αλήθεια για τον κόσμο μας είναι ότι δεν είναι απολύτως ασφαλής. Τα πράγματα μπορούν να συμβούν σε μια στιγμή και ακόμη και αν δεν υπάρχουν ανησυχίες για την ασφάλεια, μπορεί να συμβεί καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό ή άλλες ξαφνικές ιατρικές επιπλοκές ενώ κοιμάστε. Το σπίτι μπορεί να πάρει φωτιά. Κάποιος εισβάλλει. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο πράγματα που μπορεί να συμβούν κατά τη διάρκεια της νύχτας που θα μπορούσαν να σας θέσουν σε κίνδυνο.
Ζητήστε από τον Θεό ασφάλεια πριν κοιμηθείτε για να ηρεμήσετε. Εάν συμβεί κάτι κατά τη διάρκεια της νύχτας, ζητήστε να σας παραδώσει με ασφάλεια στο βασίλειό Του.
Ευγνωμοσύνη
Τι θα ήταν ένας ταπεινός ακόλουθος χωρίς ευγνωμοσύνη για τον Κύριό του; Έχουμε τόσες πολλές ευλογίες σε καθημερινή βάση που είναι σχεδόν αδύνατο να τις μετρήσουμε όλες, αλλά μπορούμε να τις ευχαριστήσουμε. Αυτό είναι εύκολο και μπορείτε να το κάνετε ακριβώς πριν τον ύπνο με μια απλή προσευχή. Δεν χρειάζεται να λέτε ειδικές προσευχές, να απαγγέλλετε στίχους της Αγίας Γραφής ή κάτι τέτοιο. Μπορείτε απλά να πείτε κάτι σαν:
Αγαπητέ Κύριε, θεέ μου, σε ευχαριστώ για όλες τις ευλογίες που μου έδωσες σήμερα. Σε ευχαριστώ που με κράτησες ασφαλή, υγιή και σώο στο σπίτι μου και κράτησες την οικογένειά μου ενωμένη. Αμήν.
Ο Κύριος δεν απαιτεί συγκεκριμένες προσευχές για να καταλάβει τι εννοείς. Ξέρει! Απλά πρέπει να Του πεις συγκεκριμένες νοητικές φράσεις που να δίνουν άξια στα λόγια σου, επειδη τα εννοείς.
Ο καλύτερος νυχτερινός ύπνος
Οι ενήλικες στον σύγχρονο κόσμο, υποβάλλονται σε περισσότερο άγχος, στρες και καθημερινές επιπλοκές από ποτέ. Ζούμε σε έναν κόσμο με γρήγορο ρυθμό όπου τα πράγματα αλλάζουν πάντα και υπάρχει πάντα μια άλλη πρόκληση για εμάς να νικήσουμε την αναμονή ακριβώς στην στροφή.
Το άγχος συμβάλλει σημαντικά στην έλλειψη ύπνου, και το γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι γενικά δεν κοιμούνται αρκετά όπως θα έπρεπε. Υπολογίζεται ότι περίπου 2 στους 3 ενήλικες δεν κοιμάται καλά ή δεν κοιμάται αρκετά!
Η προσευχή πριν τον ύπνο μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του άγχους της ημέρας. Όχι μόνο αποκτάτε πρόσβαση σε μια δίοδο χωρίς βάρος και χωρίς επικρίσεις μέσω του Θεού, αλλά μπορείτε επίσης να είστε απόλυτα ειλικρινείς με Αυτόν και με τον εαυτό σας. Το να είσαι ειλικρινής μπορεί να νιώθεις σαν να σηκώνεις ένα τεράστιο βάρος από τους ώμους σου και πιθανότατα θα κοιμάσαι καλύτερα γι' αυτό. Όλοι υποφέρουμε από άγχος, αλλά δεν χρειάζεται να υποφέρουμε μόνοι μας.
Μην κατεβάζεις την δόνηση σου - Αποσύνδεση από τον θεό
Εάν δεν προσεύχεστε πριν κοιμηθείτε, ήρθε η ώρα να ξεκινήσετε την πνευματική αφύπνιση σας.Υπάρχουν πάρα πολλά οφέλη που χάνετε εάν δεν ασκείτε αυτό το σημαντικό πνευματικό καθήκον, με αποτέλεσμα να κατεβάζετε το όριο της θετικής προδιάθεσης δηλαδή της εσωτερικής δόνησης και σιγά σιγά να αποσυνδέεστε από τον θεό και την δύναμη που σας στέλνει. Ο Θεός θέλει να σας ακούσει! Του μιλάτε;
Herbert Benson: “Μελετήσαμε ανθρώπους που προσεύχονταν επαναλαμβανόμενα, με την προϋπόθεση ότι κατά τη διάρκεια της προσευχής ήταν πολύ συγκεντρωμένοι.
Βρήκαμε πως όταν οι άνθρωποι κάνουν αυτά τα δύο βήματα, υπάρχει ελαττωμένος μεταβολισμός, μειωμένοι παλμοί καρδιάς, μειωμένη πίεση του αίματος, μειωμένος ρυθμός αναπνοής, και μείωση της δραστηριότητας του εγκεφάλου (κάτι που προέκυψε από μαγνητικές απεικονίσεις). Έτσι, αρχικά αποδείξαμε επιστημονικά ότι η προσευχή επηρεάζει τις λειτουργίες του σώματος και καταπολεμά το στρες.
Η προσευχή ως ψυχοθεραπευτική στρατηγική – Επιστημονική και πνευματική εμπειρία
Καθώς φαίνεται, η «είσοδος» της προσευχής στον χώρο της Υγείας είναι και απαίτηση των ιδίων των ανθρώπων που επικαλούνται τις διάφορες Υπηρεσίες Υγείας. Όπως έδειξε έρευνα (King και Bushwick, 1994) με δείγμα 203 οικογένειες εσωτερικών ασθενών, το 48% ήθελε τους γιατρούς τους να προσεύχονται μαζί τους. Επίσης, θεραπευτές δεν διστάζουν πλέον να προτείνουν την προσευχή στους πελάτες τους ως θεραπευτική στρατηγική επιπλέον της κλασικής θεραπευτικής σχέσης, και αυτό καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα σχέσεων, όπως άτομα που ευρίσκονται σε πορεία απεξάρτησης ουσιών (Carroll, 1993. Johnsen, 1993. Ratner, 1988), άτομα που υποφέρουν από το μετατραυματικό σύνδρομο (Jimenez, 1993), καθώς επίσης χρόνιους ασθενείς ψυχικά πάσχοντες (Carson & Huss, 1979).
Οι πελάτες μας συνήθως έχουν μία θρησκεία και συχνά προσεύχονται. Εάν δεν κλείσουμε τα μάτια, για να μην δούμε τον «ελέφαντα» που κάθεται στο γραφείο μας, σίγουρα έχουμε να κερδίσουμε σημαντικές πληροφορίες για το πώς αυτοί που ζητούν τις υπηρεσίες μας βλέπουν τον εαυτό τους σε συνάρτηση με τον κόσμο. Ποια είναι η υπαρξιακή τους τοποθέτηση και από που αντλούν δύναμη, όταν οι δυνάμεις του εαυτού τους φθάνουν στα όριά τους. Παρακαλούν τον Θεό να τους λύσει «μαγικά» τα προβλήματά τους ή παρακαλούν τον Θεό να τους δώσει φώτιση και υπομονή αφηνόμενοι με εμπιστοσύνη στο έλεός Του;
Από το πώς βλέπουν την σχέση τους με τον Θεό συμπεραίνουμε και την στάση τους έναντι των προβλημάτων της ζωής. Κατ επέκταση, αυτό μπορεί να είναι και μία πηγή πληροφόρησης για το πώς αναμένουν την θεραπευτική σχέση να δράσει και για το πώς αναμένουν να ξεφορτωθούν μαγικά, ή με δική τους δράση και κόπο, τα προβλήματά τους.
Μια τέτοιου τύπου στάση αντανακλάται και στην δήλωση που ακολουθεί, έπειτα από μία μακριά «αγόρευση» επί των προβλημάτων που οδήγησαν κάποιον κοντά μας: «Σας τα είπα όλα, τώρα είναι η σειρά σας». Αφού μας τα είπε, τώρα εμείς μαγικά θα δώσουμε την λύση.
Η προσευχή και το «ενδυναμωτικό αποτέλεσμα»
Όπως δείχνουν οι έρευνες που έχουμε αναφέρει, η προσευχή δεν έχει κάτι το μαγικό να μας δώσει και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται απλά σαν ένα «νόμισμα» συναλλαγής. Είναι κάτι περισσότερο και πιο πολύπλοκο από αυτό. Δεν λειτουργεί υπολογιστικά, η αναλογία, όσα δίνω, τόσα παίρνω. Γι’ αυτό το αίτημα χρειάζεται τόση «ποσότητα», για εκείνο το αίτημα περισσότερη ή λιγότερη «ποσότητα» προσευχής.
Οι έρευνες φαίνεται επίσης να επιβεβαιώνουν την σοφία των ασκητών. Η προσευχή αφενός μεν είναι δύναμη που κατευθύνεται από τον προσευχόμενο σ’ αυτόν που δέχεται την προσευχή και αφετέρου η δύναμη της ευχής αλλοιώνει και τον ίδιο τον προσευχόμενο.
Συμπερασματικά θα συμφωνήσουμε με τους ερευνητές (McCullough καί Larson, 1999) όταν αυτοί δηλώνουν ότι: «ακόμα και στην απουσία αποδείξεων “θεραπευτικής αποτελεσματικότητας” (ένας όρος ολοένα και περισσότερο αμφισβητούμενος στον χώρο της ψυχοθεραπευτικής έρευνας) η προσευχή ίσως έχει αυτό που θα ονομάζαμε (λόγω έλλειψης καλύτερου όρου) “ενδυναμωτικό αποτέλεσμα” (emboldening effect). Μπορεί να δώσει ώθηση και να ενδυναμώσει (α) το ηθικό, (β) την ελπίδα για θεραπεία και ότι θα υπάρξει λύση των προβλημάτων, (γ) την ανακούφιση, την άνεση με την διαδικασία ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής και (δ) το άνοιγμα στην θεραπευτική εργασία και την συμβουλευτική».
Η προσευχή ως πιθανός ενισχυτής του ανοσοποιητικού
Και μόνο τα «ενδυναμωτικά αποτελέσματα» της προσευχής να επιμετρήσουμε και να μας είναι αδύνατο να αποδείξουμε κάτι άλλο, εάν λάβουμε υπόψη τις εντελώς πρόσφατες έρευνες στο ψυχονευροανοσοποιητικό πεδίο (Psychoneuroimmunology – PNΙ) μπορούμε να συνδέσουμε την αναπτέρωση του ηθικού, την ελπίδα για θεραπεία και την ελπίδα για λύση των προβλημάτων, με την ενίσχυση του ανοσοποιητικού.
Η Kemeny και οι συνεργάτες της (University of California) έχουν βρει ότι οι άνθρωποι αντιδρούν στο ίδιο ερέθισμα με διαφορετικούς φυσιολογικούς τρόπους που εξαρτώνται από το πώς το αντιλαμβάνονται και το εκτιμούν. Αυτά τα ευρήματα υπονοούν ότι η γνώση από μόνη της δυνατόν να παίζει ρόλο στα αποτελέσματα υγείας, προκαλώντας την παραδοσιακή θεώρηση ότι οι συγκινήσεις διαμεσολαβούν μεταξύ ψυχολογικών παραγόντων και ανοσοποιητικού. « Υποθέτουμε ότι δυνατόν να υπάρχει κάτι σε σχέση με την γνωστική διαδικασία, Σ οποία να έχει άμεσο αποτέλεσμα στο ανοσοποιητικό σύστημα. […] Το να είναι κανείς υπέρμετρα αισιόδοξος μπορεί πράγματι να είναι υγιεινό» (De Angelis, 2002).
Έρευνες με άνδρες φορείς του ιού του Aids έδειξαν ότι οι έχοντες αισιόδοξη προσέγγιση για την κατάστασή τους είχαν λιγότερες πιθανότητες εκδήλωσης του ιού από τους απαισιόδοξους.
Επίσης φάνηκε ότι Σ αρνητική αυτοεικόνα -και οι αυτοκατηγορίες για αρνητικά γεγονότα-συνδέεται με φτωχότερα αποτελέσματα υγείας, όπως γρηγορότερη φθορά (CD4T-cell) κυττάρων σε ασθενείς με Aids (De Angelis, 2002).
Όσο και να μας θέτουν μπροστά σε νέα ερωτήματα οι έρευνες στον τομέα της προσευχής και της ψυχοθεραπείας, μαζί με τις απαντήσεις που μας δίνουν, σίγουρα έχουν ανοίξει και ένα νέο πεδίο ελπιδοφόρων ερευνών και ενισχύουν, παρά αποτρέπουν, την χρήση της προσευχής ως θεραπευτικής στρατηγικής.
Ακόμα και με την απουσία αποδείξεων άμεσης θεραπευτικής αποτελεσματικότητας, Σ ενίσχυση που προσφέρει Σ προσευχή στην ελπίδα για θεραπεία, στην λύση των προβλημάτων, στην ενδυνάμωση του ηθικού και στην αίσθηση της παρουσίας του Θεού στην ζωή του ατόμου, αυτή και μόνο είναι ικανή να πείσει για την θετική επίδραση της προσευχής. Νοουμένου δε ότι σύγχρονα ευρήματα στον τομέα της ψυχονευροανοσολογίας στηρίζουν την άποψη, ότι, όχι μόνο τα συναισθήματα αλλά και Σ δια Σ γνώση δυνατόν να παίζει ρόλο στην βελτίωση της υγείας, δια της ενίσχυσης του ανοσοποιητικού, μπορούμε να υποθέτουμε ότι και Σ προσευχή παίζει τουλάχιστον έμμεσο ρόλο στην υγεία.
Οι έρευνες επίσης στηρίζουν τις κλινικές μας παρατηρήσεις ότι Σ μορφή της προσευχής που σχετίζεται και με την προσωπικότητα του ατόμου, είναι πιο καθοριστικός παράγοντας ως προς την επιμέτρηση της αποτελεσματικότητας παρά Σ συχνότητα και μόνο της προσευχής.
Όχι μόνο το να κάνετε μια προσευχή πριν κοιμηθείτε βελτιώνει την πνευματική σας υγεία, αλλά σας δίνει επίσης μια μοναδική ευκαιρία να συνδεθείτε με τον Θεό και να μιλήσετε μαζι του.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους πρέπει να υιοθετήσετε την προσευχή στη ρουτίνα σας πριν τον ύπνο, οπότε ας ξεκινήσουμε! Να γιατί η προσευχή πριν τον ύπνο είναι εξαιρετική και για τους ενήλικες.
Μια ιεροτελεστία πριν τον ύπνο
Το να έχετε ένα τελετουργικό πριν τον ύπνο είναι εξίσου σημαντικό και για εσάς εκτος των παιδιών. Ένα τελετουργικό προσευχής βοηθά το σώμα και το μυαλό σας να πέσουν σε έναν φυσικό ρυθμό, ο οποίος μπορεί πραγματικά να κάνει τον ύπνο να σας έρθει γρήγορα και να είναι πιο ικανοποιητικός. Εάν είχατε ποτέ έναν κακό ύπνο, ξέρετε πόσο πολύ μπορεί να σας επηρεάσει την επόμενη μέρα;
Είναι σημαντικό για την υγιεινή του ύπνου σας να δημιουργήσετε ένα τελετουργικό. Αυτό σημαίνει να κάνετε τα ίδια πράγματα πριν από τον ύπνο κάθε βράδυ, έτσι ώστε να εκπαιδεύσετε το μυαλό και το σώμα να είναι έτοιμοι για ύπνο σε μια συγκεκριμένη ώρα. Αυτό σημαίνει να ορίσετε μια αυστηρή ώρα ύπνου και για τον εαυτό σας. Μην μένετε ξύπνοι πολύ αργά όταν πρέπει να ξυπνάτε νωρίς. Ο μέσος ενήλικας χρειάζεται οπουδήποτε από 6-8 ώρες ύπνου τη νύχτα.
Η προσευχή μπορεί να ενταχθεί ακριβώς στη ρουτίνα του μυαλού σας, γιατί μόνο έτσι μπορεί ο εγκέφαλος να θεωρήσει ότι είναι κάτι σημαντικό για τον εαυτό σας. Μπορείτε ακόμη και να προσευχηθείτε στο κρεβάτι αν προτιμάτε. Δεν υπάρχουν σκληροί και γρήγοροι κανόνες για το πώς προσεύχεστε. Όσο περνάτε αυτόν τον πνευματικό χρόνο πριν τον ύπνο, είστε στο σωστό δρόμο και θα το νιώσετε μέρα με την μέρα.
Προστασία και Ασφάλεια
Σίγουρα, θυμάστε την προσευχή που λέει, « Τώρα με ξαπλώνω να κοιμηθώ, προσεύχομαι στον Κύριο να κρατήσει την ψυχή μου…» ; Αυτή η προσευχή, που απαγγέλλεται συχνότερα από τα παιδιά, ζητά από τον Κύριο προστασία κατά τις πιο σκοτεινές ώρες της νύχτας. Επικαλούνται την καλή θέληση του Κυρίου να παραδώσει τις ψυχές τους στη φύλαξη του, εάν παρουσιαστεί κάποιος κίνδυνος κατά την ανάπαυσή τους. Αλλά μην κάνετε το λάθος να πιστεύετε ότι η προσευχή περιορίζεται στα παιδιά. Αυτή, και άλλες προσευχές προστασίας, είναι και για ενήλικες.
Η ατυχής αλήθεια για τον κόσμο μας είναι ότι δεν είναι απολύτως ασφαλής. Τα πράγματα μπορούν να συμβούν σε μια στιγμή και ακόμη και αν δεν υπάρχουν ανησυχίες για την ασφάλεια, μπορεί να συμβεί καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό ή άλλες ξαφνικές ιατρικές επιπλοκές ενώ κοιμάστε. Το σπίτι μπορεί να πάρει φωτιά. Κάποιος εισβάλλει. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο πράγματα που μπορεί να συμβούν κατά τη διάρκεια της νύχτας που θα μπορούσαν να σας θέσουν σε κίνδυνο.
Ζητήστε από τον Θεό ασφάλεια πριν κοιμηθείτε για να ηρεμήσετε. Εάν συμβεί κάτι κατά τη διάρκεια της νύχτας, ζητήστε να σας παραδώσει με ασφάλεια στο βασίλειό Του.
Ευγνωμοσύνη
Τι θα ήταν ένας ταπεινός ακόλουθος χωρίς ευγνωμοσύνη για τον Κύριό του; Έχουμε τόσες πολλές ευλογίες σε καθημερινή βάση που είναι σχεδόν αδύνατο να τις μετρήσουμε όλες, αλλά μπορούμε να τις ευχαριστήσουμε. Αυτό είναι εύκολο και μπορείτε να το κάνετε ακριβώς πριν τον ύπνο με μια απλή προσευχή. Δεν χρειάζεται να λέτε ειδικές προσευχές, να απαγγέλλετε στίχους της Αγίας Γραφής ή κάτι τέτοιο. Μπορείτε απλά να πείτε κάτι σαν:
Αγαπητέ Κύριε, θεέ μου, σε ευχαριστώ για όλες τις ευλογίες που μου έδωσες σήμερα. Σε ευχαριστώ που με κράτησες ασφαλή, υγιή και σώο στο σπίτι μου και κράτησες την οικογένειά μου ενωμένη. Αμήν.
Ο Κύριος δεν απαιτεί συγκεκριμένες προσευχές για να καταλάβει τι εννοείς. Ξέρει! Απλά πρέπει να Του πεις συγκεκριμένες νοητικές φράσεις που να δίνουν άξια στα λόγια σου, επειδη τα εννοείς.
Δείτε πως μπορείτε να ενωθείτε με τον θεό, με ηχητικές συνεδρίες προσευχής ΕΔΩ
Ο καλύτερος νυχτερινός ύπνος
Οι ενήλικες στον σύγχρονο κόσμο, υποβάλλονται σε περισσότερο άγχος, στρες και καθημερινές επιπλοκές από ποτέ. Ζούμε σε έναν κόσμο με γρήγορο ρυθμό όπου τα πράγματα αλλάζουν πάντα και υπάρχει πάντα μια άλλη πρόκληση για εμάς να νικήσουμε την αναμονή ακριβώς στην στροφή.
Το άγχος συμβάλλει σημαντικά στην έλλειψη ύπνου, και το γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι γενικά δεν κοιμούνται αρκετά όπως θα έπρεπε. Υπολογίζεται ότι περίπου 2 στους 3 ενήλικες δεν κοιμάται καλά ή δεν κοιμάται αρκετά!
Η προσευχή πριν τον ύπνο μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του άγχους της ημέρας. Όχι μόνο αποκτάτε πρόσβαση σε μια δίοδο χωρίς βάρος και χωρίς επικρίσεις μέσω του Θεού, αλλά μπορείτε επίσης να είστε απόλυτα ειλικρινείς με Αυτόν και με τον εαυτό σας. Το να είσαι ειλικρινής μπορεί να νιώθεις σαν να σηκώνεις ένα τεράστιο βάρος από τους ώμους σου και πιθανότατα θα κοιμάσαι καλύτερα γι' αυτό. Όλοι υποφέρουμε από άγχος, αλλά δεν χρειάζεται να υποφέρουμε μόνοι μας.
Ακούστε ΔΩΡΕΑΝ την Πανίσχυρη προσευχή που χαρίζει υγεία, αφθονία, ευτυχία και σε θωρακίζει από την αρνητική ενέργεια ΕΔΩ
Μην κατεβάζεις την δόνηση σου - Αποσύνδεση από τον θεό
Εάν δεν προσεύχεστε πριν κοιμηθείτε, ήρθε η ώρα να ξεκινήσετε την πνευματική αφύπνιση σας.Υπάρχουν πάρα πολλά οφέλη που χάνετε εάν δεν ασκείτε αυτό το σημαντικό πνευματικό καθήκον, με αποτέλεσμα να κατεβάζετε το όριο της θετικής προδιάθεσης δηλαδή της εσωτερικής δόνησης και σιγά σιγά να αποσυνδέεστε από τον θεό και την δύναμη που σας στέλνει. Ο Θεός θέλει να σας ακούσει! Του μιλάτε;
Βρήκαμε πως όταν οι άνθρωποι κάνουν αυτά τα δύο βήματα, υπάρχει ελαττωμένος μεταβολισμός, μειωμένοι παλμοί καρδιάς, μειωμένη πίεση του αίματος, μειωμένος ρυθμός αναπνοής, και μείωση της δραστηριότητας του εγκεφάλου (κάτι που προέκυψε από μαγνητικές απεικονίσεις). Έτσι, αρχικά αποδείξαμε επιστημονικά ότι η προσευχή επηρεάζει τις λειτουργίες του σώματος και καταπολεμά το στρες.
Καθώς φαίνεται, η «είσοδος» της προσευχής στον χώρο της Υγείας είναι και απαίτηση των ιδίων των ανθρώπων που επικαλούνται τις διάφορες Υπηρεσίες Υγείας. Όπως έδειξε έρευνα (King και Bushwick, 1994) με δείγμα 203 οικογένειες εσωτερικών ασθενών, το 48% ήθελε τους γιατρούς τους να προσεύχονται μαζί τους. Επίσης, θεραπευτές δεν διστάζουν πλέον να προτείνουν την προσευχή στους πελάτες τους ως θεραπευτική στρατηγική επιπλέον της κλασικής θεραπευτικής σχέσης, και αυτό καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα σχέσεων, όπως άτομα που ευρίσκονται σε πορεία απεξάρτησης ουσιών (Carroll, 1993. Johnsen, 1993. Ratner, 1988), άτομα που υποφέρουν από το μετατραυματικό σύνδρομο (Jimenez, 1993), καθώς επίσης χρόνιους ασθενείς ψυχικά πάσχοντες (Carson & Huss, 1979).
Οι πελάτες μας συνήθως έχουν μία θρησκεία και συχνά προσεύχονται. Εάν δεν κλείσουμε τα μάτια, για να μην δούμε τον «ελέφαντα» που κάθεται στο γραφείο μας, σίγουρα έχουμε να κερδίσουμε σημαντικές πληροφορίες για το πώς αυτοί που ζητούν τις υπηρεσίες μας βλέπουν τον εαυτό τους σε συνάρτηση με τον κόσμο. Ποια είναι η υπαρξιακή τους τοποθέτηση και από που αντλούν δύναμη, όταν οι δυνάμεις του εαυτού τους φθάνουν στα όριά τους. Παρακαλούν τον Θεό να τους λύσει «μαγικά» τα προβλήματά τους ή παρακαλούν τον Θεό να τους δώσει φώτιση και υπομονή αφηνόμενοι με εμπιστοσύνη στο έλεός Του;
Από το πώς βλέπουν την σχέση τους με τον Θεό συμπεραίνουμε και την στάση τους έναντι των προβλημάτων της ζωής. Κατ επέκταση, αυτό μπορεί να είναι και μία πηγή πληροφόρησης για το πώς αναμένουν την θεραπευτική σχέση να δράσει και για το πώς αναμένουν να ξεφορτωθούν μαγικά, ή με δική τους δράση και κόπο, τα προβλήματά τους.
Μια τέτοιου τύπου στάση αντανακλάται και στην δήλωση που ακολουθεί, έπειτα από μία μακριά «αγόρευση» επί των προβλημάτων που οδήγησαν κάποιον κοντά μας: «Σας τα είπα όλα, τώρα είναι η σειρά σας». Αφού μας τα είπε, τώρα εμείς μαγικά θα δώσουμε την λύση.
Η προσευχή και το «ενδυναμωτικό αποτέλεσμα»
Όπως δείχνουν οι έρευνες που έχουμε αναφέρει, η προσευχή δεν έχει κάτι το μαγικό να μας δώσει και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται απλά σαν ένα «νόμισμα» συναλλαγής. Είναι κάτι περισσότερο και πιο πολύπλοκο από αυτό. Δεν λειτουργεί υπολογιστικά, η αναλογία, όσα δίνω, τόσα παίρνω. Γι’ αυτό το αίτημα χρειάζεται τόση «ποσότητα», για εκείνο το αίτημα περισσότερη ή λιγότερη «ποσότητα» προσευχής.
Οι έρευνες φαίνεται επίσης να επιβεβαιώνουν την σοφία των ασκητών. Η προσευχή αφενός μεν είναι δύναμη που κατευθύνεται από τον προσευχόμενο σ’ αυτόν που δέχεται την προσευχή και αφετέρου η δύναμη της ευχής αλλοιώνει και τον ίδιο τον προσευχόμενο.
Συμπερασματικά θα συμφωνήσουμε με τους ερευνητές (McCullough καί Larson, 1999) όταν αυτοί δηλώνουν ότι: «ακόμα και στην απουσία αποδείξεων “θεραπευτικής αποτελεσματικότητας” (ένας όρος ολοένα και περισσότερο αμφισβητούμενος στον χώρο της ψυχοθεραπευτικής έρευνας) η προσευχή ίσως έχει αυτό που θα ονομάζαμε (λόγω έλλειψης καλύτερου όρου) “ενδυναμωτικό αποτέλεσμα” (emboldening effect). Μπορεί να δώσει ώθηση και να ενδυναμώσει (α) το ηθικό, (β) την ελπίδα για θεραπεία και ότι θα υπάρξει λύση των προβλημάτων, (γ) την ανακούφιση, την άνεση με την διαδικασία ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής και (δ) το άνοιγμα στην θεραπευτική εργασία και την συμβουλευτική».
Η προσευχή ως πιθανός ενισχυτής του ανοσοποιητικού
Και μόνο τα «ενδυναμωτικά αποτελέσματα» της προσευχής να επιμετρήσουμε και να μας είναι αδύνατο να αποδείξουμε κάτι άλλο, εάν λάβουμε υπόψη τις εντελώς πρόσφατες έρευνες στο ψυχονευροανοσοποιητικό πεδίο (Psychoneuroimmunology – PNΙ) μπορούμε να συνδέσουμε την αναπτέρωση του ηθικού, την ελπίδα για θεραπεία και την ελπίδα για λύση των προβλημάτων, με την ενίσχυση του ανοσοποιητικού.
Η Kemeny και οι συνεργάτες της (University of California) έχουν βρει ότι οι άνθρωποι αντιδρούν στο ίδιο ερέθισμα με διαφορετικούς φυσιολογικούς τρόπους που εξαρτώνται από το πώς το αντιλαμβάνονται και το εκτιμούν. Αυτά τα ευρήματα υπονοούν ότι η γνώση από μόνη της δυνατόν να παίζει ρόλο στα αποτελέσματα υγείας, προκαλώντας την παραδοσιακή θεώρηση ότι οι συγκινήσεις διαμεσολαβούν μεταξύ ψυχολογικών παραγόντων και ανοσοποιητικού. « Υποθέτουμε ότι δυνατόν να υπάρχει κάτι σε σχέση με την γνωστική διαδικασία, Σ οποία να έχει άμεσο αποτέλεσμα στο ανοσοποιητικό σύστημα. […] Το να είναι κανείς υπέρμετρα αισιόδοξος μπορεί πράγματι να είναι υγιεινό» (De Angelis, 2002).
Έρευνες με άνδρες φορείς του ιού του Aids έδειξαν ότι οι έχοντες αισιόδοξη προσέγγιση για την κατάστασή τους είχαν λιγότερες πιθανότητες εκδήλωσης του ιού από τους απαισιόδοξους.
Επίσης φάνηκε ότι Σ αρνητική αυτοεικόνα -και οι αυτοκατηγορίες για αρνητικά γεγονότα-συνδέεται με φτωχότερα αποτελέσματα υγείας, όπως γρηγορότερη φθορά (CD4T-cell) κυττάρων σε ασθενείς με Aids (De Angelis, 2002).
Όσο και να μας θέτουν μπροστά σε νέα ερωτήματα οι έρευνες στον τομέα της προσευχής και της ψυχοθεραπείας, μαζί με τις απαντήσεις που μας δίνουν, σίγουρα έχουν ανοίξει και ένα νέο πεδίο ελπιδοφόρων ερευνών και ενισχύουν, παρά αποτρέπουν, την χρήση της προσευχής ως θεραπευτικής στρατηγικής.
Ακόμα και με την απουσία αποδείξεων άμεσης θεραπευτικής αποτελεσματικότητας, Σ ενίσχυση που προσφέρει Σ προσευχή στην ελπίδα για θεραπεία, στην λύση των προβλημάτων, στην ενδυνάμωση του ηθικού και στην αίσθηση της παρουσίας του Θεού στην ζωή του ατόμου, αυτή και μόνο είναι ικανή να πείσει για την θετική επίδραση της προσευχής. Νοουμένου δε ότι σύγχρονα ευρήματα στον τομέα της ψυχονευροανοσολογίας στηρίζουν την άποψη, ότι, όχι μόνο τα συναισθήματα αλλά και Σ δια Σ γνώση δυνατόν να παίζει ρόλο στην βελτίωση της υγείας, δια της ενίσχυσης του ανοσοποιητικού, μπορούμε να υποθέτουμε ότι και Σ προσευχή παίζει τουλάχιστον έμμεσο ρόλο στην υγεία.
Οι έρευνες επίσης στηρίζουν τις κλινικές μας παρατηρήσεις ότι Σ μορφή της προσευχής που σχετίζεται και με την προσωπικότητα του ατόμου, είναι πιο καθοριστικός παράγοντας ως προς την επιμέτρηση της αποτελεσματικότητας παρά Σ συχνότητα και μόνο της προσευχής.
Η πνευματική δραστηριότητα και ως εγκεφαλική νευρωνική δραστηριότητα
Η αποκάλυψη της βιολογικής οδού έκφρασης ή του επηρεασμού μιας συμπεριφοράς ή ενός βιώματος μπορεί να επιτρέπει την βιοχημική (φαρμακευτική) παρέμβαση, ουδόλως όμως αποκλείει άλλες παρεμβάσεις όπως, λόγου χάριν κοινωνική ψυχοθεραπευτική ή πνευματική. Σύγχρονες δε έρευνες αποκαλύπτουν αλλοιώσεις του εγκεφάλου εν ώρύ προσευχής. Κατά συνέπεια αυτές οι βιοχημικές αλλοιώσεις που επιτυγχάνονται εν ώρύ προσευχής βεβαιώνουν ότι μία διαδικασία μη βιοχημική επιφέρει αλλοιώσεις βιοχημικές στον εγκέφαλο.
Ο M. Persinger (Servan-Schreiber, 2001), πανεπιστημιακός ερευνητής στον Καναδά, πάνω από είκοσι χρόνια εργάζεται με αντικείμενο την σχέση των εγκεφαλικών αλλοιώσεων και της πνευματικότητας. Μια σχέση που πέραν πάσης αμφισβήτησης υπάρχει. Τώρα, εάν η πνευματικότητα και το Θείο είναι μία παραίσθηση και μόνο, όπως κάποιοι υποστηρίζουν, και εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα νευρωνικών λειτουργιών και τίποτα περισσότερο ή είμαστε, οι άνθρωποι, εγκεφαλικά προικισμένοι στο να έχουμε εμπειρίες μυστικές και να επικοινωνούμε με το Θείο, αναμένει να αποδειχθεί. Αυτό που δεν μπορεί από κανέναν πλέον να αμφισβητηθεί είναι η πνευματική εμπειρία, όπως αυτή μπορεί να παρατηρηθεί και με σύγχρονες μεθόδους να καταγραφεί, ως ιδιαίτερη εγκεφαλική νευρωνική δραστηριότητα. Εάν αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, πώς και δεν είμαστε όλοι μάρτυρες μυστικών εμπειριών; Προσωπικά πιστεύω, ότι από πολύ νωρίς, από τότε που είμαστε παιδιά, εκπαιδευόμαστε, αν όχι να καταπιέζουμε, τουλάχιστον να μη ενθαρρύνουμε την έκφραση εμπειριών που δεν έχουν να κάνουν με την κοινή εξωτερική πραγματικότητα ή τις κρατούσες αντιλήψεις. Το ίδιο δεν έχει συμβεί και με την ποδηγέτηση της ανθρώπινης νοημοσύνης από την μέτρηση του Ι.Q., μέχρι που οι έρευνες του Howard Gardner άνοιξαν τον δρόμο στην αντίληψη των πολλαπλών ευφυϊών.
Οι έρευνες των David Hubel και Torsten Wiesel (Nobel Ιατρικής και Φυσιολογίας 1981) στον οπτικό φλοιό έδειξαν ότι οι εγκεφαλικές περιοχές που δεν χρησιμοποιούμε ατροφούν. «Μπορούμε να φανταστούμε ότι και οι εγκεφαλικές περιοχές της πνευματικής δραστηριότητας πολλών εξ ημών έχουν γνωρίσει το ίδιο σενάριο» (Servan-Schreiber, 2001). Δεν θα μπούμε, λοιπόν, στην αδύνατη λογική της απόδειξης της όποιας υπερβατικής πνευματικότητας.
Για εμάς η προσευχή είναι σχέση και κοινωνία με τον Θεό και οι συνακόλουθες εμπειρίες που περιγράφουν οι ασκητές, παρατηρούμενες και καταγραφόμενες και ως εγκεφαλική δραστηριότητα, είναι ένας άλλος τρόπος που ο Θεός μας αποκαλύπτεται διαμέσου της βιολογικής οδού που μας προίκισε, ως όντα, για να τον συναντούμε.
Εκεί που οι Πατέρες της Εκκλησίας αναφέρονται στον άνθρωπο ως ψυχοσωματικό, ως μία ενότητα σώματος και ψυχής και όχι ένα ον τριμερές με σώμα, ψυχή και πνεύμα, θεωρούν το πνεύμα, τον νου, ως την ανώτερη, την σημαντικότερη όψη της ψυχής. Όμως, το τριπλό σχήμα, σώμα, ψυχή και πνεύμα, αν και δεν γίνεται ιδιαίτερη μνεία σε αυτό στην εκπαίδευση και την κουλτούρα της σύγχρονης Δύσης είναι ακριβέστερο και διαφωτιστικότερο και αυτό γιατί βοηθά τον άνθρωπο να μην ξεχνά ότι δεν είναι μόνο «μυαλό και θέληση, αισθήσεις και συναισθήματα [αλλά] είμαστε επίσης πνεύμα».
Αποτέλεσμα αυτής της οντολογικής αλλοτρίωσης η ανησυχία, η έλλειψη ταυτότητας και η απώλεια της ελπίδας στην ζωή. (Ware, 2001).
Η αποκάλυψη της βιολογικής οδού έκφρασης ή του επηρεασμού μιας συμπεριφοράς ή ενός βιώματος μπορεί να επιτρέπει την βιοχημική (φαρμακευτική) παρέμβαση, ουδόλως όμως αποκλείει άλλες παρεμβάσεις όπως, λόγου χάριν κοινωνική ψυχοθεραπευτική ή πνευματική. Σύγχρονες δε έρευνες αποκαλύπτουν αλλοιώσεις του εγκεφάλου εν ώρύ προσευχής. Κατά συνέπεια αυτές οι βιοχημικές αλλοιώσεις που επιτυγχάνονται εν ώρύ προσευχής βεβαιώνουν ότι μία διαδικασία μη βιοχημική επιφέρει αλλοιώσεις βιοχημικές στον εγκέφαλο.
Ο M. Persinger (Servan-Schreiber, 2001), πανεπιστημιακός ερευνητής στον Καναδά, πάνω από είκοσι χρόνια εργάζεται με αντικείμενο την σχέση των εγκεφαλικών αλλοιώσεων και της πνευματικότητας. Μια σχέση που πέραν πάσης αμφισβήτησης υπάρχει. Τώρα, εάν η πνευματικότητα και το Θείο είναι μία παραίσθηση και μόνο, όπως κάποιοι υποστηρίζουν, και εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα νευρωνικών λειτουργιών και τίποτα περισσότερο ή είμαστε, οι άνθρωποι, εγκεφαλικά προικισμένοι στο να έχουμε εμπειρίες μυστικές και να επικοινωνούμε με το Θείο, αναμένει να αποδειχθεί. Αυτό που δεν μπορεί από κανέναν πλέον να αμφισβητηθεί είναι η πνευματική εμπειρία, όπως αυτή μπορεί να παρατηρηθεί και με σύγχρονες μεθόδους να καταγραφεί, ως ιδιαίτερη εγκεφαλική νευρωνική δραστηριότητα. Εάν αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, πώς και δεν είμαστε όλοι μάρτυρες μυστικών εμπειριών; Προσωπικά πιστεύω, ότι από πολύ νωρίς, από τότε που είμαστε παιδιά, εκπαιδευόμαστε, αν όχι να καταπιέζουμε, τουλάχιστον να μη ενθαρρύνουμε την έκφραση εμπειριών που δεν έχουν να κάνουν με την κοινή εξωτερική πραγματικότητα ή τις κρατούσες αντιλήψεις. Το ίδιο δεν έχει συμβεί και με την ποδηγέτηση της ανθρώπινης νοημοσύνης από την μέτρηση του Ι.Q., μέχρι που οι έρευνες του Howard Gardner άνοιξαν τον δρόμο στην αντίληψη των πολλαπλών ευφυϊών.
Οι έρευνες των David Hubel και Torsten Wiesel (Nobel Ιατρικής και Φυσιολογίας 1981) στον οπτικό φλοιό έδειξαν ότι οι εγκεφαλικές περιοχές που δεν χρησιμοποιούμε ατροφούν. «Μπορούμε να φανταστούμε ότι και οι εγκεφαλικές περιοχές της πνευματικής δραστηριότητας πολλών εξ ημών έχουν γνωρίσει το ίδιο σενάριο» (Servan-Schreiber, 2001). Δεν θα μπούμε, λοιπόν, στην αδύνατη λογική της απόδειξης της όποιας υπερβατικής πνευματικότητας.
Για εμάς η προσευχή είναι σχέση και κοινωνία με τον Θεό και οι συνακόλουθες εμπειρίες που περιγράφουν οι ασκητές, παρατηρούμενες και καταγραφόμενες και ως εγκεφαλική δραστηριότητα, είναι ένας άλλος τρόπος που ο Θεός μας αποκαλύπτεται διαμέσου της βιολογικής οδού που μας προίκισε, ως όντα, για να τον συναντούμε.
Εκεί που οι Πατέρες της Εκκλησίας αναφέρονται στον άνθρωπο ως ψυχοσωματικό, ως μία ενότητα σώματος και ψυχής και όχι ένα ον τριμερές με σώμα, ψυχή και πνεύμα, θεωρούν το πνεύμα, τον νου, ως την ανώτερη, την σημαντικότερη όψη της ψυχής. Όμως, το τριπλό σχήμα, σώμα, ψυχή και πνεύμα, αν και δεν γίνεται ιδιαίτερη μνεία σε αυτό στην εκπαίδευση και την κουλτούρα της σύγχρονης Δύσης είναι ακριβέστερο και διαφωτιστικότερο και αυτό γιατί βοηθά τον άνθρωπο να μην ξεχνά ότι δεν είναι μόνο «μυαλό και θέληση, αισθήσεις και συναισθήματα [αλλά] είμαστε επίσης πνεύμα».
Αποτέλεσμα αυτής της οντολογικής αλλοτρίωσης η ανησυχία, η έλλειψη ταυτότητας και η απώλεια της ελπίδας στην ζωή. (Ware, 2001).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. King, D. E., & Bushwic, B. (1994). Beliefs and attitudes of hospital patients about faith healing and prayer. Journal of Family Medicine, 39, 349-352.
2. Carrol, S. (1993). Spirituality and purpose in life in alcoholism recovery. Journal of Studies on Alcohol, 54, 297-301.
3. Johnsen, E. (1993). The role of spirituality in recovery from chemical dependency. Journal of Addictions and offender Counseling, 13, 56-61.
4. Ratner, E. (1988). A model for the treatment of lesbian and gay alcohol abusers. Alcoholism Treatment Quarterly, 5, 25-46.
5. Jimenez, M. J. (1993). The spiritual healing of post-traumatic stress disorder at the Menlo Park Veterans Hospital. Studies in Formative Spirituality, 14, 175-187.
6. Carson, V. & Huss, K. (1979). Prayer: An effective therapeutic and teaching tool. Journal of Psychiatric Nursing, 17, 34-37.
7. McCullough, M. E., Larson, D.B. (1999). Prayer. In Miller, W.R. (Εd.), Integrating Spirituality into treatment (pp. 85-110). Washington, DC: American Psychological Association.
8. DeAngelis, T. (2002). A bright future for PNI. Monitor on Psychology, vol. 33, No. 6, 46-50.
9. Servan-Schreiber, D. (2001) Les neurons de la spiritualite. Pssychologie magazine no 203 98-100.
10. Ware, K (2001). O ορθόδοξος δρόμος (μετάφραση M.Πάσχου). Aθήνα, εκδόσεις Eπτάλοφος (έτος πρωτότυπος έκδοσης 1979).
