Η ομιλία του Στ. Πλουμιστού "Η υποταγή μας κάνει σύγχρονους δούλους - Θα το δεχτούμε;" (ΒΙΝΤΕΟ)

Η ομιλία του Στ. Πλουμιστού "Η υποταγή μας κάνει σύγχρονους δούλους - Θα το δεχτούμε; " (ΒΙΝΤΕΟ)

👉Ο αγώνας ξεκινάει από το σημείο που ο άνθρωπος καταλάβει ότι θα χάσει ότι δημιούργησε... Χάνει την ελευθερία του προκειμένου να μην χάσει τα αποκτήματα..

Όσο πιο προσκολλημένοι είμαστε στην ύλη τόσο πιο ανελεύθεροι. Γιατί πάντα έχουμε κάτι να χάσουμε. Για αυτό και καμία κυβέρνηση δεν θα αφήσει την κοινωνία στην απόλυτη φτώχεια.

Λίγο λίγο αφαιρούν και αφαιμάζουν τόσο όσο να έχεις κάτι λιγοστό για να παλέψεις, να έχεις το τόσο λίγο ώστε να φοβάσαι να μην το χάσεις. Αλλά τι από όλα αυτά έχει νόημα όταν δεν έχεις ελευθερία να επιλέξεις;

O άνθρωπος καλείται να επιλέξει και να αναδείξει την ποιότητα της ψυχής του.

Καλούμαστε να κάνουμε μια επιλογή. Να επιλέξουμε τον διχασμό ή την ομόνοια.

Την ελευθερία της σκέψης και της πράξης ή την υποδούλωσή μας σε κάθε επίπεδο.

Αν επιλέξουμε την άνεση, το βόλεμα, το όλο και πιο λίγο που μας αφήνουν να έχουμε τότε θα επιστρέψουμε σε ζοφερούς καιρούς. Και αυτό το λίγο που προσπαθούμε να διαφυλάξουμε θα γίνει η μέγγενη που θα μας πνίξει στο μέλλον.

Αυτή η υποδούλωση γίνεται πάνω στην απατηλή αίσθηση της άνεσης. 

Η άνεση του να μας τα φέρνουν όλα στο χέρι, της πιστωτικής κάρτας, του εδώ και τώρα , όλα στην άνεση που δίνει ίσα ίσα το σύστημα που σε ρουφάει.... Και όσο ενδίδουμε τόσο θα μας τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί. Γιατί ο χρόνος και οι ιεροτελεστίες είναι που δίνουν άξια και νόημα σε όσα κάνει ο άνθρωπος.

Δεν πρέπει να ενδώσουμε σε αυτό που ετοιμάζουν.... σε έναν κόσμο ψηφιοποίησης των πάντων.  
Γιατί έχουμε ψυχή. Όλοι οι αγώνες του ανθρώπου που απαίτησαν να προτάξει ακόμα και το σώμα του σαν θυσία, αποδεικνύουν ότι υπάρχει κάτι πολύ ανώτερο από αυτό του σώματός μας.

Υπάρχει κάτι που ωθεί τον άνθρωπο να υπερβαίνει την ανθρώπινη φύση να καθυποτάσσει ακόμα και τα ένστικτα της επιβίωσης που είναι τα ισχυρότερα που υπάρχουν. Και όλα αυτά για να προασπιστεί την ψυχή του.

Αν η ύλη ήταν το μόνο που υπήρχε, κανένας ποτέ σε κανέναν αγώνα δεν θα είχε δώσει τη ζωή του. 

Η πρόταση μου είναι ένας αγώνας ψυχής που δεν είναι φυλετικός, δεν είναι θρησκευτικός, δεν είναι προσωπικός. Είναι ο αγώνας για να διαφυλάξουμε κάθε τι ανθρώπινο. Είναι ο αγώνας που νοηματοδοτεί και διαφυλάττει κάθε προηγούμενο αγώνα που έδωσε η ανθρωπότητα.

Ένας άνθρωπος θα παραμείνει αδύναμος, άθλιος, και φουκαράς μόνο όταν αρνείται να ανυψώσει τις σκέψεις του, που αναδύονται από την ψυχή του.

Όλα όσα ο άνθρωπος επιτυγχάνει και όλα όσα αποτυγχάνει να επιτύχει είναι το άμεσο αποτέλεσμα των σκέψεών του. Σε ένα δίκαια διευθετημένο σύμπαν, όπου η απώλεια ισορροπίας θα σήμαινε ολοκληρωτική καταστροφή, η ατομική ευθύνη πρέπει να είναι απόλυτη.

Η αδυναμία και η δύναμη ενός ανθρώπου, η εντιμότητα και η ανεντιμότητα, είναι δικές του ιδιότητες, και όχι κάποιου άλλου. Αυτές τις αποκτά μόνος του και όχι μέσω κάποιου άλλου· και μπορούν να μεταβληθούν μόνο από τον ίδιο, ποτέ από κάποιον άλλον. 

Η κατάστασή του είναι επίσης δική του, και όχι κάποιου άλλου. Ο πόνος του και η ευτυχία του εξελίσσονται από μέσα του. Όπως σκέφτεται, έτσι και είναι· όπως συνεχίζει να σκέφτεται, έτσι παραμένει.

Ένας δυνατός άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει έναν πιο αδύναμο εκτός και εάν ο πιο αδύναμος είναι πρόθυμος να βοηθηθεί, αλλά ακόμα και τότε ο αδύναμος άνθρωπος πρέπει να επιβληθεί στον εαυτό του. Αυτός πρέπει, με τις δικές του προσπάθειες, να αναπτύξει την δύναμη την οποία θαυμάζει στον άλλον. 

Κανένας εκτός από τον εαυτό του δεν μπορεί να αλλάξει την κατάστασή του.

Είναι συνηθισμένο για τους ανθρώπους να σκέφτονται και να λένε, «Πολλοί άνθρωποι είναι σκλάβοι επειδή κάποιος είναι δυνάστης· ας μισούμε τον δυνάστη».

Τώρα, όμως, υπάρχει σε μια μικρή μερίδα ανθρώπων μια αυξανόμενη τάση να αντιστραφεί αυτή η κρίση και να λένε, «Ένας άνθρωπος είναι δυνάστης επειδή πολλοί είναι σκλάβοι· ας περιφρονούμε τους σκλάβους».

Η αλήθεια είναι ότι δυνάστης και σκλάβος είναι συνεργάτες εν αγνοία, και, ενώ φαίνεται να αντιπαλεύει ο ένας τον άλλον, στην πραγματικότητα αντιπαλεύουν τους εαυτούς τους. 

Εκείνος που έχει υπερνικήσει την αδυναμία, και έχει αποβάλλει όλες τις εγωιστικές σκέψεις, δεν ανήκει ούτε στον δυνάστη ούτε στον καταπιεζόμενο. Είναι ελεύθερος.

Ένας άνθρωπος μπορεί να ανυψωθεί, να υπερνικήσει και να επιτύχει μόνο όταν ανυψώσει τις σκέψεις του. Θα παραμείνει αδύναμος, και άθλιος, και φουκαράς μόνο όταν αρνείται να ανυψώσει τις σκέψεις του που αναδύονται από την ψυχή του.

Η ομιλία του Στ. Πλουμιστού 

"Η υποταγή μας κάνει σύγχρονους δούλους - Θα το δεχτούμε;"

Για να επικοινωνήσετε χωρίς λογοκρισία με τον Σταύρο Πλουμιστό κατεβάστε την εφαρμογή https://telegram.org/ και αναζητήστε την ομάδα PLOUMISTOS GROUP πατήστε το λινκ https://t.me/joinchat/9HfycA3I5VU2ODQ0

ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ 

"ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ - ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ" 

(πατήστε ΕΔΩ)

Παρακάτω σας παραθέτω μερικές γνώσεις που πρέπει να γνωρίζετε για τα ατομικά δικαιώματα

ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

1.Άρθρα του Συντάγματος 2 παρ. 1 (περί ανθρώπινης αξιοπρέπειας), 5 παρ. 5
(προστασία υγείας και γενετικής ταυτότητας), 7 παρ. 2 (περί βασανιστηρίων) (11)

2.Στις 20 Αυγούστου του 1947 ολοκληρώθηκε στη Νυρεμβέργη η «Δίκη των Ιατρών»
(United States of America v. Karl Brandt, et al. Case 1:Medical Case/Οι ΗΠΑ εναντίον του
Καρλ Μπράντ και άλλων) (12), μία από τις δώδεκα (12) Επακόλουθες Δίκες της
Νυρεμβέργης, από την οποία αναδείχθηκαν οι δέκα (10) αρχές για τη νομιμοποίηση της
ιατρικής έρευνας σε ανθρώπους. Το σύνολο αυτών των αρχών [ο πυρήνας των οποίων
δύναται να συνοψισθεί, εκτός άλλων, στο ότι είναι απολύτως απαραίτητη η εθελοντική
συναίνεση του εξεταζομένου για κάθε πείραμα (ο οποίος δύναται να το τερματίσει
οποτεδήποτε), το οποίο δεν πρέπει να διεξάγεται όταν υπάρχει εκ των προτέρων υποψία
θανάτου ή τραυματισμού ως αποτέλεσμα] είναι γνωστό ως «Κώδικας της Νυρεμβέργης»
(Neuberger Kodex) (13), που λογίζεται ως το σημαντικότερο κείμενο στην ιστορία της
ηθικής δεοντολογίας της κλινικής έρευνας μαζί με την Δήλωση του Ελσίνκι του 1964- (14)
και αποτελεί την ιστορική καταγωγή του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά
Δικαιώματα της 16ης Δεκεμβρίου 1966 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, που
ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο με το ν. 2462/1997 (Α΄ 25 της 26-2-1997).

3.Ειδικότερα, στο άρθρο 7 του ως άνω Συμφώνου, το οποίο υπερτερεί σύμφωνα
με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου
προερχόμενου από την Βουλή των Ελλήνων, ορίζεται ότι «Κανείς δεν υποβάλλετοι σε
βασανιστήρια ούτε σε ποινές ή μεταχειρίσεις σκληρές, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές.
Ειδικότερα, απαγορεύεται η υποβολή προσώπου, χωρίς την ελεύθερη συγκατάθεσή
του σε ιατρικό ή επιστημονικό πείραμα.» (η έμφαση δική μου). Αντίστοιχης νομικής
βαρύτητας είναι και η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των
ανθρωπίνων δικαιωµάτων και της αξιοπρέπειας του ατόµου σε σχέση µε τις εφαρµογές
της βιολογίας και της ιατρικής: Σύµβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώµατα και τη Βιοϊατρική
(άλλως η Σύμβαση του Οβιέδο της 4ης Απριλίου του 1997), η οποία ενσωματώθηκε στο
ελληνικό δίκαιο με το ν. 2619/1998 (Α΄ 132), στο άρθρο 2 της οποίας ορίζεται ότι «(Το
προβάδισμα του ανθρωπίνου όντος) Τα συμφέροντα και η ευημερία του ανθρωπίνου όντος
θα υπερισχύουν έναντι μόνου του κοινωνικού συμφέροντος ή της επιστήμης» και στο
άρθρο 5 ότι «(Γενικός κανόνας). Επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον
αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν
προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του. Το πρόσωπο αυτό θα ενημερώνεται εκ των
προτέρων καταλλήλως ως προς το σκοπό και τη φύση της επέμβασης, κα8ώς και ως προς
τα επακόλουθα και κινδύνους που αυτή συνεπάγεται. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο
μπορεί ελεύθερα και οποτεδήποτε να ανακαλέσει τη συναίνεσή του».

4.Σύμβαση για την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών
Ελευθεριών, άρθρο 8 (περί προστασίας του ιδιωτικού βίου) (15).

ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ

1.Άρθρο 21 παρ. 3 του Συντάγματος (περί προστασίας της δημόσιας υγείας) (11)

2.Το άρθρο 168 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την
εξασφάλιση υψηλού επιπέδου προστασία της υγείας (Title XIV of Part Three) (16) και Ο
Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2007/C303/01), στο
άρθρο 35 (Προστασία της Υγείας) «Κάθε πρόσωπο δικαιούται να έχει πρόσβαση στην
πρόληψη σε θέματα υγείας και να απολαύει ιατρικής περίθαλψης, σύμφωνα με τις
προϋποθέσεις που ορίζονται στις εθνικές νομοθεσίες και πρακτικές. Κατά τον καθορισμό
και την εφαρμογή όλων των πολιτικών και δράσεων της Ενωσης, εξασφαλίζεται υψηλό
επίπεδο προστασίας της υγείας του ανθρώπου».

3.Ο Καταστατικός Χάρτης της Παγκοσμίου Οργανώσεως Υγείας, που κυρώθηκε από
το ελληνικό κράτος με το ν.δ. 436/1947, Α΄ 238, ορίζει ότι «Η υγεία είναι κατάστασις
πλήρους σωματικής ευεξίας πνευματικής και κοινωνικής τοιαύτης, δεν συνίσταται δε μόνον
εις την μη ύπαρξιν ασθενείας ή αναπηρίας» [La sante est une etat de complet de bien-etre
physique, mental et social, et ne consiste pas soulement en une absence de maladie ou d’
infirmite].

4.Το Διεθνές Σύμφωνο για τα οικονομικά, κοινωνικά και μορφωτικά δικαιώματα
[κυρώθηκε με το ν. 1532 της 19/19-3-1985 (Α΄ 45)], στο άρθρο 12 του οποίου ορίζεται ότι :
«1. Τα συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα κάθε προσώπου να απολαμβάνει
την καλλίτερη δυνατή σωματική και ψυχική υγεία. 2. Τα μέτρα που θα λάβουν τα
συμβαλλόμενα Κράτη, για την εξασφάλιση της πλήρους άσκησης του δικαιώματος αυτού
πρέπει να περιλαμβάνουν επίσης και τα απαιτούμενα μέτρα για τη διασφάλιση: α)… β) …
γ) Της προφυλάξεως και θεραπείας επιδημικών, ενδημικών, επαγγελματικών και άλλων
ασθενειών και της καταπολέμησης αυτών,…».

5.Ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης [κυρώθηκε αρχικά με το ν. 1426/1984, Α΄ 32 και
αναθεωρημένος με το ν. 4359/2016 (Α΄ 5)], στο άρθρο 11 (Το δικαίωμα στην προστασία
της υγείας) ορίζει ότι : «Με σκοπό τη διασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης του
δικαιώματος στην προστασία της υγείας, τα Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να
λαμβάνουν, είτε απευθείας είτε σε συνεργασία με δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς,
κατάλληλα μέτρα, τα οποία, μεταξύ άλλων, αποσκοπούν:1… 2… 3. στην πρόληψη, στο
βαθμό που είναι δυνατό, των επιδημικών, ενδημικών και άλλων ασθενειών, καθώς και των
ατυχημάτων».

6.Σύμβαση Οβιέδο ως άνω (ν. 2619/1998), άρθρο 26 παρ. 1 (Περιορισμοί άσκησης
δικαιωμάτων) «Δεν τίθενται περιορισμοί στην άσκηση των δικαιωμάτων και
προστατευτικών διατάξεων της παρούσας Σύμβασης πλην όσων ορίζονται δια νόμου και
είναι αναγκαίοι σε μια δημοκρατική κοινωνία προς το συμφέρον της δημόσιας ασφάλειας,
την πρόληψή του εγκλήματος, την προστασία της δημόσιας υγείας ή την προστασία των
δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων».

Εθνική Νομοθεσία

Ορισμός της δημόσιας υγείας δινόταν με το προγενέστερο νομοθετικό καθεστώς (άρθρο
1 του ν. 3370/2005, Α΄ 176) (17), ενώ στην αιτιολογική έκθεση του ισχύοντος ν. 4675/2020,
επί του άρθρου 1, η έννοια της δημόσιας υγείας «… συνίσταται στην άσκηση δημόσιας
πολιτικής υπό την ευθύνη του Κράτους και αποσκοπεί στον έλεγχο και τη διαχείριση των
μείζονων παραγόντων κινδύνου για την υγεία. Σύμφωνα με την παράγραφο 2 του ιδίου
άρθρου, η δημόσια υγεία αποτελεί έννοια ευρύτερη της υγειονομικής περίθαλψης, της
υγιεινής και της πρόληψης ή της παροχής κλινικής φροντίδας και έχει χαρακτήρα
πολυτομεακό, ασκείται δε με διεπιστημονική μεθοδολογία και προσέγγιση και απευθύνεται
κυρίως στον γενικό πληθυσμό…».

Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας (ν. 3418/2005, Α΄ 287), άρθρο 1 παρ. 1, ως ιατρική
πράξη ορίζεται «εκείνη που έχει ως σκοπό τη με οποιαδήποτε επιστημονική μέθοδο
πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου», άρθρο 11
παρ. 1 «Ο ιατρός έχει καθήκον αληθείας προς τον ασθενή. Οφείλει να ενημερώνει πλήρως
και κατανοητά τον ασθενή για την πραγματική κατάσταση της υγείας του, το περιεχόμενο
και τα αποτελέσματα της προτεινόμενης ιατρικής πράξης, τις συνέπειες και τους
ενδεχόμενους κινδύνους ή επιπλοκές από την εκτέλεσή της, τις εναλλακτικές προτάσεις,
καθώς και για τον πιθανό χρόνο αποκατάστασης, έτσι ώστε ο ασθενής να μπορεί να
σχηματίζει πλήρη εικόνα των ιατρικών, κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων και
συνεπειών της κατάστασής του και να προχωρεί, ανάλογα, στη λήψη αποφάσεων», άρθρο
12 «1. Ο ιατρός δεν επιτρέπεται να προβεί στην εκτέλεση οποιασδήποτε ιατρικής πράξης
χωρίς την προηγούμενη συναίνεση του ασθενή. 2. Προϋποθέσεις της έγκυρης συναίνεσης
του ασθενή είναι οι ακόλουθες : α) Να παρέχεται μετά από πλήρη, σαφή και κατανοητή
ενημέρωση, σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο. β) Ο ασθενής να έχει ικανότητα για
συναίνεση…. γ) Η συναίνεση να μην είναι αποτέλεσμα πλάνης, απάτης ή απειλής και
να μην έρχεται σε σύγκρουση με τα χρηστά ήθη. δ) … 3…».
(Ειδικότερο Νομοθετικό Πλαίσιο του εμβολιασμού σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου
διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος) :

α) Ν. 4675/2020 «Πρόληψη, προστασία και προαγωγή της υγείας – ανάπτυξη των
υπηρεσιών δημόσιας υγείας και άλλες διατάξεις» (Α΄ 54), άρθρο 4 παρ. 3, κατά το οποίο :
«Το Εθνικό Πρόγραμμα «ΣΠΥΡΟΣ ΔΟΞΙΑΔΗΣ» αποτελείται από τα ακόλουθα επιμέρους
προγράμματα δημόσιας υγείας προς όφελος της υγείας των πολιτών : Α) Σε επίπεδο
πρωτογενούς πρόληψης τα προγράμματα αυτά είναι: … iii) Το Εθνικό Πρόγραμμα
Εμβολιασμών (ΕΠΕΜΒ), το οποίο απευθύνεται σε ειδικές και ευάλωτες ομάδες του
πληθυσμού, παιδιά, ανηλίκους και ενηλίκους, μετακινούμενους πληθυσμούς και
πληθυσμούς που βρίσκονται σε κίνδυνο, και περιλαμβάνει τα προγράμματα εμβολιασμών
όλων των ανωτέρω. α) … β) Σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού
νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να
επιβάλλεται, με απόφαση του Υπουργού Υγείας, μετά από γνώμη της ΕΕΔΥ,
υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου. Με
την ανωτέρω απόφαση ορίζονται η ομάδα του πληθυσμού ως προς την οποία καθίσταται
υποχρεωτικός ο εμβολιασμός με καθορισμένο εμβόλιο, η τυχόν καθορισμένη περιοχή
υπαγωγής στην υποχρεωτικότητα, το χρονικό διάστημα ισχύος της υποχρεωτικότητας του
εμβολιασμού, το οποίο πρέπει πάντοτε να αποφασίζεται ως έκτακτο και προσωρινό μέτρο
προστασίας της δημόσιας υγείας για συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού, η ρύθμιση της
διαδικασίας του εμβολιασμού και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια. γ) … Β)… Γ)…» και

β) Ν. 4682/2020 (Α΄ 76) «Κύρωση: α) της από 25.2.2020 Π.Ν.Π. «Κατεπείγοντα μέτρα
αποφυγής και περιορισμού της διάδοσης κορωνοϊού» (Α’ 42), β) της από 11.3.2020 Π.Ν.Π.
«Κατεπείγοντα μέτρα αντιμετώπισης των αρνητικών συνεπειών της εμφάνισης του
κορωνοϊού COVID-19 και της ανάγκης περιορισμού της διάδοσής του» (A’ 55) και γ) της
από 14.3.2020 Π.Ν.Π. «Κατεπείγοντα μέτρα αντιμετώπισης της ανάγκης περιορισμού της
διασποράς του κορωνοϊού COVID-19» (Α’ 64) και άλλες διατάξεις», στο άρθρο πρώτο της
πρώτης των ανωτέρω ΚΥΑ, ορίζεται ότι «1. Προς τον σκοπό της αποφυγής κινδύνου
εμφάνισης ή και διάδοσης κορωνοϊού που ενδέχεται να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη
δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλονται μέτρα πρόληψης, υγειονομικής παρακολούθησης,
καθώς και περιορισμού της διάδοσης της νόσου. 2. Τα μέτρα αυτά συνίστανται : (α) στην
υποχρεωτική υποβολή σε κλινικό και εργαστηριακό ιατρικό έλεγχο, υγειονομική
παρακολούθηση, εμβολιασμό, φαρμακευτική αγωγή και νοσηλεία προσώπων, για τα οποία
υπάρχουν εύλογες υπόνοιες ότι μπορεί να μεταδώσουν άμεσα ή έμμεσα τη νόσο, (β) στην
επιβολή κλινικών και εργαστηριακών ιατρικών ελέγχων, καθώς και μέτρων προληπτικής
υγειονομικής παρακολούθησης, εμβολιασμού, φαρμακευτικής αγωγής και προληπτικής
νοσηλείας προσώπων που προέρχονται από περιοχές όπου έχει παρατηρηθεί μεγάλη
διάδοση της νόσου,… 3… 6…»

Πόσα άρθρα του Συντάγματος έχει ενδεχομένως παραβιάσει η κυβέρνηση με την υποχρεωτικότητα του εμβολίου, την πολιτική διαχωρισμού των πολιτών, την υποχρεωτική αναστολή εργασίας και την διακοπή μισθού σε όσους ανεμβολίαστους υγειονομικούς δεν θέλουν να κάνουν τα πειραματικά ακόμη εμβόλια, την δυνατότητα επέκτασης του μέτρου σε άλλες επαγγελματικές κατηγορίες, την παρέμβαση στον τύπο, την επιβολή μέτρων περιορισμού της ελευθερίας σε ακραίο βαθμό, την απαγόρευση συγκεντρώσεων, ή ακόμα και την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων και του ιατρικού απορρήτου;;; (πηγή https://www.el.gr/)

Δείτε και κρίνετε:

Αρθρο 2: (Πρωταρχικές υποχρεώσεις της πολιτείας)

1. O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.
2. H Eλλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών.

‘Αρθρο 4: (Ισότητα των Ελλήνων)

1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
2. Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
3. Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος. Eπιτρέπεται να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια μόνο σε περίπτωση που κάποιος απέκτησε εκούσια άλλη ιθαγένεια ή που ανέλαβε σε ξένη χώρα υπηρεσία αντίθετη προς τα εθνικά συμφέροντα, με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία που προβλέπει ειδικότερα ο νόμος.
4. Mόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.
5. Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
6. Kάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.
7. Tίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.

_______________________

‘Αρθρο 5: (Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προσωπική ελευθερία)

1. Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Eλληνική Eπικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Eξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο.
Aπαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας.
3. H προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Kανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος.
**4. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ’ αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει.
**5. Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία κάθε προσώπου έναντι των βιοϊατρικών παρεμβάσεων.

_______________________
**Eρμηνευτική δήλωση: Στην απαγόρευση της παραγράφου 4 δεν περιλαμβάνεται η απαγόρευση της εξόδου με πράξη του εισαγγελέα, εξαιτίας ποινικής δίωξης, ούτε η λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει.
_____________________

‘Αρθρο 9A: (Προστασία προσωπικών δεδομένων)

Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει.

‘Αρθρο 11: (Δικαίωμα του συνέρχεσθαι)

1. Oι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα.
2. Mόνο στις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις μπορεί να παρίσταται η αστυνομία. Oι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει.

Αρθρο 14: (Ελευθερία του Τύπου)

1. Kαθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Kράτους.
2. O τύπος είναι ελεύθερος. H λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται.
3. H κατάσχεση εφημερίδων και άλλων εντύπων, είτε πριν από την κυκλοφορία είτε ύστερα από αυτή, απαγορεύεται.
Kατ’ εξαίρεση επιτρέπεται η κατάσχεση, με παραγγελία του εισαγγελέα, μετά την κυκλοφορία:
α) για προσβολή της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας,
β) για προσβολή του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας,
γ) για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων ή την οχύρωση της Xώρας ή που έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του Kράτους,
δ) για άσεμνα δημοσιεύματα που προσβάλλουν ολοφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος.
4. Σ’ όλες τις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου ο εισαγγελέας, μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες από την κατάσχεση, οφείλει να υποβάλει την υπόθεση στο δικαστικό συμβούλιο, και αυτό, μέσα σε άλλες είκοσι τέσσερις ώρες, οφείλει να αποφασίσει για τη διατήρηση ή την άρση της κατάσχεσης, διαφορετικά η κατάσχεση αίρεται αυτοδικαίως. Tα ένδικα μέσα της έφεσης και της αναίρεσης επιτρέπονται στον εκδότη της εφημερίδας ή άλλου εντύπου που κατασχέθηκε και στον εισαγγελέα.
**5. Καθένας ο οποίος θίγεται από ανακριβές δημοσίευμα ή εκπομπή έχει δικαίωμα απάντησης, το δε μέσο ενημέρωσης έχει αντιστοίχως υποχρέωση πλήρους και άμεσης επανόρθωσης. Καθένας ο οποίος θίγεται από υβριστικό ή δυσφημιστικό δημοσίευμα ή εκπομπή έχει, επίσης, δικαίωμα απάντησης, το δε μέσο ενημέρωσης έχει αντιστοίχως υποχρέωση άμεσης δημοσίευσης ή μετάδοσης της απάντησης. Νόμος ορίζει τον τρόπο με τον οποίο ασκείται το δικαίωμα απάντησης και διασφαλίζεται η πλήρης και άμεση επανόρθωση ή η δημοσίευση και μετάδοση της απάντησης.
6. Tο δικαστήριο, ύστερα από τρεις τουλάχιστον καταδίκες μέσα σε μία πενταετία για διάπραξη των εγκλημάτων που προβλέπονται στην παράγραφο 3, διατάσσει την οριστική ή προσωρινή παύση της έκδοσης του εντύπου και, σε βαριές περιπτώσεις, την απαγόρευση της άσκησης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος από το πρόσωπο που καταδικάστηκε, όπως νόμος ορίζει H παύση ή η απαγόρευση αρχίζουν αφότου η καταδικαστική απόφαση γίνει αμετάκλητη.
**7. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την αστική και ποινική ευθύνη του τύπου και των άλλων μέσων ενημέρωσης και με την ταχεία εκδίκαση των σχετικών υποθέσεων.
8. Nόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τα προσόντα για την άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος.

**9. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς, η οικονομική κατάσταση και τα μέσα χρηματοδότησης των μέσων ενημέρωσης πρέπει να γίνονται γνωστά, όπως νόμος ορίζει. Νόμος προβλέπει τα μέτρα και τους περιορισμούς που είναι αναγκαίοι για την πλήρη διασφάλιση της διαφάνειας και της πολυφωνίας στην ενημέρωση. Απαγορεύεται η συγκέντρωση του ελέγχου περισσότερων μέσων ενημέρωσης της αυτής ή άλλης μορφής. Απαγορεύεται ειδικότερα η συγκέντρωση περισσότερων του ενός ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης της αυτής μορφής, όπως νόμος ορίζει. Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών. Η απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς, οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες. Νόμος ορίζει τις ειδικότερες ρυθμίσεις, τις κυρώσεις που μπορεί να φθάνουν μέχρι την ανάκληση της άδειας ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού και μέχρι την απαγόρευση σύναψης ή την ακύρωση της σχετικής σύμβασης, καθώς και τους τρόπους ελέγχου και τις εγγυήσεις αποτροπής των καταστρατηγήσεων των προηγούμενων εδαφίων.
_______________________

‘Αρθρο 16: (Παιδεία, τέχνη, επιστήμη)

1. H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Kράτους. H ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.
2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
3. Tα έτη υποχρεωτικής φοίτησης δεν μπορεί να είναι λιγότερα από εννέα.
4. Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια. Tο Kράτος ενισχύει τους σπουδαστές που διακρίνονται, καθώς και αυτούς που έχουν ανάγκη από βοήθεια ή ειδική προστασία, ανάλογα με τις ικανότητές τους.
5. H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Tα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Kράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους. Συγχώνευση ή κατάτμηση ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μπορεί να γίνει και κατά παρέκκλιση από κάθε αντίθετη διάταξη, όπως νόμος ορίζει.
Eιδικός νόμος ορίζει όσα αφορούν τους φοιτητικούς συλλόγους και τη συμμετοχή των σπουδαστών σ’ αυτούς.
6. Oι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι λειτουργοί. Tο υπόλοιπο διδακτικό προσωπικό τους επιτελεί επίσης δημόσιο λειτούργημα, με τις προϋποθέσεις που νόμος ορίζει. Tα σχετικά με την κατάσταση όλων αυτών των προσώπων καθορίζονται από τους οργανισμούς των οικείων ιδρυμάτων.
Oι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δεν μπορούν να παυθούν προτού λήξει σύμφωνα με το νόμο ο χρόνος υπηρεσίας τους παρά μόνο με τις ουσιαστικές προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 88 παράγραφος 4 και ύστερα από απόφαση συμβουλίου που αποτελείται κατά πλειοψηφία από ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς, όπως νόμος ορίζει.
Nόμος ορίζει το όριο της ηλικίας των καθηγητών των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων εωσότου εκδοθεί ο νόμος αυτός οι καθηγητές που υπηρετούν αποχωρούν αυτοδικαίως μόλις λήξει το ακαδημαϊκό έτος μέσα στο οποίο συμπληρώνουν το εξηκοστό έβδομο έτος της ηλικίας τους.
7. H επαγγελματική και κάθε άλλη ειδική εκπαίδευση παρέχεται από το Kράτος και με σχολές ανώτερης βαθμίδας για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από τρία χρόνια, όπως προβλέπεται ειδικότερα από το νόμο, που ορίζει και τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων αποφοιτούν από τις σχολές αυτές.
8. Nόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Kράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σ’ αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους.
H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται.
9. O αθλητισμός τελεί υπό την προστασία και την ανώτατη εποπτεία του Kράτους.
Tο Kράτος επιχορηγεί και ελέγχει τις ενώσεις των αθλητικών σωματείων κάθε είδους, όπως νόμος ορίζει. Nόμος ορίζει επίσης τη διάθεση των ενισχύσεων που παρέχονται κάθε φορά στις επιχορηγούμενες ενώσεις σύμφωνα με τον προορισμό τους.

‘Αρθρο 22: (Προστασία της εργασίας)

1. H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού.
Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.
2. Mε νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με τους κανόνες που θέτει η διαιτησία.
3. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας από τους δημόσιους υπαλλήλους και τους υπαλλήλους οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης ή άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου.
4. Oποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται.
Eιδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Xώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών.
5. Tο Kράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει.
_______________________
Eρμηνευτική δήλωση: Στους γενικούς όρους εργασίας περιλαμβάνεται και ο προσδιορισμός του τρόπου και του υποχρέου είσπραξης και απόδοσης στις συνδικαλιστικές οργανώσεις της συνδρομής των μελών τους που προβλέπεται από τα καταστατικά τους.

_______________________

‘Αρθρο 25: (Αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων)

**1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.

2. H αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.
3. H καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται.
4. Tο Kράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.