Ημιτελές έργο του Μπετόβεν ολοκληρώνεται με τη βοήθεια τεχνητής Νοημοσύνης
«Η πρόοδος που έχει σημειωθεί είναι εντυπωσιακή, έστω κι αν ο υπολογιστής έχει ακόμη πολλά να μάθει», είπε η Κριστίν Ζίγκερτ, επικεφαλής των αρχείων στον Οίκο του Μπετόβεν στη γενέτειρά του τη Βόννη.
Η Ζίγκερτ δηλώνει πεπεισμένη ότι ο Μπετόβεν θα ενέκρινε την προσπάθεια αυτή ενόψει της 250ης επετείου της γέννησής του, δεδομένου ότι κι ο ίδιος ήταν ένας καινοτόμος συνθέτης, που είχε πειραματιστεί γράφοντας συνθέσεις για το panharmonicon -ένα όργανο που αναπαράγει τους ήχους των ανέμων. Κι επιμένει, ότι η χρήση τεχνητής νοημοσύνης για τη συμπλήρωση της 10ης Συμφωνίας δεν θα επηρεάσει την κληρονομιά του, αφού ποτέ δεν πρόκειται να περιληφθεί επίσημα στον κατάλογο των έργων του.
Το τελικό αποτέλεσμα της προσπάθειας θα παρουσιάσει μια συμφωνική ορχήστρα στις 28 Απριλίου στη Βόννη -επίκεντρο των εορτασμών για τον συνθέτη που καθόρισε τη ρομαντική περίοδο της κλασικής μουσικής.
Ο Μπετόβεν είχε αρχίσει να δουλεύει τη 10η Συμφωνία παράλληλα με την 9η, που περιλαμβάνει τη διάσημη «Ωδή στη Χαρά», αλλά γρήγορα την εγκατέλειψε αφήνοντας μόνον λίγες νότες και προσχέδια, όταν πέθανε, σε ηλικία 57 ετών. Στο πρότζεκτ για τη συμπλήρωση του ημιτελούς έργου χρησιμοποιείται αυτοδίδακτο λογισμικό, στο οποίο έχουν «φορτωθεί» όλα τα έργα του διάσημου συνθέτη και τώρα συνθέτει πιθανές συνέχειες του έργου στο στιλ του Μπετόβεν.
Τα πρώτα δείγματα γραφής, πριν από μερικούς μήνες, θεωρήθηκαν πολύ «μηχανικά», με επαναλαμβανόμενα μοτίβα, αλλά οι τελευταίες συνθέσεις της Τεχνητής Νοημοσύνης είναι πιο υποσχόμενες. Ο Βρετανός συνθέτης και μουσικολόγος Μπάρι Κούπερ, που είχε γράψει μια πιθανή συνέχεια της 10ης Συμφωνίας το 1988, δεν εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα: «Άκουσα ένα σύντομο απόσπασμα, αλλά απείχε από αυτό που πιστεύω ότι σκόπευε να παρουσιάσει ο Μπετόβεν», είπε. «Υπάρχουν, όμως, περιθώρια βελτίωσης», συμπλήρωσε.
Παρόμοια πρότζεκτ βάσει έργων του Μπαχ και του Μάλερ, ήταν πάντως λιγότερο πειστικά, ενώ μια προσπάθεια ολοκλήρωσης της Όγδοης Συμφωνίας του Σούμπερτ, φέτος, θεωρήθηκε από ορισμένους κριτές ότι θύμιζε περισσότερο σάουντρακ αμερικανικής ταινίας παρά έργο του Αυστριακού συνθέτη.
