Η Παϊσία τα λέει: "Η Ε.Ο.Κ, η Ε.Ε και το Όραμα του Διαφωτισμού"

Η Παϊσία τα λέει: “ Η Ε.Ο.Κ, η Ε.Ε και το Όραμα του Διαφωτισμού”

Τούτες οι μέρες, μου μοιάζουν απαράλλακτα ίδιες, όσον αφορά την “μετά μνημονίων ζωή” στην Ελλάδα. Από το Μάη του 2010, μέχρι το Μάη του 2016, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ζω τη Μέρα Της Μαρμότας, μου φαίνεται. Έχουν πάψει να με ενοχλούν ακόμη και οι λάθρο που σφάζονται και αλληλοβιάζονται, που έχουν κάνει τη χώρα μου σκουπιδότοπο και έχουν μετατρέψει την ελληνική αστυνομία σε φιλιππινέζα τους. Έχω πάψει να μιλάω στους ξένους, που μέσα στην καλή χαρά κάθονται παραδίπλα και όλο χαμόγελα επιχειρούν να με κοιτάξουν στα μάτια. Γιατί δεν ξέρω πού θα με βρεί το “κακό” το δαιμόνι και θα ξεβράσω τόνους βρισίδι, σε όποιον Ευρωπαίο ή Αμερικάνο τουρίστα βλέπω, τυχαία, σε κάποια καφετερία του Βόλου, στην παραλία. Έχω αρχίσει να παρανοώ, σκέφτομαι. Κι έπειτα συλλογίζομαι το memorandum, δηλαδή υπενθύμιση, ή και memo, ή και μνημόνιο. Κι εκεί, να'σου και το ΔΝΤ!!!!

Ναι, θυμάμαι πολύ καλά, ρε λεβέντες. Σηκώνω ήδη κάποια χρονάκια στην ίσια -ακόμη- πλατούλα μου και έζησα κάτι άλλες εποχές, που το παιδί μου δεν ευτύχησε να δει. Έζησα εποχές με ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ του ΕΛΛΗΝΑ μεγιστάνα ΩΝΑΣΗ, με COLGATE-PALMOLIVE, ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗ, ΙΖΟΛΑ,ΠΙΤΣΟΣ, με ελληνικότατο τρίκυκλο -θρύλο στη δεκαετία 1960-1970 της ΜΕΒΕΑ, με ΝΑΜCO και ελληνικότατο PONY, ΚΑΤΡΑΝΤΖΟ και ΜΙΝΙΟΝ, ΤΣΕΚΛΕΝΗ και ΓΑΛΑΤΗ, με μαγιώ ΜΟTIVO, υπερ επιπλο-βιομηχανίες ΣΚΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ και ΤΣΑΟΥΣΟΓΛΟΥ, την ομώνυμη ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΙΑ και πλήθος άλλων θρύλων που τίμησαν την ελληνική εργατικότητα, την ευφυία, το καλό δαιμόνιο της φυλής μας. Και πού ακριβώς βρίσκονται οι περισσότεροι από αυτούς σήμερα; Θαρρείς και μια μαύρη τρύπα έχει ρουφήξει τα πάντα. Το κάθε τι ελληνικό...Δεν υφίσταται. Δεν υπάρχει πια. Έχει απορροφηθεί πλήρως, τελικά, από τον εξευρωπαισμό μας; Έχουμε τόσο χάσει το μπούσουλα, πού δεν ανα-γνωρίζουμε ποιοί αγάπησαν αληθινά αυτόν τον τόπο και τον έστησαν από τα ερείπιά του; Κι αν είναι έτσι, ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;

Σύμφωνα με το άρθρο του Γεωργίου Μπήτρου, της εφημερίδας 'ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”, της 9ης Δεκεμβρίου του 2012, “πριν το 1974 (θυμηθείτε αυτή τη χρονολογία), η Ελλάδα ήταν “η Τίγρης της Ευρώπης”, με ανάπτυξη στο 7%, σταθερότητα τιμών στο περίπου 2,5%, συρρίκνωση της ανεργίας στο περίπου 2,5%, και , κυρίως , με ελάχιστο δημόσιο χρέος μικρότερο ή ίσο του 12,5% του ΑΕΠ”!!!!!!!! Και μετά, ως το 2008, μέλος πια της Ευρωπαικής Ένωσης, η Ελλάδα, και “η ζωή τραβάει την κατηφόρα” παραλλάζοντας το γνωστό άσμα. Πώς τα καταφέραμε, εμείς(;;;) και οι ηγέτες μας, να φέρουμε την ανάπτυξη στο 2,4%, τον πληθωρισμό στα διπλά ή τετραπλά του μέσου ευρωπαικού αντίστοιχου και την ανεργία -σε μόλις 20 χρονάκια, από το 1980 μέχρι το 2000- στο 9%; Όσο για το δημόσιο χρέος, το 2008 έκανε peak και σκαρφάλωσε στο 125% του ΑΕΠ!!!! Δεν επιθυμώ να συνεχίσω με τα ως σήμερα, γιατί θα σκάσω. Κοίτα τώρα σατανική σύμπτωση: 12,5% ως το 1974, 125% (12,5Χ10) το 2008.

Έχουν γίνει χιλιάδες αναλύσεις για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, έχουν ριχτεί δεκάδες αναθέματα σε δεκάδες συνεργούς στο έγκλημα, πολιτικούς, συμβούλους τους, τραπεζίτες, ξένες δυνάμεις, στον ελληνικό λαό που ξόδευε ασύδοτα και δανειζόταν ασύδοτα και κανείς, ή μάλλον ελάχιστοι, κατά την άποψή μου δεν κεντρώνει στο νούμερο ένα υπεύθυνο. Αξιοπερίεργο; Καθόλου. Είμαστε ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΙ!!!! Αν εγώ μια ταπεινή κοινή θνητή, ούτε καν οικονομολόγος, ανατρέξω στην Ιστορία της χώρας μου, τον έχω βρεί το διαβολάκο που κρύβεται πίσω από τις λεπτομέρειες των συμφωνιών.

Πότε πανηγυρίσαμε, είπαμε, την είσοδό μας στην τότε ΕΟΚ (και μετά Ε.Ε); Για να θυμηθούμε κάτι χαρές, ανάλογες της εισόδου μας στο ευρώ (και παραπάνω σου λέω τώρα...). Η ζεστή αγκαλίτσα μας περίμενε, όμως εμείς, βάλαμε φίδι στον κόρφο μας. Τίποτε δεν είναι τυχαίο σύμφωνα με τις αρχές που οφείλει να σεβαστεί ένα κράτος-μέλος:

• κατάργηση κυριαρχικού διακιώματος δασμολογικής πολιτικής
• εφαρμογή κοινής δασμολογικής πολιτικής προς τρίτες χώρες χμμμμ..)
• κατάργηση εσωτερικών συνόρων, ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων και ανθρώπων
• ίδρυση κοινής οικονομικής και νομισματικής πολιτικής (που μετεξελίχθηκε στην υιοθέτηση του κοινού νομίσματος-ευρώ)
• κοινή πολιτική για γεωργία, αλιεία, ενέργεια και σταδιακά κάθε οικονομικής δραστηριότητας του κάθε κράτους-μέλους
• ενίσχυση ανταγωνιστικότητας (καλό, αλλά δεν απέδωσε λόγω διεφθαρμένων)
• ενίσχυση οικονομικής συνοχής μέσω κοινοτικών προγραμμάτων (επίσης δεν απέδωσε για ίδιους λόγους)
• προώθηση έρευνας-τεχνολογίας, εκπαίδευσης και κατάρτισης (ας πούμε ότι ψιλο-απέδωσε)

Έχω βάλει bold για ειδικούς λόγους. Π.χ, κάποτε, οι δασμοί, έφερναν πολύ χρήμα στο ελληνικό κράτος. Όταν κάποιες εταιρίες-κολοσσοί, που μπορεί να μετρούσαν και πάνω από 40.000 προσωπικό η καθεμιά τους, έκαναν εξαγωγές, τότε δεν αστειεύονταν. Μετά, πάνε αυτά. Τη χρυσή εποχή της ακμής, το κράτος χρηματοδοτούσε, αλλά τα τσέπωνε κιόλας, έτσι ώστε να γίνεται δίκαιο-ας πούμε – παιχνίδι. Οι τράπεζες, λειτουργούσαν όπως θα έπρεπε να λειτουργούν, δανείζοντας υγιείς επιχειρήσεις, όχι “πτώματα”.

Όσο για την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων και ανθρώπων, δεν μπορείς να το πεις και πετυχημένο, διότι, καθώς και η βλακεία σύνορα δεν έχει, καταντήσανε οι Έλληνες “εισαγόμενοι”. Και όχι μόνον. Αντίστοιχα, λόγω της αιώνιας ακατάλληλης-ή και απλώς απούσας- πολιτικής διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού και απουσίας προστασίας τόσον των ανθρώπων της όσο και του νομίσματός της, η Ελλάδα κατόρθωσε να ξαποστείλει εγκαίρως ένα σωρό κόσμο στο εξωτερικό, προς αναζήτηση καλύτερης αντιμετώπισης των ανθρώπων εκείνων που είχαν υψηλότερο του μέσου IQ και καλύτερων μισθών (φαίνεται ότι το τραύμα είναι παλιό). Επίσης, κάτι τελευταίο: “ Καλέ κυρία Ευρώπη, μπορώ να βάλω ζαχαρότευτλα στο χωράφι μου ή θα με βάλετε τιμωρία;”Tιμωρία έβαλε την αγροτιά, αλλά έδωσε και τα καροτάκια. Ο νοών νοείτω, άρχοντές μου του κάμπου.

Κάπως έτσι, με συνεχείς “αλλαγές” κυβερνητικών αποτυχιών, το 1980 με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, οι εργατικοί μισθοί αυξάνονται αντιστρόφως ανάλογα με την παραγωγικότητα, ενώ το εργατικό κίνημα με τους συνδικαλιστές του, αποτελειώνουν τις ήδη κουρασμένες ελληνικές επιχειρήσεις που στο μεταξύ το' χουν ρίξει στα πάρτυ και στη χλίδα, ανίκανες να αντέξουν τον διεθνή ανταγωνισμό και αρνούμενες-λόγω υπερτροφικού εγώ-να συγχωνευθούν. Το 1989, με το κόμμα να έχει χάσει την εξουσία, το Δημόσιο χρέος έχει ήδη φτάσει στο 61,5%!!!!

Διάβασα ότι ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ=ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ+ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ. Και ότι είναι διαχειρίσιμο μόνο στην περίπτωση που το μεγαλύτερο μέρος του είναι εκφρασμένο σε εσωτερικό δημόσιο χρέος, πληρωτέο σε τοπικό νόμισμα! Ουπς! Να και το κερασάκι στην τούρτα. Να γιατί, λένε, η Ιαπωνία με χρέος 199% του ΑΕΠ της δεν χρεωκόπησε, αφού πληρώνει σε γιέν. Ενώ εμείς οι.... Ευρωπαίοι, δεν μπορούμε να πληρώσουμε παρά μόνο με το σκληρότατο (για μερικές αδύναμες οικονομίες όπως η δική μας) euro, το οποίο ούτε καν μπορούμε να εκδώσουμε. Μην "μπούμε" τώρα στα ομόλογα και στην ΕΚΤ και χάσουμε τελείως το μπούσουλα, χώρια που θα βγούμε κι εκτός θέματος. Η ουσία είναι μία. Την πατήσαμε, κυρίες μου και κύριοι!!!

Έξυπνα πουλιά που πιάνονται απ' τη μύτη. Και, το memorandum επιμένει,οι φόροι αυξάνονται, οι συντάξεις μειώνονται, η εξαθλίωση νικά, η ανεργία επιμένει να ανεβαίνει. Οι Έλληνες φεύγουν απ' την Ελλάδα, κι άλλοι γυρίζουν πάλι, άφραγκοι και απαγοητευμένοι. Τα ανοιχτά σύνορα επιμένουν να ανοίγουν διάπλατα, ενώ η ψαλίδα κλείνει ασφυχτικά. Στο λαιμό μας, στο μέλλον των παιδιών μας. Και για όλα αυτά, ας όψονται οι...συμφωνίες και το Όραμα του Διαφωτισμού: “laissez faire, laissez aller, laissez passer”.....

Παϊσία (Πάρις) Καρβούνη

Βρειτε την κ. Καρβούνη ΕΔΩ