Από ποια σοβαρή νόσο προφυλασσόμαστε όταν τρώμε μέρα παρά μέρα
Τον κίνδυνο ανάπτυξης σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 μειώνει η νηστεία (η αποχή από το φαγητό) μέρα παρά μέρα. Αυτό κατέδειξε έρευνα του Γερμανικού Ινστιτούτου Ανθρώπινης Διατροφής Potsdam-Rehbruecke που πραγματοποιήθηκε σε ζωικά μοντέλα (ποντίκια). Τα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Κοινωνίας για τη Μελέτη Διατροφικών Συμπεριφορών που πραγματοποιήθηκε στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας.
Οι ερευνητές έδειξαν πως η περιοδική νηστεία μπορεί να μειώσει τη συσσώρευση λίπους στο πάγκρεας και κατ’ επέκταση την εκδήλωση σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2. «Παρατηρήσαμε ότι τα λιπώδη κύτταρα του παγκρέατος επηρεάζουν τα νησίδια έκκρισης ινσουλίνης και αυτό θα μπορούσε να τροποποιηθεί μέσω των διατροφικών μοτίβων», εξηγεί η Δρ. Mandy Stadion, διδακτορική φοιτήτρια που ήταν επικεφαλής της μελέτης.
«Είναι ήδη γνωστό πως ένα λιπαρό ήπαρ προωθεί την ανάπτυξη του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 και ότι η διαλείπουσα νηστεία βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη μειώνοντας το ηπατικό λίπος σε ποντίκια αλλά και σε άνδρες», εξήγησε η καθηγήτρια Annette Schurmann, διευθύντρια του Τμήματος Πειραματικής Διαβητολογίας και πρώτη συγγραφέας της μελέτης. «Ωστόσο πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά για τον σχηματισμό των λιποκυττάρων στο πάγκρεας, τον τρόπο που επιδρούν στη λειτουργία των νησιδίων καθώς και αν η διαλείπουσα νηστεία μπορεί να προστατέψει ένα λιπαρό πάγκρεας».
Στα πλαίσια των μελετών οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μία ομάδα πειραματόζωων που είχαν την τάση εκδήλωσης σακχαρώδους διαβήτη, παρέχοντάς τους απεριόριστη πρόσβαση σε διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά και τα οποία υποβλήθηκαν σε νηστεία μέρα παρά μέρα. Συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου, στην ομάδα της διαλείπουσας νηστείας παρατηρήθηκε αξιοσημείωτη μείωση του παγκρεατικού λίπους – σε παρόμοια επίπεδα με τα ποντίκια που δεν είχαν τάση εκδήλωσης σακχαρώδους διαβήτη – όπως επίσης και χαμηλότερα επίπεδα σακχάρου και βελτιωμένη λειτουργία των κυττάρων των νησιδίων του παγκρέατος.
«Πιστεύουμε πως η αυξημένη έκκριση ινσουλίνης από τα κύτταρα των νησιδίων του παγκρέατος, ειδικά στα ποντίκια που είχαν τάση εκδήλωσης σακχαρώδους διαβήτη, συμβάλλει σε μία ταχύτερη απώλεια λειτουργίας και τελικά σε θάνατο των κυττάρων των νησιδίων», εξήγησε η Δρ. Schurmann. Και ενώ αυτή η απώλεια λειτουργίας τελικά οδηγεί στην ανάπτυξη σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, οι ερευνητές είναι αισιόδοξοι ότι η διαλείπουσα νηστεία μπορεί να προφυλάξει από τη συγκέντρωση λίπους που οδηγεί σε αύξηση της ινσουλίνης αποκαλύπτοντας ένα νέο μονοπάτι για την πρόληψη και τη θεραπεία του διαβήτη.
Οι ερευνητές έδειξαν πως η περιοδική νηστεία μπορεί να μειώσει τη συσσώρευση λίπους στο πάγκρεας και κατ’ επέκταση την εκδήλωση σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2. «Παρατηρήσαμε ότι τα λιπώδη κύτταρα του παγκρέατος επηρεάζουν τα νησίδια έκκρισης ινσουλίνης και αυτό θα μπορούσε να τροποποιηθεί μέσω των διατροφικών μοτίβων», εξηγεί η Δρ. Mandy Stadion, διδακτορική φοιτήτρια που ήταν επικεφαλής της μελέτης.
«Είναι ήδη γνωστό πως ένα λιπαρό ήπαρ προωθεί την ανάπτυξη του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 και ότι η διαλείπουσα νηστεία βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη μειώνοντας το ηπατικό λίπος σε ποντίκια αλλά και σε άνδρες», εξήγησε η καθηγήτρια Annette Schurmann, διευθύντρια του Τμήματος Πειραματικής Διαβητολογίας και πρώτη συγγραφέας της μελέτης. «Ωστόσο πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά για τον σχηματισμό των λιποκυττάρων στο πάγκρεας, τον τρόπο που επιδρούν στη λειτουργία των νησιδίων καθώς και αν η διαλείπουσα νηστεία μπορεί να προστατέψει ένα λιπαρό πάγκρεας».
Στα πλαίσια των μελετών οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μία ομάδα πειραματόζωων που είχαν την τάση εκδήλωσης σακχαρώδους διαβήτη, παρέχοντάς τους απεριόριστη πρόσβαση σε διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά και τα οποία υποβλήθηκαν σε νηστεία μέρα παρά μέρα. Συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου, στην ομάδα της διαλείπουσας νηστείας παρατηρήθηκε αξιοσημείωτη μείωση του παγκρεατικού λίπους – σε παρόμοια επίπεδα με τα ποντίκια που δεν είχαν τάση εκδήλωσης σακχαρώδους διαβήτη – όπως επίσης και χαμηλότερα επίπεδα σακχάρου και βελτιωμένη λειτουργία των κυττάρων των νησιδίων του παγκρέατος.
«Πιστεύουμε πως η αυξημένη έκκριση ινσουλίνης από τα κύτταρα των νησιδίων του παγκρέατος, ειδικά στα ποντίκια που είχαν τάση εκδήλωσης σακχαρώδους διαβήτη, συμβάλλει σε μία ταχύτερη απώλεια λειτουργίας και τελικά σε θάνατο των κυττάρων των νησιδίων», εξήγησε η Δρ. Schurmann. Και ενώ αυτή η απώλεια λειτουργίας τελικά οδηγεί στην ανάπτυξη σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, οι ερευνητές είναι αισιόδοξοι ότι η διαλείπουσα νηστεία μπορεί να προφυλάξει από τη συγκέντρωση λίπους που οδηγεί σε αύξηση της ινσουλίνης αποκαλύπτοντας ένα νέο μονοπάτι για την πρόληψη και τη θεραπεία του διαβήτη.
Το διάβασα στο ygeiamou.gr
