Στην ταινία «Sami Blood» το φετινό ευρωπαϊκό βραβείο LUX
σήμερα το βραβείο Lux που απονέμει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η ταινία πραγματεύεται τον αγώνα, στη δεκαετία του 1930, μιας εφήβου σάμι της Σουηδίας απέναντι στον ρατσισμό και στις διακρίσεις σε βάρος του λαού της,
«Η απονομή αυτού του βραβείου είναι σαν επανόρθωση για τις γενιές των Σάμι που διέτρεξαν μια περίοδο όπου τους μεταχειρίζονταν σαν να είχαν μικρότερη αξία από τους άλλους», δήλωσαν στο ημικύκλιο του κοινοβουλίου στο Στρασβούργο οι δύο κυριότερες ηθοποιοί της ταινίας, οι αδελφές Λένε Σεσίλια και Μία Έρικα Σπάροκ από τη Νορβηγία, ντυμένες με παραδοσιακές στολές.
Οι Σάμι ή Σάμες (κάποτε λέγονταν Λάπωνες) είναι ένας αυτόχθονας λαός που εγκαταστάθηκε πριν από 10.000 και πλέον χρόνια στη βόρεια Σκανδιναβία, στη Νορβηγία, τη Σουηδία και τη Φινλανδία, και που εξακολουθεί να βιοπορίζεται κυρίως από την εκττροφή ταράνδων.
Η ταινία παρακολουθεί την πορεία μιας 14χρονης Σάμι, η οποία, στη δεκαετία του 1930, φιλοδοξεί να εγκαταλείψει την κοινότητά της για να ζήσει μια διαφορετική ζωή, αλλά προσκρούει στην αδιαλλαξία και στις φυλετικές προκαταλήψεις της σουηδικής κοινωνίας.
Σήμερα, «είμαστε ακόμη εδώ (…) Οι Σάμι εξακολουθούν να υπάρχουν», δήλωσαν οι δύο νεαρές ηθοποιοί, η μία από τις οποίες ξεκίνησε την ομιλία της στη μητρική της γλώσσα. «Κάθε μέρα, μπορούμε να διαπιστώσουμε τις επιπτώσεις του τρόπου σκέψης και των αποικιακών πολιτικών που μπορείτε να δείτε» στην ταινία, πρόσθεσαν.
Η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει δράση για να διατηρήσει τον τρόπο ζωής των Σάμι, που απειλείται κυρίως από την κλιματική αλλαγή αλλά και από τη «μονοπώληση της γης», πρόσθεσαν, αναφερόμενες σε ένα τεράστιο πρόγραμμα αιολικής ενέργειας στη Νορβηγία το οποίο απειλεί, όπως υποστηρίζουν, την παραδοσιακή ζωή των Σάμι.
Η ταινία υπερίσχυσε των δύο άλλων φιναλίστ του 11ου βραβείου Lux που ήταν οι «120 χτύποι το λεπτό» του Γάλλου Ρομπέν Καμπιγιό -για τον αγώνα της Act-Up, μιας οργάνωσης για τα δικαιώματα των ασθενών με AIDS στη δεκαετία του 1980- και το «Γουέστερν» της γερμανίδας Βαλέσκα Γκρίζεμπαχ, που παρακολουθεί μία ομάδα γερμανών εργατών που στέλνονται για να εργαστούν στην κατασκευή ενός εργοστασίου στη Βουλγαρία.
Οι τρεις ταινίες φιναλίστ έλαβαν τη οικονομική υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προκειμένου να υποτιτλιστούν στις 24 επίσημες γλώσσες της Ένωσης και να προβληθούν σε κινηματογραφικές αίθουσες των 28 κρατών μελών.
Πέρυσι το βραβείο Lux, που έχει σκοπό την προώθηση των ευρωπαϊκών ταινιών, κέρδισε η γερμανική κωμωδία «Τόνι Έρντμαν» της Μάρεν Άντε, ένα χρονικό της σχέσης μιας πολύ σοβαρής κοπέλας, υψηλόβαθμου στελέχους σε εταιρία, και του πατέρα της που αρέσκεται να κάνει αστεία και φάρσες.
Η ταινία αυτή είχε απρόσμενη επιτυχία σε πολλές χώρες αφού έκανε αίσθηση στο Φεστιβάλ των Καννών το 2016.
