Σταύρος Πλουμιστός: Η τέχνη του να μη τα παρατάς – Ανθεκτικότητα και ψυχική δύναμη
👉Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που η ψυχή γονατίζει. Όχι από αδυναμία, αλλά από το βάρος του μαθήματος που έρχεται να παραδώσει η ίδια η ύπαρξη. Έχω περάσει κι εγώ από αυτές τις σιωπές, τις στιγμές που ο νους κουράζεται να καταλάβει και η καρδιά μοιάζει να έχει χάσει το θάρρος της. Όμως ήταν εκεί, μέσα στο σκοτάδι εκείνων των ωρών, που ανακάλυψα την πιο μεγάλη αλήθεια... ότι η δύναμη δεν είναι κάτι που αποκτάς, είναι κάτι που θυμάσαι.
Η ανθεκτικότητα δεν είναι επίδοση, είναι επιστροφή. Είναι η ικανότητα να επιστρέφεις στο φως σου, κάθε φορά που κάτι μέσα σου σπάει. Να σηκώνεις το βλέμμα, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει τίποτα να δεις. Να κρατάς μέσα σου μια σπίθα πίστης, όταν όλα γύρω μοιάζουν να έχουν παγώσει. Αυτή είναι η τέχνη του να μη τα παρατάς. Δεν πρόκειται για πείσμα ή εγωισμό, αλλά για μια εσωτερική συμφωνία με την ψυχή ότι “Θα συνεχίσω. Όχι γιατί είναι εύκολο, αλλά γιατί η ζωή με χρειάζεται να είμαι παρών.”
Κάθε φορά που νιώθουμε να λυγίζουμε, εκείνη τη στιγμή γεννιέται η αληθινή μας δύναμη. Δεν γεννιέται στις ώρες της επιτυχίας ή της ευκολίας. Εκεί, απλώς δοκιμάζουμε τα φτερά μας. Η ανθεκτικότητα γεννιέται στις στιγμές της αβεβαιότητας, στις ώρες που το χώμα κάτω από τα πόδια μας μοιάζει να ανοίγει. Είναι η φωνή που λέει: “Μείνε.” Μείνε λίγο ακόμη. Μείνε να δεις τι υπάρχει πέρα από τον φόβο, πέρα από την κόπωση, πέρα από το “δεν μπορώ άλλο”. Γιατί εκεί, ακριβώς εκεί, ξεκινά η μεταμόρφωση.
Όταν εργάζομαι με ανθρώπους, βλέπω ξανά και ξανά την ίδια ιερή διαδικασία... μια ψυχή που νόμιζε ότι τελείωσε, ξαναβρίσκει την πίστη της. Ένας άνθρωπος που είχε ταυτιστεί με την αποτυχία, ανακαλύπτει την αποστολή του. Κάθε τραύμα κρύβει μέσα του ένα σπέρμα φώτισης, αν το κοιτάξεις με επίγνωση. Ο εγκέφαλος, ο νους, το σώμα, όλα μπορούν να επαναπρογραμματιστούν. Και αυτή είναι η ουσία της μεθόδου που έχω δημιουργήσει μέσα από χρόνια εμπειρίας, έρευνας και παρατήρησης. Όλα μπορούν να γίνουν εργαλεία επανασύνδεσης με το κέντρο μας. Όταν αλλάζεις τη δόνησή σου, αλλάζεις την πραγματικότητά σου.
Η ψυχική δύναμη δεν είναι κάτι που επιβάλλεται από έξω, είναι κάτι που αναδύεται από μέσα όταν σταματήσεις να παλεύεις με τον εαυτό σου. Στην ουσία, το να μη τα παρατάς δεν σημαίνει “πολεμώ”, αλλά “παραδίνομαι στη ροή”. Παραδίνομαι όχι για να εγκαταλείψω, αλλά για να εναρμονιστώ. Όταν παύεις να αντιστέκεσαι στη ζωή, η ζωή αρχίζει να εργάζεται υπέρ σου. Η ανθεκτικότητα είναι η αποδοχή μεταμφιεσμένη σε θάρρος.
Πολλές φορές με ρωτούν, πώς μπορεί κανείς να κρατηθεί όταν όλα καταρρέουν; Και η απάντηση, όσο απλή κι αν ακούγεται, είναι αυτή... με αγάπη. Μόνο η αγάπη έχει την πυκνότητα να αντέξει τα πάντα. Η αγάπη για τον εαυτό μας, για τη διαδρομή, για τη μάθηση που κρύβεται μέσα στην πρόκληση. Όταν αγαπάς, σταματάς να βλέπεις τη δυσκολία ως εχθρό. Την βλέπεις ως σύμμαχο που ήρθε να σε δυναμώσει.
Έμαθα μέσα στα χρόνια ότι ο άνθρωπος δεν σπάει από τα γεγονότα, αλλά από τις ερμηνείες του για αυτά. Ο νους δημιουργεί ιστορίες που γίνονται φυλακές. Η ψυχή όμως είναι ελεύθερη από φύση της. Η διαδικασία της ανθεκτικότητας είναι μια διαδικασία απο-μάθησης... δηλαδή να απομαθαίνεις το φόβο, την ενοχή, την ανάγκη να ελέγχεις. Κάθε φορά που αφήνεις κάτι να φύγει, κάνεις χώρο για κάτι αληθινό.
Στις συνεδρίες και στα μαθήματα αυτογνωσίας που καθοδηγώ, συχνά ξεκινώ με μια φράση: "Η ανθεκτικότητα αρχίζει εκεί που τελειώνει η ψευδαίσθηση του ελέγχου." Όταν συνειδητοποιήσεις ότι δεν χρειάζεται να ελέγχεις τα πάντα, αλλά μόνο να είσαι παρών με αγάπη, τότε αρχίζει η ελευθερία. Δεν είσαι το πρόβλημά σου, είσαι η επίγνωση που το παρατηρεί. Και όταν παρατηρείς χωρίς φόβο, ο πόνος μεταμορφώνεται σε σοφία.
Η ψυχική δύναμη δεν είναι σκληρότητα. Δεν είναι να γίνεις άτρωτος. Είναι να γίνεις ευάλωτος χωρίς να φοβάσαι. Είναι να επιτρέπεις στα συναισθήματα να σε διαπερνούν, χωρίς να σε καθορίζουν. Είναι να λες “ναι” στη ζωή, ακόμη κι όταν δεν την καταλαβαίνεις. Αυτή είναι η τέχνη του να μη τα παρατάς, να μην εγκαταλείπεις τη σύνδεσή σου με την καρδιά σου.
Θυμάμαι πόσες φορές στη δική μου πορεία πίστεψα ότι όλα τελείωσαν, μόνο και μόνο για να ανακαλύψω ότι κάτι καινούργιο γεννιόταν μέσα από τα συντρίμμια. Κάθε κρίση ήταν ένας καθρέφτης. Κάθε απώλεια, μια κρυφή πρόσκληση για βαθύτερη ένωση με τον εαυτό μου. Δεν υπήρξε στιγμή που ο πόνος δεν με οδήγησε τελικά στην κατανόηση. Και κάπως έτσι κατάλαβα ότι η ζωή δεν μας δοκιμάζει για να μας σπάσει, μας καλεί να θυμηθούμε ποιοι είμαστε πραγματικά.
Η ανθεκτικότητα δεν είναι αγώνας επιβίωσης, είναι η τέχνη της μεταμόρφωσης. Είναι να παίρνεις την εμπειρία και να την κάνεις φως. Να παίρνεις τον φόβο και να τον μετατρέπεις σε προσευχή. Να παίρνεις το παρελθόν και να το κάνεις γέφυρα, όχι φυλακή. Ο εγκέφαλος μας έχει μια απίστευτη ιδιότητα, την νευρο-πλαστικότητα. Όταν του δίνεις νέα ερεθίσματα, νέες πεποιθήσεις, νέα δόνηση, αρχίζει να δημιουργεί νέους νευρωνικούς δρόμους. Η φωνή, ο ήχος, η πρόθεση, όλα αυτά είναι γλώσσες που καταλαβαίνει. Έτσι λειτουργεί η μέθοδος Voice Healing, διδάσκει τον εγκέφαλο να θυμάται τη γαλήνη. Και όταν η συνείδηση ευθυγραμμίζεται με τη γαλήνη, η πραγματικότητα αλλάζει.
Το να μη τα παρατάς δεν σημαίνει να αρνείσαι την κούραση. Σημαίνει να την αγκαλιάζεις. Να λες στον εαυτό σου, “Είμαι κουρασμένος, αλλά συνεχίζω να αγαπώ.” Αυτή η αγάπη είναι που κινεί τα πάντα. Είναι η δύναμη που σε σηκώνει όταν η λογική σου λέει να σταματήσεις. Είναι η ίδια δύναμη που κάνει ένα παιδί να σηκώνεται μετά από κάθε πτώση. Δεν είναι πείσμα... είναι η μνήμη της ψυχής πως ήρθες εδώ για να ζήσεις, όχι να εγκαταλείψεις.
Κάθε φορά που νιώθεις ότι δεν αντέχεις άλλο, θυμήσου... δεν είσαι μόνος. Υπάρχει μια ευφυΐα μέσα σου που ξέρει ακριβώς τι χρειάζεσαι. Η ψυχή δεν κάνει λάθη στις διαδρομές που επιλέγει. Κάθε εμπόδιο είναι μια κρυφή διδασκαλία, κάθε απώλεια μια ευκαιρία για επιστροφή στον εαυτό. Όταν αρχίζεις να εμπιστεύεσαι αυτό το σχέδιο, ακόμη κι όταν δεν το κατανοείς, τότε βρίσκεις ειρήνη.
Η ανθεκτικότητα δεν μετριέται από το πόσο αντέχεις, αλλά από το πόσο μπορείς να μείνεις ανοιχτός. Όταν μένεις ανοιχτός, το φως βρίσκει τρόπο να περάσει. Και αυτό το φως δεν είναι κάτι έξω από εσένα, είσαι εσύ, στην πιο καθαρή, πιο αγνή, πιο άφοβη μορφή σου. Κάθε φορά που λες “ναι, συνεχίζω”, ενεργοποιείς αυτήν τη φλόγα.
Στον δρόμο της αυτογνωσίας μαθαίνουμε ότι δεν υπάρχει αποτυχία... υπάρχει μόνο εμπειρία. Και μέσα στην εμπειρία υπάρχει εξέλιξη. Το να μη τα παρατάς, σημαίνει να συνεχίζεις να εξελίσσεσαι, ακόμη κι όταν δεν φαίνεται τίποτα να αλλάζει. Οι ρίζες μεγαλώνουν σιωπηλά, κάτω από τη γη, πολύ πριν φανεί το λουλούδι. Έτσι κι η ψυχική μας δύναμη, ωριμάζει μέσα στη σιωπή, στην υπομονή, στη βαθιά εσωτερική εργασία.
Μερικές φορές, το πιο γενναίο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι απλώς να αναπνεύσουμε. Να μείνουμε παρόντες μέσα στο χάος. Να μην τρέξουμε να το “φτιάξουμε”, αλλά να το ακούσουμε. Η ανθεκτικότητα είναι βαθιά ακρόαση, είναι να ακούς τη ζωή όταν ψιθυρίζει μέσα από τη δυσκολία. Και τότε αρχίζει να ξεδιπλώνεται μια νέα επίγνωση, ότι η δύναμη δεν είναι στην προσπάθεια, αλλά στην παρουσία.
Κάθε συνάντηση που έχω με τους ανθρώπους που έρχονται κοντά μου είναι μια υπενθύμιση αυτής της αλήθειας. Όταν βλέπω κάποιον να σηκώνεται ξανά, όταν βλέπω τα μάτια να γεμίζουν φως μετά από χρόνια θολούρας, καταλαβαίνω ότι το θαύμα της ανθεκτικότητας είναι πραγματικό. Είναι η απόδειξη ότι η ψυχή ποτέ δεν παραιτείται. Απλώς περιμένει να τη θυμηθούμε.
Η ζωή δεν μας ζητά να είμαστε τέλειοι. Μας ζητά να είμαστε αληθινοί. Να είμαστε πρόθυμοι να ξανασηκωθούμε, να μάθουμε, να συγχωρήσουμε, να συνεχίσουμε. Αν κάτι έχω μάθει από τη διαδρομή μου είναι πως η αληθινή δύναμη δεν έχει θόρυβο. Είναι ήρεμη, βαθιά, σχεδόν αόρατη. Είναι η σιωπή που ξέρει. Είναι το χαμόγελο που γεννιέται μετά το κλάμα. Είναι το “ευχαριστώ” που ψιθυρίζεις μέσα στα χαλάσματα.
Αυτή είναι η τέχνη του να μη τα παρατάς: να επιλέγεις, κάθε μέρα, να ευθυγραμμίζεσαι με την ψυχή σου. Να επιτρέπεις στη ζωή να σε πλάθει, χωρίς να χάνεις την εμπιστοσύνη σου. Να θυμάσαι ότι τίποτα δεν πάει χαμένο, ούτε οι πτώσεις, ούτε οι καθυστερήσεις, ούτε οι σιωπές. Όλα είναι κομμάτια μιας βαθύτερης θεραπείας.
Αν νιώθεις πως ήρθε η στιγμή να θυμηθείς τη δική σου δύναμη, αν νιώθεις ότι κάτι μέσα σου σε καλεί να ξανασυνδεθείς με την ουσία σου, μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου. Οι ατομικές συνεδρίες και τα μαθήματα αυτογνωσίας δεν είναι απλώς μια διαδικασία εκμάθησης, είναι ένα ταξίδι επιστροφής στον εαυτό. Μέσα από τη φωνή, την επίγνωση και τη σύνδεση με την καρδιά, αρχίζεις να θυμάσαι ποιος πραγματικά είσαι.
Η ανθεκτικότητα δεν είναι επίδοση, είναι επιστροφή. Είναι η ικανότητα να επιστρέφεις στο φως σου, κάθε φορά που κάτι μέσα σου σπάει. Να σηκώνεις το βλέμμα, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει τίποτα να δεις. Να κρατάς μέσα σου μια σπίθα πίστης, όταν όλα γύρω μοιάζουν να έχουν παγώσει. Αυτή είναι η τέχνη του να μη τα παρατάς. Δεν πρόκειται για πείσμα ή εγωισμό, αλλά για μια εσωτερική συμφωνία με την ψυχή ότι “Θα συνεχίσω. Όχι γιατί είναι εύκολο, αλλά γιατί η ζωή με χρειάζεται να είμαι παρών.”
Κάθε φορά που νιώθουμε να λυγίζουμε, εκείνη τη στιγμή γεννιέται η αληθινή μας δύναμη. Δεν γεννιέται στις ώρες της επιτυχίας ή της ευκολίας. Εκεί, απλώς δοκιμάζουμε τα φτερά μας. Η ανθεκτικότητα γεννιέται στις στιγμές της αβεβαιότητας, στις ώρες που το χώμα κάτω από τα πόδια μας μοιάζει να ανοίγει. Είναι η φωνή που λέει: “Μείνε.” Μείνε λίγο ακόμη. Μείνε να δεις τι υπάρχει πέρα από τον φόβο, πέρα από την κόπωση, πέρα από το “δεν μπορώ άλλο”. Γιατί εκεί, ακριβώς εκεί, ξεκινά η μεταμόρφωση.
Όταν εργάζομαι με ανθρώπους, βλέπω ξανά και ξανά την ίδια ιερή διαδικασία... μια ψυχή που νόμιζε ότι τελείωσε, ξαναβρίσκει την πίστη της. Ένας άνθρωπος που είχε ταυτιστεί με την αποτυχία, ανακαλύπτει την αποστολή του. Κάθε τραύμα κρύβει μέσα του ένα σπέρμα φώτισης, αν το κοιτάξεις με επίγνωση. Ο εγκέφαλος, ο νους, το σώμα, όλα μπορούν να επαναπρογραμματιστούν. Και αυτή είναι η ουσία της μεθόδου που έχω δημιουργήσει μέσα από χρόνια εμπειρίας, έρευνας και παρατήρησης. Όλα μπορούν να γίνουν εργαλεία επανασύνδεσης με το κέντρο μας. Όταν αλλάζεις τη δόνησή σου, αλλάζεις την πραγματικότητά σου.
Η ψυχική δύναμη δεν είναι κάτι που επιβάλλεται από έξω, είναι κάτι που αναδύεται από μέσα όταν σταματήσεις να παλεύεις με τον εαυτό σου. Στην ουσία, το να μη τα παρατάς δεν σημαίνει “πολεμώ”, αλλά “παραδίνομαι στη ροή”. Παραδίνομαι όχι για να εγκαταλείψω, αλλά για να εναρμονιστώ. Όταν παύεις να αντιστέκεσαι στη ζωή, η ζωή αρχίζει να εργάζεται υπέρ σου. Η ανθεκτικότητα είναι η αποδοχή μεταμφιεσμένη σε θάρρος.
Πολλές φορές με ρωτούν, πώς μπορεί κανείς να κρατηθεί όταν όλα καταρρέουν; Και η απάντηση, όσο απλή κι αν ακούγεται, είναι αυτή... με αγάπη. Μόνο η αγάπη έχει την πυκνότητα να αντέξει τα πάντα. Η αγάπη για τον εαυτό μας, για τη διαδρομή, για τη μάθηση που κρύβεται μέσα στην πρόκληση. Όταν αγαπάς, σταματάς να βλέπεις τη δυσκολία ως εχθρό. Την βλέπεις ως σύμμαχο που ήρθε να σε δυναμώσει.
Έμαθα μέσα στα χρόνια ότι ο άνθρωπος δεν σπάει από τα γεγονότα, αλλά από τις ερμηνείες του για αυτά. Ο νους δημιουργεί ιστορίες που γίνονται φυλακές. Η ψυχή όμως είναι ελεύθερη από φύση της. Η διαδικασία της ανθεκτικότητας είναι μια διαδικασία απο-μάθησης... δηλαδή να απομαθαίνεις το φόβο, την ενοχή, την ανάγκη να ελέγχεις. Κάθε φορά που αφήνεις κάτι να φύγει, κάνεις χώρο για κάτι αληθινό.
Στις συνεδρίες και στα μαθήματα αυτογνωσίας που καθοδηγώ, συχνά ξεκινώ με μια φράση: "Η ανθεκτικότητα αρχίζει εκεί που τελειώνει η ψευδαίσθηση του ελέγχου." Όταν συνειδητοποιήσεις ότι δεν χρειάζεται να ελέγχεις τα πάντα, αλλά μόνο να είσαι παρών με αγάπη, τότε αρχίζει η ελευθερία. Δεν είσαι το πρόβλημά σου, είσαι η επίγνωση που το παρατηρεί. Και όταν παρατηρείς χωρίς φόβο, ο πόνος μεταμορφώνεται σε σοφία.
Η ψυχική δύναμη δεν είναι σκληρότητα. Δεν είναι να γίνεις άτρωτος. Είναι να γίνεις ευάλωτος χωρίς να φοβάσαι. Είναι να επιτρέπεις στα συναισθήματα να σε διαπερνούν, χωρίς να σε καθορίζουν. Είναι να λες “ναι” στη ζωή, ακόμη κι όταν δεν την καταλαβαίνεις. Αυτή είναι η τέχνη του να μη τα παρατάς, να μην εγκαταλείπεις τη σύνδεσή σου με την καρδιά σου.
Θυμάμαι πόσες φορές στη δική μου πορεία πίστεψα ότι όλα τελείωσαν, μόνο και μόνο για να ανακαλύψω ότι κάτι καινούργιο γεννιόταν μέσα από τα συντρίμμια. Κάθε κρίση ήταν ένας καθρέφτης. Κάθε απώλεια, μια κρυφή πρόσκληση για βαθύτερη ένωση με τον εαυτό μου. Δεν υπήρξε στιγμή που ο πόνος δεν με οδήγησε τελικά στην κατανόηση. Και κάπως έτσι κατάλαβα ότι η ζωή δεν μας δοκιμάζει για να μας σπάσει, μας καλεί να θυμηθούμε ποιοι είμαστε πραγματικά.
Η ανθεκτικότητα δεν είναι αγώνας επιβίωσης, είναι η τέχνη της μεταμόρφωσης. Είναι να παίρνεις την εμπειρία και να την κάνεις φως. Να παίρνεις τον φόβο και να τον μετατρέπεις σε προσευχή. Να παίρνεις το παρελθόν και να το κάνεις γέφυρα, όχι φυλακή. Ο εγκέφαλος μας έχει μια απίστευτη ιδιότητα, την νευρο-πλαστικότητα. Όταν του δίνεις νέα ερεθίσματα, νέες πεποιθήσεις, νέα δόνηση, αρχίζει να δημιουργεί νέους νευρωνικούς δρόμους. Η φωνή, ο ήχος, η πρόθεση, όλα αυτά είναι γλώσσες που καταλαβαίνει. Έτσι λειτουργεί η μέθοδος Voice Healing, διδάσκει τον εγκέφαλο να θυμάται τη γαλήνη. Και όταν η συνείδηση ευθυγραμμίζεται με τη γαλήνη, η πραγματικότητα αλλάζει.
Το να μη τα παρατάς δεν σημαίνει να αρνείσαι την κούραση. Σημαίνει να την αγκαλιάζεις. Να λες στον εαυτό σου, “Είμαι κουρασμένος, αλλά συνεχίζω να αγαπώ.” Αυτή η αγάπη είναι που κινεί τα πάντα. Είναι η δύναμη που σε σηκώνει όταν η λογική σου λέει να σταματήσεις. Είναι η ίδια δύναμη που κάνει ένα παιδί να σηκώνεται μετά από κάθε πτώση. Δεν είναι πείσμα... είναι η μνήμη της ψυχής πως ήρθες εδώ για να ζήσεις, όχι να εγκαταλείψεις.
Κάθε φορά που νιώθεις ότι δεν αντέχεις άλλο, θυμήσου... δεν είσαι μόνος. Υπάρχει μια ευφυΐα μέσα σου που ξέρει ακριβώς τι χρειάζεσαι. Η ψυχή δεν κάνει λάθη στις διαδρομές που επιλέγει. Κάθε εμπόδιο είναι μια κρυφή διδασκαλία, κάθε απώλεια μια ευκαιρία για επιστροφή στον εαυτό. Όταν αρχίζεις να εμπιστεύεσαι αυτό το σχέδιο, ακόμη κι όταν δεν το κατανοείς, τότε βρίσκεις ειρήνη.
Η ανθεκτικότητα δεν μετριέται από το πόσο αντέχεις, αλλά από το πόσο μπορείς να μείνεις ανοιχτός. Όταν μένεις ανοιχτός, το φως βρίσκει τρόπο να περάσει. Και αυτό το φως δεν είναι κάτι έξω από εσένα, είσαι εσύ, στην πιο καθαρή, πιο αγνή, πιο άφοβη μορφή σου. Κάθε φορά που λες “ναι, συνεχίζω”, ενεργοποιείς αυτήν τη φλόγα.
Στον δρόμο της αυτογνωσίας μαθαίνουμε ότι δεν υπάρχει αποτυχία... υπάρχει μόνο εμπειρία. Και μέσα στην εμπειρία υπάρχει εξέλιξη. Το να μη τα παρατάς, σημαίνει να συνεχίζεις να εξελίσσεσαι, ακόμη κι όταν δεν φαίνεται τίποτα να αλλάζει. Οι ρίζες μεγαλώνουν σιωπηλά, κάτω από τη γη, πολύ πριν φανεί το λουλούδι. Έτσι κι η ψυχική μας δύναμη, ωριμάζει μέσα στη σιωπή, στην υπομονή, στη βαθιά εσωτερική εργασία.
Μερικές φορές, το πιο γενναίο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι απλώς να αναπνεύσουμε. Να μείνουμε παρόντες μέσα στο χάος. Να μην τρέξουμε να το “φτιάξουμε”, αλλά να το ακούσουμε. Η ανθεκτικότητα είναι βαθιά ακρόαση, είναι να ακούς τη ζωή όταν ψιθυρίζει μέσα από τη δυσκολία. Και τότε αρχίζει να ξεδιπλώνεται μια νέα επίγνωση, ότι η δύναμη δεν είναι στην προσπάθεια, αλλά στην παρουσία.
Κάθε συνάντηση που έχω με τους ανθρώπους που έρχονται κοντά μου είναι μια υπενθύμιση αυτής της αλήθειας. Όταν βλέπω κάποιον να σηκώνεται ξανά, όταν βλέπω τα μάτια να γεμίζουν φως μετά από χρόνια θολούρας, καταλαβαίνω ότι το θαύμα της ανθεκτικότητας είναι πραγματικό. Είναι η απόδειξη ότι η ψυχή ποτέ δεν παραιτείται. Απλώς περιμένει να τη θυμηθούμε.
Η ζωή δεν μας ζητά να είμαστε τέλειοι. Μας ζητά να είμαστε αληθινοί. Να είμαστε πρόθυμοι να ξανασηκωθούμε, να μάθουμε, να συγχωρήσουμε, να συνεχίσουμε. Αν κάτι έχω μάθει από τη διαδρομή μου είναι πως η αληθινή δύναμη δεν έχει θόρυβο. Είναι ήρεμη, βαθιά, σχεδόν αόρατη. Είναι η σιωπή που ξέρει. Είναι το χαμόγελο που γεννιέται μετά το κλάμα. Είναι το “ευχαριστώ” που ψιθυρίζεις μέσα στα χαλάσματα.
Αυτή είναι η τέχνη του να μη τα παρατάς: να επιλέγεις, κάθε μέρα, να ευθυγραμμίζεσαι με την ψυχή σου. Να επιτρέπεις στη ζωή να σε πλάθει, χωρίς να χάνεις την εμπιστοσύνη σου. Να θυμάσαι ότι τίποτα δεν πάει χαμένο, ούτε οι πτώσεις, ούτε οι καθυστερήσεις, ούτε οι σιωπές. Όλα είναι κομμάτια μιας βαθύτερης θεραπείας.
Αν νιώθεις πως ήρθε η στιγμή να θυμηθείς τη δική σου δύναμη, αν νιώθεις ότι κάτι μέσα σου σε καλεί να ξανασυνδεθείς με την ουσία σου, μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου. Οι ατομικές συνεδρίες και τα μαθήματα αυτογνωσίας δεν είναι απλώς μια διαδικασία εκμάθησης, είναι ένα ταξίδι επιστροφής στον εαυτό. Μέσα από τη φωνή, την επίγνωση και τη σύνδεση με την καρδιά, αρχίζεις να θυμάσαι ποιος πραγματικά είσαι.
Η ζωή δεν σταματά ποτέ να μας προσκαλεί να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Και η ανθεκτικότητα είναι το εισιτήριο γι’ αυτό το ταξίδι. Δεν χρειάζεται να έχεις όλες τις απαντήσεις. Αρκεί να πεις “ναι” στο επόμενο βήμα. Το φως της πίστης και του Θεού, θα φανερωθεί στην πορεία.
Κι αν αυτή τη στιγμή βρίσκεσαι μέσα σε θύελλα, θυμήσου ότι δεν ήρθες εδώ για να χαθείς. Ήρθες για να θυμηθείς ότι μέσα σου υπάρχει μια δύναμη που κανένα σκοτάδι δεν μπορεί να αγγίξει. Κράτα το βλέμμα μέσα σου. Εκεί θα βρεις τη φλόγα που δεν σβήνει ποτέ.
Κι αν αυτή τη στιγμή βρίσκεσαι μέσα σε θύελλα, θυμήσου ότι δεν ήρθες εδώ για να χαθείς. Ήρθες για να θυμηθείς ότι μέσα σου υπάρχει μια δύναμη που κανένα σκοτάδι δεν μπορεί να αγγίξει. Κράτα το βλέμμα μέσα σου. Εκεί θα βρεις τη φλόγα που δεν σβήνει ποτέ.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης - Αυτογνωσίας
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Ιδρυτής του Συμβουλευτικού Κέντρου
Life Helth Care - www.lifehealthcare.gr
& Εναλλακτικών Θεραπειών - www.voicehealing.gr
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού
ή την αγορά του βιβλίου στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)
