Σταύρος Πλουμιστός: Η γυμναστική του Νου και της Ψυχής - Πώς να καλλιεργήσεις το αόρατο
Πολλοί με ρωτούν τι σημαίνει να καλλιεργείς το αόρατο. Πώς μπορείς να φροντίζεις κάτι που δεν φαίνεται, που δεν αγγίζεται, που δεν έχει μορφή; Και πάντα απαντώ πως το αόρατο είναι η ουσία μας, η εσωτερική μας πυξίδα, η παρουσία του Δημιουργού Θεού. Είναι η σιωπή ανάμεσα στις λέξεις, ο παλμός ανάμεσα στις αναπνοές. Όπως ο μυς χρειάζεται άσκηση για να δυναμώσει, έτσι και ο νους και η ψυχή χρειάζονται καθημερινή εξάσκηση για να θυμηθούν τον αληθινό τους ρυθμό. Αυτή η εξάσκηση δεν γίνεται με κόπο αλλά με επίγνωση, με αγάπη, με την απόφαση να είσαι παρών.
Η γυμναστική του νου αρχίζει με την παρατήρηση. Όχι την αυστηρή, την κριτική ματιά, αλλά εκείνη τη γλυκιά, φιλική επίγνωση που σε κάνει να αναγνωρίζεις τις σκέψεις σου χωρίς να τις ταυτίζεσαι μαζί τους. Να βλέπεις πώς γεννιούνται, πώς κυλούν, πώς προσπαθούν να σε πείσουν ότι είναι εσύ. Όμως δεν είσαι οι σκέψεις σου, είσαι εκείνος που τις παρατηρεί. Όταν το συνειδητοποιήσεις αυτό, κάτι αλλάζει. Ένα απαλό φως αρχίζει να διαπερνά το πυκνό σύννεφο του νου, και μέσα από αυτό το φως, αρχίζεις να αναπνέεις ξανά ελεύθερα.
Η ψυχή, από την άλλη, ζητάει άλλη τροφή. Δεν τρέφεται με σκέψεις αλλά με συναισθήματα, με εμπειρίες, με αγγίγματα αλήθειας. Η γυμναστική της ψυχής είναι η επαφή με το παρόν. Να είσαι ολοκληρωτικά παρών σε αυτό που βιώνεις. Να μην αποφεύγεις τον πόνο, αλλά να τον κοιτάς με συμπόνια, να μην κυνηγάς την ευτυχία, αλλά να την επιτρέπεις. Η ψυχή δεν χρειάζεται να την πείσεις, χρειάζεται μόνο να την ακούσεις. Και όταν την ακούσεις, θα σε οδηγήσει με σοφία σε εκείνα τα μέρη μέσα σου που είχες ξεχάσει.
Στη ζωή μου έχω δει ανθρώπους να αλλάζουν ριζικά όταν αρχίζουν να καλλιεργούν το αόρατο. Όταν σταματούν να μετρούν τη ζωή με τα «πόσα» και αρχίζουν να τη μετρούν με τα «πως». Δεν έχει σημασία πόσα έχεις, πόσα γνωρίζεις, πόσα έζησες, αλλά πώς τα έζησες. Η γυμναστική του νου και της ψυχής δεν είναι πειθαρχία αλλά ευαισθησία. Είναι η τέχνη του να αισθάνεσαι χωρίς να πνίγεσαι, του να σκέφτεσαι χωρίς να εγκλωβίζεσαι, του να ζεις χωρίς να ξεχνάς ποιος είσαι.
Θυμάμαι μια γυναίκα που ήρθε κάποτε σε μια συνεδρία, εξαντλημένη από τη ζωή. «Έχω δοκιμάσει τα πάντα», μου είπε. «Και τίποτα δεν λειτουργεί». Την κοίταξα στα μάτια και της είπα: «Ίσως ήρθε η στιγμή να σταματήσεις να δοκιμάζεις και να αρχίσεις να ακούς». Δεν ήθελε άλλη γνώση, ήθελε γαλήνη. Κι εκεί ξεκίνησε η άσκηση, όχι του σώματος, αλλά του εσωτερικού της κόσμου. Μαθαίναμε μαζί να μένουμε σιωπηλοί για λίγα λεπτά κάθε μέρα και να παρατηρούμε τα κύματα των σκέψεων. Μετά από λίγες εβδομάδες μου είπε κάτι που δεν θα ξεχάσω, «Άρχισα να νιώθω ξανά τον εαυτό μου». Αυτό είναι το αόρατο, να νιώθεις χωρίς λόγο, να ζεις χωρίς να χρειάζεσαι απόδειξη.
Κάποτε πίστευα ότι ο νους είναι εχθρός της ψυχής. Ότι πρέπει να τον καταπολεμήσεις για να αφυπνιστείς. Τώρα ξέρω πως είναι συνεργάτης, αρκεί να τον εκπαιδεύσεις. Ο νους είναι ένα υπέροχο εργαλείο που όμως έχει μάθει να δουλεύει χωρίς καθοδήγηση. Όταν του δείξεις τον δρόμο, γίνεται ο πιο πιστός σύμμαχος. Εκεί βασίστηκε και η μέθοδος Voice Healing, ο θετικός επαναπρογραμματισμός του νου μέσα από τη δόνηση της φωνής και τον ήχο που ξυπνά τις μνήμες της ψυχής. Δεν είναι θεραπεία με την κλασική έννοια, είναι μια επανασύνδεση. Ο ήχος είναι γέφυρα ανάμεσα στον νου και στην ψυχή, όταν αυτή η γέφυρα ανοίξει, ο άνθρωπος επιστρέφει στον εαυτό του.
Η καλλιέργεια του αόρατου δεν έχει να κάνει με τη θρησκεία ή τη φιλοσοφία, αλλά με την καθαρότητα της παρουσίας. Όταν καθαρίζει ο νους, όταν μαλακώνει η καρδιά, όταν σταματάς να κυνηγάς και αρχίζεις να εμπιστεύεσαι, τότε το αόρατο σε βρίσκει. Δεν χρειάζεται να το αναζητήσεις. Είναι ήδη εκεί σαν αναπνοή που δεν σταμάτησε ποτέ, απλώς δεν την άκουγες. Ο άνθρωπος δεν χάνει την ψυχή του, απλώς απομακρύνεται από τη συχνότητά της. Και κάθε πράξη επίγνωσης, κάθε στιγμή που επιστρέφεις στην καρδιά, είναι ένα βήμα πιο κοντά στη δική σου αλήθεια.
Κάθε μέρα είναι ευκαιρία για αυτή τη γυμναστική. Όταν ξυπνάς, πριν ανοίξεις τα μάτια, ρώτησε τον εαυτό σου, «Τι θέλει η ψυχή μου σήμερα;». Όχι τι χρειάζεται το σώμα ή τι απαιτεί η κοινωνία, αλλά τι θέλει η ψυχή. Μπορεί να θέλει ησυχία, μπορεί να θέλει μια αγκαλιά, μπορεί να θέλει να συγχωρέσει. Αν της δώσεις αυτό που ζητά, θα σε οδηγήσει εκεί που πρέπει να πας. Και ο νους, σαν παιδί που βρίσκει ξανά τον ρυθμό του παιχνιδιού, θα ησυχάσει.
Έχω μάθει ότι η αυτογνωσία δεν είναι στόχος, είναι στάση ζωής. Δεν φτάνεις κάπου, απλά θυμάσαι ποιος είσαι. Είναι ένα καθημερινό ξύπνημα, μια συνεχής άσκηση στην επίγνωση. Όπως το σώμα χρειάζεται κίνηση για να μην ατροφήσει, έτσι και η ψυχή χρειάζεται αγάπη, σιωπή, ευγνωμοσύνη. Η γυμναστική της ψυχής είναι να μάθεις να βλέπεις το φως μέσα στο σκοτάδι, να βρίσκεις νόημα μέσα στο χάος. Και η γυμναστική του νου είναι να επιλέγεις σκέψεις που σε στηρίζουν, που σε δυναμώνουν, που σε ενώνουν με το κέντρο σου.
Δεν υπάρχει μαγική συνταγή, υπάρχει πρόθεση. Αν κάθε μέρα βάζεις πρόθεση να είσαι λίγο πιο παρών, λίγο πιο γαλήνιος, λίγο πιο αληθινός, τότε ήδη προχωράς. Το αόρατο ανταποκρίνεται στη δόνησή σου. Δεν σε ακούει με τα λόγια αλλά με την ενέργεια. Όταν αρχίζεις να ευθυγραμμίζεσαι, τότε συμβαίνουν «συμπτώσεις» που δεν είναι συμπτώσεις, άνθρωποι που εμφανίζονται ακριβώς τη σωστή στιγμή, δρόμοι που ανοίγουν εκεί που φαινόταν τοίχος. Αυτό δεν είναι μαγεία, είναι η φυσική συνέπεια της εσωτερικής αρμονίας.
Κάποτε, μέσα σε σιωπή, κατάλαβα πως η ψυχή δεν θέλει να τη διορθώσεις, θέλει να τη θυμηθείς. Όλη η πνευματική γυμναστική, όλες οι τεχνικές, τα σεμινάρια, οι διαλογισμοί, οι συνεδρίες, δεν είναι τίποτα άλλο παρά τρόποι να επιστρέψουμε στο απλό. Στο να αναπνέεις συνειδητά, να ευχαριστείς, να αγαπάς, να συγχωρείς. Ο άνθρωπος έγινε τόσο πολύπλοκος που ξέχασε την απλότητα της ύπαρξης. Κι όμως, η εσωτερική γαλήνη είναι η πιο απλή κατάσταση του κόσμου, χρειάζεται μόνο να σταματήσεις να αντιστέκεσαι.
Μερικές φορές, όταν κοιτάζω τους ανθρώπους στα μάτια κατά τη διάρκεια των μαθημάτων αυτογνωσίας, βλέπω εκείνη τη σπίθα που περιμένει να ξυπνήσει. Δεν χρειάζεται πολλές λέξεις. Μια στιγμή αληθινής παρουσίας είναι αρκετή για να θυμηθεί κάποιος ποιος είναι. Η ενέργεια της ομάδας, η πρόθεση της καρδιάς, η φωνή που πάλλεται μέσα από τον ήχο του Voice Healing, όλα αυτά συνθέτουν έναν χώρο θεραπείας όπου το αόρατο γίνεται αισθητό. Εκεί, μέσα στη σιωπή, γεννιέται το φως.
Η γυμναστική του νου και της ψυχής δεν είναι προνόμιο λίγων, είναι δικαίωμα όλων. Κάθε άνθρωπος μπορεί να μάθει να ησυχάζει τον νου, να ανοίγει την καρδιά, να αφουγκράζεται το άρρητο. Δεν χρειάζεται να είσαι «πνευματικός» με την κοινωνική έννοια. Αρκεί να είσαι ειλικρινής. Η ψυχή αγαπά την αλήθεια· όσο πιο αληθινός γίνεσαι, τόσο πιο φωτεινός νιώθεις. Και όταν η ψυχή φωτίζει, ο νους μαλακώνει, και η ζωή αρχίζει να αποκτά ρυθμό, νόημα, ομορφιά.
Συχνά με ρωτούν αν αυτό το ταξίδι τελειώνει ποτέ. Και χαμογελώ. Γιατί η αλήθεια είναι πως δεν τελειώνει, απλώς αλλάζει μορφή. Όσο ζεις, θα υπάρχουν νέες προκλήσεις, νέες σκιές, νέες ευκαιρίες να ασκηθείς. Η πνευματική γυμναστική είναι σαν την αναπνοή· δεν την κάνεις μία φορά, την κάνεις κάθε στιγμή. Κάθε σκέψη είναι άσκηση επίγνωσης. Κάθε συναίσθημα είναι πρόσκληση για κατανόηση. Κάθε εμπειρία είναι καθρέφτης του εσωτερικού σου κόσμου. Όσο πιο συνειδητός γίνεσαι, τόσο πιο ελεύθερος είσαι.
Και όταν ο νους και η ψυχή δουλεύουν μαζί, τότε ο άνθρωπος γίνεται ολόκληρος. Δεν ζει πια σε κομμάτια, δεν ψάχνει την ευτυχία έξω από τον εαυτό του. Την δημιουργεί μέσα του. Και τότε η ζωή αρχίζει να ρέει όπως πρέπει, φυσικά, απλά, αρμονικά. Αυτό είναι το νόημα του «καλλιεργώ το αόρατο»... να γίνεις ο ίδιος η πηγή του φωτός σου. Να μη ζητάς, αλλά να εκπέμπεις. Να μη ρωτάς «τι να κάνω;» αλλά «ποιος θέλω να είμαι;». Και όταν είσαι, όλα τα άλλα βρίσκουν τον δρόμο τους.
Ίσως η μεγαλύτερη άσκηση απ’ όλες είναι να εμπιστευθείς. Να αφήσεις τον έλεγχο, να παραδοθείς στη ροή της ζωής με πίστη ότι όλα υπηρετούν την εξέλιξή σου. Ο νους αντιστέκεται, η ψυχή γνωρίζει. Κάθε φορά που αφήνεις, η ψυχή ανασαίνει λίγο πιο βαθιά. Κάθε φορά που εμπιστεύεσαι, το αόρατο απλώνει το χέρι του και σε καθοδηγεί. Κι έτσι, βήμα το βήμα, η ζωή μεταμορφώνεται χωρίς να χρειάζεται να την πιέσεις. Είναι σαν να θυμάται η ίδια το σχέδιο που είχες ξεχάσει.
Σε όσους αναζητούν τον δρόμο της εσωτερικής ησυχίας, τους λέω πάντα, ξεκινήστε απλά. Με πέντε λεπτά σιωπής την ημέρα, με μια ανάσα συνειδητή, με ένα «ευχαριστώ» για κάτι μικρό. Αυτή είναι η αρχή. Από εκεί, το αόρατο θα αρχίσει να δουλεύει μαζί σας. Αν νιώσετε την ανάγκη να προχωρήσετε βαθύτερα, να εξερευνήσετε τη δόνηση της φωνής, τη θεραπεία μέσα από τον ήχο, τη μεταμόρφωση του νου, τότε ακολουθήστε την εσωτερική σας παρόρμηση. Η ψυχή ξέρει πότε είναι έτοιμη. Όσοι την ακούσουν, θα φτάσουν εκεί που τους περιμένει η αλήθεια τους.
Στο Life Health Care, όλα αυτά δεν είναι θεωρία, είναι εμπειρία. Είναι ο χώρος όπου οι άνθρωποι έρχονται όχι για να αλλάξουν τον εαυτό τους, αλλά για να τον θυμηθούν. Κάθε συνεδρία, κάθε μάθημα αυτογνωσίας, κάθε ήχος που πάλλεται μέσα από τη μέθοδο Voice Healing, είναι ένα βήμα πιο κοντά στο φως. Και εγώ, απλώς συνοδοιπόρος, μάρτυρας αυτής της επιστροφής. Γιατί η αλήθεια είναι πως δεν θεραπεύω εγώ, θεραπεύει η ίδια η επίγνωση, το ίδιο το αόρατο που αφυπνίζεται μέσα στον άνθρωπο όταν του δοθεί ο χώρος να εκφραστεί.
Αυτό είναι το θαύμα, να βλέπεις έναν άνθρωπο να θυμάται ποιος είναι. Να βλέπεις τη φλόγα να ανάβει ξανά στα μάτια του. Να ακούς τη φωνή του να αλλάζει τόνο, να αποκτά βάθος, γαλήνη, δύναμη. Να νιώθεις πως το φως διαπερνά το σκοτάδι όχι γιατί κάποιος το δίδαξε, αλλά γιατί το επέτρεψε. Εκείνη τη στιγμή, το αόρατο γίνεται ορατό. Και κάθε φορά που το βλέπω, ανανεώνεται και η δική μου πίστη στη δύναμη της ψυχής.
Η γυμναστική του νου και της ψυχής δεν είναι πειθαρχία, είναι ευλογία. Δεν χρειάζεται να προσπαθείς, χρειάζεται να είσαι. Όπως γράφω και στο βιβλίο "Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης", η αλήθεια σου είναι ήδη μέσα σου, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να καθαρίσεις τον δρόμο για να την ακούσεις. Όταν ο νους γίνει ήρεμος και η ψυχή ανοιχτή, τότε το αόρατο ανθίζει. Κι εσύ, χωρίς να το καταλάβεις, γίνεσαι μέρος ενός μεγαλύτερου ρυθμού, του ρυθμού της Ζωής που σε καλεί να ζήσεις συνειδητά, ολοκληρωμένα, με αγάπη.
Αν αισθάνεσαι πως ήρθε η στιγμή να ασκηθείς σε αυτό το βαθύτερο επίπεδο, να γνωρίσεις τη γυμναστική του νου και της ψυχής όχι ως θεωρία αλλά ως βίωμα, άκου την εσωτερική σου φωνή. Εκείνη θα σε οδηγήσει όπου χρειάζεται. Και αν μέσα σου νιώσεις ότι θέλεις να μοιραστούμε μαζί αυτή τη διαδρομή, θα χαρώ να σε συναντήσω. Γιατί κάθε ψυχή που ξυπνά, φωτίζει κι άλλες γύρω της. Και έτσι, λίγο λίγο, καλλιεργούμε το αόρατο μέσα στον κόσμο, μέχρι που ο κόσμος να γίνει το αληθινό φως.
Γιατί στο τέλος, αυτό που μένει δεν είναι όσα είπαμε ή κάναμε, αλλά η δόνηση που αφήσαμε πίσω. Η γυμναστική του νου και της ψυχής είναι η τέχνη του να αφήνεις πίσω σου φως. Και κάθε φορά που ένα βλέμμα γαληνεύει, κάθε φορά που μια ψυχή θυμάται, το αόρατο ανθίζει λίγο περισσότερο. Εκεί βρίσκεται η αληθινή μας αποστολή.
Γιατί στο τέλος, αυτό που μένει δεν είναι όσα είπαμε ή κάναμε, αλλά η δόνηση που αφήσαμε πίσω. Η γυμναστική του νου και της ψυχής είναι η τέχνη του να αφήνεις πίσω σου φως. Και κάθε φορά που ένα βλέμμα γαληνεύει, κάθε φορά που μια ψυχή θυμάται, το αόρατο ανθίζει λίγο περισσότερο. Εκεί βρίσκεται η αληθινή μας αποστολή.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης - Αυτογνωσίας
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Ιδρυτής του Συμβουλευτικού Κέντρου
Life Helth Care - www.lifehealthcare.gr
& Εναλλακτικών Θεραπειών - www.voicehealing.gr
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού
ή την αγορά του βιβλίου στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)
