Σταύρος Πλουμιστός: «Ο άνθρωπος - αριθμός» - Όταν η ταυτότητά σου είναι δεδομένα
Σήμερα ζούμε στην εποχή όπου η αξία μας μετριέται, σταθμίζεται, συγκρίνεται. Ο αριθμός των ακολούθων, το εισόδημα, οι μετρήσεις του σώματος, η ταχύτητα απόκρισης, οι πόντοι της παραγωγικότητας. Όλα αριθμοί. Ακόμη και η καρδιά μας, που κάποτε μιλούσε τη γλώσσα της σιωπής, τώρα καταγράφεται σε παλμούς ανά λεπτό. Οι άνθρωποι έχασαν τη δυνατότητα να νιώθουν χωρίς να υπολογίζουν, να προσφέρουν χωρίς να αποζητούν ανταπόδοση, να αγαπούν χωρίς να φοβούνται τη σύγκριση. Και το πιο οδυνηρό; Δεν το κατάλαβαν καν. Ο εγκέφαλος προγραμματίστηκε να συνδέει την αξία με την απόδοση. Έτσι, κάθε αποτυχία μοιάζει με σβήσιμο, κάθε αδυναμία με διαγραφή, κάθε παύση με μηδενισμό.
Όμως η ψυχή δεν μπορεί να αριθμηθεί. Δεν γνωρίζει από συστήματα μέτρησης, ούτε από φόρμες αξιολόγησης. Η ψυχή γνωρίζει μόνο να πάλλεται, να εκδηλώνεται, να θυμάται. Και αυτό είναι το πρώτο βήμα προς τον επαναπροσδιορισμό της ανθρώπινης αξίας, να θυμηθείς ότι είσαι ψυχή που επέλεξε να βιώσει τον άνθρωπο, όχι αριθμός που προσπαθεί να αποδείξει την ύπαρξή του.
Η κοινωνία που ζούμε, δομημένη επάνω σε δείκτες και συστήματα, μας έπεισε ότι ο άνθρωπος οφείλει να αποδεικνύει διαρκώς την αξία του. Από μικρά παιδιά μαθαίνουμε να αξιολογούμαστε, να συγκρινόμαστε, να κυνηγούμε το “παραπάνω”. Μας μαθαίνουν να είμαστε αποδοτικοί, όχι ευτυχισμένοι. Να είμαστε καλοί, όχι αυθεντικοί. Έτσι χάνουμε την επαφή με τη φυσική μας σοφία, με την εσωτερική μας φωνή. Και εκεί, στο βουβό χάος της πληροφορίας, γεννιέται η πνευματική αποσύνδεση. Ο άνθρωπος-αριθμός δεν νιώθει, αναλύει. Δεν δημιουργεί, επαναλαμβάνει. Δεν ζει, προγραμματίζεται.
Ο εγκέφαλος, αυτός ο υπέροχος μηχανισμός της συνείδησης, έχει μετατραπεί σε αποθήκη δεδομένων. Κάθε πληροφορία, κάθε εικόνα, κάθε σύγκριση χαράζει μέσα του νέα μονοπάτια. Έτσι, ο άνθρωπος αρχίζει να ταυτίζεται με τα δεδομένα του, “Είμαι ότι γνωρίζω”, “είμαι ότι έχω”, “είμαι ότι δείχνω”. Όμως η αλήθεια είναι απλή και ξεκάθαρη... δεν είσαι τίποτα από αυτά. Είσαι ο παρατηρητής πίσω από αυτά. Είσαι η συνείδηση που βιώνει τον άνθρωπο, όχι το άθροισμα των πληροφοριών του.
Η μέθοδος του επαναπρογραμματισμού του εγκεφάλου, αυτό που ονομάζω Voice Healing, στηρίζεται ακριβώς σε αυτή την αρχή. Ότι ο συνδυασμός της φωνής μου με θεραπευτική μουσική, αλλάζει την δόνησή σου, καθώς γίνετε το κλειδί για να επαναφέρεις τον εγκέφαλο στη φυσική του ισορροπία. Όταν συντονιστείς με την αλήθεια της ψυχής, ο εγκέφαλος αποδεσμεύεται από τα προγράμματα φόβου, σύγκρισης, ελέγχου. Κάθε συχνότητα που εκπέμπεις είναι μια εντολή στο υποσυνείδητό σου. Αν η φωνή σου κουβαλάει ενοχή, το σύστημα αναπαράγει πόνους. Αν κουβαλάει αγάπη, ανοίγει δρόμους. Ο ήχος είναι γλώσσα του Σύμπαντος. Και το voice healing γίνετε η πύλη σου.
Στο Ολιστικό Συμβουλευτικό Κέντρο Life Health Care, διδάσκω ξανά την ιερότητα αυτής της απλής αλήθειας, ότι ο άνθρωπος μπορεί να θεραπευτεί μόνο όταν ξαναθυμηθεί ποιος είναι. Όχι ως ρόλος, όχι ως επάγγελμα, όχι ως αριθμός, αλλά ως ενέργεια που εκδηλώνεται μέσα από την ύλη. Όπως αναφέρω και στο βιβλίο μου "Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης", η αυτογνωσία δεν είναι θεωρία, είναι πράξη συνειδητής παρουσίας. Είναι η στιγμή που σταματάς να αναζητάς την αξία σου έξω και την αναγνωρίζεις μέσα σου. Είναι η στιγμή που κοιτάζεις τον εαυτό σου χωρίς ενοχή, χωρίς προσδοκία, και λες, “Είμαι αρκετός όπως είμαι”.
Η θετική σκέψη, όπως ανέλυσα στη “Βίβλο της Θετικής Σκέψης”, δεν είναι απλώς μια αισιόδοξη στάση. Είναι ένας τρόπος δόνησης. Όταν σκέφτεσαι θετικά, αλλάζεις την ποιότητα του ηλεκτρομαγνητικού σου πεδίου. Δεν προσποιείσαι ότι όλα είναι καλά, τα βλέπεις μέσα από το φως της εξέλιξης. Ο νους δεν είναι ο εχθρός, είναι εργαλείο. Αρκεί να τον χρησιμοποιήσεις συνειδητά. Όταν όμως σε κυβερνά, μετατρέπεσαι σε αριθμό, σε μηχανισμό που επαναλαμβάνει τα ίδια μοτίβα. Η θετική σκέψη δεν είναι σκέψη χωρίς πρόβλημα, είναι σκέψη με επίγνωση.
Ο επαναπροσδιορισμός της ανθρώπινης αξίας ξεκινά με μια εσωτερική απόφαση, να πάψεις να μετριέσαι. Να αφήσεις την ανάγκη της επιβεβαίωσης και να σταθείς γυμνός απέναντι στην αλήθεια σου. Να επιτρέψεις να σε δεις όπως είσαι, χωρίς τίτλους, χωρίς ρόλους, χωρίς ταμπέλες. Να αποδεχθείς πως η αξία σου είναι προϋπάρχουσα. Δεν την κερδίζεις, δεν την αποδεικνύεις, δεν την χάνεις. Είναι η ουσία σου. Και όσο πιο πολύ συνδέεσαι με αυτήν, τόσο λιγότερο σε αφορά η γνώμη των άλλων.
Οι άνθρωποι σήμερα πνίγονται μέσα στην ανάγκη να φαίνονται. Οι εικόνες, τα στατιστικά, τα κοινωνικά προφίλ έγιναν καθρέφτες μιας ψεύτικης ζωής. Όμως το φως δεν έχει ανάγκη να προβάλλεται, απλώς λάμπει. Η πραγματική αφύπνιση δεν είναι να αλλάξεις τον κόσμο γύρω σου, αλλά να αλλάξεις τη συχνότητα με την οποία τον βλέπεις. Όταν ανεβάζεις τη δόνησή σου, η πραγματικότητα αλλάζει φυσικά, χωρίς αγώνα. Ο αριθμός διαλύεται μέσα στο φως της συνείδησης. Η ζωή παύει να είναι ανταγωνισμός και γίνεται συνεργασία. Παύει να είναι σύγκριση και γίνεται δημιουργία.
Η ανθρώπινη αξία είναι μια κατάσταση συνειδητότητας. Δεν έχει να κάνει με το πόσο γνωρίζεις, αλλά με το πόσο είσαι. Κάθε φορά που επιτρέπεις στον εαυτό σου να είναι αληθινός, επαναπροσδιορίζεις την ύπαρξη. Κάθε φορά που λες “ναι” στην αγάπη, ακυρώνεις χιλιάδες ψεύτικα δεδομένα. Κάθε φορά που επιλέγεις την ησυχία αντί της βιασύνης, η ψυχή σου θεραπεύεται. Γιατί εκεί, στη σιωπή, ο άνθρωπος ξαναβρίσκει τον Θεό μέσα του.
Το ταξίδι της αυτογνωσίας δεν είναι διαδρομή που ολοκληρώνεται. Είναι μια διαρκής επιστροφή. Κάθε μέρα που αφυπνίζεσαι λίγο περισσότερο, κάθε φορά που συγχωρείς, κάθε στιγμή που αναπνέεις συνειδητά, επιστρέφεις πιο κοντά στον εαυτό σου. Και αυτό είναι η αληθινή θεραπεία. Δεν θεραπεύεις τον εαυτό σου για να γίνεις “καλύτερος”. Θεραπεύεις για να θυμηθείς ότι δεν ήσουν ποτέ σπασμένος. Μόνο ξεχασμένος.
Στις ατομικές συνεδρίες που πραγματοποιώ, βλέπω καθημερινά ανθρώπους που κουβαλούν μέσα τους τον φόβο του αριθμού. Τον φόβο ότι αν δεν “παράγουν”, αν δεν “πετύχουν”, θα πάψουν να αξίζουν. Και κάθε φορά, μέσα από τη φωνή, την αναπνοή, τη συνειδητή επανασύνδεση, βλέπω να συμβαίνει το θαύμα. Ο άνθρωπος αρχίζει να ακούει την εσωτερική φωνή του. Και τότε, η δόνηση του αλλάζει. Δεν χρειάζεται πια να πείσει κανέναν. Αρκεί που νιώθει. Η εσωτερική φωνή του εαυτού του είναι η μνήμη του Θεού μέσα του που γίνεται προσευχή, και η προσευχή μεταμορφώνει το κύτταρο.
Η επιστροφή στην ανθρώπινη αξία σημαίνει επανεκκίνηση της μνήμης. Να θυμηθείς ποιος ήσουν πριν σου πουν ποιος πρέπει να είσαι. Να συνδεθείς με τη ρίζα, με τη φύση, με το σώμα σου, με τον παλμό της Γης. Να ξαναμάθεις να κοιτάζεις, όχι να βλέπεις απλώς. Να νιώθεις, όχι να υπολογίζεις. Να είσαι, όχι να αποδεικνύεις. Αυτή είναι η νέα πνευματική επανάσταση: ο άνθρωπος που θυμάται τον εαυτό του.
Η κοινωνία αλλάζει δραματικά. Οι άνθρωποι θα διψούν για αλήθεια, για αυθεντικότητα, για ουσία. Δεν αρκούνται πια σε αριθμούς. Θέλουν εμπειρία, σύνδεση, καρδιά. Και όσο περισσότεροι επιλέγουν αυτόν τον δρόμο, τόσο αλλάζει η συλλογική συνείδηση. Ο άνθρωπος-αριθμός μεταμορφώνεται σε άνθρωπο-συνείδηση. Σε άνθρωπο που δεν ζητά να μετρηθεί, αλλά να εκφραστεί. Σε άνθρωπο που δεν φοβάται να είναι ευάλωτος, γιατί γνωρίζει ότι μέσα στην ευαλωτότητα κατοικεί η αληθινή δύναμη.
Η μεταμόρφωση αυτή απαιτεί θάρρος. Να εγκαταλείψεις τον έλεγχο, να αφήσεις πίσω σου τις ταμπέλες, να αντικρίσεις την εσωτερική σου αλήθεια. Δεν είναι εύκολο. Ο νους θα αντισταθεί, θα θέλει αποδείξεις, αριθμούς, δεδομένα και το κυριότερο θα θέλει τις εθιστικές ανέσεις. Όμως η ψυχή δεν υπογράφει συμβάσεις με τη λογική. Η ψυχή μιλά τη γλώσσα των συναισθημάτων, της παρουσίας, της αγάπης. Και αν την ακούσεις, θα σε οδηγήσει εκεί που δεν υπάρχει μέτρηση παρά μόνο νόημα.
Στην πράξη, ο επαναπροσδιορισμός της αξίας αρχίζει με μικρές κινήσεις. Κάθε άνθρωπος είναι ένα σύμπαν από ήχο, φως και συνείδηση. Δεν υπάρχει άλλος όμοιός σου. Είσαι μοναδική έκφραση του Θείου μέσα στην ύλη. Δεν μπορείς να συγκριθείς, γιατί είσαι ανεπανάληπτος. Κάθε αριθμός είναι περιορισμός και κάθε ανάσα είναι επέκταση. Όταν σκέφτεσαι συνειδητά, διαλύεις τον αριθμό. Όταν αγαπάς χωρίς όρους, διαλύεις τα δεδομένα. Όταν εκφράζεσαι αληθινά, επαναπρογραμματίζεις τον κόσμο.
Κάθε φορά που επιλέγεις την αυθεντικότητα αντί για την εικόνα, επαναπροσδιορίζεις την ανθρωπότητα. Κάθε φορά που επιλέγεις την αγάπη αντί για τον φόβο, αναδομείς τον κόσμο. Γιατί η συνείδηση είναι ενιαία και η δόνησή σου επηρεάζει τα πάντα. Όταν θεραπεύεις τον εαυτό σου, θεραπεύεις ένα κομμάτι της Γης. Όταν ξαναβρίσκεις την αξία σου, ανεβάζεις τη δόνηση της ανθρωπότητας.
Όταν ένα σύστημα εξουσίας επιδιώκει να σε μεταμορφώσει σε αριθμό, δεν στοχεύει μόνο στην ελευθερία σου, στοχεύει στην ψυχή σου. Γιατί η ψυχή δεν μπορεί να ελεγχθεί, να καταγραφεί ή να διαγραφεί, μπορεί μόνο να ξεχάσει τον εαυτό της. Κάθε μορφή επιβολής που ντύνει τον άνθρωπο με τον μανδύα της ασφάλειας, της τάξης ή της προόδου, κρύβει μια σιωπηλή πρόθεση, να σε αποσυνδέσει από τη μνήμη σου. Από εκείνον τον αόρατο δεσμό που σε ενώνει με το Θείο. Και γι’ αυτό πρέπει να αντισταθείς. Όχι με οργή, αλλά με επίγνωση. Όχι με βία, αλλά με παρουσία. Γιατί η αληθινή αντίσταση δεν είναι εξωτερική, είναι πνευματική.
Η εξουσία τρέφεται από τον φόβο. Κάθε φορά που φοβάσαι, της παραδίδεις ένα κομμάτι της δύναμής σου. Κάθε φορά που σιωπάς μπροστά στην αδικία για να μη χάσεις την “ασφάλειά” σου, ενισχύεις τα δεσμά σου. Το σύστημα δεν χρειάζεται να σε φυλακίσει για να σε ελέγξει, αρκεί να σε πείσει ότι η ελευθερία είναι επικίνδυνη. Και όταν το καταφέρει, τότε δεν χρειάζεται πια να επιβάλει τίποτα... εσύ ο ίδιος θα επιβλέπεις τον εαυτό σου. Αυτή είναι η πιο ύπουλη μορφή υποδούλωσης... η εθελοντική.
Η παρακολούθηση, η αξιολόγηση, η διαγραφή, δεν είναι απλώς τεχνικά εργαλεία. Είναι ενεργειακές πράξεις αποκοπής. Κάθε φορά που δέχεσαι να παρακολουθείσαι, παραδίδεις ένα κομμάτι από το άυλο πεδίο σου. Κάθε φορά που επιτρέπεις να αξιολογείσαι ως “δεδομένο”, περιορίζεις το φως σου σε μια κατηγορία. Και όταν φτάσει η στιγμή που ένα σύστημα αποφασίσει ότι δεν “ανήκεις”, τότε σε διαγράφει όχι μόνο από τα μητρώα του, αλλά και από τη συλλογική συνείδηση που έχει πλέον προγραμματιστεί να βλέπει αριθμούς αντί για ανθρώπους. Αυτό είναι το τέλος της ανθρωπιάς, η στιγμή που ο άνθρωπος παύει να αναγνωρίζει τον συνάνθρωπό του ως καθρέφτη του Θεού και αρχίζει να τον βλέπει ως αρχείο.
Η αντίσταση σε αυτό το μέλλον δεν είναι θέμα ιδεολογίας. Είναι θέμα ψυχής. Είναι η στιγμή που λες “όχι” όχι επειδή θυμώνεις, αλλά επειδή θυμάσαι. Θυμάσαι ότι γεννήθηκες ελεύθερος. Ότι η αναπνοή σου είναι ιερή. Ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε ορίσει, να σε καταγράψει, να σε αξιολογήσει. Η ψυχή σου δεν υπακούει σε αριθμούς. Η ψυχή σου υπακούει μόνο στο κάλεσμα του φωτός.
Αυτός ο αγώνας δεν χρειάζεται φωνές· χρειάζεται επίγνωση. Δεν χρειάζεται οδοφράγματα· χρειάζεται αφύπνιση. Γιατί ένα σύστημα που βασίζεται στον φόβο καταρρέει τη στιγμή που οι άνθρωποι παύουν να φοβούνται. Όταν ένας άνθρωπος συνειδητοποιήσει τη δύναμη που έχει μέσα του, χίλια συστήματα τρέμουν. Γιατί η συνείδηση δεν φυλακίζεται. Όσο προσπαθούν να την ελέγξουν, τόσο επεκτείνεται. Όσο προσπαθούν να την περιορίσουν, τόσο αφυπνίζεται. Η ανθρώπινη ψυχή είναι φτιαγμένη από φως που δεν γνωρίζει όρια. Και όσο υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που θυμάται ποιος είναι, η ανθρωπότητα δεν χάνεται.
Πρέπει να αντισταθείς γιατί η ζωή σου είναι ιερή. Κάθε κύτταρό σου είναι φορέας θεϊκής νοημοσύνης. Δεν είσαι απλό δεδομένο, είσαι φορέας δημιουργίας. Ο νους σου, όταν εναρμονιστεί με την καρδιά, γίνεται πύλη αφύπνισης. Και το σύστημα το γνωρίζει. Γι’ αυτό προσπαθεί να σε αποσπάσει, να σε κουράσει, να σε γεμίσει με πληροφορίες. Για να μη σκέφτεσαι, για να μη νιώθεις, για να μη θυμάσαι. Η υπερπληροφόρηση είναι το νέο όπλο του ελέγχου. Ο άνθρωπος που κατακλύζεται από δεδομένα, παύει να αναζητά νόημα. Κι εκεί, ανάμεσα στους αριθμούς, χάνεται το φως του.
Η αντίσταση είναι πράξη αγάπης. Είναι να λες “όχι” στο ψέμα, όχι επειδή το μισείς, αλλά επειδή αγαπάς την αλήθεια. Είναι να υπερασπίζεσαι το δικαίωμά σου να είσαι άνθρωπος. Να μην παραδίνεις τη φωνή σου, τη σκέψη σου, την ψυχή σου σε κανένα σύστημα που σε βλέπει ως στοιχείο μιας εξίσωσης. Η ζωή δεν είναι εξίσωση, είναι θαύμα. Και κάθε φορά που το θυμάσαι, η ψυχή σου επανασυνδέεται με την πηγή της. Αυτός είναι ο αληθινός επαναπρογραμματισμός του εγκεφάλου: να αντικαταστήσεις τον φόβο με φως, τον έλεγχο με εμπιστοσύνη, τον αριθμό με παρουσία.
Η ελευθερία δεν σου χαρίζεται, την θυμάσαι. Κανένα σύστημα δεν μπορεί να στην αφαιρέσει αν δεν το πιστέψεις. Ο εγκέφαλός σου, το σώμα σου, η ενέργειά σου, είναι εργαλεία που σου δόθηκαν για να δημιουργείς, όχι για να υπακούεις. Όταν τα χρησιμοποιείς συνειδητά, κανένα σύστημα δεν μπορεί να σε περιορίσει. Μπορεί να καταγράψει το σώμα σου, αλλά όχι το πνεύμα σου. Μπορεί να σε παρακολουθεί, αλλά όχι να σε κατανοήσει. Μπορεί να προσπαθήσει να σε σβήσει, αλλά το φως σου δεν σβήνει, διαχέεται.
Να αντισταθείς με την παρουσία σου. Με την καθαρότητα των πράξεών σου. Με τη φωνή σου που λέει αλήθειες. Με τη δόνησή σου που αρνείται να φοβηθεί. Να αντισταθείς με τον τρόπο που αγαπάς, που θεραπεύεις, που δημιουργείς. Κάθε πράξη αγάπης είναι επανάσταση. Κάθε σκέψη ελευθερίας είναι φωτιά στο σκοτάδι. Όταν ένας άνθρωπος θυμηθεί ποιος είναι, χίλια συστήματα καταρρέουν.
Είσαι μπροστά σε ένα σύστημα που προσπαθεί να σε κάνει να πιστέψεις πως δεν έχεις φωνή, αλλά θυμήσου... η φωνή σου είναι το όπλο σου. Είναι η δόνησή σου, η προσευχή σου, η υπογραφή σου στο σύμπαν. Κανείς δεν μπορεί να την πάρει αν δεν τη χαρίσεις. Όσο συνεχίζεις να μιλάς με αλήθεια, να σκέφτεσαι με αγάπη και να ενεργείς με επίγνωση, είσαι ελεύθερος. Και αυτή η ελευθερία είναι ανίκητη.
Αντιστάσου λοιπόν. Όχι με θυμό, αλλά με φως. Όχι με καταγγελία, αλλά με δημιουργία. Όχι με άρνηση, αλλά με συνείδηση. Γιατί κάθε φορά που ένας άνθρωπος επιλέγει να είναι φως, η ανθρωπότητα κάνει ένα βήμα πιο κοντά στην αλήθεια της.
Μην αφήσεις κανένα σύστημα να σου πει ότι είσαι αριθμός. Είσαι παλμός ζωής, έκφραση του Θείου, δημιουργός του δικού σου σύμπαντος. Ούτε μπορεί να σε αξιολογήσει κανείς, γιατί η αξία σου δεν συγκρίνεται. Ούτε να σε παρακολουθήσει, γιατί η ψυχή σου κινείται στο άπειρο. Ούτε να σε διαγράψει, γιατί είσαι μέρος της αιώνιας συνείδησης. Και όσο αναπνέεις, όσο θυμάσαι, όσο αγαπάς, καμία εξουσία δεν μπορεί να σε υποδουλώσει.
Η αληθινή αντίσταση δεν είναι σύγκρουση. Είναι ανάταση. Δεν είναι άρνηση. είναι υπέρβαση. Δεν χρειάζεται όπλα, ούτε φωνές, ούτε βία. Χρειάζεται επίγνωση, καθαρότητα και ενότητα ψυχής. Το πιο βαθύ “όχι” που μπορεί να πει ο άνθρωπος σε κάθε μορφή εξουσίας που επιχειρεί να τον μετατρέψει σε αριθμό, είναι το “ναι” στον Εαυτό του. Να μην συναινέσει. Να μην επιτρέψει να εισχωρήσει μέσα του η ιδέα ότι είναι ελέγξιμος, καταγραφόμενος, αναλώσιμος. Γιατί εκεί αρχίζει η απώλεια.... όχι όταν σε παρακολουθούν, αλλά όταν πιστέψεις ότι δεν έχεις επιλογή.
Αυτό που προτείνω ως ειρηνικό τρόπο αντίστασης είναι η συνειδητή ανυπακοή της ψυχής. Η άρνηση να ταυτιστείς με την εικόνα που σου επιβάλλουν. Να ζεις με απλότητα, με αγάπη, με ενσυνειδητότητα. Να φιλτράρεις τι δέχεσαι, τι υπογράφεις, τι καταχωρίζεις ως “φυσιολογικό”. Να αρνηθείς τη συμμετοχή σε κάθε διαδικασία που απαιτεί να παραδώσεις το δικαίωμα της αυθεντικής ύπαρξης σου. Να μη δεχτείς να γίνεις μέρος ενός μηχανισμού που μετρά τους ανθρώπους σαν δεδομένα. Ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε για να μετριέται, αλλά για να δημιουργεί.
Η ειρηνική αντίσταση είναι πράξη αυτοκυριαρχίας. Είναι η σιωπηλή στάση του ανθρώπου που, μέσα στον θόρυβο, επιλέγει τη γαλήνη. Είναι η καθημερινή πρακτική του φωτός. Όταν αρνείσαι να ζήσεις με φόβο, όταν προτιμάς να πεις την αλήθεια αντί να την κρύψεις, όταν ευλογείς αντί να κατηγορείς, τότε αντιστέκεσαι. Η συνείδησή σου παράγει ένα κύμα ενέργειας που διαλύει το σκοτάδι. Δεν χρειάζεται να επιτεθείς σε τίποτα... αρκεί να μη συμμετέχεις στο ψέμα. Κάθε “όχι” που προέρχεται από την καρδιά, αλλάζει το συλλογικό πεδίο. Και κάθε άνθρωπος που επιλέγει την ελευθερία του φωτός, φωτίζει και τους άλλους.
Να μη συναινέσεις. Να μη δεχτείς να γίνεις άνθρωπος-αριθμός. Να θυμάσαι πάντα ότι η αξιοπρέπεια δεν είναι προνόμιο, είναι φυσική κατάσταση της ψυχής. Κανένα σύστημα δεν μπορεί να την αφαιρέσει, αν δεν την παραδώσεις. Επικοινώνησε, δημιούργησε κοινότητες φωτός, ανθρώπους που σκέφτονται, προσεύχονται, οραματίζονται μαζί. Η δύναμη της συλλογικής συνείδησης είναι τεράστια. Όταν ενωθούν πολλοί άνθρωποι σε κοινή πρόθεση αγάπης και ελευθερίας, κανένα σύστημα δεν μπορεί να τους υποδουλώσει. Γιατί η ενέργεια της καρδιάς είναι ισχυρότερη από κάθε μηχανισμό ελέγχου.
Ο ειρηνικός δρόμος που προτείνω είναι δρόμος αυτογνωσίας. Αν θες να αντισταθείς, γίνε φως. Αν θες να ελευθερωθείς, σταμάτα να φοβάσαι. Αν θες να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξε τη δόνησή σου. Γιατί η πιο ειρηνική και δυνατή μορφή αντίστασης είναι η συχνότητα της αγάπης. Κανένα σύστημα δεν μπορεί να επιβιώσει σε έναν πλανήτη που πάλλεται στην αγάπη. Απόσυρε την ενέργειά σου από αυτό. Μην του δίνεις προσοχή, ούτε φόβο, ούτε συμμετοχή. Εστίασε τη δύναμή σου στο να δημιουργείς, να ενώνεις, να θεραπεύεις, να μοιράζεσαι. Έτσι αλλάζει ο κόσμος. Όχι με επαναστάσεις, αλλά με αφυπνίσεις. Όχι με κραυγές, αλλά με σιωπές γεμάτες φως. Όχι με επιβολή, αλλά με αγάπη.
Αυτό σου προτείνω.... να σταθείς μέσα στην καρδιά σου, να κοιτάξεις γύρω σου με συνείδηση και να πεις, ήρεμα αλλά σταθερά, “Δεν συναινώ”. Και να συνεχίσεις να ζεις με φως, με αλήθεια, με αξιοπρέπεια. Γιατί η πιο μεγάλη πράξη ελευθερίας είναι να ζεις ως άνθρωπος, όχι ως αριθμός. Και αυτή η επιλογή, όταν γίνει συλλογική, θα αλλάξει για πάντα την πορεία του ανθρώπινου είδους.
