Σταύρος Πλουμιστός: Από το "φαίνομαι" στο "είμαι" - Ανακάλυψε την ταυτότητά σου πέρα από ετικέτες
Αυτή η φωνή δεν είναι νεοφερμένη. Είναι η φωνή της ψυχής. Είναι η αυθεντική συνείδηση που γνωρίζει πως όλοι οι ρόλοι είναι προσωρινοί, επίπλαστοι και, σε πολλές περιπτώσεις, απομακρύνουν τον άνθρωπο από τον πυρήνα της αλήθειας του.
Ως σύμβουλος αφύπνισης και συγγραφέας του έργου «Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης», με πάνω από 25 χρόνια βιωματικής εργασίας με ανθρώπους κάθε ηλικίας, κοινωνικού πλαισίου και προσωπικού ταξιδιού, μπορώ να πω με βεβαιότητα: η μεγαλύτερη απώλεια της σύγχρονης κοινωνίας δεν είναι η απώλεια του χρήματος ή της ασφάλειας, αλλά η απώλεια της ταυτότητας.
Οι ρόλοι μας είναι σημαντικοί. Χωρίς αυτούς, η κοινωνική λειτουργία θα ήταν αδύνατη. Είναι όμως άλλο πράγμα να χρησιμοποιούμε έναν ρόλο, και εντελώς άλλο να γίνουμε αυτός ο ρόλος. Όταν η ταυτότητά μας εξαρτάται αποκλειστικά από αυτόν, τότε κάθε απώλεια, αλλαγή ή κλονισμός στο ρόλο μας μετατρέπεται σε υπαρξιακή κρίση.
Ένας άνδρας που ολόκληρη του τη ζωή στηρίζει την αυτοεκτίμησή του στο επάγγελμά του, όταν χάσει τη δουλειά του νιώθει άχρηστος. Μια μητέρα που προσδιορίζει τον εαυτό της μόνο μέσα από τον ρόλο της, όταν τα παιδιά της φύγουν από το σπίτι, νιώθει πως δεν υπάρχει. Ένας νέος που ζει για τα likes και την αποδοχή, όταν η προσοχή στραφεί αλλού, βυθίζεται στην ανασφάλεια.
Στη ρίζα αυτών των φαινομένων δεν βρίσκεται η «εξωτερική» αλλαγή. Βρίσκεται το εσωτερικό κενό, η απουσία βαθιάς, βιωματικής σχέσης με το «Εγώ Είμαι» που υπάρχει πίσω από κάθε ρόλο.
Η εσωτερική σου ταυτότητα δεν βρίσκεται στα έγγραφα, στα social media ή στους τίτλους. Βρίσκεται στη σιωπηλή παρουσία που σε παρατηρεί. Βρίσκεται στη συνείδηση που νιώθει πριν σκεφτεί. Βρίσκεται στο βλέμμα σου όταν κανείς δεν σε βλέπει. Εκεί αρχίζει ο Αληθινός Εαυτός.
Πώς φτάσαμε να χάσουμε τον εαυτό μας;
Η σύγχρονη κοινωνία είναι οργανωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να επιβραβεύει την εξωτερική εικόνα. Από την παιδική ηλικία, το παιδί μαθαίνει ότι η αξία του συνδέεται με την επίδοση, την αποδοχή, την προσαρμογή. Κάθε αυθεντική έκφραση που δεν συμμορφώνεται, συχνά απορρίπτεται.
Η τεχνολογική επανάσταση, αντί να μας φέρει πιο κοντά στον εαυτό μας, μας ώθησε ακόμα βαθύτερα σε μια συλλογική ψευδαίσθηση ελέγχου και προβολής. Έχουμε γίνει ταυτόχρονα σκηνοθέτες, ηθοποιοί και θεατές της δικής μας ζωής, αλλά ξεχάσαμε τον αληθινό άνθρωπο που παραμένει πίσω από τη σκηνή.
Η Πνευματική επανασύνδεση που προτείνω για την ανακάλυψη του πυρήνα μας
Η αφύπνιση δεν είναι θεωρία. Είναι βίωμα. Είναι η στιγμή που παύεις να τρέχεις να αποδείξεις ποιος είσαι, και επιτρέπεις στον εαυτό σου να είναι.
Μετά από 25 χρόνια εσωτερικής δουλειάς με ανθρώπους, μπορώ να πω πως η αυθεντικότητα δεν διδάσκεται, αλλά ανακαλύπτεται. Είναι σαν να καθαρίζεις έναν καθρέφτη που σκονίστηκε από τα «πρέπει», τις συγκρίσεις, τους φόβους και τα τραύματα.
Ο σκοπός δεν είναι να «φτιάξεις» τον εαυτό σου, αλλά να τον θυμηθείς.
Πρακτικά βήματα που προτείνω για την Ανακάλυψη του ποιος είσαι πραγματικά
Βιωματική άσκηση: Το καθρέφτισμα της αυθεντικότητας
Άσκηση 1: Ο καθρέφτης χωρίς λέξεις
Στάσου μπροστά σε έναν καθρέφτη, για 3 λεπτά, χωρίς να μιλήσεις, χωρίς να κάνεις μορφασμούς. Απλώς παρατήρησε τα μάτια σου. Ποιος σε κοιτά από πίσω; Μπορείς να τον νιώσεις; Να τον αγαπήσεις χωρίς όρους;
Άσκηση 2: Ημέρα χωρίς ρόλο
Επίλεξε μια μέρα τον μήνα, όπου δεν θα λειτουργήσεις με βάση κανέναν ρόλο. Όχι σαν επαγγελματίας, όχι σαν φίλος, όχι σαν σύντροφος. Απλώς παρατήρησε. Πώς νιώθεις χωρίς τίτλους; Τι επιθυμεί η ψυχή σου όταν δεν την κατευθύνουν οι υποχρεώσεις;
Από το "φαίνομαι" στο "είμαι"
Το ταξίδι πίσω στον Εαυτό είναι η μεγαλύτερη πράξη αγάπης. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί συχνά συνεπάγεται την αποδόμηση. Τη στροφή προς τα μέσα. Την απώλεια ψευδαισθήσεων. Την απελευθέρωση από τις εξαρτήσεις μας με την εικόνα. Αλλά αξίζει. Και σου το λέω όχι μόνο ως σύμβουλος, αλλά και ως άνθρωπος που πέρασε δεκάδες εσωτερικούς «θανάτους» για να φτάσει να μπορεί να πει: «Είμαι. Και αυτό αρκεί.»
Η πορεία προς την αυθεντικότητα περνά από την αποδόμηση του ψεύτικου εαυτού. Αυτός ο ψεύτικος εαυτός είναι ένας μηχανισμός που χτίστηκε για να σε προστατέψει, να σε προσαρμόσει, να σε βοηθήσει να επιβιώσεις. Όμως, τώρα δεν χρειάζεσαι πια μόνο επιβίωση. Χρειάζεσαι ζωή.
Η αναγέννηση δεν έρχεται με εξωτερικά επιτεύγματα, αλλά όταν καθίσεις με τον εαυτό σου και μπορέσεις να τον δεις όπως είναι – τρωτό, ατελές, ανθρώπινο, φωτεινό. Και να τον αγαπήσεις.
Η αυθεντικότητα δεν είναι ατομικό ταξίδι. Όταν ανακαλύψεις τον αυθεντικό σου εαυτό, παύεις να βλέπεις τους άλλους σαν ανταγωνιστές ή αγνώστους. Τους βλέπεις ως καθρέφτες. Η ανθρωπότητα πάσχει επειδή έχει ξεχάσει ότι είμαστε όλοι εκφάνσεις του ίδιου Πνεύματος.
Μέσα από την πνευματική αφύπνιση, ανακαλύπτεις πως είσαι μέρος του Όλου. Πως η ευθύνη σου δεν είναι να είσαι “καλύτερος” από τον άλλον, αλλά να θυμίζεις στον άλλον ποιος είναι.
Οι ρόλοι μας είναι σημαντικοί. Χωρίς αυτούς, η κοινωνική λειτουργία θα ήταν αδύνατη. Είναι όμως άλλο πράγμα να χρησιμοποιούμε έναν ρόλο, και εντελώς άλλο να γίνουμε αυτός ο ρόλος. Όταν η ταυτότητά μας εξαρτάται αποκλειστικά από αυτόν, τότε κάθε απώλεια, αλλαγή ή κλονισμός στο ρόλο μας μετατρέπεται σε υπαρξιακή κρίση.
Ένας άνδρας που ολόκληρη του τη ζωή στηρίζει την αυτοεκτίμησή του στο επάγγελμά του, όταν χάσει τη δουλειά του νιώθει άχρηστος. Μια μητέρα που προσδιορίζει τον εαυτό της μόνο μέσα από τον ρόλο της, όταν τα παιδιά της φύγουν από το σπίτι, νιώθει πως δεν υπάρχει. Ένας νέος που ζει για τα likes και την αποδοχή, όταν η προσοχή στραφεί αλλού, βυθίζεται στην ανασφάλεια.
Στη ρίζα αυτών των φαινομένων δεν βρίσκεται η «εξωτερική» αλλαγή. Βρίσκεται το εσωτερικό κενό, η απουσία βαθιάς, βιωματικής σχέσης με το «Εγώ Είμαι» που υπάρχει πίσω από κάθε ρόλο.
Η ερώτηση που δεν τολμήσαμε ποτέ:
- Αν δεν ήμουν τίποτα από όλα αυτά… τι θα απέμενε;
- Τολμάς να μείνεις γυμνός από τίτλους;
- Να σε κοιτάξεις χωρίς επίθετα, χωρίς σήματα αναγνώρισης;
- Να πεις: «Δεν είμαι τα likes μου, δεν είμαι το επάγγελμά μου, δεν είμαι οι επιτυχίες ή οι αποτυχίες μου»;
Η εσωτερική σου ταυτότητα δεν βρίσκεται στα έγγραφα, στα social media ή στους τίτλους. Βρίσκεται στη σιωπηλή παρουσία που σε παρατηρεί. Βρίσκεται στη συνείδηση που νιώθει πριν σκεφτεί. Βρίσκεται στο βλέμμα σου όταν κανείς δεν σε βλέπει. Εκεί αρχίζει ο Αληθινός Εαυτός.
Πώς φτάσαμε να χάσουμε τον εαυτό μας;
Η σύγχρονη κοινωνία είναι οργανωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να επιβραβεύει την εξωτερική εικόνα. Από την παιδική ηλικία, το παιδί μαθαίνει ότι η αξία του συνδέεται με την επίδοση, την αποδοχή, την προσαρμογή. Κάθε αυθεντική έκφραση που δεν συμμορφώνεται, συχνά απορρίπτεται.
Η τεχνολογική επανάσταση, αντί να μας φέρει πιο κοντά στον εαυτό μας, μας ώθησε ακόμα βαθύτερα σε μια συλλογική ψευδαίσθηση ελέγχου και προβολής. Έχουμε γίνει ταυτόχρονα σκηνοθέτες, ηθοποιοί και θεατές της δικής μας ζωής, αλλά ξεχάσαμε τον αληθινό άνθρωπο που παραμένει πίσω από τη σκηνή.
Η Πνευματική επανασύνδεση που προτείνω για την ανακάλυψη του πυρήνα μας
Η αφύπνιση δεν είναι θεωρία. Είναι βίωμα. Είναι η στιγμή που παύεις να τρέχεις να αποδείξεις ποιος είσαι, και επιτρέπεις στον εαυτό σου να είναι.
Μετά από 25 χρόνια εσωτερικής δουλειάς με ανθρώπους, μπορώ να πω πως η αυθεντικότητα δεν διδάσκεται, αλλά ανακαλύπτεται. Είναι σαν να καθαρίζεις έναν καθρέφτη που σκονίστηκε από τα «πρέπει», τις συγκρίσεις, τους φόβους και τα τραύματα.
Ο σκοπός δεν είναι να «φτιάξεις» τον εαυτό σου, αλλά να τον θυμηθείς.
Πρακτικά βήματα που προτείνω για την Ανακάλυψη του ποιος είσαι πραγματικά
Βιωματική άσκηση: Το καθρέφτισμα της αυθεντικότητας
Άσκηση 1: Ο καθρέφτης χωρίς λέξεις
Στάσου μπροστά σε έναν καθρέφτη, για 3 λεπτά, χωρίς να μιλήσεις, χωρίς να κάνεις μορφασμούς. Απλώς παρατήρησε τα μάτια σου. Ποιος σε κοιτά από πίσω; Μπορείς να τον νιώσεις; Να τον αγαπήσεις χωρίς όρους;
Άσκηση 2: Ημέρα χωρίς ρόλο
Επίλεξε μια μέρα τον μήνα, όπου δεν θα λειτουργήσεις με βάση κανέναν ρόλο. Όχι σαν επαγγελματίας, όχι σαν φίλος, όχι σαν σύντροφος. Απλώς παρατήρησε. Πώς νιώθεις χωρίς τίτλους; Τι επιθυμεί η ψυχή σου όταν δεν την κατευθύνουν οι υποχρεώσεις;
Από το "φαίνομαι" στο "είμαι"
Το ταξίδι πίσω στον Εαυτό είναι η μεγαλύτερη πράξη αγάπης. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί συχνά συνεπάγεται την αποδόμηση. Τη στροφή προς τα μέσα. Την απώλεια ψευδαισθήσεων. Την απελευθέρωση από τις εξαρτήσεις μας με την εικόνα. Αλλά αξίζει. Και σου το λέω όχι μόνο ως σύμβουλος, αλλά και ως άνθρωπος που πέρασε δεκάδες εσωτερικούς «θανάτους» για να φτάσει να μπορεί να πει: «Είμαι. Και αυτό αρκεί.»
Η πορεία προς την αυθεντικότητα περνά από την αποδόμηση του ψεύτικου εαυτού. Αυτός ο ψεύτικος εαυτός είναι ένας μηχανισμός που χτίστηκε για να σε προστατέψει, να σε προσαρμόσει, να σε βοηθήσει να επιβιώσεις. Όμως, τώρα δεν χρειάζεσαι πια μόνο επιβίωση. Χρειάζεσαι ζωή.
Η αναγέννηση δεν έρχεται με εξωτερικά επιτεύγματα, αλλά όταν καθίσεις με τον εαυτό σου και μπορέσεις να τον δεις όπως είναι – τρωτό, ατελές, ανθρώπινο, φωτεινό. Και να τον αγαπήσεις.
Η αυθεντικότητα δεν είναι ατομικό ταξίδι. Όταν ανακαλύψεις τον αυθεντικό σου εαυτό, παύεις να βλέπεις τους άλλους σαν ανταγωνιστές ή αγνώστους. Τους βλέπεις ως καθρέφτες. Η ανθρωπότητα πάσχει επειδή έχει ξεχάσει ότι είμαστε όλοι εκφάνσεις του ίδιου Πνεύματος.
Μέσα από την πνευματική αφύπνιση, ανακαλύπτεις πως είσαι μέρος του Όλου. Πως η ευθύνη σου δεν είναι να είσαι “καλύτερος” από τον άλλον, αλλά να θυμίζεις στον άλλον ποιος είναι.
Να μερικές ερωτήσεις που θεραπεύουν
Δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις στην αφύπνιση. Υπάρχουν μόνο σωστές ερωτήσεις. Να μερικές από αυτές που μπορώ να σου μεταφέρω από την 25ετή μου πορεία και το βιβλίο μου "Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης" που θα βρεις (ΕΔΩ):
Είσαι παιδί της σιωπής. Είσαι φλόγα συνείδησης. Και ήρθες εδώ όχι για να γίνεις κάποιος, αλλά για να θυμηθείς ότι ήσουν πάντα Όλον.
Μη φοβάσαι να ακούσεις τη σιωπή σου. Εκεί βρίσκεται η αλήθεια. Ο δρόμος προς την αυθεντικότητα δεν έχει ταμπέλες. Έχει βήματα. Βήματα μέσα στο σκοτάδι, ώσπου να δεις ξανά το φως.
Η αφύπνιση δεν είναι θρίαμβος. Είναι επιστροφή. Και σ’ αυτό το μονοπάτι της επιστροφής, δεν χρειάζεσαι χάρτη. Χρειάζεσαι θάρρος και πίστη ότι μέσα σου υπάρχει κάτι αληθινό, που δεν μπορεί να οριστεί, μόνο να βιωθεί. Το ταξίδι πίσω στον Εαυτό είναι η μεγαλύτερη πράξη αγάπης. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί συχνά συνεπάγεται την αποδόμηση. Τη στροφή προς τα μέσα. Την απώλεια ψευδαισθήσεων. Την απελευθέρωση από τις εξαρτήσεις μας με την εικόνα.
Αλλά αξίζει. Και σου το λέω όχι μόνο ως σύμβουλος, αλλά και ως άνθρωπος που πέρασε δεκάδες εσωτερικούς «θανάτους» για να φτάσει να μπορεί να πει: «Είμαι. Και αυτό αρκεί.»
Η Πνευματική Αφύπνιση δεν είναι κάτι “μεγάλο” ή “δραματικό”. Είναι το ψιθύρισμα της ψυχής που επιτέλους ακούγεται καθαρά. Είναι η στιγμή που αναπνέεις και λες: «Δεν χρειάζεται να είμαι κάτι. Είμαι.»
Κι εκεί, αρχίζει η ζωή.
Δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις στην αφύπνιση. Υπάρχουν μόνο σωστές ερωτήσεις. Να μερικές από αυτές που μπορώ να σου μεταφέρω από την 25ετή μου πορεία και το βιβλίο μου "Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης" που θα βρεις (ΕΔΩ):
- Ποιος είμαι όταν κανείς δεν με κοιτά;
- Ποια μέρη του εαυτού μου προσπαθώ να κρύψω, και γιατί;
- Αν αύριο έπρεπε να ζήσω χωρίς επάγγελμα, χωρίς κοινωνικό ρόλο, χωρίς κοινωνική αναγνώριση… τι θα απέμενε;
- Πόσο χώρο έχει μέσα μου η σιωπή;
- Πόσο επιτρέπω στον εαυτό μου να υπάρξει χωρίς να αποδίδει;
Είσαι παιδί της σιωπής. Είσαι φλόγα συνείδησης. Και ήρθες εδώ όχι για να γίνεις κάποιος, αλλά για να θυμηθείς ότι ήσουν πάντα Όλον.
Μη φοβάσαι να ακούσεις τη σιωπή σου. Εκεί βρίσκεται η αλήθεια. Ο δρόμος προς την αυθεντικότητα δεν έχει ταμπέλες. Έχει βήματα. Βήματα μέσα στο σκοτάδι, ώσπου να δεις ξανά το φως.
Η αφύπνιση δεν είναι θρίαμβος. Είναι επιστροφή. Και σ’ αυτό το μονοπάτι της επιστροφής, δεν χρειάζεσαι χάρτη. Χρειάζεσαι θάρρος και πίστη ότι μέσα σου υπάρχει κάτι αληθινό, που δεν μπορεί να οριστεί, μόνο να βιωθεί. Το ταξίδι πίσω στον Εαυτό είναι η μεγαλύτερη πράξη αγάπης. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί συχνά συνεπάγεται την αποδόμηση. Τη στροφή προς τα μέσα. Την απώλεια ψευδαισθήσεων. Την απελευθέρωση από τις εξαρτήσεις μας με την εικόνα.
Αλλά αξίζει. Και σου το λέω όχι μόνο ως σύμβουλος, αλλά και ως άνθρωπος που πέρασε δεκάδες εσωτερικούς «θανάτους» για να φτάσει να μπορεί να πει: «Είμαι. Και αυτό αρκεί.»
Η Πνευματική Αφύπνιση δεν είναι κάτι “μεγάλο” ή “δραματικό”. Είναι το ψιθύρισμα της ψυχής που επιτέλους ακούγεται καθαρά. Είναι η στιγμή που αναπνέεις και λες: «Δεν χρειάζεται να είμαι κάτι. Είμαι.»
Κι εκεί, αρχίζει η ζωή.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης - Αυτογνωσίας
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Ιδρυτής του Συμβουλευτικού Κέντρου
Life Helth Care - www.lifehealthcare.gr
& Εναλλακτικών Θεραπειών - www.voicehealing.gr
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)
