Σταύρος Πλουμιστός: 22 Μαϊου - Η Σπίθα του Θεού είναι η Συνείδηση σου
Δεν είναι σύμπτωση ότι ο Χριστός, όταν μιλούσε για τη βασιλεία του Θεού, έλεγε: "ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστιν" (Λουκ. 17:21). Δεν την τοποθέτησε κάπου έξω, μακριά ή ανέφικτα. Μίλησε για έναν εσωτερικό τόπο, ένα κέντρο ύπαρξης, μια ουσία θεϊκή που κατοικεί στον άνθρωπο ανεξαρτήτως αμαρτιών, παραπτωμάτων ή πνευματικής πτώσης.
Η συνείδηση δεν είναι απλώς μια ηθική πυξίδα. Είναι ο εσωτερικός αγγελιοφόρος του Θείου, η αθόρυβη φωνή που μας ψιθυρίζει όταν σιωπά ο κόσμος. Είναι το φως που παραμένει άσβεστο, ακόμη κι όταν όλα γύρω σκοτεινιάζουν. Και όσο κι αν προσπαθήσει ο άνθρωπος να τη θάψει κάτω από τις ενοχές του, κάτω από την επιθυμία του να ξεχάσει ή να αποφύγει, αυτή επιμένει. Είναι το φως που καλύφθηκε προσωρινά.
Στην πνευματική μου εργασία με ανθρώπους κάθε ηλικίας, διαπιστώνω πως όσο κι αν έχει «πέσει» κάποιος, η σπίθα αυτή ποτέ δεν πεθαίνει. Μένει ζωντανή, περιμένοντας την παραμικρή εισπνοή αλήθειας, την πρώτη στιγμή επιστροφής προς τα μέσα, για να θεριέψει.
Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να στρέφει το βλέμμα του προς τον εαυτό του, όταν αναλαμβάνει την ευθύνη της ζωής του όχι με ενοχή, αλλά με ταπείνωση και πρόθεση θεραπείας, τότε η σπίθα γίνεται φλόγα. Αυτή η φλόγα είναι καθαρτήρια και όχι καταστροφική. Καίει ό,τι είναι ψεύτικο, άχρηστο και βαρύ. Καίει τα ανομολόγητα στα σωθικά σου. Καίει τις παλιές του ταυτότητες σου για να σου αποκαλύψει το αληθινό σου πρόσωπο. Ένα νέο εαυτό, με έναν καινούργιο συναισθηματικό κώδικα.
Ο Χριστός είπε: "ἔσεσθε ὡς τὰ παιδία", γιατί το παιδί είναι καθαρό, γεμάτο εμπιστοσύνη, αθωότητα και παρουσία. Η φλόγα της συνείδησης μας επιστρέφει εκεί, σε αυτή την καθαρότητα, όχι ως άρνηση της εμπειρίας, αλλά ως μεταμόρφωση της.
Έχω δει ανθρώπους που βίωσαν μεγάλες πτώσεις, ηθικές, ψυχικές, πνευματικές και να ξανασηκώνονται πιο φωτεινοί από πριν. Γιατί η σπίθα μέσα τους δεν σβήστηκε από την πτώση τους. Ο Χριστός δεν ήρθε μόνο για τους δικαίους, αλλά και για τους αμαρτωλούς. Δεν δίστασε να αγγίξει τον λεπρό ή να συγχωρέσει τον ληστή στο σταυρό.
Αυτό που σου ζητά η συνείδηση σου όταν αφυπνίζεσαι είναι μετάνοια και επιστροφή, όχι τελειότητα. Και η μετάνοια δεν είναι συναισθηματικό ξέσπασμα. Είναι ριζική αλλαγή κατεύθυνσης, από το έξω προς το μέσα, από το εγώ προς την αλήθεια.
Κάθε φορά που θυμόμαστε ποιοι είμαστε στην ουσία μας, όχι στην επιφάνεια, η σπίθα δυναμώνει. Κάθε φορά που επιλέγουμε συγχώρεση αντί κακίας, καλοσύνη αντί εκδίκησης, αλήθεια αντί εγωιστικής προστασίας, ρίχνουμε λάδι στη φλόγα.
Η αυτογνωσία δεν είναι απλώς γνωρίζω τα τραύματά μου. Είναι θυμάμαι το φως που είμαι. Είναι η μνήμη του Θείου μέσα στην ψυχή.
Μέσα από το έργο μου στη «Βίβλο της Θετικής Σκέψης» το οποίο θα το βρείτε ΕΔΩ, προσπάθησα να προσφέρω ένα εργαλείο όχι μόνο για την ψυχολογική ενδυνάμωση, αλλά για την πνευματική ανάταση. Η θετική σκέψη δεν είναι επιφανειακή αισιοδοξία. Είναι πράξη πίστης. Πίστης ότι ακόμα και στο σκοτάδι, υπάρχει φως, όπως τονίζω στις ομιλίες μου. Ότι ακόμα κι όταν όλα δείχνουν χαμένα, η συνείδηση μέσα μας περιμένει να ξυπνήσει.
Η αφύπνιση του νου που προσφέρω εδώ και πολλά χρόνια βασίζεται ακριβώς σε αυτή την προτροπή, να επιστρέψουμε στον εαυτό μας όχι για να ελέγξουμε ή να καταπιέσουμε, αλλά για να θυμηθούμε. Να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και προς τα πού πορευόμαστε. Κάθε φορά που ένας άνθρωπος αγγίζει αυτή την εσωτερική φλόγα, μεταμορφώνεται. Δεν αλλάζει απλώς συνήθειες. Αλλάζει οντολογικά. Αναγεννάται.
Η συνείδηση γίνεται η πυξίδα μέσα μας. Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις κάθε λεπτομέρεια της Πίστης ή της Θεολογίας. Χρειάζεται να κάνεις σιωπή και να ακούσεις αυτή τη μικρή, σταθερή φωνή. Είναι αυτή που σε σήκωσε όταν ήσουν στο πάτωμα. Που σε σταμάτησε όταν ήσουν έτοιμος να κάνεις κακό ή την αμαρτία. Που σε έκανε να κλάψεις μπροστά στην ομορφιά.
Η λέξη «αμαρτία» στην αρχαία ελληνική γλώσσα σημαίνει αστοχία, «το να μην πετυχαίνεις τον σκοπό». Ο άνθρωπος που αμαρτάνει, απλώς ξεχνά ποιος είναι. Αποκόπτεται από τη θεϊκή του ουσία. Αλλά η σπίθα μένει εκεί. Και αν τη φυσήξεις με προσευχή, με ειλικρίνεια, με ταπείνωση, αυτή θα ανάψει για να αισθανθείς την συγχώρεση. Και αυτό που διδάσκω στους ανθρώπους που έρχονται κοντά μου είναι, συγχώρεσε τον εαυτό σου. Αγκάλιασε τη σκιά σου. Και τότε θα δεις ότι το φως ότι δεν σε εγκατέλειψε ποτέ.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να είναι τόσο «μακριά», ώστε να μην μπορεί να επιστρέψει. Όλοι, αργά ή γρήγορα, οδηγούμαστε στην ανάγκη της ένωσης με το αρχέτυπο του φωτός μέσα μας. Και αυτή η ανάγκη, αν ακολουθηθεί με συνέπεια, οδηγεί στη λύτρωση.
Ο Θεός δεν είναι τιμωρός, είναι ουράνιος Πατέρας. Κι όπως ο πατέρας της παραβολής του Ασώτου, τρέχει να αγκαλιάσει τον υιό που επιστρέφει, χωρίς να τον ανακρίνει, χωρίς να του υπενθυμίζει την αμαρτία. Έτσι κι εσύ. Η σπίθα υπάρχει και σε σένα...
Αν διαβάζεις αυτό το κείμενο και νιώθεις μέσα σου αναταραχή, συγκίνηση ή ελπίδα, τότε η σπίθα ζωντανεύει. Μην την αγνοήσεις. Άφησέ την να σου δείξει το δρόμο. Περπάτησέ τον όχι με φόβο, αλλά με εμπιστοσύνη. Και να θυμάσαι: δεν είσαι μόνος. Ο Θεός είναι μέσα σου...
Η συνείδηση δεν είναι απλώς μια ηθική πυξίδα. Είναι ο εσωτερικός αγγελιοφόρος του Θείου, η αθόρυβη φωνή που μας ψιθυρίζει όταν σιωπά ο κόσμος. Είναι το φως που παραμένει άσβεστο, ακόμη κι όταν όλα γύρω σκοτεινιάζουν. Και όσο κι αν προσπαθήσει ο άνθρωπος να τη θάψει κάτω από τις ενοχές του, κάτω από την επιθυμία του να ξεχάσει ή να αποφύγει, αυτή επιμένει. Είναι το φως που καλύφθηκε προσωρινά.
Στην πνευματική μου εργασία με ανθρώπους κάθε ηλικίας, διαπιστώνω πως όσο κι αν έχει «πέσει» κάποιος, η σπίθα αυτή ποτέ δεν πεθαίνει. Μένει ζωντανή, περιμένοντας την παραμικρή εισπνοή αλήθειας, την πρώτη στιγμή επιστροφής προς τα μέσα, για να θεριέψει.
Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να στρέφει το βλέμμα του προς τον εαυτό του, όταν αναλαμβάνει την ευθύνη της ζωής του όχι με ενοχή, αλλά με ταπείνωση και πρόθεση θεραπείας, τότε η σπίθα γίνεται φλόγα. Αυτή η φλόγα είναι καθαρτήρια και όχι καταστροφική. Καίει ό,τι είναι ψεύτικο, άχρηστο και βαρύ. Καίει τα ανομολόγητα στα σωθικά σου. Καίει τις παλιές του ταυτότητες σου για να σου αποκαλύψει το αληθινό σου πρόσωπο. Ένα νέο εαυτό, με έναν καινούργιο συναισθηματικό κώδικα.
Ο Χριστός είπε: "ἔσεσθε ὡς τὰ παιδία", γιατί το παιδί είναι καθαρό, γεμάτο εμπιστοσύνη, αθωότητα και παρουσία. Η φλόγα της συνείδησης μας επιστρέφει εκεί, σε αυτή την καθαρότητα, όχι ως άρνηση της εμπειρίας, αλλά ως μεταμόρφωση της.
Έχω δει ανθρώπους που βίωσαν μεγάλες πτώσεις, ηθικές, ψυχικές, πνευματικές και να ξανασηκώνονται πιο φωτεινοί από πριν. Γιατί η σπίθα μέσα τους δεν σβήστηκε από την πτώση τους. Ο Χριστός δεν ήρθε μόνο για τους δικαίους, αλλά και για τους αμαρτωλούς. Δεν δίστασε να αγγίξει τον λεπρό ή να συγχωρέσει τον ληστή στο σταυρό.
Αυτό που σου ζητά η συνείδηση σου όταν αφυπνίζεσαι είναι μετάνοια και επιστροφή, όχι τελειότητα. Και η μετάνοια δεν είναι συναισθηματικό ξέσπασμα. Είναι ριζική αλλαγή κατεύθυνσης, από το έξω προς το μέσα, από το εγώ προς την αλήθεια.
Κάθε φορά που θυμόμαστε ποιοι είμαστε στην ουσία μας, όχι στην επιφάνεια, η σπίθα δυναμώνει. Κάθε φορά που επιλέγουμε συγχώρεση αντί κακίας, καλοσύνη αντί εκδίκησης, αλήθεια αντί εγωιστικής προστασίας, ρίχνουμε λάδι στη φλόγα.
Η αυτογνωσία δεν είναι απλώς γνωρίζω τα τραύματά μου. Είναι θυμάμαι το φως που είμαι. Είναι η μνήμη του Θείου μέσα στην ψυχή.
Μέσα από το έργο μου στη «Βίβλο της Θετικής Σκέψης» το οποίο θα το βρείτε ΕΔΩ, προσπάθησα να προσφέρω ένα εργαλείο όχι μόνο για την ψυχολογική ενδυνάμωση, αλλά για την πνευματική ανάταση. Η θετική σκέψη δεν είναι επιφανειακή αισιοδοξία. Είναι πράξη πίστης. Πίστης ότι ακόμα και στο σκοτάδι, υπάρχει φως, όπως τονίζω στις ομιλίες μου. Ότι ακόμα κι όταν όλα δείχνουν χαμένα, η συνείδηση μέσα μας περιμένει να ξυπνήσει.
Η αφύπνιση του νου που προσφέρω εδώ και πολλά χρόνια βασίζεται ακριβώς σε αυτή την προτροπή, να επιστρέψουμε στον εαυτό μας όχι για να ελέγξουμε ή να καταπιέσουμε, αλλά για να θυμηθούμε. Να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και προς τα πού πορευόμαστε. Κάθε φορά που ένας άνθρωπος αγγίζει αυτή την εσωτερική φλόγα, μεταμορφώνεται. Δεν αλλάζει απλώς συνήθειες. Αλλάζει οντολογικά. Αναγεννάται.
Η συνείδηση γίνεται η πυξίδα μέσα μας. Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις κάθε λεπτομέρεια της Πίστης ή της Θεολογίας. Χρειάζεται να κάνεις σιωπή και να ακούσεις αυτή τη μικρή, σταθερή φωνή. Είναι αυτή που σε σήκωσε όταν ήσουν στο πάτωμα. Που σε σταμάτησε όταν ήσουν έτοιμος να κάνεις κακό ή την αμαρτία. Που σε έκανε να κλάψεις μπροστά στην ομορφιά.
Η λέξη «αμαρτία» στην αρχαία ελληνική γλώσσα σημαίνει αστοχία, «το να μην πετυχαίνεις τον σκοπό». Ο άνθρωπος που αμαρτάνει, απλώς ξεχνά ποιος είναι. Αποκόπτεται από τη θεϊκή του ουσία. Αλλά η σπίθα μένει εκεί. Και αν τη φυσήξεις με προσευχή, με ειλικρίνεια, με ταπείνωση, αυτή θα ανάψει για να αισθανθείς την συγχώρεση. Και αυτό που διδάσκω στους ανθρώπους που έρχονται κοντά μου είναι, συγχώρεσε τον εαυτό σου. Αγκάλιασε τη σκιά σου. Και τότε θα δεις ότι το φως ότι δεν σε εγκατέλειψε ποτέ.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να είναι τόσο «μακριά», ώστε να μην μπορεί να επιστρέψει. Όλοι, αργά ή γρήγορα, οδηγούμαστε στην ανάγκη της ένωσης με το αρχέτυπο του φωτός μέσα μας. Και αυτή η ανάγκη, αν ακολουθηθεί με συνέπεια, οδηγεί στη λύτρωση.
Ο Θεός δεν είναι τιμωρός, είναι ουράνιος Πατέρας. Κι όπως ο πατέρας της παραβολής του Ασώτου, τρέχει να αγκαλιάσει τον υιό που επιστρέφει, χωρίς να τον ανακρίνει, χωρίς να του υπενθυμίζει την αμαρτία. Έτσι κι εσύ. Η σπίθα υπάρχει και σε σένα...
Αν διαβάζεις αυτό το κείμενο και νιώθεις μέσα σου αναταραχή, συγκίνηση ή ελπίδα, τότε η σπίθα ζωντανεύει. Μην την αγνοήσεις. Άφησέ την να σου δείξει το δρόμο. Περπάτησέ τον όχι με φόβο, αλλά με εμπιστοσύνη. Και να θυμάσαι: δεν είσαι μόνος. Ο Θεός είναι μέσα σου...
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης - Αυτογνωσίας
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Ιδρυτής του Συμβουλευτικού Κέντρου
Life Helth Care - www.lifehealthcare.gr
& Εναλλακτικών Θεραπειών - www.voicehealing.gr
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)
