Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης 2025
Η Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 13 Νοεμβρίου.
Η καλοσύνη… Μια λέξη τόσο απλή, μα τόσο βαθειά. Όσο περισσότερο τη συλλογίζομαι, τόσο περισσότερο κατανοώ πως δεν είναι μια πράξη, αλλά μια κατάσταση ύπαρξης. Δεν είναι κάτι που “κάνω”, είναι κάτι που “είμαι”. Η καλοσύνη δεν περιορίζεται σε ευγένειες ή σε επιφανειακές χειρονομίες. Είναι η φυσική έκφραση μιας ψυχής που έχει αφυπνιστεί, που έχει αναγνωρίσει μέσα της το θείο στοιχείο της ενότητας με όλα τα όντα.
Όταν αρχίζω να βλέπω τον εαυτό μου μέσα στους άλλους, τότε γεννιέται η καλοσύνη χωρίς προσπάθεια. Δεν είναι πια θέμα επιλογής ή υποχρέωσης, είναι μια αυθόρμητη ροή, όπως η αναπνοή. Βλέπω τον άνθρωπο απέναντί μου να πονά, και μέσα μου ξυπνά κάτι αρχέγονο, μια σιωπηλή γνώση που μου λέει... ο πόνος του είναι και δικός σου. Εκείνη τη στιγμή, η καρδιά μου μαλακώνει, και η καλοσύνη αναδύεται σαν φως μέσα στο σκοτάδι.
Στην πορεία της ζωής μου συνειδητοποίησα πως η καλοσύνη δεν χρειάζεται ανταμοιβή. Όταν την προσφέρω με αγνότητα, χωρίς προσδοκία, τότε νιώθω πραγματικά ελεύθερος. Δεν είναι φιλανθρωπία ούτε ευσπλαχνία από ανωτερότητα, είναι πράξη ένωσης. Είναι σαν να αγγίζω το θεϊκό μέσα μου, γιατί μόνο όταν δίνω χωρίς να ζητώ, βρίσκω την αληθινή πληρότητα.
Η πνευματική αφύπνιση προς την καλοσύνη δεν έρχεται ξαφνικά, είναι πορεία εσωτερικής κάθαρσης. Πρέπει πρώτα να δω καθαρά τις σκιές μέσα μου, τον εγωισμό, τον φόβο, την ανάγκη να επιβεβαιωθώ. Κάθε φορά που αντιλαμβάνομαι αυτές τις φωνές και τις αφήνω να σιγήσουν, ανοίγει χώρος για κάτι πιο αληθινό. Σ’ αυτόν τον χώρο ανθίζει η καλοσύνη. Εκεί, όπου ο νους δεν υπολογίζει, αλλά η καρδιά απλώς είναι.
Συχνά σκέφτομαι πόσο βαθιά αλλάζει ο κόσμος όταν ένας άνθρωπος επιλέγει να είναι καλός συνειδητά. Ένα χαμόγελο, μια λέξη παρηγοριάς, μια πράξη σεβασμού, όλα αυτά είναι σπόροι φωτός. Μπορεί να μην γνωρίζω ποτέ ποιον άγγιξα, αλλά ξέρω πως το κύμα της καλοσύνης δεν σταματά σ’ εμένα. Κινείται, απλώνεται, μεταμορφώνει. Είναι σαν να ρίχνω μια σταγόνα καθαρότητας στη λίμνη της ανθρώπινης ψυχής, οι κύκλοι της απλώνονται απέραντα.
Η καλοσύνη δεν είναι αδυναμία, όπως συχνά πιστεύεται. Είναι η πιο γενναία μορφή δύναμης. Να είμαι καλός σε έναν κόσμο που πολλές φορές πληγώνει, σημαίνει πως έχω νικήσει τον εσωτερικό μου πόλεμο. Όταν μπορώ να απαντώ με γαλήνη σε ό,τι προσπαθεί να με ταράξει, τότε κατανοώ πως η καλοσύνη δεν είναι πράξη αντίδρασης, αλλά συνειδητής παρουσίας. Είναι η ήσυχη φωνή που λέει... επίλεξε το φως, ακόμη κι όταν γύρω σου επικρατεί σκοτάδι.
Σήμερα, η καλοσύνη για μένα είναι ο τρόπος να θυμάμαι ποιος πραγματικά είμαι. Κάθε φορά που επιλέγω να αγαπώ, να συγχωρώ, να κατανοώ, επιστρέφω στην αλήθεια της ύπαρξής μου. Δεν είναι πια μια αρετή να την καλλιεργήσω, είναι το μονοπάτι προς την ελευθερία. Γιατί, τελικά, η καλοσύνη είναι η φωνή της ψυχής όταν έχει αφυπνιστεί, η φωνή που ψιθυρίζει ήσυχα μέσα μου... ό,τι δίνεις, αυτό είσαι.
Σταύρος Πλουμιστός
