Σταύρος Πλουμιστός: Ο εσωτερικός πόνος σου - Τι σημαίνει να είσαι ενσυναίσθηση;
Ο εσωτερικός πόνος δεν είναι κάτι που απλώς πρέπει να «ξεπεράσουμε» ή να «κρύψουμε». Είναι συχνά το πιο ειλικρινές μήνυμα που μας στέλνει η ψυχή μας. Ένα σιωπηλό κάλεσμα να γυρίσουμε προς τα μέσα, να αφουγκραστούμε, να κατανοήσουμε. Είναι μια μορφή προσευχής χωρίς λέξεις.
Στην εποχή της ταχύτητας και της απόδοσης, μας έχει γίνει συνήθεια να πατάμε “σίγαση” σε κάθε τι που μας ενοχλεί. Μα ο πόνος επιμένει, όχι για να μας τιμωρήσει, αλλά για να μας οδηγήσει στην κατανόηση και την αλλαγή. Είναι το σήμα ότι κάτι μέσα μας ζητά φροντίδα. Είναι η εσωτερική φωνή που φωνάζει: "Δες με. Μη με αγνοείς άλλο."
Στην εποχή της ταχύτητας και της απόδοσης, μας έχει γίνει συνήθεια να πατάμε “σίγαση” σε κάθε τι που μας ενοχλεί. Μα ο πόνος επιμένει, όχι για να μας τιμωρήσει, αλλά για να μας οδηγήσει στην κατανόηση και την αλλαγή. Είναι το σήμα ότι κάτι μέσα μας ζητά φροντίδα. Είναι η εσωτερική φωνή που φωνάζει: "Δες με. Μη με αγνοείς άλλο."
Όμως τι είναι ενσυναίσθηση;
Η λέξη ενσυναίσθηση είναι βαθύτερη απ’ ό,τι συνήθως πιστεύουμε. Δεν είναι απλά το να καταλαβαίνεις τι νιώθει ο άλλος. Είναι να νιώθεις μαζί του, να συγχρονίζεσαι συναισθηματικά με τον εσωτερικό του κόσμο χωρίς να προσπαθείς να τον «διορθώσεις» ή να τον αποφύγεις.
Όμως εδώ υπάρχει ένα μεγάλο, συχνά παραγνωρισμένο σημείο: Δεν μπορείς να έχεις αυθεντική ενσυναίσθηση προς τον άλλο, αν δεν έχεις πρώτα ενσυναίσθηση για τον ίδιο σου τον εαυτό.
Πώς μπορείς να κρατήσεις χώρο για τον πόνο του άλλου, όταν εσύ ο ίδιος έχεις απωθήσει τον δικό σου; Πώς να καταλάβεις πραγματικά τον άλλο, αν εσύ ζεις διαρκώς σε άρνηση ή αποσύνδεση;
Η ενσυναίσθηση ξεκινάει με αυτοενσυναίσθηση. Και η αυτοενσυναίσθηση σημαίνει να αναγνωρίζεις τον δικό σου πόνο, όχι ως εχθρό, αλλά ως οδηγό.
Υπάρχουν άνθρωποι, ίσως είσαι κι εσύ ένας απ’ αυτούς, που νιώθουν πιο βαθιά. Που πιάνουν την ενέργεια σε έναν χώρο πριν καν μιλήσει κάποιος. Που συγκινούνται εύκολα, που κουράζονται γρήγορα από τον θόρυβο και την επιφανειακότητα.
Αυτό δεν είναι αδυναμία. Είναι χάρισμα. Είναι η καρδιά του ενσυναίσθητου ανθρώπου.
Όμως, αυτή η ανοιχτή καρδιά, χωρίς καθοδήγηση, συχνά γίνεται στόχος τραυμάτων, συναισθηματικών φορτίων, ενοχών και πόνου. Γιατί ο ενσυναίσθητος άνθρωπος έχει την τάση να κρατά τον πόνο των άλλων χωρίς φίλτρα. Να φορτώνεται με ευθύνες που δεν του ανήκουν. Να ξεχνά τα όρια του.
Και τότε, αρχίζει να πονά. Αθόρυβα, αθέατα. Και συχνά, αυτοκατηγορούμενα.
Όμως σήμερα που διαβάζεις το άρθρο μου, είναι η στιγμή για μία νέα αλήθεια: Δεν γεννήθηκες για να κουβαλάς τα πάντα. Γεννήθηκες για να θυμίσεις την αγάπη μέσα στον πόνο, ξεκινώντας από τον δικό σου.
Ο πόνος ως πύλη για θεραπεία
Ο εσωτερικός πόνος μπορεί να γίνει πύλη. Όχι γιατί «πρέπει» να πονέσουμε για να αλλάξουμε, αλλά γιατί ο πόνος μας φέρνει σε επαφή με την ειλικρίνεια. Μας κάνει να σταματάμε για λίγο, να ακούμε, να παρατηρούμε. Να κοιτάμε βαθύτερα.
Όταν αναγνωρίζεις τον πόνο σου χωρίς κρίση, αρχίζεις να διαλύεις την εσωτερική σου αντίσταση. Και αυτή η πράξη να πεις στον εαυτό σου "σε καταλαβαίνω, είμαι εδώ για σένα", είναι η βάση της ενσυναίσθησης.
Δεν χρειάζεται να βρεις άμεσα απαντήσεις. Μερικές φορές, η μεγαλύτερη θεραπεία είναι να κάτσεις μαζί με τον εαυτό σου στη σιωπή και να του δώσεις χώρο να νιώσει ό,τι έχει ανάγκη.
Εκεί ακριβώς, αρχίζει η μεταμόρφωση. Εκεί αναδύεται η αποδοχή. Και μέσα από την αποδοχή, γεννιέται η αλλαγή. Η σύνδεση σου με το Θείο μέσω της ενσυναίσθησης
Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές πνευματικές παραδόσεις - θρησκείες, τιμούν την καρδιά ως το ιερότερο σημείο του ανθρώπου. Ο Ιησούς, ο Βούδας, ο Φραγκίσκος της Ασίζης, η Μητέρα Τερέζα, όλοι βίωσαν βαθιά ενσυναίσθηση όχι μόνο προς τον κόσμο, αλλά και προς την ανθρώπινη φύση.
Η ενσυναίσθηση είναι, στην ουσία της, Θεία Συχνότητα. Όταν νιώθεις αυθεντική συμπόνια, δεν συνδέεσαι μόνο με έναν άλλον άνθρωπο. Συνδέεσαι με το Θείο μέσα σου. Ανοίγεις τον εαυτό σου σε μια ανώτερη αγάπη, που βλέπει πέρα από τις πληγές και τις ετικέτες. Που θυμάται ποιος είσαι.
Και τότε, ακόμα κι ο πόνος σου γίνεται μέρος του Φωτός. Όχι γιατί εξαφανίζεται μαγικά, αλλά γιατί μεταμορφώνεται. Από βάρος, γίνεται προσφορά. Από τραύμα, γίνεται σοφία.
Η θετική σκέψη δεν είναι φυγή από τον πόνο
Κάποιοι μπερδεύουν τη θετική σκέψη με το να “αγνοούμε” το σκοτάδι. Όμως αυτό είναι παρεξήγηση.
Όπως γράφω και στο βιβλίο μου «Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης» (βρείτε το ΕΔΩ), η αληθινή θετική σκέψη δεν αρνείται τον πόνο αλλά τον αγκαλιάζει με ελπίδα. Είναι η απόφαση να δεις ακόμα και τη δυσκολία ως μέρος της διαδρομής σου. Είναι η συνειδητή επιλογή να μην ταυτιστείς με τη θλίψη σου, αλλά με τη δύναμη που μπορεί να την περιέχει.
Ο εσωτερικός σου πόνος δεν είναι το τέλος. Είναι το κάλεσμα για κάτι βαθύτερο, ουσιαστικότερο. Είναι η φωνή που λέει: "Ήρθε η ώρα να δεις τον εαυτό σου με αλήθεια, καλοσύνη και δύναμη."
Άρχισε από σήμερα ως την ημέρα που είναι ιδανική για να κάνεις ένα βήμα πιο κοντά στον εαυτό σου. Όχι μέσα από αυστηρότητα, αλλά με ευγένεια.
Πάρε λίγο χρόνο για να κλείσεις τα μάτια.
Νιώσε τι υπάρχει μέσα σου.
Μην το κρίνεις.
Απλώς αναγνώρισέ το.
Και πες στον εαυτό σου: "Σε βλέπω. Σε νιώθω. Είμαι εδώ για σένα. Δεν είσαι μόνος."
Αυτή είναι η αρχή της ενσυναίσθησης.
Αυτή είναι η αρχή της θεραπείας. Γιατί ο πόνος σου δεν είναι εμπόδιο, είναι γέφυρα.
Ενσυναίσθηση δεν σημαίνει να “σώζεις” κανέναν. Σημαίνει να είσαι παρών με αγάπη, πρώτα για σένα και έπειτα για τον κόσμο.
Ο εσωτερικός σου πόνος δεν σε κάνει αδύναμο. Σε κάνει ανθρώπινο. Και η ενσυναίσθησή σου δεν είναι απλώς μία ικανότητα, είναι δώρο Θεϊκό.
Σήμερα, ας σταματήσουμε να κρύβουμε τις ρωγμές μας. Γιατί όπως είπε και ο Leonard Cohen: "There is a crack in everything. That’s how the light gets in."
Ας αφήσουμε το φως να μπει.
Ας είμαστε εκεί για εμάς.
Και μέσα από αυτή την πράξη αγάπης, ας αλλάξουμε τον κόσμο.
Στην ουσία, κάθε ανθρώπινη πληγή είναι μία πύλη που, αν τη διαβείς με ενσυναίσθηση και επίγνωση, σε φέρνει πιο κοντά στον Θεό, όχι στον Θεό μιας απόμακρης θεότητας, αλλά σε εκείνη την Θεϊκή Παρουσία που ζει μέσα σου, αναπνέει μέσω σου και γνωρίζει το πραγματικό σου πρόσωπο.
Η ενσυναίσθηση που γεννιέται μέσα από την επαφή με τον πόνο δεν είναι απλώς μια ψυχολογική λειτουργία. Είναι μια πνευματική ικανότητα: είναι η ικανότητα να βλέπεις τον άλλον όχι με τα μάτια της προσωπικότητας, αλλά με τα μάτια της Ψυχής. Να τον αναγνωρίζεις ως εικόνα του Θείου, όπως κι εσύ είσαι.
Αυτή η μορφή ενσυναίσθησης είναι θεραπευτική. Όχι επειδή «διορθώνει» την πληγή, αλλά επειδή την καθαγιάζει. Την καθιστά πολύτιμη. Την ενώνει με τον σκοπό.
Όταν νιώθεις τον εσωτερικό σου πόνο με ενσυναίσθηση και θάρρος, τότε ενθυμείσαι. Θυμάσαι ποιος είσαι πίσω από τις εμπειρίες σου. Θυμάσαι ότι δεν είσαι το τραύμα σου. Δεν είσαι η απόρριψη, η εγκατάλειψη, η απώλεια. Είσαι ο παρατηρητής όλων αυτών. Ο χώρος στον οποίο όλα αυτά εμφανίζονται και στο τέλος θεραπεύονται.
Κι όταν θυμάσαι τον εαυτό σου, θυμάσαι και τον άλλον. Και σε αυτή τη συνάντηση ψυχής προς ψυχή, αρχίζει το πραγματικό θαύμα: η ενότητα. Η ενότητα με το Θείο μέσα σου, η ενότητα με την ανθρωπότητα, η ενότητα με το Όλον.
Αυτός είναι ο ανώτερος σκοπός της ενσυναίσθησης: να μας επαναφέρει στην Ενότητα. Όχι θεωρητικά, αλλά βιωματικά. Με κάθε βλέμμα που δίνουμε με κατανόηση. Με κάθε λέξη που εκφέρουμε με καλοσύνη. Με κάθε σιωπή που γεμίζουμε με αποδοχή.
Σήμερα, άφησε τον πόνο σου να σε διδάξει. Όχι για να μείνεις εκεί, αλλά για να περάσεις μέσα από αυτόν και να συναντήσεις το Φως. Το Φως δεν βρίσκεται μακριά. Είναι ήδη εδώ. Μέσα στην ευαισθησία σου. Μέσα στη δάκρυση της ψυχής σου. Μέσα στη σιωπηλή σου προσευχή.
Και ίσως τότε καταλάβεις το πιο ιερό μυστικό: Ο εσωτερικός σου πόνος ήταν πάντα μία πρόσκληση του Θεού να επιστρέψεις Εσύ στον Εαυτό σου.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης - Αυτογνωσίας
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Ιδρυτής του Συμβουλευτικού Κέντρου
Life Helth Care - www.lifehealthcare.gr
& Εναλλακτικών Θεραπειών - www.voicehealing.gr
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
εδώ https://www.ploumistos.com/p/online.html
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)
