Η παραγωγή τροφίμων επηρεάζει τη Γη και τις φυσικές διαδικασίες της
👉Η παραγωγή τροφίμων είναι ήδη ένας από τους μεγαλύτερους στρεσογόνους παράγοντες για τον πλανήτη μας, αλλά έχει γίνει πολύ πιο δύσκολη από την αλληλεπίδραση των διαδικασιών του γήινου συστήματος, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Οι διαδικασίες του γήινου συστήματος αναφέρονται στις φυσικές δραστηριότητες που διατηρούν τον πλανήτη σε κατοικήσιμη και χρήσιμη κατάσταση. Αυτό περιλαμβάνει διαδικασίες που συμβαίνουν στις διάφορες βιόσφαιρες, όπως η δέσμευση άνθρακα στα δάση ή η διαρροή θρεπτικών ουσιών σε συστήματα γλυκού νερού.
Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ αυτών των διαδικασιών αμφισβητούν τα όριά τους και επηρεάζουν το πόσο καλά λειτουργούν.
«Η παραγωγή τροφίμων είναι μια σημαντική αιτία περιβαλλοντικού στρες, επηρεάζοντας την απώλεια βιοποικιλότητας, το κλίμα και την υπερεκμετάλλευση των θαλάσσιων πόρων», δήλωσε ο συν-συγγραφέας Δρ Στίβεν Λέιντ από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας.
«Πρέπει να αρχίσουμε να παράγουμε τρόφιμα με βιώσιμο τρόπο. Με την αξιολόγηση της αλληλεπίδρασης των διαδικασιών του συστήματος της Γης μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι λαμβάνονται υπόψη κατά το σχεδιασμό και την εφαρμογή της πολιτικής παραγωγής τροφίμων και γεωργίας.»
Η έρευνα, με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο Aalto στη Φινλανδία, εξέτασε και χαρακτήρισε διάφορες διεργασίες του συστήματος της Γης, τονίζοντας πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν όταν εργάζονται προς πιο βιώσιμες τεχνικές παραγωγής τροφίμων.
Η μελέτη τόνισε πολλές κεντρικές αλληλεπιδράσεις που συχνά παραβλέπονται, συμπεριλαμβανομένης της επίδρασης του πράσινου νερού στην παραγωγή τροφίμων και τη βιοποικιλότητα.
«Το πράσινο νερό αναφέρεται στο νερό που αποθηκεύεται στο έδαφος και είναι διαθέσιμο για να αναπτυχθούν τα φυτά. Έχει έναν κεντρικό ρόλο να διαδραματίσει στην αλληλεπίδραση και τη ρύθμιση όλων των άλλων διαδικασιών όπως η γη, η βιοποικιλότητα και η ροή του νερού», είπε ο Δρ Lade.
«Η διασφάλιση ότι αντιμετωπίζουμε αυτές τις διάφορες αλληλεπιδράσεις θα απαιτήσει δράση. Χρειαζόμαστε καλύτερη επικοινωνία, πράγμα που σημαίνει ότι οι αρχές που είναι αρμόδιες για τομείς όπως η γεωργική πολιτική και η θαλάσσια πολιτική πρέπει να συνομιλούν μεταξύ τους.
«Πρέπει να ακολουθήσουμε μια ολιστική προσέγγιση όσον αφορά τη διαχείριση της βιώσιμης παραγωγής τροφίμων, έτσι ώστε να μην πιέζει τα όρια των φυσικών μας συστημάτων. Πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από το νερό και τη γη ως εισροές για την παραγωγή τροφίμων».
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι προκλήσεις πηγάζουν από την υψηλή πυκνότητα αλληλεπιδράσεων μεταξύ της βιόσφαιρας του ωκεανού, του γλυκού νερού και της ξηράς.
«Η αναγνώριση αυτών των αλληλεπιδράσεων και ορίων είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της σταθερότητας και της ανθεκτικότητας στο σύστημα της Γης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ανθρώπινες πιέσεις μπορεί να έχουν ήδη ωθήσει το σύστημα της Γης πέρα από τον ασφαλή χώρο λειτουργίας για την ανθρωπότητα», είπε ο Δρ Lade.
«Οι αλληλεπιδράσεις του συστήματος καθιστούν τη βιώσιμη παραγωγή τροφίμων πιο προκλητική. Ωστόσο, η διασυνδεδεμένη φύση σημαίνει ότι η λήψη θετικών ενεργειών μπορεί να έχει εκτεταμένες επιπτώσεις».
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Nature Sustainability
Οι διαδικασίες του γήινου συστήματος αναφέρονται στις φυσικές δραστηριότητες που διατηρούν τον πλανήτη σε κατοικήσιμη και χρήσιμη κατάσταση. Αυτό περιλαμβάνει διαδικασίες που συμβαίνουν στις διάφορες βιόσφαιρες, όπως η δέσμευση άνθρακα στα δάση ή η διαρροή θρεπτικών ουσιών σε συστήματα γλυκού νερού.
Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ αυτών των διαδικασιών αμφισβητούν τα όριά τους και επηρεάζουν το πόσο καλά λειτουργούν.
«Η παραγωγή τροφίμων είναι μια σημαντική αιτία περιβαλλοντικού στρες, επηρεάζοντας την απώλεια βιοποικιλότητας, το κλίμα και την υπερεκμετάλλευση των θαλάσσιων πόρων», δήλωσε ο συν-συγγραφέας Δρ Στίβεν Λέιντ από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας.
«Πρέπει να αρχίσουμε να παράγουμε τρόφιμα με βιώσιμο τρόπο. Με την αξιολόγηση της αλληλεπίδρασης των διαδικασιών του συστήματος της Γης μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι λαμβάνονται υπόψη κατά το σχεδιασμό και την εφαρμογή της πολιτικής παραγωγής τροφίμων και γεωργίας.»
Η έρευνα, με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο Aalto στη Φινλανδία, εξέτασε και χαρακτήρισε διάφορες διεργασίες του συστήματος της Γης, τονίζοντας πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν όταν εργάζονται προς πιο βιώσιμες τεχνικές παραγωγής τροφίμων.
Η μελέτη τόνισε πολλές κεντρικές αλληλεπιδράσεις που συχνά παραβλέπονται, συμπεριλαμβανομένης της επίδρασης του πράσινου νερού στην παραγωγή τροφίμων και τη βιοποικιλότητα.
«Το πράσινο νερό αναφέρεται στο νερό που αποθηκεύεται στο έδαφος και είναι διαθέσιμο για να αναπτυχθούν τα φυτά. Έχει έναν κεντρικό ρόλο να διαδραματίσει στην αλληλεπίδραση και τη ρύθμιση όλων των άλλων διαδικασιών όπως η γη, η βιοποικιλότητα και η ροή του νερού», είπε ο Δρ Lade.
«Η διασφάλιση ότι αντιμετωπίζουμε αυτές τις διάφορες αλληλεπιδράσεις θα απαιτήσει δράση. Χρειαζόμαστε καλύτερη επικοινωνία, πράγμα που σημαίνει ότι οι αρχές που είναι αρμόδιες για τομείς όπως η γεωργική πολιτική και η θαλάσσια πολιτική πρέπει να συνομιλούν μεταξύ τους.
«Πρέπει να ακολουθήσουμε μια ολιστική προσέγγιση όσον αφορά τη διαχείριση της βιώσιμης παραγωγής τροφίμων, έτσι ώστε να μην πιέζει τα όρια των φυσικών μας συστημάτων. Πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από το νερό και τη γη ως εισροές για την παραγωγή τροφίμων».
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι προκλήσεις πηγάζουν από την υψηλή πυκνότητα αλληλεπιδράσεων μεταξύ της βιόσφαιρας του ωκεανού, του γλυκού νερού και της ξηράς.
«Η αναγνώριση αυτών των αλληλεπιδράσεων και ορίων είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της σταθερότητας και της ανθεκτικότητας στο σύστημα της Γης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ανθρώπινες πιέσεις μπορεί να έχουν ήδη ωθήσει το σύστημα της Γης πέρα από τον ασφαλή χώρο λειτουργίας για την ανθρωπότητα», είπε ο Δρ Lade.
«Οι αλληλεπιδράσεις του συστήματος καθιστούν τη βιώσιμη παραγωγή τροφίμων πιο προκλητική. Ωστόσο, η διασυνδεδεμένη φύση σημαίνει ότι η λήψη θετικών ενεργειών μπορεί να έχει εκτεταμένες επιπτώσεις».
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Nature Sustainability
Το διάβασα στο eurekalert.org