Στ. Πλουμιστός: Όποιος περνάει από τη ζωή μας είναι ένα είδος δασκάλου
👉Κατάλαβα ότι όποιος περνάει από τη ζωή μας είναι ένα είδος δασκάλου. Η θεωρητική διδασκαλία είναι όμορφη, αλλά στην πράξη συμβαίνει η πραγματική μαγεία.
Τελικά κατάλαβα, βαθιά μέσα μου, τι προσπαθούσαν να μου διδάξουν «Τρώω, θέλω και αγαπώ ». Κατάλαβα ότι όποιος περνάει από τη ζωή μας είναι ένα είδος δασκάλου.
Όταν το καταλάβουμε αυτό, δεν αρχίζουμε να αναλύουμε τους ανθρώπους της ζωής μας, αλλά να τους αποδεχόμαστε και όλα αυτά που μπορούν και θέλουν να μας δώσουν. Απλά πρέπει να καταλάβουμε τη διαδικασία, να αποδεχτούμε ότι η ζωή λειτουργεί σε κύκλους και δεν θα ξέρουμε πότε τελειώνουν...
Το να τις ζούμε λοιπόν με τον καλύτερο και πιο έντονο τρόπο είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε, χωρίς τύψεις, χωρίς βάρος στους ώμους μας, με ανάλαφρο τρόπο.
Δεν λέω ότι είναι εύκολο.
Το τέλος ενός κύκλου είναι πάντα επώδυνο, μερικές φορές τραγικό, αλλά το να βιώσεις αυτό το πένθος είναι απαραίτητο. Ωστόσο, μετά την καταιγίδα, πρέπει να κοιτάξουμε προς τον ουρανό και να θυμηθούμε όλες τις πιθανότητες που έχουμε μπροστά μας, άλλωστε η ζωή είναι ένα κουτί γεμάτο εκπλήξεις.
Και όταν τελειώσουν οι κύκλοι, μπορούμε να κάνουμε έναν απολογισμό, να καταλάβουμε τι συνέβη και τι μάθαμε από αυτούς, και μπορούμε να φύγουμε ευγνώμονες, όποιο κι αν είναι το τέλος, όταν τελικά καταλάβαμε, στο βάθος, ότι όποιος περνάει από τη ζωή μας είναι ένας δάσκαλος, κατά κάποιο τρόπο, όπως ακριβώς είμαστε γι' αυτούς.
Εξάλλου, σε αυτό το ταξίδι της ζωής, αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι οι συνδέσεις που κάνουμε.
Τελικά κατάλαβα, βαθιά μέσα μου, τι προσπαθούσαν να μου διδάξουν «Τρώω, θέλω και αγαπώ ». Κατάλαβα ότι όποιος περνάει από τη ζωή μας είναι ένα είδος δασκάλου.
Όταν το καταλάβουμε αυτό, δεν αρχίζουμε να αναλύουμε τους ανθρώπους της ζωής μας, αλλά να τους αποδεχόμαστε και όλα αυτά που μπορούν και θέλουν να μας δώσουν. Απλά πρέπει να καταλάβουμε τη διαδικασία, να αποδεχτούμε ότι η ζωή λειτουργεί σε κύκλους και δεν θα ξέρουμε πότε τελειώνουν...
Το να τις ζούμε λοιπόν με τον καλύτερο και πιο έντονο τρόπο είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε, χωρίς τύψεις, χωρίς βάρος στους ώμους μας, με ανάλαφρο τρόπο.
Δεν λέω ότι είναι εύκολο.
Το τέλος ενός κύκλου είναι πάντα επώδυνο, μερικές φορές τραγικό, αλλά το να βιώσεις αυτό το πένθος είναι απαραίτητο. Ωστόσο, μετά την καταιγίδα, πρέπει να κοιτάξουμε προς τον ουρανό και να θυμηθούμε όλες τις πιθανότητες που έχουμε μπροστά μας, άλλωστε η ζωή είναι ένα κουτί γεμάτο εκπλήξεις.
Και όταν τελειώσουν οι κύκλοι, μπορούμε να κάνουμε έναν απολογισμό, να καταλάβουμε τι συνέβη και τι μάθαμε από αυτούς, και μπορούμε να φύγουμε ευγνώμονες, όποιο κι αν είναι το τέλος, όταν τελικά καταλάβαμε, στο βάθος, ότι όποιος περνάει από τη ζωή μας είναι ένας δάσκαλος, κατά κάποιο τρόπο, όπως ακριβώς είμαστε γι' αυτούς.
Εξάλλου, σε αυτό το ταξίδι της ζωής, αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι οι συνδέσεις που κάνουμε.