Σήμερα 25 Νοεμβρίου τιμάται η Αγία Αικατερίνη: Ο βίος και το μαρτύριό της
Η Αγία Αικατερίνη ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του Oμήρου, του λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, του Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της χριστιανικής πίστης.
Σύμφωνα με τους θρύλους (παράδοση) και τα Συναξάρια της Αγίας Αικατερίνης, όταν πληροφορήθηκε ο Αυτοκράτορας Μαξιμίνος όσα διαδίδονταν περί των ιδεών της και του τρόπου της ζωής της Αγίας, ανέθεσε σε περίφημους ρήτορες, να συζητήσουν μαζί της προκειμένου να της αποδείξουν το αβάσιμο και στρεβλό των ιδεών της.
Το αποτέλεσμα όμως ήταν το ακριβώς αντίθετο. Η Αικατερίνη κατάφερε να τους κάνει να ασπασθούν τον Χριστιανισμό. Όταν ο Αυτοκράτορας έμαθε το αποτέλεσμα οργίσθηκε τόσο που διέταξε την θανατική καταδίκη όλων στη πυρά στο μέσον της πόλης, την δε Αικατερίνη την υπέβαλε σε μαρτύρια μέχρι θανάτου.
Κατά την παράδοση το σώμα της Αγίας μεταφέρθηκε υπό «πτερύγων αγγέλων» στο όρος Σινά, όπου και κτίσθηκε η γνωστή ιερή Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά.
Σύμβολά της στην αγιογραφία είναι ο ακιδοφόρος τροχός και η αιμοσταγής μάχαιρα (όργανα του βασανισμού της), ο κλάδος φοίνικα, ο ιερός κάλαμος και βιβλία (σύμβολα της πνευματικότητάς της) και το όρος Σινά (ως μέρος της ταφής της).
Η Αγία Αικατερίνη είναι πολιούχος αγία της πόλης της Κατερίνης. Η πρωτεύουσα της Πιερίας ονομάστηκε αρχικά Αικατερίνη από το όνομα της αγίας.
Τα Ιερά Λείψανα της Αγίας βρίσκονται αδιάφθορα στην Ιερά Μονή Σινά. Δάκτυλος της Αγίας βρίσκεται στη Συλλογή των Ανακτόρων του Μπάκινγχαμ Λονδίνου. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στη Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους, στον ομώνυμο Ναό Ν. Λιοσίων Αττικής, στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Καθοριστική η συμβολή της στα γράμματα και στον Χριστιανισμό
Οι θρύλοι και οι παραδόσεις που σχετίζονται με το πρόσωπο της Αγίας είναι πολλοί και παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, όπως π.χ. όταν η μητέρα της έβλεπε πως η κόρη της απέριπτε όλους τους νέους και με το φόβο μήπως μείνει ανύπαντρη, απευθύνθηκε σε έναν άγιο ασκητή της εποχής, τον Ανανία.
Εκείνος της μίλησε για κάποιον νέο πολύ ανώτερό της, απαράμιλλης ομορφιάς, γνώσης και αρετής και κέντρισε με τους λόγους του το ενδιαφέρον της όμορφης και πανέξυπνης νέας. Το βράδυ είδε στον ύπνο της την Παναγία να της φορά στο χέρι δαχτυλίδι και να της συστήνει τον Υιό Της ως τον νέο εκείνο για τον οποίο της μίλησε ο ασκητής. Όταν ξύπνησε είδε έκπληκτη στο χέρι της το δαχτυλίδι που της έδωσε η Παναγία και αυτό στάθηκε η αφορμή να στραφεί προς τον Χριστιανισμό, να εμβαθύνει στη νέα πίστη, να μελετήσει τα Δόγματα, να αγαπήσει με όλη την ύπαρξή της τον Χριστό και να διακηρύττει παντού τη Θεότητά Του.
Όλα αυτά αποτέλεσαν την αφορμή να διωχθεί από τον Έπαρχο της Αιγύπτου Μαξιμίνο. Η Αγία μαρτύρησε, βασανίστηκε στον φοβερό τροχό και μετά από φυλάκιση και πολλές κακουχίες αποκεφαλίστηκε. Το σκήνωμά της, Άγιοι Άγγελοι το μετέφεραν στο όρος Σινά και βρέθηκε τέσσερις αιώνες αργότερα από έναν ασκητή.
Ένα σημαντικό περιστατικό του βίου της ήταν ο διάλογος της Αγίας με πενήντα σοφούς της εποχής τους οποίους είχε καλέσει ο Μαξιμίνος να κάνουν μαζί Της έναν δημόσιο διάλογο σε θέματα πίστεως και να αποστομώσουν την Αγία.
Το αποτέλεσμα αυτής της κουβέντας, ήταν οι πενήντα φιλόσοφοι να πεισθούν από την Αικατερίνη, που αποδείχτηκε πιό σοφή από εκείνους, για την αλήθεια της Χριστιανικής πίστης και την Θεότητα του Χριστού και να ζητήσουν να βαπτισθούν. Αυτό είναι ένα σημαντικό γεγονός που καταξιώνει τον ανθρώπινο λόγο και καταδικάζει κάθε Μανιχαϊστική αντίληψη για την ανθρώπινη γνώση, την Φιλοσοφία και εν γένει την Ελληνική παιδεία.
Ίσως αυτή η μεγάλη αγάπη της Αγίας στα Ελληνικά γράμματα να είναι μια ακόμη αιτία για την αγάπη που τρέφει ο λαός μας στο πρόσωπό της, ώστε να χτίζει παντού εκκλησιές στη χάρη της.
