To Ανώτατο Δικαστήριο δηλώνει αναρμόδιο για την αντισυνταγματικότητα του υποχρεωτικού εμβολιασμού
Όπως και σε προηγούμενη γνωμοδότηση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Λάμπρου Σοφουλάκη έτσι και σε νέα γνωμοδότηση της αντεισαγγελέως Αναστασίας Δημητριάδου αναφέρεται πως το Δικαστήριο είναι αναρμόδιο καθώς ανεξάρτητα από το ότι το ερώτημα έχει υποβληθεί μεμονωμένα από ιδιώτη δικηγόρο, σε κάθε περίπτωση έχουν ήδη επιληφθεί τα αρμόδια δικαστικά όργανα.
«Το θέμα της συνταγματικότητας του υποχρεωτικού εμβολιασμού και των σχετικών με αυτόν ρυθμίσεων καθώς και οι περί του αντιθέτου προβληματισμοί και αντιρρήσεις και το τι δέον κατά νόμο να ισχύει αποτελούν ήδη αντικείμενο εξετάσεως τουλάχιστον από το ΣτΕ, κατά την εκδίκαση αιτήσεων ακυρότητας κατά διοικητικών πράξεων αφορωσών και στο μέτρο του υποχρεωτικού εμβολιασμού, με τις οποίες, μεταξύ άλλων λόγων ακυρότητας, προβάλλεται και ο λόγος ότι ο εμβολιασμός που καθιερώνεται με τον Ν. 4820/2021 (άρθρα 205-207) συνιστά επέμβαση σε θέματα υγείας χωρίς την ελεύθερη συναίνεση του ενδιαφερομένου» σημειώνεται.
Μάλιστα, η αντεισαγγελέας του Αρείου παραπέμπει και σε δύο αποφάσεις της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ για το θέμα μετά από αιτήσεις αναστολής του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού από υγειονομικούς οι οποίοι επικαλούνταν ανεπανόρθωτη βλάβη συνισταμένη στην απώλεια των αποδοχών τους, της κοινωνικής τους ασφάλισης, της εργασίας τους και της κοινωνικής τους υπόστασης. Οι αιτήσεις απορρίφθηκαν καθώς το Δικαστήριο έκρινε πως λόγοι δημοσίου συμφέροντος υπαγορεύουν τον εμβολιασμό.
Υποχρεωτικός εμβολιασμός: Τι λένε οι αποφάσεις του ΣτΕ
«Ανεξάρτητα, όμως, από το γεγονός ότι η βλάβη την οποία επικαλούνται οι αιτούντες, συνισταμένη στην απώλεια εισοδημάτων, θα επέλθει, εάν αρνηθούν να εμβολιασθούν, από τις πράξεις που θα εκδοθούν στο μέλλον σχετικά με την αναστολή των καθηκόντων τους, οι οποίες ως εκτελεστές διοικητικές πράξεις μπορεί να προσβληθούν με το προσήκον ένδικο βοήθημα ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου, πάντως η βλάβη αυτή ως οικονομική δεν έχει ανεπανόρθωτο χαρακτήρα, λαμβανομένης μάλιστα υπ’ όψιν της σύντομης δικασίμου της εν λόγω αιτήσεως, δοθέντος άλλωστε ότι αν η εκκρεμής αίτηση ακυρώσεως γίνει δεκτή, θα λάβουν τις αποδοχές που στερήθηκαν εξ αυτού του λόγου» αναφερόταν μεταξύ άλλων στις συγκεκριμένες αποφάσεις του ΣτΕ.
Και τονιζόταν χαρακτηριστικά: «Εξ άλλου, πέραν, και ανεξαρτήτως των ανωτέρω, η βλάβη την οποία επικαλούνται οι αιτούντες δεν δικαιολογεί τη χορήγηση αναστολής, σταθμιζόμενη με το γεγονός ότι ο εμβολιασμός των αιτούντων – ο οποίος κατά την απολύτως κρατούσα στη διεθνή επιστημονική κοινότητα άποψη επιβάλλεται για την αντιμετώπιση της πανδημίας – υπαγορεύεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος που συνίστανται: α) στην προστασία της δημόσιας υγείας από την εξάπλωση του κορωνοϊού covid-19 και την αποφυγή εξαπλώσεώς του στα ιδιαιτέρως ευπαθή, κατά κοινή πείρα, άτομα που νοσηλεύονται και με τα οποία οι αιτούντες έρχονται σε συχνή και άμεση επαφή λόγω της απασχολήσεώς τους και β) στην εύρυθμη λειτουργία των νοσηλευτικών μονάδων στις οποίες, όπως προβάλλεται, υπηρετούν οι αιτούντες, η οποία θα διαταραχθεί αν νοσήσουν οι υπόχρεοι σε εμβολιασμό, δοθέντος ότι οι ίδιοι, καθώς και όσοι εντός του νοσηλευτικού ιδρύματος έχουν έρθει σε επαφή με αυτούς πρέπει να τεθούν σε απομόνωση.
Αντιθέτως, δεν υφίσταται κίνδυνος διαταράξεως της λειτουργίας των νοσηλευτικών μονάδων, διότι ο νομοθέτης μερίμνησε ώστε σε περίπτωση υπάρξεως κενών μεταξύ του προσωπικού λόγω της αναστολής καθηκόντων των υπόχρεων σε εμβολιασμό οι οποίοι αρνούνται να εμβολιασθούν, να προσλαμβάνεται προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου τρίμηνης διάρκειας, δυναμένης να ανανεωθεί για μια φορά ακόμα».
To διάβασα στο dikastiko.gr/
