Το lockdown έχει προαποφασιστεί από καιρό - Ένα πείραμα στην αυταρχική αναδιοργάνωση κοινωνιών
«Το γενικό lockdown έχει ήδη προαποφασιστεί πριν από κάποιο καιρό.
Όλες οι διακυμάνσεις αυτών των εβδομάδων είναι απλώς ένα παιχνίδι του καλού και του κακού αστυνομικού, μια τακτική για την επιβολή της απόφασης σταδιακά, ελέγχοντας τις αντιδράσεις κατά καιρούς.
Το σχέδιο είναι ολοφάνερο.
Δεν έχει καμία σχέση με την κατάσταση της υγείας, η οποία είναι υπό έλεγχο (εκτός από τις συνήθεις ανεπάρκειες σε ορισμένες περιοχές) και η οποία βλέπει πίεση στα νοσοκομεία χαμηλότερη από εκείνη που συνήθως συμβαίνει κάθε χρόνο για επιδημίες εποχικής γρίπης.
Οι θάνατοι και οι εντατικές προφανώς σε μεγάλο βαθμό αφορούν ηλικιωμένους που είναι άρρωστοι από άλλα θέματα, συχνά ήδη νοσηλευόμενοι – τα δεδομένα εμφανίζονται σε τοπική κλίμακα ακόμη και αν η κυβέρνηση είναι προσεκτική για να μην τα αποσαφηνίσει σε εθνικό επίπεδο. Εάν θέλαμε να αντιμετωπίσουμε σοβαρά την προστασία των ομάδων πολιτών που διατρέχουν κίνδυνο (σαφώς αναγνωρίσιμο με στατιστικά μέσα) θα ήταν αρκετό να παρακολουθήσουμε τους ηλικιωμένους με συγκεκριμένες ασθένειες μέσω βασικής ιατρικής και Usca, να τους χορηγήσουμε θεραπείες που είναι τώρα γνωστές στους πρώτους ύποπτους ιούς, να τους παρέχουν υπηρεσίες για την αποφυγή τους όσο το δυνατόν περισσότερο από το σπίτι και να συστήσουν στα μέλη της οικογένειάς τους να υιοθετήσουν την αυστηρότερη απόσταση μαζί τους.
Αλλά σαφώς οι κυβερνήτες δεν ενδιαφέρονται για αυτό. Το σχέδιο που έχει ήδη προγραμματιστεί από την άνοιξη είναι ένα άλλο, και εντελώς πολιτικό: ένα πείραμα στην αυταρχική αναδιοργάνωση κοινωνιών που λειτουργούν σε ένα πολύ συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο.
Πρόκειται για ένα σχέδιο όχι μόνο ιταλικό αλλά ευρωπαϊκό, το οποίο ξεκινά από τον γαλλο-γερμανικό άξονα και από τις Βρυξέλλες, και του οποίου η ιταλική κυβέρνηση είναι μόνο ένας από τους εκτελεστές (σσ. όπως και η ελληνική και η κάθε μια ευρωενωσιακή). Δεν είναι απαραίτητο να είμαστε συνωμοσιολόγοι για να το εντοπίσουμε: είναι ήδη εμφανές στην πατερναλιστική, ηθική συστροφή των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, των οποίων η εγγυήτρια είναι η Ursula von der Leyen.
Ο στόχος αυτών των πολιτικών τάξεων είναι να τονίσουν υπερβολικά τον ιό για να καταστρέψουν ό, τι απομένει από τη μικρομεσαία επιχείρηση, τον αυτόνομο τομέα υπηρεσιών, τους χώρους για «φυσική» εκπαίδευση, κοινωνικότητα και πολιτισμό και να τους αντικαταστήσει με κατανάλωση, ψυχαγωγία , διδασκαλία, κοινωνικότητα πλήρως ψηφιακές, ενσωματωμένες πλήρως από τις μεγάλες παγκόσμιες εταιρείες υψηλής τεχνολογίας.
Η τρομοκρατική αφήγηση του Covid και τα lockdown είναι το εργαλείο για την πλήρη αντικατάσταση της κοινωνικοποίησης μέσα από τα κοινωνικά μέσα, τις σχολές και τις πανεπιστημιακές κοινότητες με πλατφόρμα διδασκαλίας εξ αποστάσεως, αγάπη και σεξ με εικονική θεματολογία, εστιατόρια και μπαρ με παράδοση φαγητού-ντελίβερι, κινηματογράφους και θέατρα με το Netflix, ψώνια με το Amazon , συναυλίες με απομακρυσμένες ζωντανές μεταδόσεις, αθλητισμός με κατ΄οίκον”προπόνηση” που διαχειρίζεται μια εφαρμογή, εργασία με κρατικές επιδοτήσεις ημι-αθλιότητας, κοινοτική θρησκευτική λατρεία με απόμερη πνευματικότητα χωρίς κοινωνική σημασία. Και, πάνω απ ‘όλα, για την εξάλειψη όλων των μορφών ελεύθερων, ανεξέλεγκτων πολιτιστικών ενώσεων, κύκλων, πολιτιστικών και πολιτικών κινημάτων, μετασχηματισμού της κοινωνίας των πολιτών σε μια πλειάδα μεμονωμένων ατόμων που περιορίζονται στο να είναι οπαδοί των πολιτικών ηγετών, σε ένα καθημερινό reality show, “και υπόκεινται στη συνεχή σφυρηλάτηση των ομόφωνων ειδήσεων του καθεστώτος που επέλεξαν για αυτούς από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθαρίζοντάς τα από αυτά που αποκαλούν fake news, δηλαδή, από οποιαδήποτε πηγή που δεν έχει εγκριθεί από το κύριο συγκρότημα πολιτικών μέσων.
Η επιτάχυνση αυτού του μετασχηματισμού θα επέτρεπε, για τις ευρωπαϊκές ελίτ, τη συγχώνευση του υπερ-τεχνο-καπιταλισμού στο εξωτερικό, του κρατικίστικου γραφειοκρατισμού της ΕΕ με μια επιδοτούμενη οικονομία και το κινεζικό αυταρχικό μοντέλο αγοράς.
Το μόνο εμπόδιο που μπορεί να παραμείνει μεταξύ του σχεδίου και της εφαρμογής του είναι η αντίδραση, η αντίσταση, η κινητοποίηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών των πολιτών, των τάξεων και των κοινωνικών στρωμάτων που έχουν αποφασίσει να θυσιάσει. Από την ικανότητά τους στην εξέγερση, από την ικανότητά τους να συντονίζουν, δίνοντας ζωή σε ένα συνεκτικό κοινωνικό και πολιτικό μπλοκ για να αντικαταστήσουν μια πλέον ανύπαρκτη πολιτική εκπροσώπηση, εξαρτάται από το εάν το τεχνο-αυταρχικό πείραμα θα πετύχει ή θα κηρυχθεί αποτυχημένο, ή τουλάχιστον ετεροχρονισμένο. “
Eugenio Capozzi
Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στη Νάπολη/Università degli studi Napoli messinamagazine.it 25/12/20
Το διάβασα στο dimpenews.com
