Ευρωπαϊκό Δικαστήριο: Η συλλογή στοιχείων των προπληρωμένων καρτών SIM δεν παραβιάζει το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο: Η συλλογή στοιχείων των προπληρωμένων καρτών SIM δεν παραβιάζει το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή

⍆Με μία ενδιαφέρουσα απόφασή του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου... έκρινε σήμερα πως η νομοθετική απαίτηση για τη συλλογή δεδομένων από εταιρείες τηλεπικοινωνιών με σκοπό την ταυτοποίηση χρηστών προπληρωμένων καρτών SIM, δεν παραβιάζει το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή (άρθρο 8 ΕΣΔΑ).

Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, μετά από τροποποιήσεις της γερμανικής νομοθεσίας περί τηλεπικοινωνιών το 2004 (Telecommunications Act), οι εταιρείες υποχρεώθηκαν να συγκεντρώνουν και να αποθηκεύουν τα προσωπικά στοιχεία όλων των πελατών τους, συμπεριλαμβανομένων των χρηστών προπληρωμένων καρτών SIM, κάτι που δεν απαιτούνταν παλαιότερα.

Οι προσφεύγοντες, Patrick Breyer και Jonas Breyer, Γερμανοί υπήκοοι και ακτιβιστές για τις πολιτικές ελευθερίες και επικριτές της κρατικής επιτήρησης ήταν χρήστες τέτοιων καρτών και συνεπώς έπρεπε να καταχωρίσουν στους παρόχους υπηρεσιών τους τα προσωπικά τους στοιχεία, όπως οι τους αριθμούς των τηλεφώνου τους, τις ημερομηνίες γέννησης και τις διευθύνσεις τους.

Το 2005 υπέβαλαν συνταγματική καταγγελία κατά διαφόρων τμημάτων του εν λόγω νόμου, συμπεριλαμβανομένων διατάεξων που αφορούσαν την υποχρέωση συλλογής των δεδομένων και την πρόσβαση των αρχών, τόσο αυτομάτως όσο και κατόπιν αιτήσεως.

Στις 24 Ιανουαρίου 2012 το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι εν λόγω διατάξεις ήταν αναλογικές και δικαιολογημένες.

Έπειτα από προσφυγή, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε, με έξι ψήφους υπέρ και μία κατά, ότι δεν υφίσταται παραβίαση του άρθρου 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η συλλογή των ονομάτων και των διευθύνσεων των προσφεύγοντων ως χρηστών προπληρωμένων καρτών SIM συνιστά περιορισμένη παρέμβαση στα δικαιώματά τους.

Ο εν λόγω νόμος είχε πρόσθετες διασφαλίσεις, ενώ οι χρήστες μπορούσαν επίσης να απευθυνθούν σε ανεξάρτητους φορείς προστασίας δεδομένων για να επανεξετάσουν τα αιτήματα των αρχών και να ασκήσουν ένδικα μέσα, εάν είναι απαραίτητο.

Σύμφωνα με το ΕΔΔΑ, η Γερμανία δεν υπερέβη τα όρια της διακριτικής της ευχέρειας (“περιθώριο εκτίμησης”) κατά την εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας και, ως εκ τούτου, δεν υπήρξε παραβίαση των δικαιωμάτων των προσφεύγοντων με τη συλλογή των δεδομένων τους.