Διαχείριση φόβου και του άγχους κατά την έξαρση του κορονοϊού
Τα συναισθήματα του φόβου, του άγχους, της λύπης και της αβεβαιότητας είναι φυσιολογικά κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας. Ευτυχώς, μπορούμε να δράσουμε προληπτικά αλλά και παρεμβατικά στην ψυχική μας υγεία για να διατηρήσουμε δυνατό το σώμα και το νου.
Πώς μπορούμε να φροντίσουμε τον εαυτό μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας
– Ενημερωνόμαστε από έγκυρες πηγές (και κάνουμε διαλείμματα από τις ειδήσεις)
– Αναγνωρίζουμε όσα μπορούμε να ελέγξουμε, όπως θέματα υγιεινής
– Φροντίζουμε τον εαυτό μας (σωματικά, πνευματικά, ψυχικά)
– Αναζητάμε την επαγγελματική βοήθεια ενός ψυχολόγου
– Επικοινωνούμε με άτομα που γνωρίζουμε ότι αντιδρούν ψύχραιμα σε δύσκολες καταστάσεις
Τρόποι να διαχειριστούμε το στρες
– Διαβάζουμε τις ειδήσεις από έγκυρες πηγές. Αποφύγετε τα μέσα ενημέρωσης που θέλουν να σπείρουν πανικό και επαναλαμβάνουν τα ίδια χωρίς να δίνουν τις πηγές τους. Αντιθέτως, ακούστε και διαβάστε τα νέα από ανθρώπους με ιδιότητες.
– Αναπτύξτε ένα σχέδιο δράσης. Οι οδηγίες είναι απλές: πλένετε συχνά τα χέρια σας και μένετε όσο περισσότερο γίνεται σπίτι σας.
– Αποφύγετε την ψυχολογία της μάζας. Ορισμένοι άνθρωποι δεν διαθέτουν τις κατάλληλες γνώσεις επί του θέματος και ωστόσο μπορεί να δημιουργούν επικίνδυνες ή ανούσιες τάσεις. Ενημερωθείτε από ειδικούς για το τι χρειάζεται να κάνετε.
– Φροντίστε τον εαυτό σας. Συνεχίσετε την υγιεινή διατροφή και αφού έχετε περισσότερο χρόνο στο σπίτι, εκμεταλλευτείτε τον και κοιμηθείτε περισσότερο. Δεν χρειάζεται να κάθεστε όλες τις ώρες. Ασκηθείτε, κάντε εργασίες στο σπίτι για να κινηθείτε και διαβάστε ένα καλό βιβλίο.
Πώς αντιδρούν οι άνθρωποι σε τέτοιες καταστάσεις
Μπορεί να γίνουμε μάρτυρες πανικού κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών. Από την άλλη μετά, μπορεί και να συναντήσετε ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την πανδημία, βέβαιοι ότι δεν θα τους επηρεάσει. Γι’ αυτό είναι πιθανό να νιώθετε ένα εύρος συναισθημάτων.
Οι άνθρωποι τείνουμε να υπερβάλλουμε απέναντι σε άγνωστες απειλές τόσο εύκολα όσο αδρανοποιούμαστε στις οικείες. Για παράδειγμα, αν και τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα είναι συνηθισμένα, δεν φοβόμαστε να οδηγήσουμε καθώς είναι κάτι που κάνουμε σε καθημερινή βάση σχεδόν όλοι.
Παρομοίως, μπορεί να μη φοβάστε τον ιό. Άλλωστε, έχετε επιβιώσει μέχρι σήμερα είτε αντιμετωπίζοντας άλλους ιούς, είτε αποφεύγοντάς τους. Κι όμως, η συνηθισμένη γρίπη μολύνει το 20% του πληθυσμού κάθε χρόνο και χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν. Αλλά συνηθίζουμε να μην τη φοβόμαστε. Το αντίθετο επίσης αληθεύει: ό,τι δεν γνωρίζουμε καλά, είναι πιθανότερο να μας κάνει πιο νευρικούς.
Και όταν βομβαρδιζόμαστε συνεχώς με αριθμούς που φανερώνουν τους θανάτους, αλλά και την αύξηση των κρουσμάτων μπορεί να προκαλέσει έντονα αρνητικά συναισθήματα σε βαθμό πανικού και συνεχούς άγχους. Ωστόσο, αν ενημερωθούμε σωστά και στο βαθμό που χρειάζεται, αυτές οι πληροφορίες μπορούν να λειτουργήσουν θετικά, δηλαδή καταφέρνοντας να περιορίσουν τον κίνδυνο.
Μπορεί να γίνουμε μάρτυρες πανικού κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών. Από την άλλη μετά, μπορεί και να συναντήσετε ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την πανδημία, βέβαιοι ότι δεν θα τους επηρεάσει. Γι’ αυτό είναι πιθανό να νιώθετε ένα εύρος συναισθημάτων.
Οι άνθρωποι τείνουμε να υπερβάλλουμε απέναντι σε άγνωστες απειλές τόσο εύκολα όσο αδρανοποιούμαστε στις οικείες. Για παράδειγμα, αν και τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα είναι συνηθισμένα, δεν φοβόμαστε να οδηγήσουμε καθώς είναι κάτι που κάνουμε σε καθημερινή βάση σχεδόν όλοι.
Παρομοίως, μπορεί να μη φοβάστε τον ιό. Άλλωστε, έχετε επιβιώσει μέχρι σήμερα είτε αντιμετωπίζοντας άλλους ιούς, είτε αποφεύγοντάς τους. Κι όμως, η συνηθισμένη γρίπη μολύνει το 20% του πληθυσμού κάθε χρόνο και χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν. Αλλά συνηθίζουμε να μην τη φοβόμαστε. Το αντίθετο επίσης αληθεύει: ό,τι δεν γνωρίζουμε καλά, είναι πιθανότερο να μας κάνει πιο νευρικούς.
Και όταν βομβαρδιζόμαστε συνεχώς με αριθμούς που φανερώνουν τους θανάτους, αλλά και την αύξηση των κρουσμάτων μπορεί να προκαλέσει έντονα αρνητικά συναισθήματα σε βαθμό πανικού και συνεχούς άγχους. Ωστόσο, αν ενημερωθούμε σωστά και στο βαθμό που χρειάζεται, αυτές οι πληροφορίες μπορούν να λειτουργήσουν θετικά, δηλαδή καταφέρνοντας να περιορίσουν τον κίνδυνο.
Το διάβασα στο verywellmind.com
