Διαισθητικό μήνυμα του Στ. Πλουμιστού για την απώλεια σπουδαίου σημαντικού προσώπου
που μας βοηθά να νιώσουμε τι είναι αυτό που έρχεται στην ζωή μας ώστε να πάρουμε αποφάσεις.
Το βασικό ερώτημα δεν είναι πώς λειτουργεί η διαίσθηση, αλλά αν είμαστε πρόθυμοι να την εμπιστευτούμε.
Όπως λέω και στις ομιλίες μου, "πίστη είναι να πιστεύεις αυτό που δεν βλέπεις , η ανταμοιβή είναι να δεις αυτό που πιστεύεις". Τα προβλήματα αρχίζουν όταν αμφιβάλλουμε για τη διαίσθησή μας και επιτρέπουμε στο φόβο και την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας να κατευθύνουν τη ζωή μας.
Σήμερα 7/6/2019 έχω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας την επερχόμενη απώλεια σπουδαίου σημαντικού προσώπου, που για μένα η παρουσία του στην ζωή μου υπήρξε καθοριστική.
Αφιερωμένο...
Αυτό το διαισθητικό μήνυμα έχει συμβολική σημασία επειδή ο φόβος του θανάτου υπάρχει πάντα κάτω από την επιφάνεια. Μας κυνηγάει σε όλη μας τη ζωή και εμείς χτίζουμε αμυντικούς μηχανισμούς, για να μπορέσουμε να χειριστούμε την επίγνωση του θανάτου. Δεν μπορούμε όμως να τον βγάλουμε απ' το μυαλό μας. Ξεσπάει σε κάθε εφιάλτη μας. «Προτιμάμε καλύτερα να πεθαίνουμε κάθε ώρα από το φόβο του θανάτου, παρά να πεθάνουμε μια φορά» όπως εχει αναφέρει ο Σαίξπηρ.
Με λίγα λόγια, μιλώντας για το θάνατο, ουσιαστικά μιλάμε για τη ζωή. Και η επεξεργασία του θανάτου μπορεί να χαρίσει στη ζωή ένα νόημα που δεν είχε πριν, αν μετακινηθούμε εσωτερικά από την άρνηση του θανάτου στην αποδοχή της ζωής κι από την απελπισία για το αύριο στη φροντίδα για το τώρα.
Διαισθητικό μήνυμα
Στο μπόι δάσκαλε ήσουνα μεσαίος,
μα στο σανίδι και στην ζωή υπήρξες σπουδαίος...
Θυμάμαι την φωνή, την μουσική, για τον ζογκλέρ σου,
ήτανε θρίαμβος, γι αυτό χειροκροτούσε το κοινό σου...
Οι φίλοι σου έχουνε χαρά που θα σε δούνε επάνω,
ήταν κι αυτοί του πνεύματος, θέλω να επισημάνω...
Έκανες τον κόσμο να γελάει και να σε χειροκροτάει,
και την ψυχή σου την έβαζες να σε ξαναρωτάει....
Έλεγες, "Ελεύθερος στον κόσμο όπως θέλω,
μακρυά από τους κανόνες θέλω πια να ζω"...
Μήπως καλέ μου να "τραβήξω την φωτογραφία",
να θυμίσω ότι εσύ έκανες απίστευτη δισκογραφία...
Στο σχέδιο έχει ο θεός, στην αγκαλιά του να σε βάλει,
κάποτε δήλωσες αμαρτωλός, την αλήθεια σου εκτιμάει....
Ταξίδι θα αρχίσει προς το φως, το αξίζεις το δίχως άλλο,
αφήνεις με χαμόγελο τα επί τη γης και το έργο το μεγάλο...
Ήρεμα θα ανέβεις στα ψηλά, άγγελοι στο χρωστάνε,
έτοιμοι είναι όλοι εκεί, ψαλμοί ακούγονται που τραγουδάνε...
Δάσκαλε θα σε τιμώ που με έμαθες το βλέμμα κάτω να έχω,
διότι όπως έλεγες το χειροκρότημα δεν πρέπει να το βλέπω...
