Σταύρος Πλουμιστός: Παρασκευή 9 Μαϊου, "η μέρα που επιλέγω να θυμηθώ ποιος είμαι"
Ως Σύμβουλος Αφύπνισης και Αυτογνωσίας, και συγγραφέας "Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης" (βρείτε το βιβλίο ΕΔΩ), βλέπω καθημερινά ψυχές να παλεύουν με το σκοτάδι της λήθης και του αυτοπεριορισμού. Οι άνθρωποι ζουν κοιμισμένοι, εγκλωβισμένοι σε μια ψευδαίσθηση εαυτού που έχει χτιστεί από κοινωνικά πρότυπα, τραυματικές εμπειρίες, και μια συνεχή αναπαραγωγή σκέψεων που δεν εξυπηρετούν πλέον την εσωτερική τους εξέλιξη.
Όμως η αλήθεια είναι πάντα παρούσα – σιωπηλή, σταθερή, έτοιμη να αποκαλυφθεί τη στιγμή που θα σταματήσουμε να ταυτιζόμαστε με το ψεύτικο και θα στραφούμε μέσα μας.
Η στιγμή της επιλογής
Η αφύπνιση δεν είναι γεγονός, αλλά απόφαση. Δεν είναι κάτι που "συμβαίνει" από μόνο του, μα μια εσωτερική στροφή, μια πράξη ελευθερίας. Είναι η στιγμή που κουράζεσαι από τον πόνο, από το φαίνεσθαι, από τη μιζέρια του "πρέπει", και στρέφεσαι προς το "είμαι".
Στη βάση της πνευματικής αφύπνισης βρίσκεται η αυτογνωσία: η διάθεση να γνωρίσω και να θυμηθώ τον εαυτό μου πίσω από τις μορφές. Όχι μόνο ψυχολογικά, αλλά υπαρξιακά. Ποιος είμαι εγώ, πέρα από το σώμα, τις σκέψεις, το όνομα και την ιστορία μου;
Η απάντηση δεν έρχεται από λέξεις αλλά από βίωμα. Και η αφετηρία είναι η σιωπή.
Η σιωπή του νου και η ανάδυση του Είναι
Η πνευματική αφύπνιση είναι μια αναγνώριση: ότι δεν είμαι ο νους μου, αλλά η επίγνωση που παρατηρεί τον νου. Ότι δεν είμαι οι σκέψεις, αλλά αυτό που τις παρατηρεί. Ότι δεν είμαι η ταυτότητα που χτίστηκε, αλλά η καθαρή παρουσία που προϋπάρχει όλων των ταυτοτήτων.
Η σιωπή μας όχι η εξωτερική, αλλά η εσωτερική, είναι το έδαφος της αποκάλυψης. Μέσα στη σιωπή, όλα όσα νομίζαμε για εμάς διαλύονται και αναδύεται η Αλήθεια: είμαστε πνευματικά όντα που βιώνουμε μια ανθρώπινη εμπειρία. Όχι το αντίστροφο.
Είναι εκεί που δεν προσπαθούμε να "γίνουμε", αλλά επιτρέπουμε στον αληθινό Εαυτό να φανερωθεί.
Η λήθη και το πέπλο της ψευδαίσθησης
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου η πνευματική λήθη θεωρείται φυσιολογική. Από μικροί εκπαιδευόμαστε να κοιτάζουμε προς τα έξω για να ορίσουμε την αξία μας, να ανταγωνιζόμαστε, να κυνηγούμε την αποδοχή και να ξεχνάμε. Ξεχνάμε ποιοι είμαστε.
Η λήθη αυτή είναι το πέπλο της ψευδαίσθησης. Είναι το εγώ – μια ταύτιση με την ατομικότητα, την αίσθηση του "είμαι ξεχωριστός, φοβισμένος και ανεπαρκής".
Αλλά όταν το βλέμμα στραφεί εντός και ο άνθρωπος αρχίσει να παρατηρεί χωρίς κρίση, χωρίς προσκόλληση, τότε ολόκληρο το οικοδόμημα του ψεύτικου αρχίζει να τρίζει. Και τότε ξεκινά η επιστροφή.
Η επιστροφή στον Εαυτό
Η επιστροφή στον Εαυτό δεν είναι απόδραση από τον κόσμο, αλλά επαναπροσδιορισμός της σχέσης μας με αυτόν. Είναι η αναγνώριση ότι είμαστε ήδη αυτό που ψάχνουμε. Δεν υπάρχει τίποτα να "αποκτήσουμε" αλλά μόνο να αποκαλύψουμε.
Η Αυτογνωσία είναι η πορεία επιστροφής στο Κέντρο. Στον Πυρήνα. Στην παρουσία. Εκεί που δεν υπάρχει ανάγκη για επιβεβαίωση, ούτε φόβος για απόρριψη. Εκεί που δεν είμαι κάτι συγκεκριμένο, αλλά όλα ταυτόχρονα. Αγάπη. Ειρήνη. Συνείδηση.
Ως σύμβουλος σε αυτή τη διαδρομή, συνοδεύω ανθρώπους στο να σταματήσουν να ψάχνουν τον εαυτό τους σε λάθος μέρη και να αρχίσουν να αναγνωρίζουν ότι ήδη είναι. Η αποστολή δεν είναι να αλλάξουμε, αλλά να αφαιρέσουμε ό,τι δεν είμαστε.
Θυμάμαι. Επιλέγω. Είμαι.
Η αφύπνιση δεν είναι μια και μόνο στιγμή – είναι μια συνεχής επιλογή. Κάθε μέρα, κάθε σκέψη, κάθε απόφαση. Είναι η επιλογή να ζήσω ως αυτός που θυμήθηκα πως είμαι. Ως συνειδητός δημιουργός της ζωής μου, όχι θύμα των περιστάσεων. Ως φορέας φωτός, όχι διαχειριστής του σκοταδιού.
Η αυτογνωσία, τότε, γίνεται πρακτική. Επιλέγω να σκέφτομαι συνειδητά. Να ζω με ευγνωμοσύνη. Να σχετίζομαι αυθεντικά. Να είμαι παρών. Να παρατηρώ. Να συγχωρώ. Να απελευθερώνω.
Είναι η βαθιά αποδοχή του εαυτού και των άλλων ως εκφάνσεις του Ενός. Δεν υπάρχει "άλλος" όταν ζούμε από τον χώρο της ενότητας.
Το κάλεσμα προς τους άλλους
Όταν ένας άνθρωπος ξυπνά, ολόκληρος ο κόσμος αλλάζει – γιατί αλλάζει η ματιά που τον βλέπει. Κι από εκεί γεννιέται το κάλεσμα: να εμπνεύσουμε κι άλλους να θυμηθούν. Να γίνουμε φάροι μέσα στην ομίχλη. Όχι με διδαχές, αλλά με το παράδειγμά μας.
Γι’ αυτό και το έργο μου, τόσο μέσα από τις συνεδρίες όσο και μέσα από τα γραπτά μου όπως "Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης", δεν είναι να "διδάξω", αλλά να υπενθυμίσω. Να καλέσω τον άνθρωπο να θυμηθεί την εσωτερική του δύναμη, το Φως του, την αυθεντικότητά του.
Η νέα ημέρα μου
Η ημέρα που επιλέγω να θυμηθώ ποιος είμαι δεν είναι μια μεταφυσική φαντασίωση. Είναι μια υπαρξιακή πράξη. Είναι η στιγμή που ξυπνάω, κοιτάζομαι στον καθρέφτη και δεν βλέπω πια απλώς ένα πρόσωπο, αλλά μια ψυχή σε πορεία επιστροφής.
Είναι η ημέρα που δεν προσπαθώ να αλλάξω τον κόσμο για να νιώσω καλά, αλλά αλλάζω τη συνείδησή μου και βλέπω τον κόσμο όπως είναι: καθρέφτης της εσωτερικής μου κατάστασης.
Κάθε μέρα μπορεί να είναι αυτή η μέρα. Κάθε στιγμή, μια νέα επιλογή. Και εσύ, αδελφέ ή αδελφή στην Πορεία, θυμήσου: Δεν ήρθες εδώ για να "γίνεις". Ήρθες για να θυμηθείς. Και να είσαι.
Όμως η αλήθεια είναι πάντα παρούσα – σιωπηλή, σταθερή, έτοιμη να αποκαλυφθεί τη στιγμή που θα σταματήσουμε να ταυτιζόμαστε με το ψεύτικο και θα στραφούμε μέσα μας.
Η στιγμή της επιλογής
Η αφύπνιση δεν είναι γεγονός, αλλά απόφαση. Δεν είναι κάτι που "συμβαίνει" από μόνο του, μα μια εσωτερική στροφή, μια πράξη ελευθερίας. Είναι η στιγμή που κουράζεσαι από τον πόνο, από το φαίνεσθαι, από τη μιζέρια του "πρέπει", και στρέφεσαι προς το "είμαι".
Στη βάση της πνευματικής αφύπνισης βρίσκεται η αυτογνωσία: η διάθεση να γνωρίσω και να θυμηθώ τον εαυτό μου πίσω από τις μορφές. Όχι μόνο ψυχολογικά, αλλά υπαρξιακά. Ποιος είμαι εγώ, πέρα από το σώμα, τις σκέψεις, το όνομα και την ιστορία μου;
Η απάντηση δεν έρχεται από λέξεις αλλά από βίωμα. Και η αφετηρία είναι η σιωπή.
Η σιωπή του νου και η ανάδυση του Είναι
Η πνευματική αφύπνιση είναι μια αναγνώριση: ότι δεν είμαι ο νους μου, αλλά η επίγνωση που παρατηρεί τον νου. Ότι δεν είμαι οι σκέψεις, αλλά αυτό που τις παρατηρεί. Ότι δεν είμαι η ταυτότητα που χτίστηκε, αλλά η καθαρή παρουσία που προϋπάρχει όλων των ταυτοτήτων.
Η σιωπή μας όχι η εξωτερική, αλλά η εσωτερική, είναι το έδαφος της αποκάλυψης. Μέσα στη σιωπή, όλα όσα νομίζαμε για εμάς διαλύονται και αναδύεται η Αλήθεια: είμαστε πνευματικά όντα που βιώνουμε μια ανθρώπινη εμπειρία. Όχι το αντίστροφο.
Είναι εκεί που δεν προσπαθούμε να "γίνουμε", αλλά επιτρέπουμε στον αληθινό Εαυτό να φανερωθεί.
Η λήθη και το πέπλο της ψευδαίσθησης
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου η πνευματική λήθη θεωρείται φυσιολογική. Από μικροί εκπαιδευόμαστε να κοιτάζουμε προς τα έξω για να ορίσουμε την αξία μας, να ανταγωνιζόμαστε, να κυνηγούμε την αποδοχή και να ξεχνάμε. Ξεχνάμε ποιοι είμαστε.
Η λήθη αυτή είναι το πέπλο της ψευδαίσθησης. Είναι το εγώ – μια ταύτιση με την ατομικότητα, την αίσθηση του "είμαι ξεχωριστός, φοβισμένος και ανεπαρκής".
Αλλά όταν το βλέμμα στραφεί εντός και ο άνθρωπος αρχίσει να παρατηρεί χωρίς κρίση, χωρίς προσκόλληση, τότε ολόκληρο το οικοδόμημα του ψεύτικου αρχίζει να τρίζει. Και τότε ξεκινά η επιστροφή.
Η επιστροφή στον Εαυτό
Η επιστροφή στον Εαυτό δεν είναι απόδραση από τον κόσμο, αλλά επαναπροσδιορισμός της σχέσης μας με αυτόν. Είναι η αναγνώριση ότι είμαστε ήδη αυτό που ψάχνουμε. Δεν υπάρχει τίποτα να "αποκτήσουμε" αλλά μόνο να αποκαλύψουμε.
Η Αυτογνωσία είναι η πορεία επιστροφής στο Κέντρο. Στον Πυρήνα. Στην παρουσία. Εκεί που δεν υπάρχει ανάγκη για επιβεβαίωση, ούτε φόβος για απόρριψη. Εκεί που δεν είμαι κάτι συγκεκριμένο, αλλά όλα ταυτόχρονα. Αγάπη. Ειρήνη. Συνείδηση.
Ως σύμβουλος σε αυτή τη διαδρομή, συνοδεύω ανθρώπους στο να σταματήσουν να ψάχνουν τον εαυτό τους σε λάθος μέρη και να αρχίσουν να αναγνωρίζουν ότι ήδη είναι. Η αποστολή δεν είναι να αλλάξουμε, αλλά να αφαιρέσουμε ό,τι δεν είμαστε.
Θυμάμαι. Επιλέγω. Είμαι.
Η αφύπνιση δεν είναι μια και μόνο στιγμή – είναι μια συνεχής επιλογή. Κάθε μέρα, κάθε σκέψη, κάθε απόφαση. Είναι η επιλογή να ζήσω ως αυτός που θυμήθηκα πως είμαι. Ως συνειδητός δημιουργός της ζωής μου, όχι θύμα των περιστάσεων. Ως φορέας φωτός, όχι διαχειριστής του σκοταδιού.
Η αυτογνωσία, τότε, γίνεται πρακτική. Επιλέγω να σκέφτομαι συνειδητά. Να ζω με ευγνωμοσύνη. Να σχετίζομαι αυθεντικά. Να είμαι παρών. Να παρατηρώ. Να συγχωρώ. Να απελευθερώνω.
Είναι η βαθιά αποδοχή του εαυτού και των άλλων ως εκφάνσεις του Ενός. Δεν υπάρχει "άλλος" όταν ζούμε από τον χώρο της ενότητας.
Το κάλεσμα προς τους άλλους
Όταν ένας άνθρωπος ξυπνά, ολόκληρος ο κόσμος αλλάζει – γιατί αλλάζει η ματιά που τον βλέπει. Κι από εκεί γεννιέται το κάλεσμα: να εμπνεύσουμε κι άλλους να θυμηθούν. Να γίνουμε φάροι μέσα στην ομίχλη. Όχι με διδαχές, αλλά με το παράδειγμά μας.
Γι’ αυτό και το έργο μου, τόσο μέσα από τις συνεδρίες όσο και μέσα από τα γραπτά μου όπως "Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης", δεν είναι να "διδάξω", αλλά να υπενθυμίσω. Να καλέσω τον άνθρωπο να θυμηθεί την εσωτερική του δύναμη, το Φως του, την αυθεντικότητά του.
Η νέα ημέρα μου
Η ημέρα που επιλέγω να θυμηθώ ποιος είμαι δεν είναι μια μεταφυσική φαντασίωση. Είναι μια υπαρξιακή πράξη. Είναι η στιγμή που ξυπνάω, κοιτάζομαι στον καθρέφτη και δεν βλέπω πια απλώς ένα πρόσωπο, αλλά μια ψυχή σε πορεία επιστροφής.
Είναι η ημέρα που δεν προσπαθώ να αλλάξω τον κόσμο για να νιώσω καλά, αλλά αλλάζω τη συνείδησή μου και βλέπω τον κόσμο όπως είναι: καθρέφτης της εσωτερικής μου κατάστασης.
Κάθε μέρα μπορεί να είναι αυτή η μέρα. Κάθε στιγμή, μια νέα επιλογή. Και εσύ, αδελφέ ή αδελφή στην Πορεία, θυμήσου: Δεν ήρθες εδώ για να "γίνεις". Ήρθες για να θυμηθείς. Και να είσαι.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Αυτοβελτίωσης - Αυτογνωσίας.
Ιδρυτής του Συμβουλευτικού Κέντρου
(Life Helth Care - www.lifehealthcare.gr)
Εναλλακτικές Θεραπείες: www.voicehealing.gr
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)
