Σταύρος Πλουμιστός: Η νέα φτώχεια - Όταν έχεις τα πάντα αλλά χάνεις τον εαυτό σου
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν σήμερα άδειοι μέσα στην αφθονία τους. Ότι κάποτε τους γέμιζε χαρά, τώρα μοιάζει ανούσιο. Η καθημερινότητα, γεμάτη με υποχρεώσεις, οθόνες, ταχύτητα, κενά λόγια και επιφανειακές επαφές, τους απομακρύνει από το κέντρο τους. Τους βλέπω, τους νιώθω, τους ακούω στις συνεδρίες. Έχουν τα πάντα... μια καλή δουλειά, έναν σύντροφο, ένα σπίτι, φίλους, δραστηριότητες, κι όμως μέσα τους υπάρχει μια αδιόρατη λύπη, μια κόπωση χωρίς λόγο, μια αίσθηση ότι κάτι λείπει. Και πράγματι λείπει. Τους λείπει ο εαυτός τους. Λείπει η ζωντανή σύνδεση με την ψυχή, εκείνη η λεπτή φλόγα που καίει μέσα μας και μας θυμίζει γιατί ήρθαμε εδώ.
Η νέα φτώχεια είναι ύπουλη γιατί κρύβεται πίσω από τη μάσκα της επιτυχίας. Ο άνθρωπος που ζει μέσα της δύσκολα τολμά να το παραδεχθεί. Φοβάται πως αν πει «νιώθω άδειος», θα φανεί αχάριστος, αποτυχημένος ή αδύναμος. Όμως η ψυχή δεν μετρά με τα μέτρα του κόσμου. Δεν την ενδιαφέρει αν έχεις διπλώματα ή ακίνητα, αν το προφίλ σου λάμπει ή αν οι άλλοι σε θαυμάζουν. Η ψυχή τα μετρά αλλιώς, με στιγμές αλήθειας, με αυθεντικότητα, με παρουσία. Και όταν αυτή η παρουσία λείπει, η ζωή μοιάζει με σκηνή όπου παίζεις έναν ρόλο που κάποτε πίστεψες πως είσαι, αλλά πια δεν σε χωρά.
Είναι στιγμές που ο άνθρωπος φτάνει σ’ ένα σταυροδρόμι. Έχει όλα όσα νόμιζε ότι θα τον κάνουν ευτυχισμένο, και όμως αισθάνεται πιο μόνος από ποτέ. Είναι το σημείο όπου το σύμπαν του Θεού σου ψιθυρίζει... «Ώρα να επιστρέψεις σπίτι». Και αυτό το σπίτι δεν είναι εξωτερικό. Είναι η εσωτερική σου εστία, εκεί όπου μπορείς να ακουμπήσεις, να σιωπήσεις, να θυμηθείς. Πολλοί έρχονται σε μένα σ’ αυτή την καμπή. Δεν τους λείπει τίποτα απτό, και όμως νιώθουν πως καταρρέουν. Κι εκεί αρχίζει η αληθινή εργασία, η εργασία της ψυχής. Δεν είναι εύκολη, δεν έχει συνταγή, μα έχει δρόμο, τον δρόμο της αυτογνωσίας.
Όταν μιλάμε για αυτογνωσία, δεν εννοούμε απλώς να γνωρίσεις τον χαρακτήρα σου ή να κατανοήσεις τα τραύματά σου. Αυτογνωσία σημαίνει να θυμηθείς ποιος είσαι πέρα από την ιστορία σου. Σημαίνει να αφαιρείς στρώσεις από το ψεύτικο εγώ, μέχρι να φτάσεις στην ουσία που δεν αλλάζει ποτέ. Είναι μια επιστροφή. Μια γέννηση. Μια ανάσταση μέσα στη ζωή. Και αυτή η πορεία δεν γίνεται με το νου, αλλά με την καρδιά. Γιατί μόνο η καρδιά μπορεί να αναγνωρίσει την αλήθεια. Ο νους αναλύει, ταξινομεί, φοβάται. Η καρδιά γνωρίζει, αποδέχεται, συγχωρεί. Όταν αρχίζουμε να ζούμε από την καρδιά, η νέα φτώχεια διαλύεται, γιατί τότε δεν είμαστε πια φτωχοί, είμαστε πλήρεις με ότι έχουμε, ακόμη κι αν εξωτερικά έχουμε ελάχιστα.
Κάποτε πίστευα κι εγώ πως η ευτυχία είναι αποτέλεσμα εξωτερικών συνθηκών. Αγωνίστηκα, πάλεψα, έφτασα ψηλά, μα μέσα μου υπήρχε πάντα ένα κενό. Ένα “γιατί” που δεν έβρισκε απάντηση. Μέχρι που κατάλαβα ότι το κενό δεν ήταν κάτι κακό· ήταν η πρόσκληση. Το κενό είναι το ιερό σημείο όπου το παλιό διαλύεται για να γεννηθεί το νέο. Είναι ο χώρος όπου σταματά η φωνή του κόσμου και αρχίζει να ακούγεται η φωνή της ψυχής. Αυτή τη φωνή προσπάθησα να αγγίξω, να αφουγκραστώ, και έτσι γεννήθηκε η μέθοδός μου, ο Επαναπρογραμματισμός του Εγκεφάλου – Voice Healing. Γιατί πολλές φορές ο εγκέφαλος, αυτός ο υπέροχος μηχανισμός, έχει μάθει να αναπαράγει παλιά προγράμματα φόβου, έλλειψης και ενοχής. Και για να ξανασυνδεθούμε με την πληρότητα, χρειάζεται να επανεκπαιδεύσουμε τη σκέψη, να επαναφέρουμε τη φωνή της ψυχής στο προσκήνιο.
Η φωνή αυτή υπάρχει μέσα σε όλους. Αλλά έχει θαφτεί κάτω από αποσπάσεις τις σκέψεις. Ο σύγχρονος άνθρωπος φοβάται τη σιωπή, γιατί εκεί εμφανίζεται ο εαυτός που προσπαθεί να ξεχάσει. Όμως χωρίς σιωπή, δεν υπάρχει γνώση του εαυτού. Η σιωπή είναι ο καθρέφτης που δείχνει την αλήθεια χωρίς παραμορφώσεις. Είναι το άδειο κύπελλο που πρέπει να αδειάσει για να γεμίσει ξανά. Κι όταν τολμήσεις να σταθείς εκεί, έστω και για λίγο, αρχίζει η θεραπεία. Η ψυχή δεν χρειάζεται πολλά.... ένα βλέμμα αλήθειας αρκεί για να αρχίσει να νιώθει. Η φτώχεια της ψυχής αρχίζει να λιώνει όταν στρέψεις μέσα σου το φως της συνειδητότητας.
Πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν τη συνειδητότητα με τη γνώση. Μα άλλο το να ξέρεις, κι άλλο το να είσαι παρών. Η συνειδητότητα δεν είναι σκέψη, είναι καθαρή παρουσία. Είναι το “είμαι εδώ” που προηγείται κάθε σκέψης. Όταν είσαι παρών, αναγνωρίζεις τη θεϊκότητα μέσα στην απλότητα. Ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, μια ανάσα μπορεί να γίνουν πύλες αφύπνισης. Και τότε βλέπεις ότι η ζωή ποτέ δεν σου έλειψε, απλώς εσύ έλειπες από τη ζωή σου. Αυτή είναι η αληθινή φτώχεια, η απουσία μας από την ίδια μας την ύπαρξη. Και αυτή είναι και η αληθινή αφθονία, η επιστροφή μας σε αυτήν.
Στο ολιστικό κέντρο Life Health Care, βλέπω κάθε μέρα ανθρώπους που επανέρχονται σιγά σιγά στην παρουσία. Δεν έρχονται για να “διορθωθούν”, αλλά για να θυμηθούν. Μέσα από τη μέθοδο Voice Healing, μέσα από τη δύναμη του λόγου και του ήχου, μέσα από την εσωτερική εργασία, ξαναβρίσκουν τον ρυθμό τους. Ο εγκέφαλος αρχίζει να εκπέμπει άλλα κύματα, πιο καθαρά, πιο φωτεινά. Ο νους μαλακώνει, η καρδιά ανοίγει, το σώμα αναπνέει. Και τότε η ζωή αρχίζει να ξαναρέει. Η ενέργεια που είχε μπλοκάρει επιστρέφει, και ο άνθρωπος νιώθει ξανά ικανός να δημιουργήσει, να αγαπήσει, να ζήσει με νόημα. Αυτή είναι η θεραπεία, όχι να αλλάξεις ποιος είσαι, αλλά να θυμηθείς ποιος είσαι πριν ξεχάσεις.
Κάθε φορά που κάποιος με ρωτά «πώς μπορώ να ξαναβρώ τον εαυτό μου;», χαμογελώ. Γιατί η ερώτηση αυτή κρύβει ήδη την απάντηση. Ο εαυτός δεν χάνεται ποτέ. Απλώς τον καλύπτουμε με σκέψεις, φόβους, πεποιθήσεις. Είναι σαν τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα. Δεν χρειάζεται να ψάξεις τον ήλιο, αρκεί να αφήσεις τα σύννεφα να διαλυθούν. Και αυτά διαλύονται με επίγνωση, με αγάπη, με θάρρος να δεις ό,τι είσαι και ό,τι δεν είσαι. Όταν σταματάς να πολεμάς τον εαυτό σου, η ψυχή σου αρχίζει να σε θεραπεύει. Όταν σταματάς να συγκρίνεις, να βιάζεσαι, να αποδεικνύεις, τότε ακούς. Και μέσα σε αυτή την ακρόαση αναδύεται μια νέα γαλήνη, εκείνη που δεν εξαρτάται από τίποτα εξωτερικό.
Η νέα φτώχεια μας διδάσκει ότι μπορούμε να έχουμε τα πάντα και να μην έχουμε τίποτα, αν δεν έχουμε εαυτό. Και η νέα ευημερία δεν είναι πια θέμα τραπεζικών λογαριασμών ή κατακτήσεων, αλλά θέμα επίγνωσης. Ο πλούσιος άνθρωπος είναι εκείνος που μπορεί να πει... «Είμαι παρών με ευγνωμοσύνη». Εκείνος που μπορεί να κοιτάξει τον ουρανό και να νιώσει ότι είναι μέρος του. Εκείνος που μπορεί να δώσει, γιατί ξέρει ότι δεν του λείπει τίποτα. Αυτή είναι η αφθονία της ψυχής... να ρέεις, να μοιράζεσαι, να αγαπάς χωρίς όρους.
Πολλές φορές με ρωτούν αν η πνευματική αφύπνιση είναι για όλους. Και απαντώ: είναι για όποιον πονά αρκετά ώστε να θέλει να δει. Ο πόνος είναι ο μεγάλος δάσκαλος. Όχι γιατί χρειάζεται να υποφέρουμε, αλλά γιατί μέσα από τον πόνο σπάει η ψευδαίσθηση του ελέγχου. Μόνο τότε αρχίζουμε να ακούμε. Αν δεν υπήρχε ο πόνος, ίσως δεν θα ψάχναμε ποτέ πέρα από το προφανές. Όμως όταν η ζωή σε φέρει μπροστά στο αδιέξοδο, εκεί γεννιέται η ευκαιρία. Αν σταθείς, αν δεν τρέξεις να καλύψεις το κενό, αν τολμήσεις να το κοιτάξεις, θα δεις πως μέσα του υπάρχει φως. Αυτό το φως είναι η πύλη της μεταμόρφωσης.
Η μέθοδος που έχω δημιουργήσει δεν είναι απλώς τεχνική, είναι κάλεσμα. Κάλεσμα προς την αλήθεια σου, προς την ανάμνηση της πληρότητας που ήδη είσαι. Δεν “θεραπεύει” κάτι που λείπει, σου δείχνει ότι ποτέ δεν ήσουν σπασμένος. Σε βοηθά να αλλάξεις το εσωτερικό σου πρόγραμμα, να ακούσεις ξανά τη φωνή σου. Γιατί κάθε φορά που εκφράζεις τη δική σου αλήθεια, ο εγκέφαλός σου επαναπρογραμματίζεται, το ενεργειακό σου πεδίο καθαρίζει, και η ζωή σου παίρνει νέα κατεύθυνση. Η φτώχεια δεν μπορεί να σταθεί εκεί όπου υπάρχει επίγνωση.
Πόσες φορές έχουμε πει «όταν αποκτήσω αυτό, τότε θα είμαι ευτυχισμένος»; Κι όμως, μόλις το αποκτούμε, νιώθουμε πάλι ανικανοποίητοι. Αυτό συμβαίνει γιατί κυνηγάμε την πληρότητα εκεί που δεν βρίσκεται. Η πληρότητα δεν είναι αποτέλεσμα, είναι κατάσταση. Είναι η φυσική μας φύση όταν σταματάμε να αντιστεκόμαστε στη ζωή. Και τότε τα πράγματα γύρω μας αλλάζουν χωρίς προσπάθεια. Οι σχέσεις μαλακώνουν, το σώμα θεραπεύεται, οι ευκαιρίες έρχονται. Όχι γιατί “προσπαθούμε να είμαστε θετικοί”, αλλά γιατί επιστρέφουμε στο φυσικό ρεύμα της ύπαρξης. Αυτό είναι το βαθύτερο μήνυμα της «Βίβλου της Θετικής Σκέψης», του βιβλίου μου, καθώς η θετική σκέψη δεν είναι απλώς σκέψη, είναι τρόπος ύπαρξης. Είναι η συνειδητή επιλογή να βλέπεις το φως, ακόμη κι όταν γύρω υπάρχει σκοτάδι.
Η νέα φτώχεια είναι ότι ξέχασες την ουσία. Και ο νέος πλούτος είναι η μνήμη του Είναι. Να θυμάσαι ποιος είσαι, να θυμάσαι ότι είσαι συνδημιουργός, ότι δεν είσαι έρμαιο της τύχης, αλλά μέρος του Όλου. Όταν το νιώσεις αυτό, δεν χρειάζεται πια να προσπαθείς να “ελέγξεις” τη ζωή, απλά να την τη ζεις. Κάθε στιγμή γίνεται προσευχή, κάθε αναπνοή ευχαριστία. Και τότε καταλαβαίνεις ότι ποτέ δεν ήσουν φτωχός, απλώς κοιμόσουν μέσα στο όνειρο της έλλειψης.
Αν νιώθεις ότι ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις, να ακούσεις ξανά τη δική σου φωνή, να επιστρέψεις στην καρδιά, σε καλώ να περπατήσουμε μαζί αυτόν τον δρόμο. Όχι ως δάσκαλος και μαθητής, αλλά ως συνοδοιπόροι. Οι ατομικές συνεδρίες αυτογνωσίας είναι χώρος ασφάλειας, όπου μπορείς να δεις χωρίς φόβο, να νιώσεις χωρίς ενοχή, να θυμηθείς χωρίς κρίση. Κάθε μάθημα, κάθε συνάντηση είναι μια γέφυρα που σε οδηγεί πιο κοντά σε σένα. Δεν είναι θεωρία· είναι εμπειρία. Είναι μια διαδικασία απελευθέρωσης, μια ανάσα ψυχής που σου επιτρέπει να ξαναγίνεις ο εαυτός σου.
Η ζωή δεν μας ζητά να είμαστε τέλειοι, μας ζητά να είμαστε αληθινοί. Κι όταν είσαι αληθινός, δεν μπορείς να είσαι φτωχός. Γιατί η αλήθεια είναι αφθονία. Όταν λες “ναι” στη ζωή, η ζωή λέει “ναι” σε σένα. Και τότε όλα παίρνουν τη θέση τους. Οι φόβοι μικραίνουν, οι σχέσεις εξαγνίζονται, οι ευκαιρίες πολλαπλασιάζονται. Όχι γιατί κάτι μαγικό συνέβη απ’ έξω, αλλά γιατί εσύ άλλαξες δόνηση, άλλαξες προοπτική. Κι αυτή η αλλαγή είναι ο πραγματικός επαναπρογραμματισμός του εγκεφάλου, δηλαδή να πάψεις να βλέπεις έλλειψη και να αναγνωρίζεις την πληρότητα που υπήρχε πάντα εκεί.
Μπορεί να χρειαστείς καθοδήγηση, και αυτό είναι φυσικό. Δεν μπορούμε πάντα να δούμε μόνοι μας το μονοπάτι, γιατί το εγώ μας τυφλώνει με τις συνήθειες του. Όμως όταν κάποιος στέκεται δίπλα σου, χωρίς να σε κρίνει, χωρίς να σε καθοδηγεί με εξουσία, αλλά με παρουσία, τότε η ψυχή σου θυμάται τον δρόμο. Αυτό προσφέρω μέσα από το έργο μου, έναν καθρέφτη, ένα χώρο συνειδητότητας όπου μπορείς να συναντήσεις ξανά τον εαυτό σου. Και κάθε φορά που κάποιος το κάνει, κάθε φορά που βλέπω εκείνη τη σπίθα στα μάτια, θυμάμαι γιατί βρίσκομαι εδώ. Γιατί η αποστολή μου δεν είναι να διδάξω, αλλά να υπενθυμίσω. Να δείξω ότι η νέα φτώχεια μπορεί να γίνει νέα αφύπνιση.
Είναι στιγμές που ο άνθρωπος φτάνει σ’ ένα σταυροδρόμι. Έχει όλα όσα νόμιζε ότι θα τον κάνουν ευτυχισμένο, και όμως αισθάνεται πιο μόνος από ποτέ. Είναι το σημείο όπου το σύμπαν του Θεού σου ψιθυρίζει... «Ώρα να επιστρέψεις σπίτι». Και αυτό το σπίτι δεν είναι εξωτερικό. Είναι η εσωτερική σου εστία, εκεί όπου μπορείς να ακουμπήσεις, να σιωπήσεις, να θυμηθείς. Πολλοί έρχονται σε μένα σ’ αυτή την καμπή. Δεν τους λείπει τίποτα απτό, και όμως νιώθουν πως καταρρέουν. Κι εκεί αρχίζει η αληθινή εργασία, η εργασία της ψυχής. Δεν είναι εύκολη, δεν έχει συνταγή, μα έχει δρόμο, τον δρόμο της αυτογνωσίας.
Όταν μιλάμε για αυτογνωσία, δεν εννοούμε απλώς να γνωρίσεις τον χαρακτήρα σου ή να κατανοήσεις τα τραύματά σου. Αυτογνωσία σημαίνει να θυμηθείς ποιος είσαι πέρα από την ιστορία σου. Σημαίνει να αφαιρείς στρώσεις από το ψεύτικο εγώ, μέχρι να φτάσεις στην ουσία που δεν αλλάζει ποτέ. Είναι μια επιστροφή. Μια γέννηση. Μια ανάσταση μέσα στη ζωή. Και αυτή η πορεία δεν γίνεται με το νου, αλλά με την καρδιά. Γιατί μόνο η καρδιά μπορεί να αναγνωρίσει την αλήθεια. Ο νους αναλύει, ταξινομεί, φοβάται. Η καρδιά γνωρίζει, αποδέχεται, συγχωρεί. Όταν αρχίζουμε να ζούμε από την καρδιά, η νέα φτώχεια διαλύεται, γιατί τότε δεν είμαστε πια φτωχοί, είμαστε πλήρεις με ότι έχουμε, ακόμη κι αν εξωτερικά έχουμε ελάχιστα.
Κάποτε πίστευα κι εγώ πως η ευτυχία είναι αποτέλεσμα εξωτερικών συνθηκών. Αγωνίστηκα, πάλεψα, έφτασα ψηλά, μα μέσα μου υπήρχε πάντα ένα κενό. Ένα “γιατί” που δεν έβρισκε απάντηση. Μέχρι που κατάλαβα ότι το κενό δεν ήταν κάτι κακό· ήταν η πρόσκληση. Το κενό είναι το ιερό σημείο όπου το παλιό διαλύεται για να γεννηθεί το νέο. Είναι ο χώρος όπου σταματά η φωνή του κόσμου και αρχίζει να ακούγεται η φωνή της ψυχής. Αυτή τη φωνή προσπάθησα να αγγίξω, να αφουγκραστώ, και έτσι γεννήθηκε η μέθοδός μου, ο Επαναπρογραμματισμός του Εγκεφάλου – Voice Healing. Γιατί πολλές φορές ο εγκέφαλος, αυτός ο υπέροχος μηχανισμός, έχει μάθει να αναπαράγει παλιά προγράμματα φόβου, έλλειψης και ενοχής. Και για να ξανασυνδεθούμε με την πληρότητα, χρειάζεται να επανεκπαιδεύσουμε τη σκέψη, να επαναφέρουμε τη φωνή της ψυχής στο προσκήνιο.
Η φωνή αυτή υπάρχει μέσα σε όλους. Αλλά έχει θαφτεί κάτω από αποσπάσεις τις σκέψεις. Ο σύγχρονος άνθρωπος φοβάται τη σιωπή, γιατί εκεί εμφανίζεται ο εαυτός που προσπαθεί να ξεχάσει. Όμως χωρίς σιωπή, δεν υπάρχει γνώση του εαυτού. Η σιωπή είναι ο καθρέφτης που δείχνει την αλήθεια χωρίς παραμορφώσεις. Είναι το άδειο κύπελλο που πρέπει να αδειάσει για να γεμίσει ξανά. Κι όταν τολμήσεις να σταθείς εκεί, έστω και για λίγο, αρχίζει η θεραπεία. Η ψυχή δεν χρειάζεται πολλά.... ένα βλέμμα αλήθειας αρκεί για να αρχίσει να νιώθει. Η φτώχεια της ψυχής αρχίζει να λιώνει όταν στρέψεις μέσα σου το φως της συνειδητότητας.
Πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν τη συνειδητότητα με τη γνώση. Μα άλλο το να ξέρεις, κι άλλο το να είσαι παρών. Η συνειδητότητα δεν είναι σκέψη, είναι καθαρή παρουσία. Είναι το “είμαι εδώ” που προηγείται κάθε σκέψης. Όταν είσαι παρών, αναγνωρίζεις τη θεϊκότητα μέσα στην απλότητα. Ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, μια ανάσα μπορεί να γίνουν πύλες αφύπνισης. Και τότε βλέπεις ότι η ζωή ποτέ δεν σου έλειψε, απλώς εσύ έλειπες από τη ζωή σου. Αυτή είναι η αληθινή φτώχεια, η απουσία μας από την ίδια μας την ύπαρξη. Και αυτή είναι και η αληθινή αφθονία, η επιστροφή μας σε αυτήν.
Στο ολιστικό κέντρο Life Health Care, βλέπω κάθε μέρα ανθρώπους που επανέρχονται σιγά σιγά στην παρουσία. Δεν έρχονται για να “διορθωθούν”, αλλά για να θυμηθούν. Μέσα από τη μέθοδο Voice Healing, μέσα από τη δύναμη του λόγου και του ήχου, μέσα από την εσωτερική εργασία, ξαναβρίσκουν τον ρυθμό τους. Ο εγκέφαλος αρχίζει να εκπέμπει άλλα κύματα, πιο καθαρά, πιο φωτεινά. Ο νους μαλακώνει, η καρδιά ανοίγει, το σώμα αναπνέει. Και τότε η ζωή αρχίζει να ξαναρέει. Η ενέργεια που είχε μπλοκάρει επιστρέφει, και ο άνθρωπος νιώθει ξανά ικανός να δημιουργήσει, να αγαπήσει, να ζήσει με νόημα. Αυτή είναι η θεραπεία, όχι να αλλάξεις ποιος είσαι, αλλά να θυμηθείς ποιος είσαι πριν ξεχάσεις.
Κάθε φορά που κάποιος με ρωτά «πώς μπορώ να ξαναβρώ τον εαυτό μου;», χαμογελώ. Γιατί η ερώτηση αυτή κρύβει ήδη την απάντηση. Ο εαυτός δεν χάνεται ποτέ. Απλώς τον καλύπτουμε με σκέψεις, φόβους, πεποιθήσεις. Είναι σαν τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα. Δεν χρειάζεται να ψάξεις τον ήλιο, αρκεί να αφήσεις τα σύννεφα να διαλυθούν. Και αυτά διαλύονται με επίγνωση, με αγάπη, με θάρρος να δεις ό,τι είσαι και ό,τι δεν είσαι. Όταν σταματάς να πολεμάς τον εαυτό σου, η ψυχή σου αρχίζει να σε θεραπεύει. Όταν σταματάς να συγκρίνεις, να βιάζεσαι, να αποδεικνύεις, τότε ακούς. Και μέσα σε αυτή την ακρόαση αναδύεται μια νέα γαλήνη, εκείνη που δεν εξαρτάται από τίποτα εξωτερικό.
Η νέα φτώχεια μας διδάσκει ότι μπορούμε να έχουμε τα πάντα και να μην έχουμε τίποτα, αν δεν έχουμε εαυτό. Και η νέα ευημερία δεν είναι πια θέμα τραπεζικών λογαριασμών ή κατακτήσεων, αλλά θέμα επίγνωσης. Ο πλούσιος άνθρωπος είναι εκείνος που μπορεί να πει... «Είμαι παρών με ευγνωμοσύνη». Εκείνος που μπορεί να κοιτάξει τον ουρανό και να νιώσει ότι είναι μέρος του. Εκείνος που μπορεί να δώσει, γιατί ξέρει ότι δεν του λείπει τίποτα. Αυτή είναι η αφθονία της ψυχής... να ρέεις, να μοιράζεσαι, να αγαπάς χωρίς όρους.
Πολλές φορές με ρωτούν αν η πνευματική αφύπνιση είναι για όλους. Και απαντώ: είναι για όποιον πονά αρκετά ώστε να θέλει να δει. Ο πόνος είναι ο μεγάλος δάσκαλος. Όχι γιατί χρειάζεται να υποφέρουμε, αλλά γιατί μέσα από τον πόνο σπάει η ψευδαίσθηση του ελέγχου. Μόνο τότε αρχίζουμε να ακούμε. Αν δεν υπήρχε ο πόνος, ίσως δεν θα ψάχναμε ποτέ πέρα από το προφανές. Όμως όταν η ζωή σε φέρει μπροστά στο αδιέξοδο, εκεί γεννιέται η ευκαιρία. Αν σταθείς, αν δεν τρέξεις να καλύψεις το κενό, αν τολμήσεις να το κοιτάξεις, θα δεις πως μέσα του υπάρχει φως. Αυτό το φως είναι η πύλη της μεταμόρφωσης.
Η μέθοδος που έχω δημιουργήσει δεν είναι απλώς τεχνική, είναι κάλεσμα. Κάλεσμα προς την αλήθεια σου, προς την ανάμνηση της πληρότητας που ήδη είσαι. Δεν “θεραπεύει” κάτι που λείπει, σου δείχνει ότι ποτέ δεν ήσουν σπασμένος. Σε βοηθά να αλλάξεις το εσωτερικό σου πρόγραμμα, να ακούσεις ξανά τη φωνή σου. Γιατί κάθε φορά που εκφράζεις τη δική σου αλήθεια, ο εγκέφαλός σου επαναπρογραμματίζεται, το ενεργειακό σου πεδίο καθαρίζει, και η ζωή σου παίρνει νέα κατεύθυνση. Η φτώχεια δεν μπορεί να σταθεί εκεί όπου υπάρχει επίγνωση.
Πόσες φορές έχουμε πει «όταν αποκτήσω αυτό, τότε θα είμαι ευτυχισμένος»; Κι όμως, μόλις το αποκτούμε, νιώθουμε πάλι ανικανοποίητοι. Αυτό συμβαίνει γιατί κυνηγάμε την πληρότητα εκεί που δεν βρίσκεται. Η πληρότητα δεν είναι αποτέλεσμα, είναι κατάσταση. Είναι η φυσική μας φύση όταν σταματάμε να αντιστεκόμαστε στη ζωή. Και τότε τα πράγματα γύρω μας αλλάζουν χωρίς προσπάθεια. Οι σχέσεις μαλακώνουν, το σώμα θεραπεύεται, οι ευκαιρίες έρχονται. Όχι γιατί “προσπαθούμε να είμαστε θετικοί”, αλλά γιατί επιστρέφουμε στο φυσικό ρεύμα της ύπαρξης. Αυτό είναι το βαθύτερο μήνυμα της «Βίβλου της Θετικής Σκέψης», του βιβλίου μου, καθώς η θετική σκέψη δεν είναι απλώς σκέψη, είναι τρόπος ύπαρξης. Είναι η συνειδητή επιλογή να βλέπεις το φως, ακόμη κι όταν γύρω υπάρχει σκοτάδι.
Η νέα φτώχεια είναι ότι ξέχασες την ουσία. Και ο νέος πλούτος είναι η μνήμη του Είναι. Να θυμάσαι ποιος είσαι, να θυμάσαι ότι είσαι συνδημιουργός, ότι δεν είσαι έρμαιο της τύχης, αλλά μέρος του Όλου. Όταν το νιώσεις αυτό, δεν χρειάζεται πια να προσπαθείς να “ελέγξεις” τη ζωή, απλά να την τη ζεις. Κάθε στιγμή γίνεται προσευχή, κάθε αναπνοή ευχαριστία. Και τότε καταλαβαίνεις ότι ποτέ δεν ήσουν φτωχός, απλώς κοιμόσουν μέσα στο όνειρο της έλλειψης.
Αν νιώθεις ότι ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις, να ακούσεις ξανά τη δική σου φωνή, να επιστρέψεις στην καρδιά, σε καλώ να περπατήσουμε μαζί αυτόν τον δρόμο. Όχι ως δάσκαλος και μαθητής, αλλά ως συνοδοιπόροι. Οι ατομικές συνεδρίες αυτογνωσίας είναι χώρος ασφάλειας, όπου μπορείς να δεις χωρίς φόβο, να νιώσεις χωρίς ενοχή, να θυμηθείς χωρίς κρίση. Κάθε μάθημα, κάθε συνάντηση είναι μια γέφυρα που σε οδηγεί πιο κοντά σε σένα. Δεν είναι θεωρία· είναι εμπειρία. Είναι μια διαδικασία απελευθέρωσης, μια ανάσα ψυχής που σου επιτρέπει να ξαναγίνεις ο εαυτός σου.
Η ζωή δεν μας ζητά να είμαστε τέλειοι, μας ζητά να είμαστε αληθινοί. Κι όταν είσαι αληθινός, δεν μπορείς να είσαι φτωχός. Γιατί η αλήθεια είναι αφθονία. Όταν λες “ναι” στη ζωή, η ζωή λέει “ναι” σε σένα. Και τότε όλα παίρνουν τη θέση τους. Οι φόβοι μικραίνουν, οι σχέσεις εξαγνίζονται, οι ευκαιρίες πολλαπλασιάζονται. Όχι γιατί κάτι μαγικό συνέβη απ’ έξω, αλλά γιατί εσύ άλλαξες δόνηση, άλλαξες προοπτική. Κι αυτή η αλλαγή είναι ο πραγματικός επαναπρογραμματισμός του εγκεφάλου, δηλαδή να πάψεις να βλέπεις έλλειψη και να αναγνωρίζεις την πληρότητα που υπήρχε πάντα εκεί.
Μπορεί να χρειαστείς καθοδήγηση, και αυτό είναι φυσικό. Δεν μπορούμε πάντα να δούμε μόνοι μας το μονοπάτι, γιατί το εγώ μας τυφλώνει με τις συνήθειες του. Όμως όταν κάποιος στέκεται δίπλα σου, χωρίς να σε κρίνει, χωρίς να σε καθοδηγεί με εξουσία, αλλά με παρουσία, τότε η ψυχή σου θυμάται τον δρόμο. Αυτό προσφέρω μέσα από το έργο μου, έναν καθρέφτη, ένα χώρο συνειδητότητας όπου μπορείς να συναντήσεις ξανά τον εαυτό σου. Και κάθε φορά που κάποιος το κάνει, κάθε φορά που βλέπω εκείνη τη σπίθα στα μάτια, θυμάμαι γιατί βρίσκομαι εδώ. Γιατί η αποστολή μου δεν είναι να διδάξω, αλλά να υπενθυμίσω. Να δείξω ότι η νέα φτώχεια μπορεί να γίνει νέα αφύπνιση.
Αν αυτή τη στιγμή νιώθεις πως κάτι μέσα σου σε καλεί, άκουσε το. Μην το αναβάλεις. Η ψυχή σου γνωρίζει πότε είναι έτοιμη. Ίσως να είναι τώρα η στιγμή να ξεκινήσεις αυτό το ταξίδι. Να επιτρέψεις στη φωνή σου να ακουστεί, στο σώμα σου να ηρεμήσει, στο πνεύμα σου να αναπνεύσει. Οι ατομικές συνεδρίες, τα μαθήματα αυτογνωσίας, η ολιστική προσέγγιση του Life Health Care, όλα υπάρχουν για να σε στηρίξουν σε αυτό το πέρασμα. Δεν πρόκειται για “θεραπεία” όπως την εννοεί ο κόσμος, αλλά για ιερή επιστροφή. Και σε αυτή την επιστροφή, δεν είσαι μόνος.
Όταν αρχίζεις να ζεις από μέσα προς τα έξω, κάτι θα αλλάξει για πάντα. Θα σταματήσεις να κυνηγάς την ευτυχία και θα γίνεις η ευτυχία. Θα σταματήσεις να αναζητάς τον Θεό και θα Τον αναγνωρίζεις σε κάθε βλέμμα. Θα σταματήσεις να μετράς τη ζωή σου με το τι έχεις και θα την ευλογείς για το ότι είσαι. Αυτό είναι το τέλος της νέας φτώχειας. Είναι η γέννηση ενός νέου ανθρώπου, ενός ανθρώπου συνειδητού, ολόκληρου, ελεύθερου. Και τότε, χωρίς προσπάθεια, η ζωή σου θα γίνει μαρτυρία αφθονίας. Όχι γιατί θα έχεις περισσότερα, αλλά γιατί θα είσαι περισσότερος.
Αν το νιώσεις, έλα. Η πόρτα είναι ανοιχτή. Η ψυχή σου ήδη ξέρει τον δρόμο.
Όταν αρχίζεις να ζεις από μέσα προς τα έξω, κάτι θα αλλάξει για πάντα. Θα σταματήσεις να κυνηγάς την ευτυχία και θα γίνεις η ευτυχία. Θα σταματήσεις να αναζητάς τον Θεό και θα Τον αναγνωρίζεις σε κάθε βλέμμα. Θα σταματήσεις να μετράς τη ζωή σου με το τι έχεις και θα την ευλογείς για το ότι είσαι. Αυτό είναι το τέλος της νέας φτώχειας. Είναι η γέννηση ενός νέου ανθρώπου, ενός ανθρώπου συνειδητού, ολόκληρου, ελεύθερου. Και τότε, χωρίς προσπάθεια, η ζωή σου θα γίνει μαρτυρία αφθονίας. Όχι γιατί θα έχεις περισσότερα, αλλά γιατί θα είσαι περισσότερος.
Αν το νιώσεις, έλα. Η πόρτα είναι ανοιχτή. Η ψυχή σου ήδη ξέρει τον δρόμο.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης - Αυτογνωσίας
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Ιδρυτής του Συμβουλευτικού Κέντρου
Life Helth Care - www.lifehealthcare.gr
& Εναλλακτικών Θεραπειών - www.voicehealing.gr
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού
ή την αγορά του βιβλίου στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)
