Σταύρος Πλουμιστός: Η αγκαλιά δεν είναι απλώς μια σωματική χειρονομία αλλά μια βαθιά πνευματική και ψυχολογική πράξη
:max_bytes(150000):strip_icc()/VWMind-What-is-Shadow-work-exactly-FINAL1-8ce2b1f806da41bfb54b7a14e4a3225c.jpg)
Το να αγκαλιάζεις ένα άλλο άτομο, δεν είναι απλώς μια σωματική χειρονομία αλλά μια βαθιά πνευματική και ψυχολογική πράξη, μια πράξη που συνεπάγεται την πλήρη αποδοχή της ανθρωπιάς του άλλου.
Για να κατανοήσουμε την άποψη του Ντοστογιέφσκι, είναι απαραίτητο να ξέρετε ότι εξερευνά θέματα του ανθρώπινου πόνου, της λύτρωσης και της συγχώρεσης στα έργα του. Σε μυθιστορήματα όπως το Crime and Punishment , The Brothers Karamazov και Notes from Underground , απεικονίζει συχνά χαρακτήρες που είναι κατεστραμμένοι, ενοχοποιημένοι ή κοινωνικά περιθωριοποιημένοι.
Η ιδέα του να αγκαλιάζεις τους άλλους αντικατοπτρίζει επίσης την κατανόηση για τον προσωπικό πόνο και τον ρόλο του στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησης. Η αληθινή καλοσύνη δεν προκύπτει από την έλλειψη αγώνα, αλλά από την ικανότητα ενός ατόμου να υπομένει τον πόνο και να αναδύεται από αυτό με μεγαλύτερη κατανόηση και συμπόνια για τους άλλους.
Για μένα ο καλός άνθρωπος δεν είναι αυτός που απέφευγε τα λάθη ή έζησε μια ζωή χωρίς λάθη. Είναι αυτός που, παρά τα δικά του ελαττώματα και αποτυχίες, ξέρει πώς να αγκαλιάζει τους άλλους με ανοιχτή καρδιά. Η καλοσύνη του βρίσκεται στην ικανότητά του να απλώνει το χέρι, να κατανοεί, να συγχωρεί. Βλέπει τον πόνο και την ατέλεια των άλλων όχι ως λόγους για να απομακρυνθεί, αλλά ως υπενθυμίσεις της δικής του ανθρωπιάς.
Όπως διδάσκω εδώ και χρόνια, το να αγκαλιάζεις έναν άλλον άνθρωπο δεν είναι απλώς μια αυθόρμητη φυσική πράξη. Είναι μια πράξη βαθιάς σύνδεσης και αποδοχής, μια αναγνώριση της κοινής ανθρώπινης εμπειρίας. Η αγκαλιά, όταν δίνεται συνειδητά, γίνεται ένα είδος σιωπηλής επικοινωνίας που εκφράζει το πιο αγνό και άδολο κομμάτι της ύπαρξής μας: την επιθυμία να είμαστε μαζί, να μοιραζόμαστε και να συμπορευόμαστε, έστω και για μια στιγμή.
Σε έναν κόσμο που συχνά μας μαθαίνει να φοβόμαστε το άγνωστο, να προστατευόμαστε από τους άλλους και να βάζουμε τείχη γύρω από την καρδιά μας, η αγκαλιά έρχεται σαν μια πράξη αντίστασης. Είναι μια πράξη θάρρους. Όταν επιλέγουμε να αγκαλιάσουμε, όχι μόνο με τα χέρια μας, αλλά με την καρδιά μας... αποφασίζουμε να δούμε τον άλλον όπως είναι, να τον δεχτούμε χωρίς όρους. Μπορεί να είναι ένας ξένος, ένας φίλος που έχει πληγωθεί, ή ακόμα κι ένας άνθρωπος με τον οποίο έχουμε συγκρουστεί. Η αγκαλιά είναι η απόφαση να βάλουμε για λίγο στην άκρη τις διαφορές και να εστιάσουμε σ’ αυτό που μας ενώνει.
Η ενσυναίσθηση, όπως συχνά υπενθυμίζω στους μαθητές μου, είναι η σπουδαιότερη δύναμη που διαθέτουμε. Δεν είναι αδυναμία το να νιώθουμε, είναι η πιο καθαρή μορφή δύναμης. Να μπορείς να νιώσεις τον πόνο του άλλου χωρίς να τον κατακρίνεις. Να σκύβεις στο πλευρό του και να λες: «Σε βλέπω. Σε καταλαβαίνω. Δεν είσαι μόνος». Αυτή είναι η βάση κάθε αυθεντικής σχέσης και κάθε πράξης θεραπείας.
Η αγκαλιά ενσαρκώνει την ενσυναίσθηση. Δεν χρειάζονται λόγια, μόνο η παρουσία, η ζεστασιά και η αποδοχή. Μέσα από την αγκαλιά, μπορούμε να πάρουμε στα χέρια μας όχι μόνο τον άλλον άνθρωπο αλλά και τα βάσανά του, να τα κρατήσουμε δίπλα στα δικά μας σαν να είναι κομμάτια του ίδιου ταξιδιού. Γιατί η ζωή, όσο διαφορετική κι αν φαίνεται στους καθέναν από εμάς, έχει έναν κοινό παρονομαστή: τον αγώνα για νόημα, για ελπίδα, για αγάπη.
Όπως γράφω και στο βιβλίο μου "Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης" (εδώ), η καλοσύνη δεν είναι αρετή που επιβάλλεται. Είναι στάση ζωής που γεννιέται από την επίγνωση· από την αντίληψη ότι όλοι είμαστε πλάσματα ευάλωτα, φθαρτά και προσωρινά. Η καλοσύνη πηγάζει από εκείνους που έχουν μάθει να κοιτούν πιο βαθιά, που δεν στέκονται μόνο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά, στις πράξεις ή στα λάθη, αλλά προσπαθούν να δουν πίσω από όλα αυτά: την ιστορία του άλλου, την πληγή που τον διαμόρφωσε, την ελπίδα που τον κινεί. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που ξέρουν να αγκαλιάζουν.
Το να αγκαλιάζεις κάποιον είναι σαν να του λες: «Είσαι αρκετός, ακόμη κι αν πονάς. Ακόμη κι αν φοβάσαι. Ακόμη κι αν δεν έχεις τίποτα να μου δώσεις πίσω». Σε μια εποχή όπου οι σχέσεις γίνονται συχνά εργαλειακές και ανταλλακτικές, η αληθινή αγκαλιά σπάει αυτήν τη λογική και μας φέρνει πίσω στην ουσία. Είναι προσφορά χωρίς αντάλλαγμα. Είναι δωρεά ψυχής.
Και αν υπάρχει ένα πράγμα που έχουμε ανάγκη ως κοινωνία, αυτό είναι ακριβώς η επανεκπαίδευση στην καλοσύνη. Να θυμηθούμε πώς να αγγίζουμε χωρίς να πληγώνουμε. Πώς να ακούμε χωρίς να διακόπτουμε. Πώς να στεκόμαστε δίπλα στους άλλους χωρίς να προσπαθούμε να τους αλλάξουμε. Η αγκαλιά, ως σύμβολο και πράξη, μπορεί να μας οδηγήσει σ’ αυτήν την επανασύνδεση με το ανθρώπινο μέσα μας.
Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε τον κόσμο, όχι με φανταχτερά σχέδια αλλά με αληθινές πράξεις, ας ξεκινήσουμε από εκεί: από μια αγκαλιά. Από την καθημερινή υπενθύμιση ότι μπορούμε να είμαστε το στήριγμα κάποιου, ακόμη κι αν είναι μόνο για λίγα δευτερόλεπτα. Το άγγιγμα αυτό μπορεί να μη λύσει όλα τα προβλήματα, αλλά έχει τη δύναμη να δημιουργήσει έναν μικρό χώρο ελπίδας. Και μερικές φορές, αυτό είναι αρκετό.
Γιατί στο τέλος, όλοι αναζητούμε το ίδιο... να μας δουν, να μας ακούσουν, να μας αγαπήσουν. Η αγκαλιά είναι η απόδειξη ότι αυτό είναι δυνατό. Ότι η ανθρώπινη καρδιά, παρ’ όλες τις πληγές της, εξακολουθεί να είναι ικανή για τρυφερότητα. Ότι η ενσυναίσθηση, η καλοσύνη και η σύνδεση δεν είναι απλώς ιδέες ή αφηρημένες αξίες, αλλά τρόποι ύπαρξης που μπορούν να αλλάξουν ζωές.
Ας μη φοβόμαστε, λοιπόν, να αγκαλιάσουμε. Όχι μόνο τους άλλους, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί όπως δίνουμε παρηγοριά, έτσι κι εμείς τη λαμβάνουμε. Κι έτσι, ίσως, χτίσουμε έναν κόσμο λίγο πιο ανθρώπινο, λίγο πιο ζεστό. έναν κόσμο που αξίζει να ζούμε μέσα του.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης - Αυτογνωσίας
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Ιδρυτής του Συμβουλευτικού Κέντρου
Life Helth Care - www.lifehealthcare.gr
& Εναλλακτικών Θεραπειών - www.voicehealing.gr
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
εδώ https://www.ploumistos.com/p/online.html
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)
Οι «καλοί» χαρακτήρες του Ντοστογιέφσκι είναι συχνά εκείνοι που, παρά τα ελαττώματά τους, μαθαίνουν να αγκαλιάζουν αυτά τα προβληματικά άτομα αντί να τα κρίνουν ή να τα απορρίπτουν. Για παράδειγμα, στο Crime and Punishment , ο χαρακτήρας Sonia, μια φτωχή αλλά βαθιά συμπονετική νεαρή γυναίκα, αντιπροσωπεύει αυτό το ιδανικό της καλοσύνης. Επιλέγει να αγαπήσει και να συγχωρήσει τον Ρασκόλνικοφ, τον πρωταγωνιστή και δολοφόνο, ενσαρκώνοντας το όραμα του Ντοστογιέφσκι για ηθική δύναμη που έχει τις ρίζες της στην άνευ όρων αποδοχή.
Εμπνεόμενος από τον Ντοστογιέφσκι για τον «καλό άνθρωπο» τελικά, κατέληξα ότι είναι η ικανότητα να βλέπει κανείς πέρα από τις προκαταλήψεις του και να αγκαλιάζει τους ανθρώπους με την πιθανή ανεπάρκεια και τις ατέλειές τους. Ο «καλός άνθρωπος» έχει μέσα του μια ταπεινοφροσύνη και ευαλωτότητα που αναγνωρίζει την ανθρώπινη σύνδεση τόσο ως πηγή θεραπείας όσο και ως ηθική επιταγή.
Εμπνεόμενος από τον Ντοστογιέφσκι για τον «καλό άνθρωπο» τελικά, κατέληξα ότι είναι η ικανότητα να βλέπει κανείς πέρα από τις προκαταλήψεις του και να αγκαλιάζει τους ανθρώπους με την πιθανή ανεπάρκεια και τις ατέλειές τους. Ο «καλός άνθρωπος» έχει μέσα του μια ταπεινοφροσύνη και ευαλωτότητα που αναγνωρίζει την ανθρώπινη σύνδεση τόσο ως πηγή θεραπείας όσο και ως ηθική επιταγή.
Αγκαλιάζοντας τους άλλους, πλησιάζουμε περισσότερο στην κατανόηση τους, και κάνοντάς το αυτό, υπερβαίνουμε την απομόνωση που συχνά συνοδεύει την κρίση, τον φόβο ή τη δυσαρέσκεια. Σε αυτήν ακριβώς την πράξη του εναγκαλισμού βρίσκει κανείς το θείο, καθώς αντανακλά ένα είδος χάριτος που είναι τόσο βαθιά ανθρώπινη όσο και πνευματικά λυτρωτική.
Η ιδέα του να αγκαλιάζεις τους άλλους αντικατοπτρίζει επίσης την κατανόηση για τον προσωπικό πόνο και τον ρόλο του στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησης. Η αληθινή καλοσύνη δεν προκύπτει από την έλλειψη αγώνα, αλλά από την ικανότητα ενός ατόμου να υπομένει τον πόνο και να αναδύεται από αυτό με μεγαλύτερη κατανόηση και συμπόνια για τους άλλους.
Όπως διδάσκω εδώ και χρόνια, το να αγκαλιάζεις έναν άλλον άνθρωπο δεν είναι απλώς μια αυθόρμητη φυσική πράξη. Είναι μια πράξη βαθιάς σύνδεσης και αποδοχής, μια αναγνώριση της κοινής ανθρώπινης εμπειρίας. Η αγκαλιά, όταν δίνεται συνειδητά, γίνεται ένα είδος σιωπηλής επικοινωνίας που εκφράζει το πιο αγνό και άδολο κομμάτι της ύπαρξής μας: την επιθυμία να είμαστε μαζί, να μοιραζόμαστε και να συμπορευόμαστε, έστω και για μια στιγμή.
Σε έναν κόσμο που συχνά μας μαθαίνει να φοβόμαστε το άγνωστο, να προστατευόμαστε από τους άλλους και να βάζουμε τείχη γύρω από την καρδιά μας, η αγκαλιά έρχεται σαν μια πράξη αντίστασης. Είναι μια πράξη θάρρους. Όταν επιλέγουμε να αγκαλιάσουμε, όχι μόνο με τα χέρια μας, αλλά με την καρδιά μας... αποφασίζουμε να δούμε τον άλλον όπως είναι, να τον δεχτούμε χωρίς όρους. Μπορεί να είναι ένας ξένος, ένας φίλος που έχει πληγωθεί, ή ακόμα κι ένας άνθρωπος με τον οποίο έχουμε συγκρουστεί. Η αγκαλιά είναι η απόφαση να βάλουμε για λίγο στην άκρη τις διαφορές και να εστιάσουμε σ’ αυτό που μας ενώνει.
Η ενσυναίσθηση, όπως συχνά υπενθυμίζω στους μαθητές μου, είναι η σπουδαιότερη δύναμη που διαθέτουμε. Δεν είναι αδυναμία το να νιώθουμε, είναι η πιο καθαρή μορφή δύναμης. Να μπορείς να νιώσεις τον πόνο του άλλου χωρίς να τον κατακρίνεις. Να σκύβεις στο πλευρό του και να λες: «Σε βλέπω. Σε καταλαβαίνω. Δεν είσαι μόνος». Αυτή είναι η βάση κάθε αυθεντικής σχέσης και κάθε πράξης θεραπείας.
Η αγκαλιά ενσαρκώνει την ενσυναίσθηση. Δεν χρειάζονται λόγια, μόνο η παρουσία, η ζεστασιά και η αποδοχή. Μέσα από την αγκαλιά, μπορούμε να πάρουμε στα χέρια μας όχι μόνο τον άλλον άνθρωπο αλλά και τα βάσανά του, να τα κρατήσουμε δίπλα στα δικά μας σαν να είναι κομμάτια του ίδιου ταξιδιού. Γιατί η ζωή, όσο διαφορετική κι αν φαίνεται στους καθέναν από εμάς, έχει έναν κοινό παρονομαστή: τον αγώνα για νόημα, για ελπίδα, για αγάπη.
Όπως γράφω και στο βιβλίο μου "Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης" (εδώ), η καλοσύνη δεν είναι αρετή που επιβάλλεται. Είναι στάση ζωής που γεννιέται από την επίγνωση· από την αντίληψη ότι όλοι είμαστε πλάσματα ευάλωτα, φθαρτά και προσωρινά. Η καλοσύνη πηγάζει από εκείνους που έχουν μάθει να κοιτούν πιο βαθιά, που δεν στέκονται μόνο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά, στις πράξεις ή στα λάθη, αλλά προσπαθούν να δουν πίσω από όλα αυτά: την ιστορία του άλλου, την πληγή που τον διαμόρφωσε, την ελπίδα που τον κινεί. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που ξέρουν να αγκαλιάζουν.
Το να αγκαλιάζεις κάποιον είναι σαν να του λες: «Είσαι αρκετός, ακόμη κι αν πονάς. Ακόμη κι αν φοβάσαι. Ακόμη κι αν δεν έχεις τίποτα να μου δώσεις πίσω». Σε μια εποχή όπου οι σχέσεις γίνονται συχνά εργαλειακές και ανταλλακτικές, η αληθινή αγκαλιά σπάει αυτήν τη λογική και μας φέρνει πίσω στην ουσία. Είναι προσφορά χωρίς αντάλλαγμα. Είναι δωρεά ψυχής.
Και αν υπάρχει ένα πράγμα που έχουμε ανάγκη ως κοινωνία, αυτό είναι ακριβώς η επανεκπαίδευση στην καλοσύνη. Να θυμηθούμε πώς να αγγίζουμε χωρίς να πληγώνουμε. Πώς να ακούμε χωρίς να διακόπτουμε. Πώς να στεκόμαστε δίπλα στους άλλους χωρίς να προσπαθούμε να τους αλλάξουμε. Η αγκαλιά, ως σύμβολο και πράξη, μπορεί να μας οδηγήσει σ’ αυτήν την επανασύνδεση με το ανθρώπινο μέσα μας.
Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε τον κόσμο, όχι με φανταχτερά σχέδια αλλά με αληθινές πράξεις, ας ξεκινήσουμε από εκεί: από μια αγκαλιά. Από την καθημερινή υπενθύμιση ότι μπορούμε να είμαστε το στήριγμα κάποιου, ακόμη κι αν είναι μόνο για λίγα δευτερόλεπτα. Το άγγιγμα αυτό μπορεί να μη λύσει όλα τα προβλήματα, αλλά έχει τη δύναμη να δημιουργήσει έναν μικρό χώρο ελπίδας. Και μερικές φορές, αυτό είναι αρκετό.
Γιατί στο τέλος, όλοι αναζητούμε το ίδιο... να μας δουν, να μας ακούσουν, να μας αγαπήσουν. Η αγκαλιά είναι η απόδειξη ότι αυτό είναι δυνατό. Ότι η ανθρώπινη καρδιά, παρ’ όλες τις πληγές της, εξακολουθεί να είναι ικανή για τρυφερότητα. Ότι η ενσυναίσθηση, η καλοσύνη και η σύνδεση δεν είναι απλώς ιδέες ή αφηρημένες αξίες, αλλά τρόποι ύπαρξης που μπορούν να αλλάξουν ζωές.
Ας μη φοβόμαστε, λοιπόν, να αγκαλιάσουμε. Όχι μόνο τους άλλους, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί όπως δίνουμε παρηγοριά, έτσι κι εμείς τη λαμβάνουμε. Κι έτσι, ίσως, χτίσουμε έναν κόσμο λίγο πιο ανθρώπινο, λίγο πιο ζεστό. έναν κόσμο που αξίζει να ζούμε μέσα του.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης - Αυτογνωσίας
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Ιδρυτής του Συμβουλευτικού Κέντρου
Life Helth Care - www.lifehealthcare.gr
& Εναλλακτικών Θεραπειών - www.voicehealing.gr
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
εδώ https://www.ploumistos.com/p/online.html
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)
