Προτείνουν την ευθανασία για όσους υποφέρουν από ακραία φτώχεια
Στον Καναδά, υπάρχει μια συζήτηση σχετικά με την προσφορά σε άτομα που βρίσκονται σε απελπιστική οικονομική κατάσταση της επιλογής της αυτοκτονίας με ιατρική βοήθεια.
Ο επιχειρηματικός δημοσιογράφος Norbert Häring αναφέρει στο blog του. Ως εκ τούτου, δύο «βιοηθικοί» δημοσίευσαν ένα δοκίμιο σε ειδικό περιοδικό στο οποίο συζητείται η υποτιθέμενη ανθρωπιά μιας τέτοιας λύσης.
Δείτε ΕΔΩ αναφορά στο σχετικό δοκίμιο.
Στον Καναδά, ένα από τα κράτη με τους πιο ανεκτικούς κανόνες για ευθανασία στον κόσμο, αποχωρούν οικειοθελώς από τη ζωή ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι. Ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί δραματικά στο προσεχές μέλλον καθώς ο Καναδάς βρίσκεται στη διαδικασία να επιτρέψεις στους ανθρώπους την υποβοηθούμενη αυτοκτονία για λόγους ψυχικής υγείας. Το ερώτημα με τι κριτήριο μπορεί κάποιος να αξιολογήσει και εν συνεχεία να ικανοποιήσει το αίτημα θανάτου ενός ανθρώπου και κατά πόσο οι πολιτικές ευθανασίας υπηρετούν, οικονομικά συμφέροντα της εποχής αντί για το «δικαίωμα στην αξιοπρέπεια» του ατόμου απασχολεί ήδη την κοινή γνώμη και τους ειδικούς. Πρόσφατα γιατροί και ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων υποστήριξαν πως οι νόμοι του Καναδά για την ευθανασία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι για τα άτομα με αναπηρία καθώς πρόκειται για άτομα που συχνά αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα ιατρικά έξοδα, απελπίζονται και θέλουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους. Την προηγούμενη χρονιά περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι στον Καναδά υποβλήθηκαν σε ευθανασία, αύξηση κατά ένα τρίτο σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Πεινασμένοι, φτωχοί και ανάπηροι Καναδοί που τώρα αναζητούν υποβοηθούμενη αυτοκτονία
Αναφέρεται ότι ο Καναδάς σχεδιάζει να επιτρέψει σε ασθενείς ψυχικής υγείας χωρίς σωματικές παθήσεις να αναζητήσουν αυτοκτονία με τη βοήθεια γιατρού.
Πελάτες καναδικών τραπεζών τροφίμων και συνταξιούχοι με αναπηρία που αντιμετωπίζουν οικονομική ανασφάλεια σκέφτονται τώρα να αυτοκτονήσουν με τη βοήθεια γιατρού για να αποφύγουν να ζήσουν στη φτώχεια, ανέφεραν αρκετές πηγές.
«Με βάση τους ορισμούς της καναδικής νομοθεσίας, σχεδόν οποιοσδήποτε με χρόνια ιατρική πάθηση, όπως τα άτομα με αναπηρίες, μπορεί να εγκριθεί για ευθανασία», είπε στο CNA στις 12 Δεκεμβρίου ο Άλεξ Σάντενμπεργκ, εκτελεστικός διευθυντής του Συνασπισμού Πρόληψης Ευθανασίας.
«Ως εκ τούτου, τα άτομα με αναπηρία ζητούν ευθανασία με βάση τη φτώχεια, την έλλειψη στέγης ή την αδυναμία να λάβουν την απαραίτητη ιατρική περίθαλψη, αλλά είναι εγκεκριμένα για ευθανασία με βάση την αναπηρία τους», πρόσθεσε.
Η Meghan Nicholls, Διευθύνουσα Σύμβουλος της Mississauga Food Bank στη Mississauga, μια πόλη του Οντάριο δυτικά του Τορόντο, δήλωσε ότι η ζήτηση έχει αυξηθεί κατά 60% από την έναρξη της πανδημίας COVID-19. Το δίκτυο της τράπεζας τροφίμων της εξυπηρετεί τώρα 30.000 άτομα ετησίως, ανέφερε σε ένα σχόλιο της 30ης Νοεμβρίου για το καναδικό ειδησεογραφικό περιοδικό Maclean’s.
Για πρώτη φορά, σύμφωνα με τον Nicholls, οι δικαιούχοι αναφέρουν ότι το κόστος των τροφίμων τους έχει φέρει σε οικονομική αφερεγγυότητα.
«Είμαστε στο σημείο όπου οι πελάτες σε αυτά τα προγράμματα μας λένε ότι σκέφτονται τον ιατρικά υποβοηθούμενο θάνατο ή την αυτοκτονία επειδή δεν μπορούν να ζουν πια στη φτώχεια», είπε στην έκθεση του Maclean. «Ένας πελάτης στο πρόγραμμα παράδοσης στο σπίτι Food Bank 2 είπε σε ένα από το προσωπικό μας ότι σκέφτονται να αυτοκτονήσουν επειδή είναι τόσο κουρασμένοι να υποφέρουν από τη φτώχεια. Ένας άλλος πελάτης ρώτησε αν ξέραμε πώς να υποβάλουμε αίτηση για MAID (ιατρική βοήθεια στον θάνατο) για τους ίδιους λόγους».
«Δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε την επίδραση που έχει η φτώχεια στην ψυχική υγεία κάποιου. Οι πελάτες μας ζουν με συνεχή ανησυχία και περιορίζουν τα απαραίτητα είδη όπως φάρμακα, φρέσκα τρόφιμα ή ζεστά ρούχα – το να ζουν συνεχώς κάτω από αυτό το άγχος επηρεάζει ψυχικά, συναισθηματικά και σωματικά», είπε ο Nicholls.
«Όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να μας λένε ότι θα βάλουν τέλος στη ζωή τους επειδή δεν μπορούν πια να ζουν στη φτώχεια, είναι σαφές ότι τους έχουμε απογοητεύσει», πρόσθεσε.
Ο Nicholls είπε στο The Catholic Register του Καναδά ότι οι ηγέτες άλλων τραπεζών τροφίμων στον Καναδά δεν έχουν ακούσει πελάτες να μιλούν για σχέδια να αυτοκτονήσουν.
Ο Schadenberg είπε ότι η υποβοηθούμενη αυτοκτονία έχει γίνει πολύ εύκολη στην πρόσβαση στον Καναδά.
Προσφέρουν τη δυνατότητα υποβοηθούμενης αυτοκτονίας στους φτωχούς πολίτες με το πρόσχημα της “ελευθερίας”
«Πρέπει να καταλάβουμε ότι πολλά άτομα με αναπηρία ζουν στη φτώχεια και δυσκολεύονται να λάβουν την απαραίτητη ιατρική περίθαλψη και ωστόσο σύμφωνα με το νόμο δεν έχουν καμία δυσκολία να εγκριθούν για θάνατο από ευθανασία», είπε στο CNA. «Σαφώς αυτό οδήγησε σε μια επιδημία θανάτου, απόγνωσης στον Καναδά. Θάνατοι που βασίζονται στην πολιτιστική εγκατάλειψη, αλλά πωλούνται στον πληθυσμό με το ψεύτικο πρόσχημα της ελευθερίας».
Το 2021, περισσότεροι από 10.000 Καναδοί πέθαναν με ευθανασία, που ονομάζεται επίσης ιατρική βοήθεια στον θάνατο ή αυτοκτονία με τη βοήθεια γιατρού. Είναι δεκαπλάσιος ο αριθμός που πέθαναν από ευθανασία το 2016, όταν νομιμοποιήθηκε για πρώτη φορά η διαδικασία.
Μεταξύ εκείνων που αναζητούν υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι ο Les Landry, ένας 65χρονος συνταξιούχος οδηγός φορτηγού. Φοβάται να μείνει άστεγος, ανέφερε η βρετανική εφημερίδα The Daily Mail. Ζει με έναν σκύλο υπηρεσίας στο Medicine Hat της Αλμπέρτα. Το εισόδημά του από την αναπηρία του μειώθηκε όταν έκλεισε τα 65 και το πλεόνασμα των 120 δολαρίων το μήνα αφού πλήρωσε για τα απαραίτητα και τα φάρμακα πιθανότατα θα καταναλωθεί από μια αύξηση του ενοικίου τον Ιανουάριο.
«Αργά ή γρήγορα θα φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν θα έχω την οικονομική δυνατότητα να ζήσω», είπε στην Daily Mail.
Ο Landry χρησιμοποιεί αναπηρικό καροτσάκι και έχει διαβήτη και επιληψία, αλλά μπόρεσε να ζήσει άνετα έως ότου τα επιδόματά του μετατοπίστηκαν από ένα επίδομα αναπηρίας σε ένα πρόγραμμα παροχών για ηλικιωμένους. Μίλησε για τη νέα του αβεβαιότητα με τον γιατρό που τον αξιολόγησε για υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
«Ήξερα τι μου επέτρεπαν. Ήξερα τι ήταν καλυμμένο. Είπα, «Τώρα όλα είναι στον αέρα, και είναι το άγνωστο». Δεν θεωρούμαι άτομο με αναπηρία, ωστόσο έχω αναπηρία».
Η καναδική νομοθεσία μέχρι τώρα επιτρέπει σε άτομα με μη επακόλουθες ασθένειες να αναζητήσουν υποβοηθούμενη αυτοκτονία, υπό την προϋπόθεση ότι η ιατρική τους κατάσταση είναι «βαριά και ανεπανόρθωτη». Ο νόμος απαιτεί από δύο γιατρούς να αξιολογούν και να εγκρίνουν αιτήματα υποβοηθούμενης αυτοκτονίας.
Ένας γιατρός έχει ήδη εγκρίνει το αίτημα του Landry, γνωρίζοντας σύμφωνα με πληροφορίες ότι προήλθε από φόβο φτώχειας και όχι από ιατρική κατάσταση, ανέφερε η Daily Mail. Σύμφωνα με τον Landry, αυτός ο γιατρός «είπε ότι ξέρει ότι έχει παραδεχτεί το MAID σε ανθρώπους με βάση τη φτώχεια, αλλά δεν του το είπαν».
Ο Landry περιμένει έγκριση από δεύτερο γιατρό. Εάν ο δεύτερος γιατρός δεν το εγκρίνει, μπορεί να ζητήσει διαφορετική γνώμη.
Ο Δρ Naheed Dosani, ειδικός στην ανακουφιστική φροντίδα και επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, είπε στη Daily Mail ότι η καναδική κυβέρνηση «κυριολεκτικά διευκόλυνε τα άτομα με αναπηρίες να πεθάνουν αξιοπρεπώς μέσω της MAID παρά να ζουν με αξιοπρέπεια μέσω της πρόσβασης σε στέγαση, εισοδηματική υποστήριξη, επισιτιστική ασφάλεια και φαρμακευτική κάλυψη».
Ο Ντοσάνι ζήτησε να σταματήσει προσωρινά η περαιτέρω επέκταση της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας και να αυξηθεί η κοινωνική υποστήριξη.
Τον Μάρτιο του 2023, ο Καναδάς θα επιτρέψει σε ασθενείς ψυχικής υγείας χωρίς σωματικές παθήσεις να αναζητήσουν αυτοκτονία με τη βοήθεια γιατρού.
Οι επικριτές περιλαμβάνουν τον Αρχιεπίσκοπο J. Michael Miller του Βανκούβερ, ο οποίος είπε ότι ο νόμος είναι «ηθικά διεφθαρμένος», ανέφερε το Catholic Register.
«Σε έξι χρόνια, ο Καναδάς έχει περάσει από την πλήρη απαγόρευση της ευθανασίας σε ένα από τα πιο ανεκτικά καθεστώτα ευθανασίας στον κόσμο. Και θα μπορούσε να έρθει ακόμη περισσότερη πρόσβαση, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας σε «ώριμους ανηλίκους» να το ζητήσουν», είπε στη Λευκή Λειτουργία της 29ης Οκτωβρίου για γιατρούς και άλλους επαγγελματίες υγείας στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ροζάριο του Βανκούβερ.
Οι καθολικές επισκοπές συμμετέχουν στο κίνημα υπεράσπισης «No Options, No Choice» για να ενθαρρύνουν τις επαρχιακές κυβερνήσεις να δεσμεύσουν περισσότερη χρηματοδότηση για προγράμματα παρηγορητικής φροντίδας, ψυχικής υγείας και κοινωνικών και στεγαστικών προγραμμάτων, ώστε οι Καναδοί να μην αισθάνονται πίεση για υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
Η Εταιρεία Καναδικής Ψυχιατρικής ζήτησε να καθυστερήσει η επέκταση της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας σε όσους πάσχουν από ψυχικές ασθένειες, λέγοντας ότι απαιτείται διαβούλευση και αναθεώρηση ασφάλειας.
