«Μανιφέστο» σωτηρίας για ανασυγκρότηση του ελληνικού κράτους στην πράξη
Της ΚΡΙΝΙΩΣ ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΟΥ
Και η φουρτούνα αυτήν τη στιγμή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη αποτυπώνεται στην ανατομία ενός εγκλήματος. Στην ανατομία του εγκλήματος που συντελέστηκε στα Τέμπη την νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου και κόστισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, η πλειοψηφία των οποίων ήταν νέοι.
Τους αδικοχαμένους της μοιραίας βραδιάς θέλησαν να τιμήσουν τις προάλλες μικροί και μεγάλοι στο συλλαλητήριο της 8ης Μαρτίου στην Αθήνα με κύριο αίτημα την απόδοση δικαιοσύνης. Συλλαλητήριο που φάνηκε να χάνει κάποιες στιγμές τον σοβαρό χαρακτήρα του.
Κι αυτό γιατί, πέρα απ’ τα σχολιαρόπαιδα, τους φοιτητές και τους μεγάλους που συμμετείχαν ενσυνείδητα με κυρίαρχο σύνθημα ”Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί”, εκτυλίχθηκαν τραγελαφικές καταστάσεις που αμαύρωσαν το νόημα της πορείας αλληλεγγύης, αγανάκτησης και οργής στην μνήμη των νεκρών της ”καταραμένης κοιλάδας”.
Έτσι, από την πλατεία Βικτωρίας — όπου κατέληγαν οι συρμοί του ηλεκτρικού λόγω συλλαλητηρίου — μέχρι την πλατεία Ομονοίας στην οποία κατευθύνονταν με τα πόδια οι συμμετέχοντες, παιζόταν μια ανοίκεια προς το πνεύμα της πορείας παράσταση με αντιήρωες ηθοποιούς που έβγαζαν σέλφι, χασκογελούσαν και διακωμωδούσαν τη διαδήλωση.
Τη διαδήλωση που είχε πένθιμο χαρακτήρα, αν και αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τον μετατρέψουν σε διασκεδαστικό επιβεβαιώνοντας ότι η Ελλάδα είναι χώρα με ιδιαιτερότητες και παραδοξότητες και οι κάτοικοί της όπως τους χαρακτηρίζει ο Εμπειρίκος (”Εις την οδόν των Φιλελλήνων”): ”Οι Ελληνες… πρώτοι αυτοί… στον κόσμον εδώ κάτω έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου…”.
Στη δημοκρατία ωστόσο υπάρχουν όρια και κανόνες εκδήλωσης συμπεριφορών και ελευθεριοτήτων, όσο σοβαρές κι αν είναι οι πολιτικοκοινωνικές κρίσεις, όπως αυτή που διανύουμε σήμερα μετά το εθνικό σοκ των Τεμπών.
Το κράτος των διαχρονικών παθογενειών, των ρουσφετολόγων πολιτικών και των ασυνείδητων, των άσχετων, των αμελών και των αναξιοκρατικά ”βολεμένων” υπαλλήλων πρέπει να γίνεται αναμφισβήτητα αντικείμενο αυστηρότατης κριτικής, αλλά όχι διακωμώδησης σε συλλαλητήρια πένθους ούτε ψηφοθηρικής εκμετάλλευσης που στηρίζεται στην κομματοκρατία, πολύ περισσότερο όταν είναι διακυβερνητικές οι ευθύνες και υπάρχουν νεκροί-θύματα της εγκληματικής αμέλειας συγκεκριμένων υπευθύνων.
Ως εκ τούτου κάθε ”αγωνιστική πάλη” με κομματικά συνθήματα μετατρέπει τους αδικοχαμένους νεκρούς σε εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας από στελέχη μειοψηφιών ή συλλογικοτήτων, που λειτουργούν με μανδύα συνδικαλιστικό, χαρακτήρα καιροσκοπικό και ρομφαία τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία.
Συχνά μάλιστα οι κρατικοδίαιτοι ”επαναστάτες” δουλεύουν χωρίς να ελέγχονται, να λογοδοτούν και να τιμωρούνται στηριζόμενοι σε πολιτικές πλάτες. Το τελευταίο από μόνο του παραπέμπει σε ”σημαδεμένη” αξιοκρατία ή, άλλως πώς, σε θρίαμβο της κομματοκρατίας στο Δημόσιο που έρχεται κόντρα με την αξιοκρατική δημοκρατία.
Τα ως άνω δεδομένα υποδεικνύουν ως κύριο ένοχο την εκάστοτε εξουσία, ασφαλώς. Και επειδή αποτελούν παθογένειες χρόνων, εξεγείρουν δικαιολογημένα την κοινωνία, αν και η ίδια έχει μερίδιο ευθύνης στην διαπλοκή και τη διαφθορά απ’ τη στιγμή που συμφιλιώνεται με την ψηφοθηρία για λόγους ιδιοτέλειας και αρνείται να καταγγείλει τους πολιτικούς εκπροσώπους της οι οποίοι την εργαλειοποιούν, όσο ικανοποιούν τα συμφέροντά της.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε να ακούμε το ”Όλοι μαζί τα φάγαμε” και το ”Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε κι οι άλλοι”. Γι’ αυτό επείγει η απόδοση ευθυνών στους υπαίτιους πολλών κακών κειμένων στο ελληνικό κράτος.
Επείγει, προπάντων, η απόδοση ευθυνών για το τελευταίο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα ή όποιο άλλο συνέβη σε βάθος 15ετίας (βλ. εντολή Ντογιάκου) στη σκιά του αποδεκατισμένου ΟΣΕ (σ.σ: λειτουργεί με το εν τρίτον των σταθμαρχών).
Μια σκιά που έχει βαρύνει πολύ από την 28η Φεβρουαρίου και εντεύθεν μετά τον αδόκητο θάνατο 57 ανθρώπων, χωρίς να υποτιμώνται οι μεγάλες ευθύνες του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Καραμανλή (για να σταθούμε στην τελευταία κυβέρνηση) επί ημερών του οποίου έδιναν κι έπαιρναν — ως φαίνεται — οι ρουσφετολογικές αποφάσεις και μετατάξεις, αφού — μετά την κατάργηση του ορίου ηλικίας που ίσχυε — έγινε ένας 59χρονος αποθηκάριος του ΥΠΕΠΘ ”σταθμάρχης” (μέσα σε ένα μήνα εκπαίδευσης!!!), ενώ τα τελευταία τέσσερα χρόνια είχαμε 3 εκτροχιασμούς τραίνων και 11 σιδηροδρομικά ατυχήματα για τα οποία δεν αποδόθηκαν ευθύνες…
Επιπλέον, προ του τραγικού δυστυχήματος, δεχτήκαμε μεγάλη ”καμπάνα” για την έλλειψη ασφάλειας στον ΟΣΕ απ’ την ΕΕ (15 Φεβρουαρίου). ”Καμπάνα” που υποτιμήθηκε, όπως υποτιμήθηκαν και οι έγγραφες προειδοποιήσεις στον υπουργό από συνδικαλιστές σιδηροδρομικούς, γιατί θεωρήθηκε, προφανώς, ότι είχαν αντιπολιτευτικό χαρακτήρα…
Με δεδομένα αυτά που παραπέμπουν σε ξεχαρβαλωμένο, πελατειακό κράτος, προτείνω τα παρακάτω μέτρα εξυγίανσης και ανασυγκρότησης σε επίπεδο Εσωτερικής πολιτικής, πέραν της κατ’ ανάγκη προτεραιότητας στην επιτάχυνση της ψηφιοποίησης στη Δημόσια Διοίκηση και τη Δικαιοσύνη επί τη βάσει του τρίπτυχου: αποτελεσματικότητα, διαφάνεια και αξιοπιστία.
1α. Αποκατάσταση, το ταχύτερο δυνατόν, του συστήματος σηματοδότησης–τηλεδιοίκησης-πυρασφάλειας στον Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδας, στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού του. 1β. Ενίσχυση του προσωπικού των υπαλλήλων και των υπηρεσιών εσωτερικού ελέγχου με διαφανείς προσλήψεις εργαζομένων σε κρίσιμους κυρίως συγκοινωνιακούς κόμβους, για να μπορεί ο ΟΣΕ (η πιο προβληματική επιχείρηση στην Ευρώπη) να ανταποκριθεί κατά τον καλύτερο τρόπο στις υποχρεώσεις του.
2α. Αποκατάσταση των αποσαθρωμένων κρατικών υποδομών, με πρώτες — λόγω επικινδυνότητας — τις σήραγγες (οι 13 απ’ τις 18 σήμερα έχουν προβλήματα), τις γέφυρες και τα αρδευτικά έργα σε όλη την ελληνική επικράτεια. 2β. Μετατροπή της κλοπής χαλκού, μετασχηματισμών και καλωδιώσεων των σιδηροδρόμων (βλ. συμμορίες Ρομά σε συνεργασία με μάντρες αυτοκινήτων) από πλημμέλημα σε κακούργημα, ώστε να σταματήσει η δολιοφθορά του σιδηροδρομικού μας δικτύου.
3α. Αναβάθμιση της δημόσιας Παιδείας σε όλα τα επίπεδα, από τα κτιριακά προβλήματα των σχολείων, τα Προγράμματα Διδασκαλίας και την πληρότητα και αξιολόγηση του διδακτικού προσωπικού, έως τα ανεπίλυτα διαχρονικά στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. 3β. Αφαίρεση αδειών από κατασκευαστές ακινήτων που δεν συμμορφώνονται με τους νόμους για την προστασία των ερειπίων της αρχαιότητας και επιτίθενται στους αρχαιολόγους (βλ. βρετανικό δημοσίευμα της Daily Telegraph για επίθεση στον Μανώλη Ψαρρό της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Κυκλάδων).
4. Εκσυγχρονισμό της Υγείας (βλ. κακοσυντηρημένα Νοσοκομεία με πεπαλαιωμένα μηχανήματα, ενώ το προσωπικό στο ΕΣΥ εξακολουθεί να είναι κακοπληρωμένο, αν και σήκωσε τον covid 19 στην πλάτη του).
5. Εξυγίανση των θεσμών της δημοκρατίας (με επίταση στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης απ’ την πολιτική) και αποκοπή των σχέσεων διαπλοκής της εκτελεστικής εξουσίας με τη δημοσιογραφία και την αθηναϊκή ελίτ, για να πάψουν να υπάρχουν αργυρώνητοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι.
6. Κατάργηση του ακαταδίωκτου και της ατιμωρησίας των βουλευτών και κατάθεση Σχεδίου Νόμου για πληρωμή συμβολικού ποσού σε βάρος των στελεχών ενός υπουργείου από τον προϊστάμενο (υπουργό) ως τον τελευταίο υπάλληλο, ώστε να μην εξαναγκάζεται ο λαός να πληρώνει τη δική τους αμέλεια ή ανικανότητα να ανταποκριθούν στις ευρωπαϊκές οδηγίες.
7. Επιβολή της αρχής της λογοδοσίας, πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής (μεταξύ εξουσίας-Τύπου & εξουσίας-Δικαιοσύνης), ώστε να πάψουν να γίνονται ταυτόσημες με τους Έλληνες οι λέξεις: ρουσφέτι – βύσμα – μίζα – κουκούλωμα.
8. Ενίσχυση του παραγωγικού (πρωτογενή και δευτερογενή) τομέα και έλεγχος των αετονύχηδων επιχειρηματιών και των καρτέλ του ιδιωτικού τομέα που συναλλάσσονται με πρόσωπα εξουσίας και πνίγουν στις μίζες τη δημόσια ζωή της χώρας.
9. Έλεγχο της ΕΥΠ σε τακτά χρονικά διαστήματα από ανεξάρτητη δικαστική αρχή και λογοδοσία των μελών της σ’ αυτήν, με θεσμοθετημένη τη δικαστική παρουσία σε αιτιολογημένες παρακολουθήσεις ημεδαπών ή αλλοδαπών στο όνομα των εθνικών συμφερόντων της χώρας και της δημοκρατίας.
10α. Λήψη μέτρων επείγοντος χαρακτήρα για παροχή κινήτρων και αύξηση των γεννήσεων σε νεαρά ζευγάρια προς αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος. 10β. Ενίσχυση σε μόνιμη βάση των πολύτεκνων οικογενειών και αξιοποίηση, έστω και ετεροχρονισμένα, των ελληνικής καταγωγής μεταναστών Ποντίων της πρώην ΕΣΣΔ, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του ’90 και αφέθηκαν στην τύχη τους.
Αφέθηκαν στην τύχη τους, ενώ θα έπρεπε να εγκατασταθούν (με πρωτοβουλία της Πολιτείας) για εθνικούς λόγους (δημογραφικούς και αμυντικούς) σε δομημένες μονάδες εργατικών κατοικιών στην συρρικνούμενη πληθυσμιακά Θράκη και τα νησιά του ΒΑ και Ανατολικού Αιγαίου, ώστε να ενισχύσουν τις ακριτικές περιοχές με την πολυτεκνία τους.
Αντ’ αυτού, οι τελευταίες κυρίως αλληλοδιαδοχικές κυβερνήσεις παίρνουν μέτρα εθνοκτόνα για τις εν λόγω κοιτίδες του Ελληνισμού, αφού κάνουν ό,τι μπορούν — μέσω των Δομών Φιλοξενίας τις οποίες έχουν ”φυτέψει” στον εθνικό κορμό — για να αντικαταστήσουν τους ντόπιους κατοίκους με αλλότριους, αλλοεθνείς και αλλόθρησκους μετανάστες και πρόσφυγες, πράγμα που θα οδηγήσει ταχύτατα στην εθνολογική αλλοίωση των συρρικνούμενων αριθμητικά Ελλήνων…
Το διάβασα στο pronews.gr
