Επιβίωση μετά από πυρηνική επίθεση
Πριν από την έκρηξη δεν υπάρχει κάτι που θα μας προειδοποιήσει για την επερχόμενη καταστροφή. Δεν θα ακούσουμε τον ήχο της βόμβας καθώς σχίζει τον αέρα, όπως θα ακούγαμε από μια συμβατική οβίδα. Αντίθετα το μόνο που θα αντιληφθούμε πρώτο θα είναι μια τεράστια φλεγόμενη μπάλα να υψώνεται προς τον ουρανό και μάλιστα χωρίς ήχο αφού αυτός θα έρθει μαζί με το ωστικό κύμα μερικές στιγμές αργότερα.
Αν βρισκόμαστε στο επίκεντρο της έκρηξης και σε ανοιχτό χώρο οι πιθανότητες να επιβιώσουμε είναι ανύπαρκτες. Η ζώνη της απόλυτης καταστροφής έχει μέγεθος ανάλογο με την δύναμη της πυρηνικής κεφαλής που θα πλήξει τον στόχο. Έχει υπολογιστεί ότι μια απόσταση τουλάχιστον 1500 μέτρα από το σημείο μηδέν μας δίνει ανάλογα με τις συνθήκες σημαντικές πιθανότητες επιβίωσης.
Αυτό θα εξαρτηθεί από τις ενέργειες μας στα πρώτα δευτερόλεπτα της έκρηξης. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να στρέψουμε το βλέμμα μας σε διαφορετική κατεύθυνση για να προστατεύσουμε τα μάτια μας λόγω της ισχυρής ακτινοβολίας. Επόμενη κίνηση μας είναι να προφυλαχθούμε είτε πέφτοντας στο έδαφος, είτε να κρυφτούμε πίσω από ένα τοίχο ή ένα κτίριο. Ακόμη καλύτερη επιλογή είναι να εισέλθουμε εντός του κτιρίου αποφεύγοντας τα παράθυρα και κάθε είδους άνοιγμα.
Πρώτο θα χτυπήσει το θερμικό κύμα που θα κάψει όλες τις ακάλυπτες επιφάνειες και ορισμένες στιγμές αργότερα θα νιώσουμε το ωστικό κύμα που θα προκαλέσει μεγάλες καταστροφές. Αφού επιβιώσουμε από όλα αυτά πρέπει να βρούμε ένα μαντήλι ή ένα κομμάτι ύφασμα για να καλύψουμε το στόμα και την μύτη μας. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν ακόμα σημαντικό εχθρό που είναι η μόλυνση από την ραδιενέργεια.
Τα ραδιενεργά κατάλοιπα θα μολύνουν την ευρύτερη περιοχή. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα ποσοστά ραδιενέργειας θα αρχίσουν να μειώνονται σημαντικά μετά την πάροδο τουλάχιστον δεκαπέντε ημερών. Για αυτό θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ως προς την υγιεινή μας και την κατανάλωση των τροφίμων. Ασφαλέστερα τρόφιμα είναι μόνο τα συσκευασμένα καθώς και τα εμφιαλωμένα νερά.
Ακολουθούμε τις οδηγίες των αρχών σχετικά με τις διαδρομές εκκένωσης, τα προσωρινά καταφύγια και τις διαδικασίες που θα πρέπει να ακολουθήσουμε.
Χωρίς να λησμονούμε κάποιο συνάνθρωπό μας που μπορεί να χρειάζεται βοήθεια, ειδικά αν πρόκειται για ευπαθή ομάδα όπως ηλικιωμένοι και άτομα με αναπηρίες.
Το διάβασα στο epiviosi.gr
