👉Το κενό είναι μια κατάσταση του τίποτα. μια σπλαχνική εμπειρία ύπαρξης χωρίς μορφή
Σε αυτήν την ανάρτηση θέλω να μιλήσω για το κενό στάδιο της πνευματικής αφύπνισης, που συχνά συνδέεται με τις φάσεις «ερημίτη» ή «κενό».
Αυτή είναι μια περίοδος στο ταξίδι μας πνευματικής αφύπνισης όπου βιώνουμε αυτό το τίποτα, ή όπου φτάνουμε σε ένα σημείο ακραίας ακινησίας και μοναχικότητας.
Πώς μπορούμε να πλοηγηθούμε όμως σε μια φάση όπως αυτή που περιγράφω και να επανασυνδεθούμε με την εσωτερική μας καθοδήγηση και τον κόσμο γύρω μας;
Συμπτώματα πνευματικού κενού
Το πνευματικό κενό κατά την αφύπνιση θα μπορούσε να συγκριθεί με τις φάσεις του ερημίτη, του κενού ή της μοναχικότητας ψυχής όταν βρισκόμαστε σε δύσκολες ψυχικές φάσεις. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες βασικές διαφορές ανάλογα με το πώς ερμηνεύετε αυτούς τους όρους.
Να πώς τα ξεχωρίζω:
Με τη φάση του ερημίτη υπάρχει μια ξεχωριστή έλξη προς τα μέσα και να βουτήξεις στη μεταφυσική μελέτη. Ωστόσο, αυτό συνήθως δεν συνοδεύεται από την ίδια αίσθηση του βαθύ κενού ή του τίποτα.
Κατά τη φάση του κενού δεν μπορούμε να νιώθουμε ούτε εδώ ούτε εκεί , αβέβαιοι για το τι να κάνουμε στη συνέχεια και νιώθουμε αποπροσανατολισμένοι. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, συνήθως υπάρχουν πιο αισθητά σκαμπανεβάσματα, η ενέργειά σας τραβιέται μπρος-πίσω.
Με τη μοναχικότητα ψυχής μπορεί να νιώθουμε βαθιά αποκομμένοι και αβέβαιοι, αλλά η μοναχικότητα έχει συνήθως έναν πολύ σκοτεινό συναισθηματικό τόνο, συγκρίσιμο με μια «πνευματική κατάθλιψη».
Το κενό συνοδεύεται από κενό και όχι από κυμαινόμενα συναισθήματα αρνητικά ή θετικά. Υπάρχει απλώς ένα τίποτα.
Τα πράγματα αισθάνονται στάσιμα
Το πιο προφανές σημάδι ότι βιώνουμε το κενό είναι ότι όλα αισθάνονται ακίνητα. Μπορεί να είχαμε αναζωογονητικές μεταφυσικές εμπειρίες, βαθύς διαλογισμούς γεμάτους διορατικότητα και να νιώθαμε στενά συνδεδεμένοι με την πνευματική μας καθοδήγηση, αλλά ξαφνικά όλα σταματούν. Αυτό μπορεί να συμβεί απότομα ταυτόχρονα ή σταδιακά με την πάροδο του χρόνου.
Αυτό μπορεί να το νιώθουμε ως ανησυχητικό γιατί μπορούμε να το αντιληφθούμε ως κούραση των ψυχικών μας αισθήσεων. Μπορεί να πιστεύουμε ότι κάναμε κάτι λάθος κατά τη διάρκεια της πνευματικής μας ανάπτυξης ή ότι δεν πρόκειται να νιώσουμε ξανά συνδεδεμένοι.
Θα παρατηρήσετε παρόμοια ακινησία και στην εξωτερική σας ζωή. Τα σχέδια μπορεί να προχωρούσαν γρήγορα μόνο για να καταρρεύσουν απροσδόκητα. Η δυναμική που χτίσαμε προς συγκεκριμένους στόχους σταματά.
Λαμβάνετε λιγότερη πνευματική καθοδήγηση
Όταν εργαζόμαστε για να αναπτύξουμε τον εαυτό μας πνευματικά, υπάρχει η προσδοκία ότι θα λαμβάνουμε πάντα νέες ιδέες . Βιώνουμε σημάδια και συγχρονισμούς σε αφθονία στην αρχή μιας πνευματικής αφύπνισης (μπορεί ακόμη και να γίνει συντριπτική) και είναι εύκολο να σκεφτούμε ότι τα πράγματα θα παραμένουν πάντα σε αυτό το επίπεδο.
Νιώθετε έλλειψη σύνδεσης
Μαζί με την έλλειψη πνευματικής καθοδήγησης μπορούμε επίσης να βιώσουμε αποσύνδεση σε άλλους τομείς. Μπορεί να νιώθουμε αποκομμένοι από τον «εαυτό» μας, αποκομμένοι από την οικογένεια και τους φίλους, τον κόσμο γενικότερα. Αυτό είναι λιγότερο μια αίσθηση μοναξιάς ή απομόνωσης, και περισσότερο και αίσθηση ότι δεν μπορείτε να τοποθετήσετε τον εαυτό σας μέσα στον κόσμο.
Ονειρεύεσαι λιγότερο
Ένα εντυπωσιακό σύμπτωμα του πνευματικού κενού είναι ότι ονειρεύεστε πολύ λιγότερο ή ακόμα και ποτέ (τουλάχιστον έτσι φαίνεται), αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα αισθητό αν είχατε συχνά διαυγή όνειρα.
Αυτό συμβαίνει όταν κάνουμε βαθύτερη εργασία σε κατάσταση ύπνου. Συχνά, όταν φτάνουμε σε ένα βαθύτερο επίπεδο ονειροπόλησης ή διαυγών ονείρων, τα όνειρά μας αρχίζουν να παίρνουν μια πιο αφηρημένη ή ρευστή μορφή. Δεν ονειρευόμαστε πάντα μέσα σε μια τρισδιάστατη κατασκευή ή περιβάλλον, τα όνειρα έχουν πιο εννοιολογικό χαρακτήρα.
Νιώθετε ένα κάλεσμα να πάτε προς τα μέσα
Αυτό είναι και πάλι ξεχωριστό από τη φάση του ερημίτη, επειδή έχει να κάνει λιγότερο με το να πηγαίνεις προς τα μέσα με την έννοια του να περνάς χρόνο μόνος στη μοναξιά. Αντίθετα, καλούμαστε να πάμε προς τα μέσα ακόμα πιο βαθιά από πριν. Να παρατηρήσουμε τι καθοδήγηση μπορεί να φέρει ακόμα και όταν δεν υπάρχουν αξιοσημείωτα σημάδια, να εμπιστευόμαστε βαθιά τον εαυτό μας ακόμα και όταν αισθανόμαστε χαμένοι.
Πώς να βγείτε από το πνευματικό κενό
Αυτή η φάση είναι στενά συνδεδεμένη με την ανάληψη, που είναι η απογύμνωση του «παλιού» ή του εγώ μας για να καλωσορίσουμε κάτι νέο. Κατά τη διάρκεια μιας αφύπνισης ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αδύναμη φύση των πεποιθήσεών μας, των προτύπων σκέψης, των εγωιστικών δομών μας. Όπου έχουμε μπερδέψει το εγώ με αυτό που είμαστε , χρειάζεται πολύς χρόνος για να προσαρμοστούμε και να βρούμε ξανά τα πατήματά μας.
Εστιάστε στο να συνεχίσετε να γειώνετε την ενέργειά σας και να δημιουργείτε φυσικές τελετουργίες. Εστιάστε στο πώς νιώθετε να κάνετε κάτι σωματικά και όχι στις γνώσεις ή στην καθοδήγηση που λαμβάνετε από αυτό. Διαλογιστείτε χωρίς στόχο. Συμμετέχετε στην κίνηση (για παράδειγμα γιόγκα) και απλά δώστε προσοχή στις σωματικές αισθήσεις.
Πάρτε ένα κομμάτι χαρτί και απλώς γράψτε τις λέξεις και τις φράσεις που σας έρχονται στο μυαλό, χωρίς να χρειάζεται να προέρχονται από κάποιο βαθύτερο διαισθητικό μέρος. Τι κάνεις, τι νιώθεις, τι θέλεις να κάνεις και ούτω καθεξής. Επιτρέψτε σε αυτές τις εγκόσμιες σκέψεις να κρατήσουν τη δική τους ζωή.
Συνδεθείτε με άτομα με τα οποία μπορείτε να αισθάνεστε άνετα στη σιωπή. Όταν διανύουμε αυτή τη φάση, η μακροσκελής συνομιλία συχνά δεν αισθάνεται απαραίτητη, μπορούμε να επανασυνδεθούμε απλώς με το να είμαστε στο χώρο κάποιου, να αγκαλιάζουμε, με το άγγιγμα κ.λπ.
Πόσο διαρκεί το πνευματικό κενό;
Το πνευματικό κενό συμβαίνει όταν διαλύουμε πτυχές του εγώ – που σχετίζονται με την ταυτότητά μας.
Η φάση του κενού μας ενθαρρύνει να έρθουμε σε επαφή με τη θηλυκή μας ενέργεια, όπου μπορούμε να βρούμε την ειρήνη σε αυτόν τον χώρο του «τίποτα». Δεν είμαστε προσκολλημένοι με την ταυτότητα ή την τοποθεσία μας προς το παρόν και μπορούμε απλώς να είμαστε.
Εάν συνεχίσουμε να εξασκούμε τα συνηθισμένα μας τελετουργικά και πιστεύουμε ότι η καθοδήγηση θα περάσει τελικά από αυτή τη φάση μπορεί να τελειώσει πολύ πιο γρήγορα.
Πιστεύω ότι υπάρχουν όλο και μικρότερες φάσεις σε κάθε στάδιο πνευματικής αφύπνισης . Αυτό που εννοώ με αυτό είναι ότι θα έχουμε μεγαλύτερες περιόδους της μοναχικότητας της ψυχής, της φάσης του ερημίτη κ.λπ. αλλά και πιο λεπτές εκδοχές αυτών των ίδιων εμπειριών. Αυτό γίνεται για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε στα παλιά μαθήματα και να τα ενσωματώσουμε σωστά. Αρχίζουμε να ενσωματώνουμε αφηρημένες πνευματικές έννοιες στην καθημερινή μας ζωή και στο φυσικό μας σώμα.
Αυτές οι μεγαλύτερες φάσεις τείνουν να διαρκούν για μήνες ακόμη και χρόνια, και οι μικρότερες φάσεις μπορεί να έρχονται και να φεύγουν μέσα σε εβδομάδες ή μήνες.
Αυτή η φάση συνήθως εμφανίζεται πολύ πιο μακριά στο ταξίδι πνευματικής αφύπνισης, όπου είχαμε μια μακρά περίοδο βαθιάς σύνδεσης και αισθανόμαστε σταθεροποιημένοι στις καθημερινές μας ρουτίνες.
Αυτό μπορεί να απορρίψει τους ανθρώπους σε μεγάλο βαθμό, επειδή ο εγωισμός τους είναι ο πιο τρανταχτός σε αυτό το στάδιο. Νιώθουμε ένα σίγουρο αίσθημα ασφάλειας και αυτό γρήγορα απομακρύνεται. Δεν χρειάζεται να είμαστε σίγουροι και να κρατηθούμε, πρέπει να καλλιεργήσουμε πολύ βαθύτερα επίπεδα πίστης.
Συμπερασματικά
Όταν περνάτε από τη φάση του κενού, είναι σημαντικό να εστιάσετε σε αυτό που γνωρίζετε και στους πιο λεπτούς τρόπους που μπορεί να περνά η διαίσθησή σας.
Να ξέρετε ότι αυτή είναι μια φάση και ότι θα περάσει. Η απελευθέρωση πτυχών του εγώ είναι ένας μεγάλος πόνος σε πολλά επίπεδα, επειδή μπορούμε να είμαστε τόσο βαθιά συνδεδεμένοι με αυτό. Αλλά μόλις το ξεπεράσουμε, θα ανακαλύψουμε ότι υπάρχουν πιο εκτεταμένοι τρόποι για να αντιληφθούμε τον εαυτό μας και να μετακινηθούμε στον κόσμο.
Συνεχίστε με τις συνήθεις πρακτικές σας ακόμα κι αν δεν αποκομίζουν τα ίδια οφέλη. Αγκαλιάστε περιόδους όπου τίποτα δεν έρχεται και μπείτε σε λειτουργία παρατήρησης και θα δείτε πολύ σύντομα τα οφέλη αυτής της διαδικασίας.
Όταν περνάτε από τη φάση του κενού, είναι σημαντικό να εστιάσετε σε αυτό που γνωρίζετε και στους πιο λεπτούς τρόπους που μπορεί να περνά η διαίσθησή σας.
Να ξέρετε ότι αυτή είναι μια φάση και ότι θα περάσει. Η απελευθέρωση πτυχών του εγώ είναι ένας μεγάλος πόνος σε πολλά επίπεδα, επειδή μπορούμε να είμαστε τόσο βαθιά συνδεδεμένοι με αυτό. Αλλά μόλις το ξεπεράσουμε, θα ανακαλύψουμε ότι υπάρχουν πιο εκτεταμένοι τρόποι για να αντιληφθούμε τον εαυτό μας και να μετακινηθούμε στον κόσμο.
Συνεχίστε με τις συνήθεις πρακτικές σας ακόμα κι αν δεν αποκομίζουν τα ίδια οφέλη. Αγκαλιάστε περιόδους όπου τίποτα δεν έρχεται και μπείτε σε λειτουργία παρατήρησης και θα δείτε πολύ σύντομα τα οφέλη αυτής της διαδικασίας.
Αν βιώνετε μια τέτοια περίοδο και χρειάζεστε την καθοδηγηση μου επικοινωνήστε μαζί μου, κλείνοντας την συνέδρια που θα σας απελευθερωσει.
