Νέα έρευνα χαρτογραφεί τις αλλαγές του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια της θεραπείας για την κατάθλιψη
Ο επαναλαμβανόμενος Διακρανιακός Μαγνητικός Ερεθισμός (repetitive Transcranial Magnetic Stimulation – rTMS) είναι μια θεραπεία για την κατάθλιψη που χρησιμοποιείται συνήθως όταν άλλες προσεγγίσεις - όπως τα φάρμακα - δεν ήταν αποτελεσματικές για έναν ασθενή. Εκτιμάται ότι περίπου το 40% των ατόμων με μείζονα κατάθλιψη δεν ανταποκρίνονται στα αντικαταθλιπτικά.
Κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας rTMS, μια συσκευή που περιέχει ένα ηλεκτρομαγνητικό πηνίο τοποθετείται στο τριχωτό της κεφαλής του ασθενούς. Στη συνέχεια, η συσκευή παρέχει ανώδυνα έναν μαγνητικό παλμό που διεγείρει τα νευρικά κύτταρα σε μια περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται στον έλεγχο της διάθεσης, δηλαδή τον ραχιαίο προμετωπιαίο φλοιό.
Αν και έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματική, οι μηχανισμοί πίσω από το πώς rTMS επηρεάζει τον εγκέφαλο δεν έχουν κατανοηθεί καλά. Όταν ξεκινήσαμε αυτή την έρευνα, το ερώτημα που θέταμε ήταν πολύ απλό: θέλαμε να μάθουμε τι συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν παρέχεται η θεραπεία rTMS, λέει ο Δρ. Φιντέλ Βίλα-Ροντρίγκεζ, βοηθός καθηγητής στο τμήμα ψυχιατρικής της UBC και ερευνητής στο Κέντρο Djavad Mowafaghian για την Υγεία του Εγκεφάλου (DMCBH).
Για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση, οι ερευνητές έκαναν rTMS θεραπεία σε ασθενείς ενώ βρίσκονταν μέσα σε έναν σαρωτή απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού (MRI) και μπορούσαν να δουν σε πραγματικό χρόνο τι αλλαγές συνέβαιναν στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι διεγείροντας τον ραχιαίο προμετωπιαίο φλοιό, ενεργοποιούνται επίσης αρκετές περιοχές του εγκεφάλου. Αυτές οι άλλες περιοχές εμπλέκονται σε πολλαπλές λειτουργίες - από τη διαχείριση συναισθηματικών αντιδράσεων στη μνήμη μέχρι και τον έλεγχο της κίνησης. Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε άλλες τέσσερις εβδομάδες θεραπείας rTMS και η ομάδα αξιολόγησε κατά πόσο οι ενεργοποιημένες περιοχές σχετίζονταν με ασθενείς που είχαν λιγότερα συμπτώματα κατάθλιψης όταν έληξε η θεραπεία τους.
Διαπιστώσαμε ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της ταυτόχρονης rTMS-fMRI σχετίζονταν σημαντικά με καλά αποτελέσματα, λέει ο Δρ Βίλα-Ροντρίγκεζ. Με αυτό το νέο χάρτη για το πώς rTMS διεγείρει διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, ο Δρ Βίλα-Ροντρίγκεζ ελπίζει ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουν το πόσο καλά ένας ασθενής ανταποκρίνεται σε θεραπείες rTMS.
Καταδεικνύοντας αυτή την αρχή και εντοπίζοντας τις περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται από το rTMS, μπορούμε τώρα να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε αν αυτό το μοτίβο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βιοδείκτης, λέει.
