Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας 2025: Οικογενειακά Προσανατολισμένες Πολιτικές για Βιώσιμη Ανάπτυξη
Ο ετήσιος αυτός εορτασμός αντανακλά τη σπουδαιότητα που αποδίδει η διεθνής κοινότητα στην οικογένεια ως βασικό κύτταρο της κοινωνίας.
Το θέμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Οικογένειας είναι «Οικογενειακά Προσανατολισμένες Πολιτικές για Βιώσιμη Ανάπτυξη: Προς τη Δεύτερη Παγκόσμια Σύνοδο Κορυφής για την Κοινωνική Ανάπτυξη».
Για την αντιμετώπιση μεγάλων τάσεων όπως η τεχνολογική καινοτομία, οι δημογραφικές αναταραχές, η αστικοποίηση, η μετανάστευση και η κλιματική αλλαγή, το θέμα υπογραμμίζει και δίνει έμφαση στον τρόπο με τον οποίο οι πολιτικές που είναι προσανατολισμένες στην οικογένεια συμβάλλουν στην προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, ιδίως της Ατζέντας του 2030 για τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης .
Στο πλαίσιο παγκόσμιων πρωτοβουλιών για την προώθηση της κοινωνικής προόδου και ανάπτυξης, η Διεθνής Ημέρα Οικογένειας επιδιώκει να ευαισθητοποιήσει το κοινό σχετικά με τα οικογενειακά ζητήματα, να ενισχύσει τη θέση και την ευημερία τους στην κοινωνία και να ενθαρρύνει τη διεθνή συνεργασία.
Στα τέλη του 2022, ο παγκόσμιος πληθυσμός έφτασε τα οκτώ δισεκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό το γεγονός, χαρακτηρίστηκε από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες ως «ορόσημο στην ανθρώπινη ανάπτυξη», απεικονίζει την σημαντική πρόοδο στην υγεία που παρατείνει τη διάρκεια ζωής του ανθρώπου. Η αύξηση του πληθυσμού θα συνεχιστεί αν και με φθίνουσα ταχύτητα. Προβλέπεται να φτάσει τα 9,8 δισεκατομμύρια το 2050 και τα 11,2 δισεκατομμύρια το 2100, αυξάνοντας τις ανησυχίες σχετικά με τις προοπτικές βιώσιμης αστικοποίησης και της διαχείρισης της κλιματικής αλλαγής.
Η δημογραφική αλλαγή είναι μια από τις πιο σημαντικές μεγατάσεις που επηρεάζουν τον κόσμο μας, τη ζωή και την ευημερία των οικογενειών παγκοσμίως. Οι δημογραφικές τάσεις διαμορφώνονται κυρίως από τα πρότυπα γονιμότητας και θνησιμότητας. Η μείωση των ποσοστών γονιμότητας οδηγεί σε οφέλη για τις οικογένειες, καθώς είναι πιο ικανές να επενδύσουν στην υγεία και την εκπαίδευση των παιδιών τους, κάτι που με τη σειρά του βοηθά στη μείωση της φτώχειας και στην καλύτερη κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη.
Οι έρευνες δείχνουν ότι η μείωση της γονιμότητας αυξάνει επίσης τη συμμετοχή των γυναικών στην εργασία. Από την άλλη πλευρά, η μείωση της γονιμότητας οδηγεί σε μικρότερες οικογένειες που είναι λιγότερο πιθανό να αντιμετωπίσουν τη φροντίδα και άλλες υποχρεώσεις του νοικοκυριού. Ως εκ τούτου, σε περίοδο ανεργίας ή ασθένειας, οι οικογένειες έχουν λιγότερα μέλη στα οποία μπορούν να βασιστούν. Επιπλέον, τα χαμηλά ποσοστά γονιμότητας μπορεί να υπονομεύσουν το εργατικό δυναμικό και τις κοινωνικές δομές πυροδοτώντας δραστικές αντιδράσεις με δύσκολα προβλέψιμες συνέπειες για θέματα που εκτείνονται από την κοινωνική ασφάλιση έως την ισότητα των φύλων.
