Στ. Πλουμιστός: Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να κοιτάξεις πίσω και να πεις: "Δεν πειράζει, τελείωσε, επέζησα"
Πάντα μου άρεσε να βλέπω την ώρα να περνά. Κατά τη διάρκεια των εποχών, πάντα μου άρεσε να βλέπω τα λουλούδια να ανθίζουν και τη φύση να ξαναζωντανεύει, μετά από όλο το γκρίζο κρύο του χειμώνα. Στους ανθρώπους, μου αρέσει να βλέπω τις λεπτές διαφορές που συμβαίνουν και τα σημάδια που αφήνει πάνω μας ο χρόνος, χρόνο με τον χρόνο.
Μου αρέσουν οι παλιές φωτογραφίες, τα παλιά γράμματα και η μυρωδιά των παλιών βιβλίων που είναι τόσο χαρακτηριστική. Και μέσα μου, μου αρέσει όταν βλέπω τα δευτερεύοντα αποτελέσματα του Χρόνου, της Ζωής. Λίγες ακόμη ρυτίδες, αλλά μαζί τους έρχονται πολλές αναμνήσεις και φυσικά, λίγη μάθηση.
Γελάω με την έλλειψη θέλησης για ορισμένες δραστηριότητες που αγαπώ εδώ και πολύ καιρό.
Μου αρέσει πολύ να κοιτάζω πίσω μερικές φορές... Μου αρέσει να αναλύω το μονοπάτι που έχω διανύσει, πόσα εμπόδια έχω καταφέρει να ξεπεράσω, πόσες φορές μπόρεσα να σηκωθώ μετά από πτώση.
Μου αρέσει να βλέπω την καταιγίδα να διαλύεται και τον γαλάζιο ουρανό να ανοίγει ξανά. Δεν ξέρω καλύτερο συναίσθημα από το να τα βλέπω όλα αυτά, να αναπνέω βαθιά, να γεμίζω τα πνευμόνια μου, να χαμογελάω και να λέω: «Τέλος πάντων, είναι καλό, τελείωσε. Επέζησα.»
Γελάω με την έλλειψη θέλησης για ορισμένες δραστηριότητες που αγαπώ εδώ και πολύ καιρό.
Μου αρέσει πολύ να κοιτάζω πίσω μερικές φορές... Μου αρέσει να αναλύω το μονοπάτι που έχω διανύσει, πόσα εμπόδια έχω καταφέρει να ξεπεράσω, πόσες φορές μπόρεσα να σηκωθώ μετά από πτώση.
Μου αρέσει να βλέπω την καταιγίδα να διαλύεται και τον γαλάζιο ουρανό να ανοίγει ξανά. Δεν ξέρω καλύτερο συναίσθημα από το να τα βλέπω όλα αυτά, να αναπνέω βαθιά, να γεμίζω τα πνευμόνια μου, να χαμογελάω και να λέω: «Τέλος πάντων, είναι καλό, τελείωσε. Επέζησα.»
Γιατί μερικές φορές γινόμαστε πραγματικά επιζώντες.
Επιζώντες του εαυτού μας. Βαρετές μέρες που πεισματικά δεν περνούν, φουρτούνες που προκαλεί ο ένας στον άλλον. Βάσανα που θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει. Άλλες φορές είμαστε επιζώντες από τσουνάμι που άλλοι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει με την ησυχία μας, αλλά το σημαντικό είναι ότι με κάποιο τρόπο επιβιώνουμε. Έχουμε διανύσει αυτό το μονοπάτι, με άλματα και όρια.
Δεν βγαίνουμε πάντα μονοκόμματοι, μερικές φορές χάνουμε κομμάτια από την καρδιά μας… άλλοτε φεύγουμε πικραμένοι. Άλλες φορές, φεύγουμε χωρίς να θέλουμε πραγματικά να φύγουμε. Αλλά φεύγουμε γιατί πιστεύουμε πλήρως ότι είναι το καλύτερο για εμάς και είναι μια πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας. Της αντίστασης.
Μερικές φορές φεύγουμε με υπερβολικό βάρος, υπερβολικές ενοχές, υπερβολικό θυμό και άλλες φορές φεύγουμε χωρίς απολύτως τίποτα, μην κατέχοντας τίποτα περισσότερο από το σαρκικό μας περίβλημα, όταν ακόμη και η ψυχή φαίνεται να μας έχει ήδη εγκαταλείψει.
Αυτές τις στιγμές νομίζουμε ότι δεν μας μένει τίποτα καλό και νιώθουμε πολύ μόνοι, χωρίς καν τη δύναμη να ζητήσουμε βοήθεια και πιστεύουμε ότι είναι το τέλος.
Αλλά δεν πρέπει όλα τα τελειώματα να είναι άσχημα ή μελαγχολικά. Κάθε μεταμόρφωση αυτής της ζωής χρειάζεται ένα τέλος. Ατελείωτο, δεν υπάρχει αρχή. Μα τι όμορφα που είναι τα ξεκινήματα!
Η φάση της κύησης πρέπει να τελειώσει για να υλοποιηθεί η ζωή. Το κουκούλι πρέπει να πεθάνει για να απελευθερωθούν τα φτερά. Το αυγό πρέπει να σπάσει σε πολλά μέρη για να ζήσει το πουλί. Τα αποξηραμένα λουλούδια πρέπει να πέσουν για να ανθίσουν νέα και όμορφα λουλούδια.
Επιζώντες του εαυτού μας. Βαρετές μέρες που πεισματικά δεν περνούν, φουρτούνες που προκαλεί ο ένας στον άλλον. Βάσανα που θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει. Άλλες φορές είμαστε επιζώντες από τσουνάμι που άλλοι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει με την ησυχία μας, αλλά το σημαντικό είναι ότι με κάποιο τρόπο επιβιώνουμε. Έχουμε διανύσει αυτό το μονοπάτι, με άλματα και όρια.
Δεν βγαίνουμε πάντα μονοκόμματοι, μερικές φορές χάνουμε κομμάτια από την καρδιά μας… άλλοτε φεύγουμε πικραμένοι. Άλλες φορές, φεύγουμε χωρίς να θέλουμε πραγματικά να φύγουμε. Αλλά φεύγουμε γιατί πιστεύουμε πλήρως ότι είναι το καλύτερο για εμάς και είναι μια πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας. Της αντίστασης.
Μερικές φορές φεύγουμε με υπερβολικό βάρος, υπερβολικές ενοχές, υπερβολικό θυμό και άλλες φορές φεύγουμε χωρίς απολύτως τίποτα, μην κατέχοντας τίποτα περισσότερο από το σαρκικό μας περίβλημα, όταν ακόμη και η ψυχή φαίνεται να μας έχει ήδη εγκαταλείψει.
Αυτές τις στιγμές νομίζουμε ότι δεν μας μένει τίποτα καλό και νιώθουμε πολύ μόνοι, χωρίς καν τη δύναμη να ζητήσουμε βοήθεια και πιστεύουμε ότι είναι το τέλος.
Αλλά δεν πρέπει όλα τα τελειώματα να είναι άσχημα ή μελαγχολικά. Κάθε μεταμόρφωση αυτής της ζωής χρειάζεται ένα τέλος. Ατελείωτο, δεν υπάρχει αρχή. Μα τι όμορφα που είναι τα ξεκινήματα!
Η φάση της κύησης πρέπει να τελειώσει για να υλοποιηθεί η ζωή. Το κουκούλι πρέπει να πεθάνει για να απελευθερωθούν τα φτερά. Το αυγό πρέπει να σπάσει σε πολλά μέρη για να ζήσει το πουλί. Τα αποξηραμένα λουλούδια πρέπει να πέσουν για να ανθίσουν νέα και όμορφα λουλούδια.
Όλα εδώ στον πλανήτη μας βρίσκονται σε συνεχή και αδιάκοπη εξέλιξη, ότι σταματά είναι επειδή είναι ήδη νεκρό. Συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Είμαστε πολύ μεταμορφωμένοι. Και για να συμβούν αλλαγές, είναι απαραίτητο το τέλος των κύκλων.
Φυσικά, χάρη στον νεοφλοιό που έχουμε αναπτύξει, οι αλλαγές μερικές φορές μας φοβίζουν, μας στεναχωρούν και ως άνθρωποι δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε γρήγορα και αυτό είναι φυσιολογικό, είναι μέρος της προσωπικής μας εξελικτικής διαδικασίας.
Αλλά οι αλλαγές είναι η μόνη σταθερά σε αυτό το ταξίδι εδώ.
Γι' αυτό σήμερα, έστω και χωρίς να καταλαβαίνω, προσπαθώ να αποδεχτώ, έχω ήδη μπει σε θαλασσοταραχή και κατέληξα να φτάσω σε παραδεισένιες παραλίες.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να εμπιστευτούμε στη ζωή, στους τρόπους του σύμπαντος. Ζητάμε συνέχεια βοήθεια και όταν όλα αλλάζουν για να διορθώσουμε την πορεία μας, δημιουργούμε αντίσταση και ρίχνουμε άγκυρα. Αλλά η ζωή είναι πολύ πιο μυστηριώδης από αυτό που μπορούν να δουν τα μάτια μας.
Μια μεγάλη αγάπη μερικές φορές δεν πεθαίνει ποτέ, αλλά η σχέση τελείωσε.
Ας ευχαριστήσουμε για τις όμορφες στιγμές, ας καθαρίσουμε τις καρδιές μας και ας περιμένουμε με ανυπομονησία όλα αυτά που θα ακολουθήσουν.
Και πίστεψέ με, υπάρχει πάντα μια αγάπη που περιμένει να τη βιώσεις, μια παραλία που περιμένει να την ανακαλύψεις, ένα ζώο που περιμένει να βρει μια οικογένεια, ένας φίλος που χρειάζεται έναν νέο φίλο, μια διαφορετική γεύση, που περιμένει να γίνει το νέο σου αγαπημένο.
Ένα άγνωστο μέρος που περιμένει να γίνει το νέο σας σπίτι, μια ασυνήθιστη συνεργασία που περιμένει να ξεκινήσει! Πάντα υπάρχει ΖΩΗ για όσους δεν αρνούνται να ζήσουν! Και πόσο φανταστικό είναι να ξαναγεννιέσαι.
Να σπάσουμε το κέλυφος, να βγούμε από το κουκούλι μας, ας αλλάξουμε τα πράγματα. Ας βγούμε από την εμβρυϊκή θέση της σφιχτής και άβολης μη μητρικής μήτρας που βάλαμε τους εαυτούς μας για τον φόβο του κόσμου.
Πόσο υπέροχο είναι να ανοίγεις τα φτερά σου, να μαθαίνεις να ΠΕΤΑΣ!
Η ζωή είναι πιο όμορφη για αυτόν που αποδέχεται το τέλος και αγκαλιάζει τη νέα αρχή και τη νέα εκδοχή της.
Κανείς δεν φεύγει από αυτόν τον κόσμο όπως ήρθε. Αν συμβεί αυτό, είναι επειδή η ζωή έχει χαθεί και χαθεί.
Ξέρω ότι μπορεί να είστε κουρασμένοι αυτή τη στιγμή διαβάζοντας το κείμενό μου, αλλά συγχαρητήρια αν το καταφέρατε μέχρι εδώ.
Τελείωσε και επιβίωσες.
Τώρα κάντε ένα μικρό διάλειμμα και αφήστε τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Ακριβώς μπροστά σας, υπάρχει μια όμορφη αγάπη, μια καλή ευκαιρία και αγαπημένοι άνθρωποι σας περιμένουν. Τέλος πάντων, μετά το τέλος, ήρθε η ώρα να ξαναρχίσουμε. Αξίζει να συνεχίσετε. Είμαστε μαζί.
Η ζωή είναι πιο όμορφη για αυτόν που αποδέχεται το τέλος και αγκαλιάζει τη νέα αρχή και τη νέα εκδοχή της.
Κανείς δεν φεύγει από αυτόν τον κόσμο όπως ήρθε. Αν συμβεί αυτό, είναι επειδή η ζωή έχει χαθεί και χαθεί.
Ξέρω ότι μπορεί να είστε κουρασμένοι αυτή τη στιγμή διαβάζοντας το κείμενό μου, αλλά συγχαρητήρια αν το καταφέρατε μέχρι εδώ.
Τελείωσε και επιβίωσες.
Τώρα κάντε ένα μικρό διάλειμμα και αφήστε τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Ακριβώς μπροστά σας, υπάρχει μια όμορφη αγάπη, μια καλή ευκαιρία και αγαπημένοι άνθρωποι σας περιμένουν. Τέλος πάντων, μετά το τέλος, ήρθε η ώρα να ξαναρχίσουμε. Αξίζει να συνεχίσετε. Είμαστε μαζί.
