«Σημασία έχει να αγαπάς, να μην κρίνεις και να μη θες να γίνεις κάτι που δεν είσαι»
Μια φορά το ποτάμι συνάντησε μια λίμνη.
«Είμαι απλά ένα ποτάμι που τα νερά μου πηγαίνουν προς μια κατεύθυνση, οι άνθρωποι σπάνια κάνουν μπάνιο σε εμένα. Θα ήθελα είμαι σαν κι εσένα λίμνη και να σηκώνω βάρκες». Η λίμνη δεν μίλησε.
Μια φορά η λίμνη συνάντησε τη θάλασσα.
«Είμαι απλά μια λίμνη που το νερό μου δεν πίνετε, στοιβάζομαι σε συγκεκριμένες περιοχές και δεν έχω καθόλου βάθος. Θα ήθελα να είμαι σαν κι εσένα θάλασσα και να εμπνέω τους ποιητές». Η θάλασσα δεν μίλησε.
Μια φορά η θάλασσα συνάντησε τον ωκεανό.
«Είμαι απλά μια θάλασσα που έρχονται οι άνθρωποι μόνο τα καλοκαίρια για να με δουν, επίσης μου πετάνε πέτρες τα παιδιά και όταν θυμώνω πολύ δημιουργώ ναυάγια. Θα ήθελα να είμαι ωκεανός, τόσο μεγάλος που να μην έχω ανάγκη κανέναν». Ο ωκεανός δεν μίλησε.
Έναν καιρό που ο ωκεανός είχε ακούσει όλα όσα λέγανε τα απόνερα, το γλυφό, αλλά και το αλμυρό νερό, αλλά και τα καταγάλανα νερά είπε.
«Σημασία έχει να αγαπάς, να μην κρίνεις και να μη θες να γίνεις κάτι που δεν είσαι. Αν σκεφτείς πως μια μικρή σταγόνα είναι εξίσου σημαντική με έναν ωκεανό, τότε θα αρχίσεις να εκτιμάς το οτιδήποτε μικρό έχεις στη ζωή σου. Ακόμα, να εκφράζεσαι, να μην το πνίγεις μέσα σου. Αν το ποτάμι μίλαγε στη γούρνα, αν η λίμνη μίλαγε στο ποτάμι, αν η θάλασσα μίλαγε στη λίμνη τότε τα νερά μας θα ήταν πιο όμορφα και ίσως να μην πνιγόμασταν, σε μια κουταλιά νερό».
Το διάβασα στο enallaktikidrasi.com
