Στο προσκήνιο ξανά ο διαστρικός «επισκέπτης» που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του ουρανού
Η πιο πειστική εξήγηση δόθηκε από τους δύο αστρονόμους από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα των ΗΠΑ, Alan Jackson και Steven Desch: Το Oumuamua ήταν ένα κομμάτι από ένα μακρινό πλανήτη, από άλλο ηλιακό σύστημα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, έσπασε έπειτα από μια σύγκρουση με αστεροειδή με αποτέλεσμα να πλοηγείται στο διάστημα.
«Πιθανότατα έχουμε λύσει το μυστήριο του τι είναι το Oumuamua. Μπορούμε εύλογα να το αναγνωρίσουμε ως ένα κομμάτι ενός 'έξω-Πλούτωνα'', ενός πλανήτη που μοιάζει με τον Πλούτωνα σε ένα άλλο ηλιακό σύστημα», ανέφερε ο Δρ. Desch σε ανακοίνωση που εξέδωσε η Αμερικανική Γεωφυσική Ένωση. «Μέχρι πρόσφατα», συμπληρώνει «δεν είχαμε τρόπο να μάθουμε αν άλλα ηλιακά συστήματα έχουν πλανήτες σαν τον Πλούτωνα, αλλά τώρα έχουμε ένα κομμάτι τέτοιου πλανήτη που περνάει από τη Γη».
Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους, ανακοινώθηκαν κατά τη διάρκειας του 52ου Σεληνιακού και Πλανητικού Επιστημονικού Συνεδρίου, στις 17 Μαρτίου.
Οι αστρονόμοι στη Χαβάη, χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Pan-STARRS1 στο Μάουι, εντόπισαν το μυστηριώδες αυτό αντικείμενο για πρώτη φορά στις 19 Οκτωβρίου 2017. Σύμφωνα με τους ίδιους το ουράνιο σώμα έτρεχε με ταχύτητα 80 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο μακριά από τον ήλιο.
Το ονόμασαν Oumuamua, προέρχεται από το χαβανέζικο όρο «ανιχνευτής» ή «αγγελιοφόρος».
Η τροχιά του αντικειμένου έδειξε ότι προήλθε έξω από το ηλιακό σύστημα και μετά από ένα σύντομο πέρασμα στο δικό μας κόσμο θα συνέχιζε το ταξίδι του στο Διάστημα. Τη στιγμή που εντοπίστηκε είχε ήδη περάσει τη Γη.
Οι παραλλαγές της φωτεινότητας που παρουσίαζε οδήγησε τους αστρονόμους στο συμπέρασμα ότι το αντικείμενο είχε πτωτική πορεία.
Το Oumuamua δεν είχε ουρά, ούτε σύννεφο σκόνης που σχηματίζεται γύρω από έναν πυρήνα ενός κομήτη. Παρά ταύτα, το Oumuamua προσδιορίστηκε, προσωρινά τουλάχιστον, ως ένας περιπλανώμενος αστεροειδής. Σύμφωνα με αστρονόμους το σχήμα του θυμίζει τηγανίτα, ενώ καλλιτέχνης το απεικονίζει με έναν κόκκινο βράχο σε σχήμα πούρου.
Πέρυσι ο Δρ. Λάφλιν και ο φοιτητής του Ντάριλ Σέλιμαν άφησε να εννοηθεί ότι το Oumuamua ήταν ένα αρχέγονο παγόβουνο υδρογόνου που είχε σχηματιστεί σε μοριακό νέφος. Αλλά πώς το υδρογόνο που παγώνει στο απόλυτο μηδέν, μένει παγωμένο σε όλο το ταξίδι;
Οι Δρ. Jackson και Δρ. Desch έχουν ερευνήσει και άλλα είδη παγόβουνων. Κατέληξαν στο άζωτο. Το Oumuamua ήταν «πολύ λαμπερό», έγραψαν στην έρευνά τους. «Η λάμψη του είναι περίπου ίδια με εκείνη στην επιφάνεια του Πλούτωνα και του Τρίτωνα, που επίσης καλύπτονται από πάγο αζώτου».
Στο σενάριο που προκρίνουν οι Jackson και Desch το νεοεμφανιζόμενο Oumuamua χτυπήθηκε από ένα αντικείμενο σαν τον Πλούτωνα που γύριζε γύρω από ένα μακρινό αστέρι πριν από μισό δισεκατομμύριο χρόνια. Αρχικά θα ήταν πιθανόν κυκλικό, αλλά καθώς ταξίδευε, σκαλίστηκε από κοσμικές ακτίνες. Μόνο το 10% θα είχε παραμείνει έως τη στιγμή που έφυγε από το ηλιακό σύστημα.
«Ένα βασικό πλεονέκτημα της θεωρίας μας είναι ότι ο πάγος αζώτου μπορεί να εξηγήσει όλα τα σημαντικά χαρακτηριστικά του Oumuamua και ότι αντικείμενα τέτοιας σύνθεσης απαντούνται στο ηλιακό σύστημα», κατέληξαν οι δύο επιστήμονες.
Με πληροφορίες από The New York Times
