Όταν δίνεις ελεημοσύνη δεν είναι ανάγκη να στενοχωρείς τον φτωχό
Έτυχε να επισκεφθώ κάποτε ένα φίλο μου Ιερέα, την ημέρα που μοίραζε ελεημοσύνη στους πτωχούς της ενορίας του.
Ήρθε κατά σύμπτωση μία πτωχή χήρα και παρεκάλεσε να της δώση λίγο σιτάρι.
– Φέρε το σακούλι να σου βάλω, της είπε ο ιερεύς.
Η γυναίκα το έφερε.
– Πολύ μεγάλο είναι, ευλογημένη, της είπε κάπως απότομα ο φίλος μου.
Εκείνη έγινε κατακόκκινη από την ντροπή της, ίσως γιατί ήτο κι ένας ξένος μπροστά στην προσβολή.
Σαν έφυγε ρώτησα το φίλο μου:
– Δεν μου λες, Πάτερ, το πούλησες στη γυναίκα το σιτάρι; Αφού λοιπόν ήταν ελεημοσύνη, του είπα, ποία η ανάγκη ν’ ακριβοεξετάζης το μέτρο και να λυπήσης τη φτωχή;
Μη ξεχνάς άλλωστε τα λόγια του μακαρίου Παύλου, “Ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός”.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ιερομονάχου, Καλλίστου Αγιορείτου, «Μικρός Ευεργετινός», Άγιον Όρος – Αθήναι, 2000.
Το διάβασα στο pemptousia.gr
