Αν θέλεις πραγματικά να ζήσεις, πρέπει να είσαι έτοιμος να πεθάνεις
Τη στιγμή που εισπνέεις και τη στιγμή που εκπνέεις συμβαίνουν και τα δυο. Όταν εισπνέεις, συμβαίνει η ζωή΄ όταν εκπνέεις, συμβαίνει ο θάνατος. Γι΄αυτό κι όταν γεννιέται ένα παιδί, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να εισπνεύσει, τότε η ζωή ξεκινά. Κι όταν πεθαίνει ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, το τελευταίο πράγμα που κάνει είναι να εκπνεύσει, τότε η ζωή αναχωρεί.
Η εκπνοή είναι θάνατος, η εισπνοή είναι ζωή – και είναι και τα δυο σαν τους δυο τροχούς της βοϊδάμαξας. Ζεις εισπνέοντας το ίδιο όπως και ζεις εκπνέοντας. Η εκπνοή είναι μέρος της εισπνοής. Δεν μπορείς να εισπνέεις αν σταματήσεις να εκπνέεις. Δεν μπορείς να ζήσεις αν πάψεις να πεθαίνεις.
Ο άνθρωπος που έχει καταλάβει τι είναι η ζωή του επιτρέπει να συμβεί ο θάνατος, τον καλοδέχεται. Πεθαίνει τη κάθε μια στιγμή και ανασταίνεται την κάθε μια στιγμή. Ο σταυρός του κι η ανάστασή του συμβαίνουν συνεχώς ως μια διαδικασία. Πεθαίνει ως προς το παρελθόν κάθε στιγμή και γεννιέται ξανά και ξανά μέσα στο μέλλον.
O άνθρωπος που προστατεύει τον εαυτό του κατά του θανάτου γίνεται ανίκανος να ζήσει. Είναι ο άνθρωπος που φοβάται να εκπνέει, οπότε δεν μπορεί να εισπνέει οπότε μένει κολλημένος. Τότε απλώς σέρνεται, η ζωή του δεν είναι πια μια ροή, η ζωή του δεν είναι πια ποτάμι.
Αν θέλεις πραγματικά να ζήσεις, πρέπει να είσαι έτοιμος να πεθάνεις.
Ποιος είναι εκείνος μέσα σου που φοβάται το θάνατο;
Φοβάται η ζωή το θάνατο; Δεν είναι δυνατό. Πώς γίνεται να φοβάται η ζωή την ίδια την εγγενή της διαδικασία; Κάτι άλλο μέσα σου φοβάται.
Το εγώ μέσα σου φοβάται.
Η ζωή και ο θάνατος δεν είναι αντίθετα, το εγώ και ο θάνατος είναι αντίθετα. Η ζωή και ο θάνατος δεν είναι αντίθετα, το εγώ και η ζωή είναι αντίθετα.
Το εγώ είναι εναντίον και της ζωής και του θανάτου.
Το εγώ φοβάται να ζήσει και το εγώ φοβάται να πεθάνει. Φοβάται να ζήσει, διότι η κάθε προσπάθεια, το κάθε βήμα προς τη μεριά της ζωής φέρνει κοντύτερα το θάνατο.
Το διάβασα στο pointfromview
