Γιάννης Σεβδικαλής - «Εχω χάσει τα δύο μου πόδια αλλά αυτά που έχω κερδίσει είναι πολύ πιο ανεκτίμητα»
Οπως ο ίδιος δηλώνει «δεν σκέφτεται αυτά που έχει χάσει αλλά αυτά που έχει ακόμα».
«Στα 21 μου τα όνειρά μου δεν άλλαξαν απλά. Έκαναν αναστροφή. Aνακάλυψα αυτό που θέλω να κάνω για το υπόλοιπο της ζωής μου κι αυτό που με κάνει ευτυχισμένο. Και αυτό είναι ο αθλητισμός.
Ήταν αυτό που ήθελα από έφηβος, αλλά λόγω άλλων παραγόντων, δεν ήταν εφικτό. Μπορεί κάποιες πόρτες να έκλεισαν τότε, όμως κάποιες άλλες άνοιξαν και με έκαναν ευτυχισμένο και χαρούμενο.
Δεν ξέρω αν ο δικός μου ο δρόμος ξεκίνησε περίεργα. Ξέρω, όμως, ότι κάθε φορά που κατακτώ κάποιο ρεκόρ στον στίβο, είμαι ακόμα πιο σίγουρος ότι όλα έγιναν για κάποιο λόγο.Πρακτικά, η καθημερινότητά μου άλλαξε διότι αυτά που θέλω να κάνω για να προσέξω τον εαυτό μου, έγιναν πιο χρονοβόρα. Στην αρχή, βέβαια, ήταν πολύ πιο δύσκολο, όμως, όχι ακατόρθωτο και αυτό είναι που έχει σημασία.
Ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι και επεξεργάζομαι αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μου, άλλαξε μετά το ατύχημα, όπου με χτύπησε ο συρμός του προαστιακού, το 2012. Έχω χάσει τα δύο μου πόδια, αλλά αυτά που έχω κερδίσει, είναι πολύ πιο ανεκτίμητα. Εκτίμησα το δώρο της ζωής και αυτά που υπάρχουν μέσα σε αυτή.
Όλα μπορούν να γίνουν αρκεί να το θέλεις. Και εγώ ήθελα πολύ να ζήσω και να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. H αναπηρία για μένα αποτελεί μέρος της προσωπικότητας και της ταυτότητάς μου. Πλέον δεν σκέφτομαι αυτά που έχω χάσει, αλλά αυτά που έχω ακόμη».
Δεν ξέρω αν ο δικός μου ο δρόμος ξεκίνησε περίεργα. Ξέρω, όμως, ότι κάθε φορά που κατακτώ κάποιο ρεκόρ στον στίβο, είμαι ακόμα πιο σίγουρος ότι όλα έγιναν για κάποιο λόγο.Πρακτικά, η καθημερινότητά μου άλλαξε διότι αυτά που θέλω να κάνω για να προσέξω τον εαυτό μου, έγιναν πιο χρονοβόρα. Στην αρχή, βέβαια, ήταν πολύ πιο δύσκολο, όμως, όχι ακατόρθωτο και αυτό είναι που έχει σημασία.
Ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι και επεξεργάζομαι αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μου, άλλαξε μετά το ατύχημα, όπου με χτύπησε ο συρμός του προαστιακού, το 2012. Έχω χάσει τα δύο μου πόδια, αλλά αυτά που έχω κερδίσει, είναι πολύ πιο ανεκτίμητα. Εκτίμησα το δώρο της ζωής και αυτά που υπάρχουν μέσα σε αυτή.
Όλα μπορούν να γίνουν αρκεί να το θέλεις. Και εγώ ήθελα πολύ να ζήσω και να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. H αναπηρία για μένα αποτελεί μέρος της προσωπικότητας και της ταυτότητάς μου. Πλέον δεν σκέφτομαι αυτά που έχω χάσει, αλλά αυτά που έχω ακόμη».
Το διάβασα στο www.bovary.gr
