Απόφυγε τη μάχη. Σχεδόν πάντα υπάρχουν άλλες επιλογές.
Μετά από λίγους μήνες εξάσκησης ο Αμερικανός μπήκε στο μετρό του Τόκιο. Στο ίδιο βαγόνι μπήκε και ένας μεθυσμένος Ιάπωνας, βρώμικος, κουρελιασμένος, ενοχλητικός προς τους επιβάτες, έτοιμος για καυγά. Ο Αμερικανός μαχητής ένοιωσε την ανάγκη να προστατέψει τους φιλήσυχους πολίτες. Σηκώθηκε όρθιος και τέντωσε το πελώριο κορμί του. Η ώρα του είχε έρθει να αποδείξει τι είχε μάθει και να δώσει ένα μάθημα στον αγενή Γιαπωνέζο. Ο δάσκαλός του θα ήταν περήφανος για αυτόν.
Ο μεθυσμένος Γιαπωνέζος τον είδε, πρόσεξε ότι ήταν διαφορετικός και κινήθηκε με άγριες διαθέσεις προς το μέρος του. Αλλά προτού φράσει κοντά του, ένας αδύνατος, μικροκαμωμένος γέροντας, άρχισε μα μιλά στον μεθυσμένο με μια ήρεμη και καλοσυνάτη φωνή. «Ει καλέ μου φίλε! Τι ποτό έχεις πιεί;»
Ο μεθυσμένος τα έχασε για λίγο και απάντησε κάπως απότομα. «Σακέ, γέροντα! Γιατί;»
«Αλήθεια!» είπε με ενδιαφέρον ο γέροντας. «Η γυναίκα μου και εγώ πίναμε Σακέ κάθε βραδάκι στον κήπο μας. Μερικές φορές βλέπαμε το πανέμορφο φεγγάρι. Αλλά η πραγματική ομορφιά ήταν η παρέα της γυναίκας μου. Δυστυχώς την έχασα και τώρα είμαι μοναχός τα βράδια. Πίνω μια κούπα Σακέ και την θυμάμαι».
Ο μεθυσμένος έμεινε ακίνητος, ακούγοντας την εξιστόρηση του μικρόσωμου γέρου. Αυτός ρώτησε τον μεθυσμένο μεριές μικρές ερωτήσεις και άκουγε τις απαντήσεις με ενδιαφέρον.
Όταν έφτασαν στη στάση που θα κατέβαινε, ο Αμερικανός, και οι υπόλοιποι επιβάτες, είχε μάθει ότι οι γονείς του μεθυσμένου είχαν σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό, η γυναίκα του είχε πεθάνει πρόσφατα από καρκίνο και αυτός είχε μείνει χωρίς δουλειά και σπίτι για να μείνει. Σε μια κοινωνία, όπως η Γιαπωνέζικη, όπου η οικογένεια και η δουλειά θεωρούνται προτεραιότητες, ο μεθυσμένος τα είχε χάσει όλα δυστυχώς δεν άντεξε και κατέφυγε στο ποτό.
Ο καλοσυνάτος γέρος, ακούμπησε το χέρι του σπλαχνικά στον ώμο του μεθυσμένου (που τώρα έκλαιγε) και τον προσκάλεσε στο σπίτι του να μοιραστούν λίγο φαγητό.
Ο Αμερικανός τους είδε να ξεμακραίνουν στο βάθος του δρόμου σαν δυο παλιοί, καλοί φίλοι. Ένοιωσε ντροπή και θαυμασμό. Ντροπή, γιατί βιαστικά και ασυλλόγιστα ήταν έτοιμος να κονιορτοποιήσει τον μεθυσμένο αλλά δυστυχή άνθρωπο και να προσθέσει περισσότερο πόνο στη ζωή του. Θαυμασμό γιατί είχε παρακολουθήσει σε ζωντανή δράση έναν πραγματικό δάσκαλο του Αικίντο.
Εξάντλησε τις επιλογές σου πριν καταφύγεις στη σύγκρουση.
Του Γιάννη Αραχωβίτη
Το διάβασα στο successmentor.gr
