Mohamed Mashali - Ο «γιατρός των φτωχών» και η συγκλονιστική ιστορία του
Όπως είχε σημειώσει χαρακτηριστικά, «Υποσχέθηκα στον Θεό ότι δεν θα έπαιρνα ούτε cent από έναν φτωχό ασθενή και ότι θα έμενα στην κλινική μου για να βοηθήσω τους ενδεείς». Κι έτσι κι έκανε μέχρι το τέλος της ζωής του!
Για την ακρίβεια, τύχαινε να μην παίρνει καθόλου χρήματα από τους ασθενείς του ή άλλες φορές εισέπραττε απλά πέντε λίρες Αιγύπτου, δηλαδή περίπου 30 λεπτά του ευρώ.
Γεννημένος σε φτωχή οικογένεια το 1944, ο Dr Mashali έκανε διάφορα επαγγέλματα ώστε να εξασφαλίσει τις βασικές ανάγκες, αλλά και τα δίδακτρα των σπουδών του. Ο σπουδαίος γιατρός αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου στο Κάΐρο το 1967 και ειδικεύτηκε στην επιδημιολογία, τη γενική ιατρική και την παιδιατρική. Εργάστηκε σε κλινικές υγείας και κέντρα συνδεδεμένα με το υπουργείο Υγείας σε διάφορους τομείς.
Οκτώ χρόνια μετά την αποφοίτησή του από την Ιατρική, ο Dr Mohamed Al Gharbiyah άνοιξε ιδιωτικό ιατρείο όπου εκεί άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα γνωστός για τις πενιχρές αμοιβές που ζητούσε από τους ασθενείς του. Η εργασιακή του καθημερινότητα ξεκινούσε από τις 7:30 το πρωί ενώ τα ιατρικά ραντεβού κρατούσαν μέχρι τη Δύση του Ηλίου. Μετά το ιατρείο, πήγαινε για φαγητό στο σπίτι του και μετά συνέχιζε την εξέταση των ασθενών σε κοντινά χωριά.
Εξετάζοντας όλων των ειδών τις εθνικότητες, ο Dr Mashali πέρα από το γεγονός ότι δεχόταν ασθενείς χωρίς πληρωμή, έδινε και χρήματα για να μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους. Όπως έλεγε συχνά ο ίδιος, όταν καλούνταν να σχολιάσει το χρέος και την αποστολή του ως γιατρός: «Η ιατρική είναι ανθρωπιστικό επάγγελμα, και όχι εμπορικό. Ένας από τους γιατρούς, που με δίδαξαν στο πανεπιστήμιο, μου είπε κάποτε: Αν πρόκειται να ασκήσεις την ιατρική για να αγοράσεις ένα διαμέρισμα ή ένα πολυτελές αυτοκίνητο, στρέψε την προσοχή σου στα οικονομικά και στο χρηματιστήριο».
Μάλιστα, όταν ένας επιχειρηματίας που είχε μάθει για το ανιδιοτελές έργο του, του έδωσε 20.000 και ένα αυτοκίνητο, ενημερώθηκε αργότερα πως ο γιατρός- σύμβολο του ανθρωπισμού, είχε πουλήσει το αυτοκίνητο για να αγοράσει ιατρικά μηχανήματα και να βοηθήσει τους φτωχούς ασθενείς του.
Στα πλαίσια συνέντευξής του, ο περίφημος γιατρός είχε αποκαλύψει τον λόγο που αποφάσισε να μην αμοίβεται από τους φτωχούς και άπορους της χώρας του. «Ένα παιδάκι που έπασχε από διαβήτη ήρθε με την μητέρα του στο ιατρείο, κλαίγοντας. Έπρεπε να αρχίσει ενέσεις ινσουλίνης. Η μητέρα με δάκρυα, με ενημέρωσε πως αν αγόραζε τις ενέσεις ινσουλίνης δεν θα είχε χρήματα για να προμηθευτεί φαγητό. Είχε μόνο χρήματα για ψωμί».
Οκτώ χρόνια μετά την αποφοίτησή του από την Ιατρική, ο Dr Mohamed Al Gharbiyah άνοιξε ιδιωτικό ιατρείο όπου εκεί άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα γνωστός για τις πενιχρές αμοιβές που ζητούσε από τους ασθενείς του. Η εργασιακή του καθημερινότητα ξεκινούσε από τις 7:30 το πρωί ενώ τα ιατρικά ραντεβού κρατούσαν μέχρι τη Δύση του Ηλίου. Μετά το ιατρείο, πήγαινε για φαγητό στο σπίτι του και μετά συνέχιζε την εξέταση των ασθενών σε κοντινά χωριά.
Εξετάζοντας όλων των ειδών τις εθνικότητες, ο Dr Mashali πέρα από το γεγονός ότι δεχόταν ασθενείς χωρίς πληρωμή, έδινε και χρήματα για να μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους. Όπως έλεγε συχνά ο ίδιος, όταν καλούνταν να σχολιάσει το χρέος και την αποστολή του ως γιατρός: «Η ιατρική είναι ανθρωπιστικό επάγγελμα, και όχι εμπορικό. Ένας από τους γιατρούς, που με δίδαξαν στο πανεπιστήμιο, μου είπε κάποτε: Αν πρόκειται να ασκήσεις την ιατρική για να αγοράσεις ένα διαμέρισμα ή ένα πολυτελές αυτοκίνητο, στρέψε την προσοχή σου στα οικονομικά και στο χρηματιστήριο».
Μάλιστα, όταν ένας επιχειρηματίας που είχε μάθει για το ανιδιοτελές έργο του, του έδωσε 20.000 και ένα αυτοκίνητο, ενημερώθηκε αργότερα πως ο γιατρός- σύμβολο του ανθρωπισμού, είχε πουλήσει το αυτοκίνητο για να αγοράσει ιατρικά μηχανήματα και να βοηθήσει τους φτωχούς ασθενείς του.
Στα πλαίσια συνέντευξής του, ο περίφημος γιατρός είχε αποκαλύψει τον λόγο που αποφάσισε να μην αμοίβεται από τους φτωχούς και άπορους της χώρας του. «Ένα παιδάκι που έπασχε από διαβήτη ήρθε με την μητέρα του στο ιατρείο, κλαίγοντας. Έπρεπε να αρχίσει ενέσεις ινσουλίνης. Η μητέρα με δάκρυα, με ενημέρωσε πως αν αγόραζε τις ενέσεις ινσουλίνης δεν θα είχε χρήματα για να προμηθευτεί φαγητό. Είχε μόνο χρήματα για ψωμί».
Το αγόρι λίγες μέρες μετά αυτοκτόνησε, αφήνοντας ένα σημείωμα στη μητέρα του, που εξηγούσε ότι δεν ήθελε να είναι βάρος για την οικογένεια και τα αδέλφια του. Όταν ο Dr Mashali πήγε να βοηθήσει, ήταν πολύ αργά καθώς το αγόρι κατέληξε στην αγκαλιά του. «Τότε ήταν που αποφάσισα να αφιερώσω τις γνώσεις μου για τη θεραπεία των φτωχών», είχε πει με θλίψη ο ίδιος.
Το διάβασα στο jenny.gr
