Γιατί οι Αρχαίοι Έλληνες Εμφανίζονται Γuμνoί στην Τέχνη
Νέες έρευνες δείχνουν ότι η τέχνη μπορεί να μιμείται τη ζωή πιο στενά από ό,τι είχε μπορεί να είχε σκεφτεί ο καθένας, προηγουμένως.
Όπως αναφέρεται στο Live Sciense και μας μεταφέρει το greecehighdefinition.com, το γuμνό ήταν μια “φορεσιά” που χρησιμοποίησαν οι αρχαίοι καλλιτέχνες για να απεικονίζουν διάφορους ρόλους ανδρών, οι οποίοι κυμαίνονταν από τον ηρωισμό και την κατάστασή τους, έως και την ίδια την ήττα.
“Στην αρχαία ελληνική τέχνη υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη γuμνότητaς που μπορεί να σημαίνουν πολλά διαφορετικά πράγματα”, δήλωσε ο Jeffrey Hurwit, ιστορικός της αρχαίας τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον. “Μερικές φορές είναι αντιφατικές.”
Η πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα του Hurwit δείχνει ότι οι Έλληνες περπατούσαν γύρω από το μπουφέ τους, σε ορισμένες περιπτώσεις, χωρίς να φoρούν κάτι. Οι άντρες περπατούσαν ελεύθερα γυμνoi και απελευθερωμένοι από τους μανδύες τους, τόσο στην κρεβατοκάμαρα όσο, ενδεχομένως και στα πάρτι που ονομάζονταν συμπόσια, όπου εκεί έτρωγαν και έπιναν. Το γuμvό ήταν επίσης δημοφιλές στα αθλητικά πεδία και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Υπάρχουν, άλλωστε τόσες πολλές εικόνες από Έλληνες αθλητές.
Ωστόσο, «είναι γενικά αποδεκτό, ότι οι Έλληνες άντρες, δεν περπατούσαν γυμvoi στην πόλη, ούτε καβαλούσαν τα άλογά τους γuμvοi και, σίγουρα, δεν πήγαιναν στη μάχη yυμvoί», είπε ο Hurwit. “Στα περισσότερα δημόσια μέρη, τα ρoύχα δεν ήταν προαιρετικά, ενώ στην μάχη θα ήταν αυτοκτονία».
Οι πολεμιστές και οι ήρωες συχνά, αλλά όχι πάντα, παρουσιάζονται ως yuμvές φιγούρες. Οι καλλιτέχνες, με αυτό τον τρόπο, επεδείκνυαν τη φυσική ρώμη των ανδρών την οποία χρησιμοποιούσαν για να νικήσουν τους εχθρούς τους. Αλλά, όπως είπε ο Hurwit, αν μπορείτε να πάτε στη μάχη χωρίς ρoύχα, θα πρέπει να είστε αρκετά καλός.
Η έρευνα του Hurwit, που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιανουαρίου 2007, του American Journal of Archaeology, βρήκε επίσης παραδείγματα νεκρών ανδρών που έχουν νικηθεί, ή πεθαίνουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, επιλέχθηκε το γuμvό από τους καλλιτέχνες προκειμένου να δείξουν τις ευπάθειες των ανδρών.
Παράλληλα, βλέπουμε πως δεν είναι μόνο οι πολεμιστές, αλλά είναι αρκετά συνηθισμένο να βλέπουμε εργάτες να απεικονίζονται χwρίς να φoρούν κάτι, αποθανατίζοντας έτσι ο καλλιτέχνης τους μυς και τον μόχθο, ώστε να δείξουν πόσο σκληρά δούλευαν. Οι θεοί και οι άνθρωποι της ανώτερης κοινωνικής τάξης παρουσιάζονται μερικές φορές – αλλά όχι πάντα – με το ίδιο σκεπτικό, προκειμένου να επιδείξουν τη θέση τους στην κοινωνία.
Η έρευνα του Hurwit για αυτές τις αποχρώσεις της ελληνικής τέχνης προσφέρει επίσης μια ματιά στην πολιτιστική πηγή του πολιτισμού μας σήμερα.
“Μπορούμε να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας και την αντίληψή μας για το τι σημαίνει να είσαι ήρωας και να ξεπεράσεις τις κανονικές προσδοκίες”, δήλωσε ο Hurwit στο LiveScience . “Όσο περισσότερο γνωρίζουμε για άλλους πολιτισμούς, τόσο πιο βαθιά θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη δική μας κουλτούρα και τον εαυτό μας”.
Όπως αναφέρεται στο Live Sciense και μας μεταφέρει το greecehighdefinition.com, το γuμνό ήταν μια “φορεσιά” που χρησιμοποίησαν οι αρχαίοι καλλιτέχνες για να απεικονίζουν διάφορους ρόλους ανδρών, οι οποίοι κυμαίνονταν από τον ηρωισμό και την κατάστασή τους, έως και την ίδια την ήττα.
“Στην αρχαία ελληνική τέχνη υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη γuμνότητaς που μπορεί να σημαίνουν πολλά διαφορετικά πράγματα”, δήλωσε ο Jeffrey Hurwit, ιστορικός της αρχαίας τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον. “Μερικές φορές είναι αντιφατικές.”
Η πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα του Hurwit δείχνει ότι οι Έλληνες περπατούσαν γύρω από το μπουφέ τους, σε ορισμένες περιπτώσεις, χωρίς να φoρούν κάτι. Οι άντρες περπατούσαν ελεύθερα γυμνoi και απελευθερωμένοι από τους μανδύες τους, τόσο στην κρεβατοκάμαρα όσο, ενδεχομένως και στα πάρτι που ονομάζονταν συμπόσια, όπου εκεί έτρωγαν και έπιναν. Το γuμvό ήταν επίσης δημοφιλές στα αθλητικά πεδία και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Υπάρχουν, άλλωστε τόσες πολλές εικόνες από Έλληνες αθλητές.
Ωστόσο, «είναι γενικά αποδεκτό, ότι οι Έλληνες άντρες, δεν περπατούσαν γυμvoi στην πόλη, ούτε καβαλούσαν τα άλογά τους γuμvοi και, σίγουρα, δεν πήγαιναν στη μάχη yυμvoί», είπε ο Hurwit. “Στα περισσότερα δημόσια μέρη, τα ρoύχα δεν ήταν προαιρετικά, ενώ στην μάχη θα ήταν αυτοκτονία».
Οι πολεμιστές και οι ήρωες συχνά, αλλά όχι πάντα, παρουσιάζονται ως yuμvές φιγούρες. Οι καλλιτέχνες, με αυτό τον τρόπο, επεδείκνυαν τη φυσική ρώμη των ανδρών την οποία χρησιμοποιούσαν για να νικήσουν τους εχθρούς τους. Αλλά, όπως είπε ο Hurwit, αν μπορείτε να πάτε στη μάχη χωρίς ρoύχα, θα πρέπει να είστε αρκετά καλός.
Η έρευνα του Hurwit, που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιανουαρίου 2007, του American Journal of Archaeology, βρήκε επίσης παραδείγματα νεκρών ανδρών που έχουν νικηθεί, ή πεθαίνουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, επιλέχθηκε το γuμvό από τους καλλιτέχνες προκειμένου να δείξουν τις ευπάθειες των ανδρών.
Παράλληλα, βλέπουμε πως δεν είναι μόνο οι πολεμιστές, αλλά είναι αρκετά συνηθισμένο να βλέπουμε εργάτες να απεικονίζονται χwρίς να φoρούν κάτι, αποθανατίζοντας έτσι ο καλλιτέχνης τους μυς και τον μόχθο, ώστε να δείξουν πόσο σκληρά δούλευαν. Οι θεοί και οι άνθρωποι της ανώτερης κοινωνικής τάξης παρουσιάζονται μερικές φορές – αλλά όχι πάντα – με το ίδιο σκεπτικό, προκειμένου να επιδείξουν τη θέση τους στην κοινωνία.
Η έρευνα του Hurwit για αυτές τις αποχρώσεις της ελληνικής τέχνης προσφέρει επίσης μια ματιά στην πολιτιστική πηγή του πολιτισμού μας σήμερα.
“Μπορούμε να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας και την αντίληψή μας για το τι σημαίνει να είσαι ήρωας και να ξεπεράσεις τις κανονικές προσδοκίες”, δήλωσε ο Hurwit στο LiveScience . “Όσο περισσότερο γνωρίζουμε για άλλους πολιτισμούς, τόσο πιο βαθιά θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη δική μας κουλτούρα και τον εαυτό μας”.
