Τα πρώτα θαύματα του Ιησού σε παιδική ηλικία
Μια άλλη μέρα, στη γειτονιά του Ιωσήφ, κάποιο νήπιο αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε. Η μητέρα του έβαλε τότε τα κλάματα και τις φωνές. Άκουσε ο Ιησούς τον θόρυβο, έτρεξε γρήγορα και βρίσκοντας το νήπιο νεκρό, έβαλε το χέρι Του πάνω στο στήθος του βρέφους και είπε:
-Εγώ σου λέω, βρέφος, μην πεθάνεις! Ζήσε και μεγάλωνε κοντά στη μητέρα σου!
Κι ευθύς, το νήπιο άνοιξε τα ματάκια του και χαμογέλασε στη μητέρα του.
-Σήκωσέ το και βύζαξέ το και να με θυμάσαι!
Όλοι όσοι ήταν εκεί θαύμασαν και είπαν:
-Στ’ αλήθεια, το παιδί αυτό είναι ή Θεός ή Άγγελος Κυρίου, γιατί ό,τι λόγο πει, γίνεται αμέσως.
Ο μικρός Ιησούς βγήκε από εκείνο το σπίτι, παίζοντας με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς.
Ύστερα από λίγο καιρό, εκεί κοντά χτιζόταν ένα σπίτι και κάποιος χτίστης έπεσε και σκοτώθηκε. Έγινε μεγάλη οχλοβοή και ο Ιησούς πήγε να δει τι συνέβαινε. Βλέποντας έναν άνθρωπο νεκρό, πεσμένο καταγής, τον έπιασε από το χέρι και του είπε:
-Άνθρωπε, σου λέω, σήκω πάνω και κάνε τη δουλειά σου!
Κι ο άνθρωπος σηκώθηκε αμέσως και Τον προσκύνησε.
Ο δε όχλος θαύμασε κι έλεγε:
-Αυτό το παιδί από τον Ουρανό θα έχει κατεβεί, γιατί πολλές ψυχές έσωσε από τον θάνατο κι άλλες πολλές έχει να σώσει όσο θα ζει!
Όταν ο Ιησούς έγινε δώδεκα ετών, οι γονείς Του, πηγαίνοντας με τους άλλους στα Ιεροσόλυμα για τις εορτές του Πάσχα, καθώς ήταν συνήθεια, Τον πήραν μαζί τους. Όταν πέρασε το Πάσχα, γύρισαν στο σπίτι τους. Μα, στον γυρισμό, είδαν πως ο Ιησούς δεν ήταν μαζί τους. Νόμισαν πως είχε προχωρήσει μπροστά με τους άλλους γνωστούς και συγγενείς τους κι έτσι, περπάτησαν μιας ημέρας δρόμο.
Το βράδυ, μόλις σταμάτησαν κάπου για να ξαποστάσουν, αναζήτησαν το παιδί, ρώτησαν τους γνωστούς και τους συγγενείς τους μην τυχόν και το είδαν, μα δεν το βρήκαν πουθενά. Καταλυπημένοι, λοιπόν, γύρισαν πίσω στην Ιερουσαλήμ και έψαχναν τρεις μέρες για να το βρουν.
Τέλος, έμαθαν πως κάποιο παιδί ήταν μέσα στον Ναό κι όταν πήγαν, βρήκαν τον Ιησού ανάμεσα στους Δασκάλους και τους Γραμματείς να τους ρωτάει και να τους απαντάει.
Όλοι το άκουγαν με προσοχή και θαύμαζαν πώς ένα μικρό παιδί αποστομώνει τους Πρεσβυτέρους και Δασκάλους του λαού, εξηγώντας τα Κεφάλαια του Νόμου και τις Παραβολές των Προφητών.
Η Μαρία, η μητέρα του Ιησού, τον πλησίασε κλαίγοντας και Του είπε:
-Γιατί μας το ‘κανες αυτό, παιδάκι μου; Τρεις μέρες σε γυρεύουμε, κλαίγοντας και θρηνώντας.
Και ο Ιησούς της απάντησε:
-Γιατί με γυρεύατε; Και πού ψάχνατε; Δεν ξέρατε πως θα ήμουν στον Οίκο του Πατρός Μου;
Οι δε Γραμματείς και οι Φαρισαίοι της είπαν:
-Εσύ είσαι η μητέρα αυτού του παιδιού;
-Ναι, εγώ είμαι.
-Ευτυχισμένη είσαι μεταξύ όλων των γυναικών, γιατί ευλόγησε ο Θεός τον καρπό της κοιλίας σου! Γιατί τέτοια δόξα, αρετή και σοφία, σαν αυτού του παιδιού, εμείς ούτε ξαναείδαμε ούτε ξανακούσαμε ποτέ!
Ο Ιησούς σηκώθηκε τότε κι ακολούθησε τη μητέρα Του και ήταν υπάκουος στους γονείς Του. Η δε μητέρα Του θυμόταν με συγκίνηση όλα όσα έγιναν. Κι ο Ιησούς πρόκοβε πάντοτε σε σοφία και σε χάρη του Θεού και Του ανήκει η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν!
Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “ΜΠΟΥΚΕΤΟ”, στις 28/12/1933…
