Οι ψυχολογικές αιτίες της αϋπνίας
Η παιδική κακοποίηση, το διαζύγιο των γονέων και ο θάνατος ενός από τους δύο γονείς ήταν τρεις παράγοντες που συσχετίστηκαν με αυξημένους δείκτες αϋπνίας στους ενήλικες. Η παιδική κακοποίηση και το διαζύγιο φάνηκε να «προβλέπουν» την ήπια αϋπνία, ενώ για τη μέτρια έως σοβαρή αϋπνία η παιδική κακοποίηση και ο θάνατος του γονέα αναδείχθηκαν σε κυρίαρχους παράγοντες κινδύνου.
«Ο ποιοτικός ύπνος αποτελεί σημαντική έκφανση της υγείας. Τα άτομα που δεν κοιμούνται καλά είναι πιο πιθανό να έχουν κακή σωματική και ψυχική υγεία. Πιο συγκεκριμένα, η αϋπνία μπορεί να οδηγήσει σε πτώση της ποιότητας ζωής, αυξημένους δείκτες κατάθλιψης ή ακόμη και αυξημένο κίνδυνο καρδιοπάθειας» δηλώνει ο Μάικλ Γκράντνερ, επίκουρος καθηγητής ψυχιατρικής, ψυχολογίας και ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
«Το γεγονός ότι βιώματα της παιδικής ηλικίας επηρεάζουν τον ύπνο πολλά χρόνια μετά μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα πώς σχετίζεται ο ύπνος με την υγεία αλλά και να εστιάσουμε τις προσπάθειές μας στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των προβλημάτων ύπνου» δηλώνει με τη σειρά της η Κάρλα Γκρανάδος, προπτυχιακή φοιτήτρια που συμμετείχε στη μελέτη.
Η νέα μελέτη εκπονήθηκε στο πλαίσιο του πρότζεκτ SHADES για τον Ύπνο και την Υγεία και τα στοιχεία αφορούσαν 1.007 ενήλικες 22 έως 60 ετών. Μερικοί από τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες που μελετήθηκαν ήταν η παιδική κακοποίηση, το διαζύγιο, ο θάνατος ενός από τους δύο γονείς και το ιστορικό κατάθλιψης ή αγχώδους διαταραχής ενός από τους δύο γονείς.
Το διάβασα στο onmed.gr
