Μεγάλη επιτυχία της δεκαετίας του ‘50, που πρωτοτραγούδησε στα τέλη του 1954 η Ρόζμαρι Κλούνεϊ
(1928 - 2002), θεία του ηθοποιού Τζορτζ Κλούνεϊ.
Ήταν μία έμπνευση της στιγμής για τον τραγουδοποιό Μπομπ Μέριλ (1921-1998), που έτρεχε να προλάβει κάποιες προθεσμίες της δισκογραφικής του εταιρείας. Μέσα σ’ ένα ιταλικό εστιατόριο στη Νέα Υόρκη έγραψε τους στίχους σε μια χαρτοπετσέτα και τους υπαγόρευσε μαζί με τη μελωδία από το τηλέφωνο του μαγαζιού στον μαέστρο Μιτς Μίλερ, που βρισκόταν στο στούντιο. Τόσο πιεστικές ήταν οι προθεσμίες που του είχαν επιβληθεί!
Το τραγούδι κυκλοφόρησε στα τέλη του 1954 με ερμηνεύτρια τη Ρόζμαρι Κλούνεϊ, που μεσουρανούσε εκείνη την περίοδο στο καλλιτεχνικό στερέωμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Έφθασε ως το Νο10 του αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών και ως στο Νο1 του αντίστοιχου βρετανικού στις 14 Ιανουαρίου 1955, όπου παρέμεινε στην κορυφή συνολικά τρεις εβδομάδες.
Το «Mambo Italiano» αναφέρεται σε μια ιταλο-αμερικανιδούλα που επιστρέφει στη πατρώα γη (Νάπολι) και αιφνιδιάζεται όταν βλέπει τους ντόπιους να διασκεδάζουν με το κουβανέζικο μάμπο και το αμερικάνικο ροκ εντ ρολ (Shake...) αντί για τους δικούς τους ρυθμούς (ταραντέλα κλπ). Το τραγούδι είναι γεμάτο από ιταλικές λέξεις, που δίνουν μία αίσθηση αυθεντικότητας και χρησιμοποιούνται χάριν της ομοιοκαταληξίας.
Τις δικές τους ερμηνείες στο τραγούδι έχουν δώσει καλλιτέχνες, όπως ο Ντιν Μάρτιν, η Μπέτι Μίντλερ και Ρενάτο Καροζόνε. Το 2011, η Λέιντι Γκάγκα συμπεριέλαβε την εναρκτήρια μελωδία του κομματιού στο τραγούδι της «Americano».
Το διάβασα στο sansimera.gr
