Το πώς «περνάμε» τον χρόνο μας ισούται με το πώς «περνάμε» τη ζωή μας
Ο χρόνος έχει αξία
«Ο χρόνος μπορεί να μετατρέψει τα πάντα.», είπε κάποιος (δεν τον θυμάμαι τώρα), αλλά θα προσθέσωότι μπορεί και να διαμορφώσει τα πάντα – και εμάς παρέα. Και το κάνει!
Όχι ότι σας λεω κάτι καινοτόμο εδώ, όχι ότι δεν το έχουμεακούσει όλοι μυριάδες φορές, από όλους τους ανάαιώνεςφιλοσόφους (και βέβαια από γονείς),σε σημείο βαρεμάρας…κι αντί η επανάληψη να λειτουργεί ως «μήτηρ μαθήσεως», ως θα έπρεπε, λειτουργεί ως «όχι πάλι το ίδιο» ή «ναι, το ξέρουμε, μην μας ζαλίζεις..», δηλαδή μιαεπαναλαμβανόμενη και κουραστικήφράση που έχει, πλέον, χάσει την αξία της.
Διότι ο χρόνος έχει αξία – όπως έχει κι η ζωή μας. Βέβαια, και τα δύο έχουν την ακριβή αξία που τους δίνουμε εμείς οι ίδιοι. Ούτε λιγότερη ούτε περισσότερη,καθώς η ζωή μας είναι ο χρόνος μας: η κάθε μας ημέρα, η κάθε μας ώρα, τα οποία αθροίζονται σε μήνες και χρόνια,σε πράξεις που έχουν συντελεστεί, αλλά και σε εκείνες που,ποτέ, δεν συντελέστηκαν.
Και πόσες δεν συντελέστηκαν; Οι μελέτες λένε ότι ένα τεράστιο ποσοστό ανθρώπων (πάνω από 80%) μετανιώνουν λίγο πριν πεθάνουν για όλα τα πράγματα που δεν έκαναν. Που ήθελαν να κάνουν, αλλά δεν έκαναν. Είναι λυπηρό, δεν νομίζετε;
Η χρήση του χρόνου μας
Σε έναν κόσμο που είμαστε υπέρ-συνδεδεμένοι –ότι σημαίνει αυτό- πολλοί άνθρωποι «πεινούν» για λίγο χρόνο. Οι χρονικές πιέσεις πολλαπλασιάζονται με ιλιγγιώδη ρυθμό, επειδή είμαστε πιο «προσιτοί», λόγω της συνδεσιμότητας- υποθέτω – και την ίδια στιγμή,λόγω της συνδεσιμότητας- υποθέτω- δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε σε τίποτα.
«Ο χρόνος είναι αυτό που θέλουμε περισσότερο, αλλά αυτό που χρησιμοποιούμε χειρότερα», λέει ο William Penn.
Απ’ ότι φαίνεται, εάνκοιτάξουμετους εαυτούς μας, μάλλον δε δίνουμε καμία αξία στον χρόνο μας. Δίνουμε αξία στην εργασία μας, στη δουλειά μας θέλω να πω, διότι εκει ο χρόνος μετράται με χρήματα.
«Ο τρόπος με τον οποίο περνάμε τις μέρες μας είναι, φυσικά, ο τρόπος με τον οποίο περνάμε τη ζωή μας. Αυτό που κάνουμε με αυτήν την ώρα που έχουμε, είναι και αυτό που κάνουμε με τη ζωή που έχουμε.», γράφει η AnnieDillard στο βιβλίο της, «The Writing Life».
Η ζωή μας, στην πραγματικότητα, δημιουργείται από το πώς επιλέγουμε να περάσουμε τα λεπτά, τις ώρες, τις ημέρες, τους μήνες και τα χρόνια μας. Η ζωή αποτελείται μόνοαπό χρόνο (ναι, και από τόπο ο οποίος είναι συνάρτηση του χρόνου, οπότε δεν τον μετράμε). Αν ξέρουμε πώς ξοδεύουμε τον χρόνο μας, μπορούμε να πάρουμε τη ζωή μας «στα χερια μας», όπως λένε.
Που δαπανούμε τον χρόνο μας;
Εάν θέλουμε μια καλύτερη διαχείριση του χρόνου μας, θα πρέπει να ξέρουμε πώς τον δαπανούμε(χειροπιαστόπαράδειγμα αυτού είναι τα χρήματα, εάν αυτό βοηθήσει: εάνξέρουμε που τα δαπανούμε, μπορεί να αποκτήσουμε μια καλύτερη ιδέα του πού να μην τα σπαταλούμε).Μπορούμενα παρακολουθούμε τις καθημερινές μας δραστηριότητες για να δούμε πού δαπανάται ο χρόνος μας. Οι συσκέψεις, οι τηλεφωνικές κλήσεις, τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, οι ειδοποιήσεις, οι μικρές συνομιλίες και πολλοί άλλοι αντιπερισπασμοί διασπούν, συνεχώς, την προσοχή μας.
Υπολογισμός του χρόνου
Μπορούμε να αρχίσουμε να υπολογίζουμε και να συγκρίνουμε τον πραγματικό χρόνο που ξοδεύουμε σε κάθε δραστηριότητα, με τον χρόνο που πιστεύουμε ότι αξίζει να ξοδέψουμε για την εν λόγω δραστηριότητα. Είναι ένας τρόπος να αρχίσουμε να βλέπουμε το τι ακριβώς συμβαίνει μέσαστην ημέραμας -πράγμα που,συνήθως,περνάει, τελείως, απαρατήρητο για τους περισσότερους από εμάς (όποιος κάνει πραγματική χρονολόγηση να με πάρειτηλέφωνο σας παρακαλώ,ώστε να μάθω κι εγω). Ας παρατηρήσουμε που και προς τα που διαρρέει ο χρόνος μας. Εαντείνει να διαρρέει προς το κινητό, τα games, το Netfilx , το «μπλα-μπλα» στο τηλέφωνο με τους κολλητούς και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα, ίσως θα πρέπει να ρίξουμε μια συνολική ματιά –όχι στον χρόνο μας, ο οποίος είναι πάντα σταθερός, δηλαδή η κάθε ημέρα, βρέξει – χιονίσει, έχει 24 ώρες- ,αλλά σε εμάς τους ίδιους.
Και γιατί, θα με ρωτήσετε, σε εμάς τους ίδιους; Σε τι φταίμε εμείς, όταν ο χρόνος μας είναι γεμάτος; Διότι ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουμε να περάσουμε τον χρόνο μας καθορίζει τις προτεραιότητές μας! Δηλαδή, πιο απλά, το ποιοι είμαστε πραγματικά.
Παράδειγμα: όταν χαζολογάω στο Netfilx ή σε κάποιο αντίστοιχο χαζοκάναλο με τον κολλητό μου για πάνω από μια ώρα, ξέρω πολύ καλά ότι εκείνη την ώρα είμαι τεμπέλα, ότι αναβάλω τις υποχρεώσεις της ημέρας, ότι αρνούμαι να ασχοληθώ με το να πληρώσω την ασφάλεια του αυτοκινήτου, κοκ. Το ξέρω. Και τι κάνω γι’ αυτό; Βολεύομαι, συχνά, με το ότι «υπάρχει χρόνος».
Υπάρχει ατελείωτος χρόνος….
Σαφώς και υπάρχει χρόνος, υπάρχει όλος ο χρόνος του κόσμου για όσο διάστημα η γη συνεχίσει να περιστρέφεται μέσα στο αχανές σύμπαν – σίγουρα και μετά.
Το θέμα είναι: τι κάνουμε εμείς με αυτόν τον χρόνο που μας έχει δοθεί; Διότι μας δόθηκε τη στιγμή που γεννηθήκαμε και, ίσως, ταυτίζουμε τον χρόνο με τους εαυτούς μας που ζούμε μέσα του, πράγμα λάθος,καθώς ο χρόνος είναι αιώνιος, ενώ εμείς δεν είμαστε. Ίσως θέλουμε να διατηρούμε την ψευδαίσθηση ότι πάντα θα υπάρχει χρόνος κι, άρα, πάντα θα υπάρχουμε κι εμείς. Ο χρόνος, όμως, έχει αποδείξει το αντίθετο.
Και καθώς δε θέλω να σας τρώω τον χρόνο σας ο οποίος είναι πολύτιμος, διότι είναι λίγος, θα σταματήσω εδώ.
Της Μάριαμ Συρεγγέλα,
Influence: Έχει σπουδάσει ψυχολογία
Influence: Έχει σπουδάσει ψυχολογία
με μεταπτυχιακές σπουδές στο Illinois Institute of Technology (USA)
και Surrey University (UK).
Το διάβασα στο flowmagazine.gr
